Παράδειγμα για τον Ολυμπιακό η αλλαγή του Γκερέρο!

Γερμανία - Αργεντινή με ακόμα καλύτερες αποδόσεις και άμεσες αναλήψεις. |21+

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ελ Αραμπί βοηθάει πολύ τον Ολυμπιακό με την συχνότητα με την οποία σκοράρει, ειδικά σε σχέση με τον χρόνο συμμετοχής που παίρνει.

Μόνο που εγώ σήμερα θα ήθελα να γράψω δύο κουβέντες για τον Γκερέρο, με αφορμή την μόλις 13λεπτη παρουσία του στο παιχνίδι με τον Άρη στο Χαριλάου. Γιατί πραγματικά ήταν μία εικόνα-υπόδειγμα για παίκτη και δη κυνηγό, που μπαίνει αλλαγή. Μπήκε στο 82’, αλλά μόνο τυπική δεν ήταν η συμμετοχή του σε αυτά τα 13 λεπτά ως το 95’ που ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη. Τον είδαμε να μπαίνει, να ζητάει μπάλα, να κλέβει, να παίζει το ένα-δύο με τους συμπαίκτες του, να κάνει όμορφες προσωπικές ενέργειες, να μοιράζει μπάλα κι αν στο τέλος ήταν πιο καλή η πάσα του στον Βαλμπουενά (η, αν δεν ήταν τόσο κουρασμένος ο Βαλμπουενά…) μπορεί να έφτιαχνε κι ευκαιρία για γκολ.

Όταν ένας επιθετικός, σε ένα σημείο του παιχνιδιού στο οποίο η ομάδα του μόνο πολύ…επιθετική δεν είναι, αλλά κοιτάζει κυρίως να διαχειριστεί το υπέρ της σκορ, προλαβαίνει μέσα σε 13 λεπτά και κάνει τρεις ωραίες ενέργειες, σημαίνει ότι και καλός παίκτης είναι, αλλά κι έχει σωστή νοοτροπία και μπαίνει αλλαγή για να βοηθήσει πραγματικά την ομάδα κι όχι για να βγάλει την υποχρέωση. Να θυμίσω δε ότι και με τον Βόλο, σε εντελώς άλλες συνθήκες τότε (στο Καραϊσκάκη και με το σκορ ήδη στο 2-0) ο Ισπανός είχε μπει αλλαγή στο 74’ και είχε και τότε προσφέρει στην ομάδα, είχε σκοράρει το 3-0, είχε κι άλλη τελική, συμμετείχε και σε άλλες καλές στιγμές και πρέσαρε σαν σκύλος την αντίπαλη άμυνα και τον γκολκίπερ.

Ο Γκερέρο δείχνει φέτος να έχει εγκλιματιστεί καλύτερα στον Ολυμπιακό και βγάζει μία ακόμη καλύτερη εικόνα σε σύγκριση με πέρσι, έχει άλλη διάρκεια και σταθερότητα. Εξ ου κι ο Πέδρο Μαρτίνς τον βάζει βασικό εναλλάξ με τον Ελ Αραμπί και δη σε πιο δύσκολα παιχνίδια, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Με την Τότεναμ ο Ισπανός είχε την ατυχία να βρει η μπάλα το δοκάρι σε ένα φαρμακερό σουτ που έκανε στο 0-0 και που μπορεί να άλλαζε όλο το παιχνίδι (κι είχε κι άλλες δύο τελικές, όχι ανάλογα καλές)…

Με τον Παναθηναϊκό έκανε ένα πολύ ωραίο γκολ, είχε μία κεφαλιά από δύσκολη θέση κι ένα θεαματικό γυριστό που δεν του έπιασε…

Και με τον Ερυθρό Αστέρα βρέθηκε σε άλλες τέσσερις φάσεις, από τις οποίες «έπρεπε» κατά την γνώμη μου να κάνει ένα γκολ σε εκείνη την κεφαλιά στη σέντρα του Τσιμίκα, ενώ από τις άλλες τρεις τελικές η μία ήταν ένα καλό (άστοχο) σουτ, η άλλη ένα γύρισμα από καλή θέση με τον αντίπαλο στόπερ να τον μπλοκάρει και μία κεφαλιά από δύσκολη θέση για γκολ.

Βλέπουμε δηλαδή ότι σε κάθε παιχνίδι είναι μέσα σε τρεις-τέσσερις φάσεις ο Ισπανός, τον οποίο κακώς σπεύδουν κάποιοι να συγκρίνουν με τον Αραμπί, όχι μόνο γιατί είναι άλλοι τύποι σέντερ φορ, αλλά και γιατί δεν έχουν παίξει σε ίδιας δυσκολίας παιχνίδια-χωρίς αυτό να αλλάζει την πραγματικότητα ότι ο Μαροκινός σκοράρει περισσότερο και με λιγότερες προσπάθειες.

Η ουσία είναι ότι βρίσκονται κι οι δύο κυνηγοί σε καλή κατάσταση κι αν ο προπονητής τους κρατήσει έτσι και συνεχίσουν και οι δύο και δείχνουν τέτοια επαγγελματική συμπεριφορά, όπως ο Γκερέρο στα 13 λεπτά που έπαιξε με τον Άρη, θα είναι το ιδανικό για τον Ολυμπιακό.

Άσχετο: Με αφορμή τον τραυματισμό του Μπάρκα (και με την ευχή να γυρίσει όσο το δυνατό πιο σύντομα υγιής) μία παρατήρηση που έκανε και στα δύο τελευταία παιχνίδια της ΑΕΚ-είχε από μία πολύ κακή έξοδο. Αλλά αυτό που λέμε…Μεσολογγίου! Απλά και με τον ΠΑΟΚ δεν φάνηκε τόσο πολύ, γιατί έχασε την μεγάλη ευκαιρία ο Σβιντέρσκι και με την Λάρισα την γλίτωσε γιατί δεν δόθηκε το πέναλτι που έκανε πάνω στον Ουάρντα, ως απόρροια της κακής εξόδου του. Κοινώς, έμοιαζε στα δύο αυτά παιχνίδια να μην πάταγε καλά στα πόδια του, παρότι είχε και πολύ θετικές επεμβάσεις.