Αβραάμ και Τοροσίδης δεν ήρθαν απλά για να κλείσουν την καριέρα τους στον Ολυμπιακό…

Όταν μιλάμε για το διπλό ρόλο που μπορεί να έχει ένας έμπειρος ποδοσφαιριστής σε μία μεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, το μυαλό μας πρέπει να πηγαίνει στον Τοροσίδη και τον Αβραάμ.

Μόνο όσοι ζουν από μέσα την ομάδα καταλαβαίνουν πόσο πραγματικά καταλυτικός είναι ο ρόλος των δύο Ελλήνων αμυντικών στον έλεγχο των αποδυτηρίων από πλευράς Πέδρο Μαρτίνς. Αυτός που σίγουρα το αντιλαμβάνεται είναι ο ίδιος ο Πορτογάλος προπονητής, που ξέρει πολύ καλά πόσο τον βοηθάνε αυτά τα δύο παιδιά στην ύπαρξη καλού κλίματος στο Ρέντη. Και μιλάμε για ανεκτίμητη προσφορά!

Όμως, ο Αβραάμ κι ο Τόρο δεν γύρισαν στον Ολυμπιακό μόνο σαν εμβληματικές μορφές των αποδυτηρίων. Αλλά και για να βοηθήσουν στο καθαρά αγωνιστικό επίπεδο.

Το είδαμε πέρσι με τον Τοροσίδη, που όποτε χρειάστηκε «ήταν εκεί», στη θέση του δεξιού μπακ, αλλά και πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες κι επιθετικά, βάζοντας και δημιουργώντας γκολ, με αποκορύφωμα το πέναλτι που κέρδισε με τη Μίλαν κι έφερε το γκολ της πρόκρισης.

Και το βλέπουμε και φέτος, τόσο με τον Τοροσίδη, όσο και με τον Αβραάμ. Βεβαίως, θα ήμασταν αφελής αν πιστεύαμε ότι θα βλέπαμε τώρα, το 2019, τον Αβραάμ και τον Τοροσίδη του 2012. Αυτά δεν γίνονται στο ποδόσφαιρο. Ωστόσο, βλέπουμε δύο παίκτες, που με συνέπεια βοηθάνε την ομάδα, όταν αυτή τους έχει ανάγκη.

Μπήκε αλλαγή ο Τοροσίδης με τη Νότιγχαμ στο 72’ και είδαμε, πρώτον από τα πόδια του την καλύτερη σέντρα («πιάτο» στον Ελ Αραμπί) που έβγαλε στο παιχνίδι πλάγιος αμυντικός του Ολυμπιακού (κι έπαιξαν κι ο Ομάρ κι ο Τσιμίκας κι ο Κούτρης), δεύτερον μία επέμβαση με εντυπωσιακή κεφαλιά ψαράκι πριν φτάσει η μπάλα σε αντίπαλο κυνηγό που περίμενε να τελειώσει τη φάση και τρίτον να βγαίνει σαν καμικάζι από το τείχος και να διώχνει την μπάλα σε μία εκτέλεση φάουλ από πολύ πλεονεκτική θέση για γκολ.

Ο Αβραάμ; Με τους Μεριά και Σισέ στο Κόπα Άφρικα και τον Βούκοβιτς να παθαίνει θλάση από το 35’ του τρίτου κιόλας φιλικού, ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός δίνει τη λύση στο κέντρο της άμυνας, δίπλα στον Σεμέδο, παρά το μεγάλο μειονέκτημα της έλλειψης ιδανικής συνεννόησης, καθώς οι δυό τους έχουν παίξει μαζί μόλις στα δύο τελευταία φιλικά και ασφαλώς δεν μιλάνε και την ίδια γλώσσα. Το δε χειρότερο πράγμα για δύο στόπερ είναι να μην έχουν παιχνίδια μεταξύ τους.

Αν είχαμε καταλάβει σωστά, η πρώτη σκέψη του Μαρτίνς μετά τον τραυματισμό του Βούκοβιτς ήταν να πάει με δίδυμο Σεμέδο-Μπα, αφού αυτούς είχε δοκιμάσει στο πιο δυνατό φιλικό, με την Ντινάμο Κιέβου. Όμως, βλέποντας τα πάνω και τα κάτω του νεαρού Αφρικάνου, αλλά και τεστάροντας τον Αβραάμ από φιλικό σε φιλικό, κατέληξε στην επιλογή του Έλληνα άσου, καθώς διέκρινε σταθερότητα και καλύτερη αντίληψη των φάσεων.

Ο Αβραάμ το έχει ακόμη αυτό το στοιχείο, να βγαίνει πάνω στην μπάλα σε στιλ καμικάζι και αν βελτιώσει λίγο τον χρόνο με τον οποίο μπαίνει σε κάποιες φάσεις, να αντιδράει δηλαδή κάπως πιο γρήγορα, ο Ολυμπιακός θα έχει βρει στα παιχνίδια με την Πλζεν μία πραγματικά καλή λύση στα αριστερά της άμυνας, εκεί που χρειάζεται να δίνει και τις βοήθειες στον πιο άπειρο Τσιμίκα (η, τον Κούτρη). Αλλά και επιθετικά, στις στατικές φάσεις, δείχνει έτοιμος να κάνει ανά πάσα στιγμή την κατάλληλη κίνηση.

Η ουσία είναι ότι οι δύο έμπειροι άσοι είναι πραγματικά ενεργοί, αποδεικνύοντας ότι δεν ήρθαν απλά να τελειώσουν την καριέρα τους στον Ολυμπιακό, αλλά για να το κάνουν με ψηλά το κεφάλι και με επιτυχίες.