Οταν ο θρίαμβος, δεν είναι της μίας βραδιάς...

Μόλις πριν λίγες ημέρες περιέγραψα για λογαριασμό της Cosmote TV την αναμέτρηση Αρσεναλ – Τότεναμ 2-2 από 0-2! Οταν το ματς τελείωσε, έμεινα με την αίσθηση ότι η Αρσεναλ στα χέρια του Εμερι μπορεί να αποκτήσει μέταλο, χαρακτήρα που τόσο της λείπει. Ακόμη δεν είμαι σίγουρος για να το πω, αλλά ότι γλίτωσε από την Τότεναμ με 0-2 στο Emirates και με τα τρένα των spurs να είναι έτοιμα να περάσουν από επάνω της και έφερε το ματς στο 2-2 με είχαν αφήσει εντυπωσιασμένο.

Μετά από 15 ημέρες η Τότεναμ ξαναβρίσκεται στις ίδιες συνθήκες. Ενα “δικό” της ματς, με έναν θεωρητικά ευκολότερο αντίπαλο, το φέρνει στα μέτρα της και στο 0-2 χωρίς μάλιστα να της αξίζει αυτό το 0-2, χωρίς καν να της αξίζει προβάδισμα σε εκείνο το χρονικό σημείο. Στο 30' στο Καραϊσκάκη, η Τότεναμ, με τον αέρα και την ψυχολογία της φιναλίστ του περσινού Τσάμπιονς Λιγκ και με τον αντίπαλό της να είναι καλύτερος μέχρι εκείνο το σημείο και άρα απογοητευμένοσ από την καλή προσπάθεια η οποία δεν του έχει φέρει κανένα αποτέλεσμα, είναι μπροστά στο σκορ με 2-0. Ο ρεαλισμός λέει ότι θα φύγει με 0-4 στις βαλίτσες και όλοι θα μιλούν για την ομάδα που μπορεί φέτος να ξαναφτάσει στον τελικό. Στην πραγματικότητα σενάριο που να την φέρνει να μην νικά δεν υπάρχει... Κι όμως. Υπάρχει το ποδόσφαιρο του Μαρτίνς.

Αυτό το σύγχρονο μοντέρνο ποδόσφαιρο του “δεν κλέβω τα αποτελέσματα”, “δεν στήνω τα πούλμαν”, και προσπαθώ να φανώ ανταγωνιστικός στο υψηλότερο επίπεδο που υπάρχει με το υψηλότερο επιπέδου ποδόσφαιρο που υπάρχει. Αυτό το ποδόσφαιρο έχει μπολιάσει σε αυτό τον Ολυμπιακό ο Μαρτίνς και αυτό το ποδόσφαιρο τα κάνει όλα. Κάνει τους παίκτες του Ολυμπιακού να πιστεύουν ότι την έχουν την φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ κι' ας είναι πίσω στο σκορ με 2-0. Κάνει τον κόσμο, όχι να μην δυσανασχετεί, όχι να μην γιουχάρει, αλλά να τραγουδά και να πιστεύει ότι το 0-2 είναι παρωδικό και το ματς θα γυρίσει.

Το έχει δει ο κόσμος, το έχουν δει οι παίκτες μέσα στο γήπεδο, το έχει δει και η Τότεναμ στα πρώτα 30 λεπτά ότι παρά το 0-2, αυτός που το έχει το ματς είναι ο Ολυμπιακός. Το έχει δείξει σε όλους το ποδόσφαιρο του Μαρτίνς. Η πιεστική άμυνα στα χαφ, το τρομερό πρέσινγκ ψηλά όταν χάνεται η μπάλα, ο τρόπος που λειτουργεί το passing game της ομάδας όταν κοτζάμ φιναλίστ Τσάμπιονς Λιγκ, η οποία μάλιστα παίζει κάθε Σαββατοκύριακο στο υψηλότερο τέμπο στον κόσμο, γιατί είναι αγγλική ομάδα που ξεχωρίζει στην Premier League, ανεβαίνει και πρεσάρει στην άμυνα του Ολυμπιακού με έξι και επτά παίκτες.

