Λημνιός και Γιαννούλης «απαντούν» στον Μελιόπουλο
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι… Η υπόθεση Μελιόπουλου δεν γίνεται να αναλυθεί στο 100%. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να την φθάσει στα άκρα μια και θα πρέπει να αγγίξει πολύ ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και ζητήματα. Γι’ αυτό όσοι τον αποθέωσαν ή τον αποδοκίμασαν χωρίς να ξέρουν όλα τα δεδομένα, έκαναν απλά ένα μεγάλο λάθος.
Σε πολύ γενικές γραμμές λοιπόν, ένας νεαρός που ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο επαγγελματικά, κάποια στιγμή δεν άντεξε και τα παράτησε. Δικαίωμα του αυτό χωρίς αμφισβήτηση. Όπως είναι δικαίωμά του να εκφράζει και άποψη για το οποιοδήποτε θέμα. Και εμείς σε ένα σημείο αυτής της άποψης θα μείνουμε που αφορά τους πολλούς. Όλα τα άλλα (και κυρίως το γεγονός της αποχώρησης) δεν γίνεται και δεν πρέπει να σχολιάζονται με επιπόλαιο τρόπο.
Το κακό λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι όταν ένας άνθρωπος προσπαθεί με άκομψο τρόπο να επιβάλει την άποψή του. Αυτό αντιλήφθηκα όταν διάβασα την τελευταία παράγραφό του κειμένου του: «…προς τους νέους, τους συνομήλικούς μου ή τους μικρότερους ή και τους πολύ μικρούς, να παρατήσουν το ποδόσφαιρο και όλους αυτούς τους, απλά, ηλίθιους και να πάρουν στα σοβαρά την καλλιέργεια, τα γράμματα, την μόρφωση, το πνεύμα, την επιστήμη, την τέχνη, την μουσική, την ποίηση, τον εγκέφαλο, και γενικά το πάνω κεφάλι και ό,τι έχει να κάνει με αυτό και μόνον και να αφήσουν τις φλυαρίες».
Σοκαριστικό όλο αυτό, αν μη τι άλλο…
Δεν είναι όμως έτσι… Ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε στη ζωή. Δεν γίνεται να απαξιώνουμε με αυτό τον τρόπο ότι μας δυσκολεύει και οτιδήποτε προσπαθούμε να κάνουμε και συναντάμε μπροστά μας εμπόδια. Δεν είναι αυτό το σωστό παράδειγμα που πρέπει να προβάλλεται και σε άλλους που επιχειρούν κάτι ανάλογο.
Να… Αυτές τις ημέρες είναι στο επίκεντρο Έλληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές όπως ο Λημνιός και ο Γιαννούλης. Παρακολουθώντας την πορεία τους, όλα όσα πέρασαν για να φθάσουν σε αυτό το επίπεδο να θεωρούνται κορυφαίοι στην Ελλάδα, τι άλλο πέρα από… «μπράβο» μπορούμε να τους πούμε; Σε κάθε περίπτωση οι δύο συγκεκριμένοι, με όλη την προσπάθεια που κατέβαλαν ακόμη και όταν τους μείωσαν, τους απαξίωσαν, τους αδίκησαν, δεν αποτελούν –με την επιμονή και τη δουλειά τους- παράδειγμα προς μίμηση;
Και αυτοί ξεκίνησαν από χαμηλά. Έπαιζαν στην Κατερίνη και στο Βόλο, έκαναν όνειρα, αντιμετώπισαν δυσκολίες, είχαν και την τύχη-ικανότητα να τους δουν μεγαλύτερες ομάδες, να παίξουν σε κλιμάκια και Εθνικές ομάδες, μέχρι που πήραν μεταγραφή στον ΠΑΟΚ. Πολύ σωστά και οι δύο Δημήτρηδες εκείνη την περίοδο δεν ένιωσαν ότι… τελείωσαν και τα κατάφεραν! Τότε που υπέγραψαν στον ΠΑΟΚ έδειξαν εκείνη την αποφασιστικότητα που έχει ο καθένας έχει όταν… ξεκινάει να πετύχει ένα στόχο. Έσκυψαν το κεφάλι, δούλεψαν, αποδέχθηκαν τους κανόνες που διέπουν κάθε επαγγελματική ομάδα, δοκιμάστηκαν, αδικήθηκαν, έφυγαν με πλάνο να βελτιωθούν ή κόντεψαν να φύγουν ακούγοντας πολύ υποτιμητικά σχόλια για το τι μπορεί να δώσουν και σιγά-σιγά όπως πρέπει για κάθε σωστό αθλητή, έκαναν βήματα προόδου, μέχρι τώρα που έφθασαν σε πολύ υψηλό επίπεδο, τώρα που προφανώς έχουν βάλει νέους πιο μεγάλους και δύσκολους στόχους.
