Επιτρέπεται να χάσεις, απαγορεύεται να είσαι σκορποχώρι!

Στον αθλητισμό γενικότερα και στο ποδόσφαιρο ειδικότερα, η ήττα είναι και αυτή μέσα στο παιχνίδι. Για αυτόν τον Παναθηναϊκό, μάλιστα, που δεν μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό(οτιδήποτε άλλο είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε) και φέτος λόγω της τιμωρίας από την ΟΥΕΦΑ δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα ουσιαστικό από το φετινό πρωτάθλημα, το να χάσει ένα παιχνίδι δεν φέρνει και το τέλος του κόσμου. Είναι και αυτό κομμάτι μίας διαδικασίας βελτίωσης της ομάδας στον δρόμο προς μία κανονικότητα που με αυτή την διοίκηση, την διοίκηση Αλαφούζου θα κάνει πολλά χρόνια να εμφανιστεί. Μην ξαναλέμε τα ίδια.

Επιτρέπεται, λοιπόν, σε ένα βράδυ να χάσεις ένα παιχνίδι, να μην σου βγουν τα πράγματα που έχεις σχεδιάσει πάνω στο χορτάρι και να μην είσαι αυτό που θες. Επιτρέπει να χάσεις. Ποδόσφαιρο είναι. Παίζει και ο αντίπαλος. Αρκείς να προσπαθείς.

Αυτό που δεν επιτρέπεται είναι να παρουσιάζεις ένα τέτοιο αποκρουστικό, άθλιο ποδοσφαιρικό θέαμα, όπως αυτό που έδειξε απόψε το σύνολο του Δώνη κόντρα στον ΟΦΗ.

Μία ομάδα που δεν μπορούσε να αλλάξει δεύτερη πάσα, μία ομάδα που μεσοαμυντικά δεν υπήρχε, μία ομάδα που την έκανε… γιο-γιο στο ανοιχτό γήπεδο το συγκρότημα του Σίμου, ένα σκορποχώρι που αδυνατούσες να πιστέψεις πως είναι η ίδια ομάδα με εκείνη που βλέπαμε στα φιλικά.

Μία ομάδα που τα δύο γκολ που δέχθηκε στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, τα συναντάς σπάνια σε αυτό το επίπεδο. Μακάρι να είχε… ασίστ σαν εκείνες του Νούνες και του Μπουζούκη ο Παναθηναϊκός και στο επιθετικό του τρίτο προς όφελός του.

Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τον Δώνη για αυτό το… πράγμα που αντικρίσαμε απόψε στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός ήταν ξεκάθαρα απροετοίμαστος πνευματικά για αυτό το παιχνίδι. Το έβλεπες σε κάθε χαμένη μονομαχία, το έβλεπες σε κάθε εύκολο πούλημα της μπάλας, το έβλεπες σε κάθε έκφανση του παιχνιδιού. Το μυαλό όλων ήταν αλλού. Ανεπίτρεπτο. Δεν γίνεται αυτή η ενδεκάδα να έχει ύφος μπλαζέ λες και έχει κερδίσει ο καθένας από δέκα πρωταθλήματα. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι υπεροπτικά απέναντι σε κανέναν, γιατί θα φας τρία όπως έγινε απόψε και μετά θα ψάχνεις να βρεις από που σου ήρθε!

Ο Έλληνας προπονητής παρουσίασε μία ομάδα που αδυνατούσε να λειτουργήσει σωστά σε οποιοδήποτε κομμάτι του παιχνιδιού. Ελάχιστες συνεργασίες, κανένας αυτοματισμός δημιουργικά, καλή κυκλοφορία της μπάλας μόνο ᾽᾽χαμηλά᾽᾽ στο γήπεδο(όταν δεν πίεζε ψηλά ο ΟΦΗ) και συμπεριφορά στο αμυντικό τρανζίνσιον που επέτρεπε στον αντίπαλο σχεδόν σε κάθε του προσπάθεια να παίξει γρήγορα, να πατάει περιοχή με άνεση και να βάζει δύσκολα για την εστία του Διούδη.

Και να πεις ότι αυτός ο Παναθηναϊκός είναι μία εντελώς νέα ομάδα, θα υπήρχε μία κάποια δικαιολογία. Από τους 11 που ξεκίνησαν σήμερα, μόνο οι Νούνες, Ζαχίντ και Κολοβός είναι τα νέα πρόσωπα. Οι υπόλοιποι δουλεύουν μαζί από πέρυσι το καλοκαίρι.

Δεν έχει νόημα να αναφέρθουμε ατομικά σε κάθε ποδοσφαιριστή. Από αυτό το ναυάγιο δεν κατάφερε να διασωθεί κανείς. Τουλάχιστον, υπήρχαν αντιδράσεις όπως το κλάμα του Χρήστου Δώνη στο φινάλε που δείχνει ότι πέρα από το πόσο καλός ή κακός είναι κάποιος πάνω στο χορτάρι, τουλάχιστον μπορεί να νιώσει και να καταλάβει.

Αυτά για τον Παναθηναϊκό και πολλά ήταν. Υπάρχει η διακοπή για να αλλάξει προς το καλύτερο αυτή η εικόνα ενώ ακολουθούν τα παιχνίδια με Άρη και Ολυμπιακό.

Απλά κάτι τελευταίο πριν πούμε δύο λόγια για τον ΟΦΗ: Σε μία ολόκληρη μεταγραφική περίοδο πόσο δύσκολο ήταν για τον Νίκο Νταμπίζα και τον Γιώργο Δώνη να βρουν έναν αμυντικό μέσο για να υπάρχει και δεύτερη επιλογή πίσω από τον Κουρμπέλη; Τώρα που ο αρχηγός χάνει τα δύο επόμενα παιχνίδια από την ανόητη ενέργεια που έφερε την αποβολή, με εξαίρεση τον σούπερ ταλαντούχο αλλά άγουρο Αλεξανδρόπουλο, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ εναλλακτική. Βλέπετε, από την αρχή της περιόδου, ο Τζανδάρης και ο Στάικος κρίθηκαν ανεπαρκείς και έκαναν μόνοι τους προπονήσεις. Απόλυτα λανθασμένη διαχείριση. Όταν δεν έχεις επιλογές, κρατάς ενεργούς αυτούς που διαθέτεις. Τουλάχιστον να διορθωθεί το λάθος στο δεκαπενθήμερο που ακολουθεί…

Πάμε τώρα και στον ΟΦΗ. Μπράβο στους Σαμαράδες, τον Πουρσανίδη και τον κόουτς Σίμο που κόντρα στην λογική ᾽᾽παίζω για το αποτέλεσμα, παίζω αντιποδόσφαιρο για να σωθώ᾽᾽ που έχουν οι περισσότερες ομάδες αυτής της δυναμικότητας, έχουν φτιάξει ένα σύνολο που αποδίδει ωραίο ποδόσφαιρο, ένα σύνολο που ήρθε απόψε στο ΟΑΚΑ και έδειξε σπουδαίες επιθετικές αρετές και μεγάλη αυτοπεποίθηση.

Είναι πραγματικά κάτι ξεχωριστό για το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό το διοικητικό και ποδοσφαιρικό πρότζεκτ. Και η εμφάνιση αυτή δεν είναι… πυροτέχνημα. Είχε ακολουθήσει η πρεμιέρα στο Χαριλἀου, όπου και εκεί(σε μια κανονική έδρα και όχι στο ΟΑΚΑ με τις δύο κερκίδες) παρουσιάστηκε ένας ΟΦΗ που πήγε να πάρει στα ίσια το παιχνίδι…