Το έχουν δει όλοι στον τρόπο που ο Βαλμπουενά στήνει “κομπίνες” με την ταχύτητα του Ποντένσε, στον τρόπο που ο... Μπουχαλάκης αποφεύγει το πρέσιγνκ και το μποτιλιάρισμα με 40άρες πάσες προς όλες τις κατευθήνσεις με την άνεση και την ψυχολογία Πίρλο, με τον τρόπο που ο Σεμέδο παίζει τον Κέιν, λες και ο σταρ είναι ο Πορτογάλος και ο Αγγλος το παιδί που το κατάπιανε στην πρώτη δυσκολία.

Ακουγα τον Μαρτίνς παραμονή του ματς, στην ερώτηση του ρεπόρτερ της Cosmote TV Δημήτρη Σπηλιόπουλου “πως σκοπεύετε να σταματήσετε παίκτες με τεράστια ποιότητα όπως ο Κέιν, ο Σον, ο Ερικσεν και τόσοι άλλοι...” να απαντά με ένα απλοϊκό τρόπο. “Η Τότεναμ είναι σπουδαία ομάδα και έχει τεράστιους παίκτες, αλλά να σας πω και κάτι. Πως θα σταματήσουν αυτοί τον Βαλμπουενά, τον Ποντένσε, τον Μπούχα...” και αναρωτιόμουν αν το εννοεί, αν έχει χάσει λίγο το μέτρο. Δεν ήταν κλασικός “11 αυτοί 11 εμείς, μπάλα είναι θα δούμε...”, ήταν σίγουρος για το σχέδιο “ποιός θα προλάβει την ταχύτητα στα πόδια του Ποντένσε και την ταχύτητα στη σκέψη του Βαλμπουενά; Ο Ντέιβις, ο Σάντσες, ο Βερντόχεν; Δεν νομίζω...”.

Ο Μαρτίνς σχεδιάζει το ποδόσφαιρο από την αρχή ως το τέλος. Το πως θα σταματήσει τον Κέιν (αν θέλετε να πούμε την αλήθεια τον εξαφάνισε από το γήπεδο και ένα ατομικό λάθος του Μεριά στο πέναλτι μας θύμιζε ότι παίζει). Αν θέλετε να πούμε την αλήθεια και για το ανελέητο πρέσιγνκ της Τότεναμ ψηλά και αυτό ο Μαρτίνς το αντιμετώπισε σε ικανοποιητικό βαθμό. Ο Ολυμπιακός ποτέ δεν έπαθε πανικό, ποτέ δεν έχασε την μπάλα εύκολα και σε επικίνδυνο σημείο, ακόμη και το λάθος του Ποντένσε δεν είναι λάθος πανικού από την πίεση της Τότεναμ ψηλά, αλλά κακός υπολογισμός, κακή απόφαση να δοκιμάσει να γυρίσει και να κάνει τρίπλα. Η Αρσεναλ στο δικό της 2-2 τράβηξε πολλά και ασφαλώς χειρότερα από τον Ολυμπιακό, από το πρέσινγκ της Τότεναμ ψηλά.

Οι μεγαλύτερος θρίαμβος όμως του Μαρτινς ήταν στον ρυθμό, στο τέμπο, στις δυνάμεις. Οι αντοχές, τα σπριντ, η πίεση, όλα στο ίδιο πάνω κάτω επίπεδο με την Τότεναμ, που έριχνε στο τερέν φρέσκα “πυρινικά όπλα” για να πάρει το ματς και δεν καταλάβαινες καν ότι μπήκαν. Κοτζάμ Σον έπαιξε 20 λεπτά, τα τελευταία 20 λεπτά εκεί που η κούραση είχε χτυπήσει κόκκινο και δεν το κατάλαβε κανείς. Ούτε η ταχύτητα του Νοτιοκορεάτη δεν φάνηκε. Οποιος νομίζει ότι αυτό δεν είναι θρίαμβος δεν έχει δει ποτέ του Premier League. Είναι πολλά τα Σαββατοκύριακα που τελειώνω την μετάδοση ενός αγγλικού ματς και επειδή απλώς το έχω περιγράψει χρειάζομαι μάσκα οξυγόνου για να πάρω ανάσες, τέτοιος είναι ο ρυθμός. Και ο Ολυμπιακός έπαιξε σε αυτό το ρυθμό και όχι απλώς δεν έσκασε, δεν κατέρρευσε, αλλά προσπαθούσε να πάρει το ματς ακόμη και στις καθυστερήσεις.

