Πισωγύρισμα με ρεσιτάλ αφέλειας!

Δεν λέει να μπει σε μια κανονικότητα αποτελεσμάτων ο φετινός Παναθηναϊκός! Οι πέντε βαθμοί σε έξι αγωνιστικές παραπέμπουν σε ομάδα που παλεύει για την παραμονή και όχι για ένα σύνολο που σύμφωνα με τον προπονητή του θα έπρεπε να κάνει πρωταθλητισμό και να είναι σαφώς πιο ανταγωνιστικό σε σχέση με πέρυσι. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα! Οποιαδήποτε άλλη συζήτηση πρωτής γραμμής περί διαιτητών και… κυνηγητού από τους ρέφερι (σε μία σεζόν που έχεις πάρει ήδη 4 πέναλτι και δικαίως όταν άλλες χρονιές φτάναμε άνοιξη για να δοθεί η εσχάτη των ποινών υπέρ σου) είναι άνευ ουσίας και γίνεται για να μακιγιάρει αυτή το τραγικό ξεκίνημα τούτη την σεζόν. Θα τα πούμε, όμως, στο φινάλε για τις αποφάσεις των διαιτητών.

Το Τριφύλλι κατάφερε σήμερα στην Ριζούπολη να χύσει την καρδάρα με το γάλα που άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και το διπλό στην Νέα Σμύρνη. Ναι το κατάφερε. Διότι είναι κατόρθωμα να χάνεις το αυτό παιχνίδι με την Ξάνθη.

Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος σε ολόκληρο το παιχνίδι. Είχε συντριπτική κατοχή της μπάλας στο πρώτο ημίχρονο(77-23), καλή κυκλοφορία για να φτάσει την μπάλα έξω από την περιοχή αλλά και πάλι του έλειψε το καθαρό μυαλό στην τελική επιλογή. Ο Κολοβός ήταν και πάλι σαν να μην υπήρχε στο χορτάρι στην κορυφή της επίθεσης, οι προσπάθειες του Χατζηθεοδωρίδη έμεναν ανολοκλήρωτες ενώ για ακόμη ένα ματς οι πράσινοι δεν πήραν ουσία δημιουργικά από τα δύο τους μπακ. Μπουζούκης και Ζαχίντ τράβηξαν όλο το κουπί, ήταν πολύ καλοί αλλά δεν έφταναν.

Και εδώ πάμε στο θέμα της αφέλειας. Ρεσιτάλ έδωσαν οι παίκτες του Δώνη. Δεν γίνεται να βρίσκεις τόσο καλές εκτελέσεις από τα στημένα, δεν γίνεται η αντιμετώπιση του αντιπάλου να είναι προβληματική και εσύ να μην κάνεις μια τελική στον στόχο. Οι φάσεις του Πούγγουρα και του Δώνη είναι ενδεικτικές. Αμφότεροι πηδούν μόνοι τους(ειδικά η φάση του Δώνη είναι για… θάνατο) και καταφέρνουν να στείλουν την μπάλα άουτ. Ούτε καν προς την εστία. Τέτοιες φάσεις τις κάνεις γκολ. Τόσο απλά. Μιας και είπαμε γκολ, σε 540 αγωνιστικά λεπτά, ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει μόλις ένα σε κανονική ροή παιχνιδιού. Σόρρι αλλά για αυτό δεν μπορεί να φταίει η διαιτησία.

Στο δεύτερο μέρος, με εξαίρεση το σουτ του Ζαχίντ, ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να κάνει άλλη φάση. Την είχε την Ξάνθη στο μισό γήπεδο και δεν έκανε το παραμικρό. Μια ανούσια κατοχή, μια τρομερή φλυαρία. Και στο τελευταίο τέταρτο η μπάλα με απίστευτη νευρικότητα να πρέπει να μεταφερθεί εντός περιοχής.