Αν δεν είναι αυτοί το παράδειγμα προς μίμηση, ποιοι είναι;
Εγώ πάντως αυτούς θα προέτρεπα να μιμηθούν οι νέοι ποδοσφαιριστές και… στο κάτω-κάτω, αν θέλουν, ταυτόχρονα, σαφώς και μπορούν να ασχοληθούν με πολλά άλλα πράγματα και φυσικά με την καλλιέργεια του πνεύματός τους. Όταν θέλεις, όλα τα μπορείς… Αυτός μάλιστα που αθλείται, παίζει σε οποιοδήποτε γήπεδο, κάνει το οποιοδήποτε σπορ επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά και προλαβαίνει να δουλεύει, ή να σπουδάζει, αποτελεί ακόμη καλύτερο παράδειγμα.
Όπως και να έχει, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να αθλείσαι και να παίζεις. Μέχρι όσο σε βαστάνε τα πόδια σου…
Και επειδή μέσα σε όλα, κάτι γράφτηκε και για τα λεφτά, αλλά και τις αξίες που… δήθεν είναι απέναντι και δεν συμβαδίζουν, πρόσφατα ο σπουδαίος Σαντιό Μανέ, είπε: «Γιατί να θέλω δέκα Ferrari, 20 διαμαντένια ρολόγια ή δύο αεροπλάνα; Τι θα προσφέρουν σε μένα και στον κόσμο όλα αυτά; Μικρός είχα να αντιμετωπίσω δύσκολες καταστάσεις, πεινούσα, δούλευα στα χωράφια, έπαιξα ποδόσφαιρο με γυμνά πόδια και σήμερα μπορώ να βοηθήσω τους ανθρώπους μου με όσα βγάζω. Εχτισα σχολείο, ένα γήπεδο, δίνουμε ρούχα, φαγητό και 70 ευρώ το μήνα σε όλους τους ανθρώπους μιας φτωχής επαρχίας της Σενεγάλης. Δεν έχω την ανάγκη να κάνω επίδειξη με υπερπολυτελή αυτοκίνητα, σπίτια, ταξίδια, αεροπλάνα κλπ».
Μήπως και αυτός ο επιτυχημένος, αλλά και καλοπληρωμένος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, δεν είναι πρότυπο;
* Και κάτι τελευταίο για την Εθνική ομάδα. Είναι δυνατόν πριν τον αγώνα με τη Βοσνία και αφού ο προπονητής ανακοίνωσε την ενδεκάδα να ακολουθούν τόσες ύβρεις εναντίον του;
Και πώς γίνεται μετά από αυτόν τον ένα αγώνα, να ακολουθούν τόσοι ύμνοι γι’ αυτή την ίδια ομάδα που όλος ο κόσμος έβριζε ή απαξίωνε λίγες μόνο ώρες νωρίτερα; Πώς γίνονται όλα αυτά; Γιατί πρέπει πάντα να βιαζόμαστε;
Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr
Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!