Μετά από ένα πρόχειρο ψάξιμο και μερικές ερωτήσεις, έφτασα και στα ονοματεπώνυμα. Ο Ρούι Πέδρο Κάστρο λοιπόν και ο Χρήστος Μουρίκης είναι οι άνθρωποι πίσω από αυτό το θαύμα. Ο πρώτος είναι συνεργάτης του Μαρτίνς πολύ πριν έρθει στην Ελλάδα και ο δεύτερος είναι ο άνθρωπος που ο Πορτογάλος βρήκε στον Ολυμπιακό και τον πρόσεξε σαν κόρη οφθαλμού. Μαζί τους ο Ζαχαρίας Πασχαλίδης ένα νέο παιδί στο τμήμα αποκατάστασης που είναι φανερό όχι μόνο από το ματς με την Τότεναμ (θυμηθείτε το τελευταίο 20λεπτο του Ολυμπιακού με την Κράσνονταρ στο Καραϊσκάκη για παράδειγμα), ότι κάνουν τρομερή δουλειά. Δική τους είναι η ευθύνη δικά τους και όλα τα credits. Οι δε παίκτες πίνουν νερό στο όνομα και του Ερνάνι ή πιο σωστά του Doctor Ernani, όπως τον φωνάζουν όλοι στο Ρέντη. Ο άνθρωπος που έφερε στην Ελλάδα ο Μαρτινς να φροντίζει για την διατροφή και την υγεία των παικτών του.

Οπως ακριβώς το ίδιο ισχύει και για το τμήμα ανάλυσης των αντιπάλων. To “διάβασμα” των αντιπάλων που έλεγαν οι παλιοί, το scouting report που λέμε σήμερα είναι φανερό ότι στον Ολυμπιακό δουλεύει στο υψηλότερο επίπεδο. Το καταλαβαίνεις σε κάθε ματς, το καταλαβαίνει και ο αντίπαλος σε κάθε ματς. Είναι χαρακτηριστικές οι ατάκες των παικτών της Κράσνονταρ μετά το 4-0! “Ηξεραν κάθε φορά τι θα κάνουμε πριν το κάνουμε, μας έβγαλαν εντελώς εκτός παιχνιδιού”. Και εδώ ο Μαρτίνς έδωσε μεγάλη βάση. Επικεφαλής του τμήματος είναι ο Λουίς Αντέρο Λόμπο τον οποίο ο Μαρτίνς έφερε μαζί του από την πρώτη ημέρα και αυτός έφτιαξε την ομάδα του, είτε με ανθρώπους που βρήκε στον Ολυμπιακό, είτε με κάποιους που πρόσθεσε στην πορεία. Ο Γιώργος Μαρτάκος, ο Γιάννης Βογιατζάκης και ο Ιωσήφ Λουκάς είναι κάποιοι από αυτούς.

Ο Μαρτίνς δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, δεν υπάρχει τίποτα που να μην περνάει από τα χέρια του, ή από τα χέρια ανθρώπων που ειδικεύονται στον κάθε τομέα και είναι της εμπιστοσύνης του. Κάπως έτσι συμβαίνει ότι συμβαίνει, κάπως έτσι ο Ολυμπιακός στα χέρια του προοδεύει, κάπως έτσι ο θρίαμβος κάθε φορά που έρχεται στο υψηλότερο επίπεδο, αποδεικνύεται ότι δεν είναι ο θρίαμβος της μίας βραδιάς, αλλά ο θρίμαβος της δουλειάς και της λεπτομέρειας.