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε τρόπο. Και πως να τον βρει όταν στο μεγαλύτερο διάστημα της επανάληψης έπαιξε στην ενδεκάδα με 3 σέντερ φορ(Μακέντα, Περέα, Καμπετσή) 1 δεκάρι(Ζαχίντ), δύο μέσους που δεν είναι στα φόρτε τους η δημιουργία(Δώνης, Κουρμπέλης) και κανέναν εξτρέμ. Πως να φτάσει σωστά η μπάλα η ρημάδα στην περιοχή; Σε μια ολόκληρη δεκαοκτάδα ο Παναθηναϊκός δεν είχε έναν εξτρέμ! Ούτε έναν! Ο Χατζηγιοβάνης έγινε ξαφνικά το… κωλόπαιδο που δεν θέλει να ανανεώσει και έμεινε εκτός αποστολής, ο Μπεκ είναι κάθε τρεις και λίγο τραυματίας και ο ανεβασμένος Μολό είδε το ματς από την τηλεόραση μετά από απόφαση του Δώνη. Το τι ακριβώς έχει γίνει το ξέρουν οι δύο τους. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Παναθηναϊκός φλερτάρει με το να… κάψει άμεσα τον Γάλλο που θα πρέπει και εκείνος κάποια στιγμή στην καριέρα του να ωριμάσει και να βγάζει την τρέλα του στο γήπεδο.

Και κάπου εδώ επιστρέφουμε στην αφέλεια. Ο Παναθηναϊκός έχει βγάλει 11 παίκτες πάνω από την σέντρα. Ακόμη και στα στημένα. Σχεδόν από τις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Και η Ξάνθη του βάρεσε το πρώτο καμπανάκι στις αρχές, του βάρεσε και δεύτερο στο 89᾽ και στο τρίτο χτύπησαν οι καμπάνες με το γκολ που έκρινε το παιχνίδι.

Στην Νέα Σμύρνη ο Παναθηναϊκός βρήκε το γκολ νωρίς και έπαιξε με σύνεση. Σήμερα το έψαχνε μέχρι το τέλος και πάλι έβγαλε πάνω στο χορτάρι την ίδια αφέλεια, το ίδιο υπέρτατο ρίσκο, τις ίδιες… τρέλες που κόστισαν στην αρχή του πρωταθλήματος. Είναι σαν να μην θέλει αυτή η ομάδα να μάθει από τα λάθη της.

Και πάμε τώρα και στις αποφάσεις του Σκουλά από το VAR.

Καταρχήν γνωριζόμαστε αρκετό καιρό και ξέρετε πως σε κάτι τέτοια είμαι ο… πρώτος που θα αφήσω στην άκρη το αγωνιστικό και θα ρίξω καραμούζα στους διαιτητές. Για εμένα δεν υπάρχει η λογική ᾽᾽δεν έπαιξες καλά, δεν μπορείς να μιλάς για διαιτησία᾽᾽ ούτε το ᾽᾽φτιάξε ομάδα να νικάς και τους διαιτητές᾽᾽. Όταν τον Παναθηναϊκό τον έστηναν σε μια γωνιά(τις χρονιές που διεκδικούσε τίτλους και στόχους όχι φέτος που είναι μέχρι στιγμής ανυπόληπτος), εδώ ήμασταν και τα γράφαμε, εδώ θα είμαστε όταν κρίνω ότι έχει γίνει ᾽᾽σφαγή᾽᾽.

Αυτά, λοιπόν, που είδα από τα ριπλέι είναι τα εξής:

Στο γκολ του Ζαχίντ που ακυρώνεται, ο Κολοβός είναι οφσάιντ. Όχι δεν εξέχει το πόδι της γραμμής αλλά το κεφάλι. Έστω και λίγο. Πόδι, σώμα, κεφάλι που λέει και ο Βαρούχας. Ελάχιστα αλλά το κεφάλι του φαίνεται πιο μπροστά.

Στο γκολ της Ξάνθης, τώρα. Στην αρχή της φάσης ο παίκτης των φιλοξενούμενων που παίρνει την μπάλα και βγαίνει στην κόντρα είναι για… χιλιοστά οφσάιντ. Αυτό, όμως, που έχει οδηγήσει τον Σκουλά στην απόφαση να μετρήσει το γκολ , είναι πιθανότατα το γεγονός πως η μπάλα πηγαίνει στον παίκτη από επαφή με τον Κουρμπέλη. Της αλλάζει κατεύθυνση ο αρχηγός του Παναθηναϊκού. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορώ να ξέρω το σκεπτικό των διαιτητών για να σας πω αν με βάση την λογική τους, αποφάσισαν σωστά ή λάθος. Εικάζουμε…

Αυτά…