Το όνομα του Αλέξη Μιχαήλ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Γέννημα-θρέμμα του «Αγιαξ της Ηπείρου», για πολλά χρόνια ήταν αρχηγός του και μάλιστα, κατά ένα παιχνίδι της μοίρας, ήταν εκείνος που σημείωσε το πρώτο ευρωπαϊκό γκολ της ιστορίας του. Πρόσφατα όμως και λόγω του υποβιβασμού στη Super League 2, οι δρόμοι των δύο πλευρών «χώρισαν» για πρώτη φορά, από το 2004 όταν και υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Εκτοτε παραχωρήθηκε δύο φορές δανεικός για μερικούς μήνες (σε Λαμία το 2007 και Πανσερραϊκό το 2010), αλλά πάντα κάτι το «έδενε» με τον ΠΑΣ. Πλέον όμως έμεινε ελεύθερος και λίγο αργότερα υπέγραψε στην ΑΕΛ, κλείνοντας έτσι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του, τουλάχιστον για την ώρα αφού τόσο εκείνος όσο και η πρώην πλέον ομάδα του στο φινάλε τους είπαν πως «‘εις το επανιδείν’, γιατί από το σπίτι του δεν φεύγει ποτέ κανείς». Ο έμπειρος στόπερ μίλησε στο gazzetta.gr για τη νέα σελίδα που άνοιξε στη ζωή του, αλλά φυσικά και τον ΠΑΣ.

Πρώτες σκέψεις.... Τέλος μετά από 15 χρόνια επαγγελματικά και ακόμη 11 στις υποδομές.... Μια ζωή σχεδόν. Ακόμα μου ακούγεται περίεργο και βέβαια νιώθω ανάλογα. Δεν στο κρύβω πως ακόμα δεν το έχω καταλάβει....

Θα προσπαθούσα να αλλάξω την περασμένη χρονιά. Με τον οποιοδήποτε τρόπο. Ηταν πολύ άσχημη. Υπήρξε μεγάλη στεναχώρια και πίεση. Σχεδόν κάθε εβδομάδα ψάχναμε να δούμε τι φταίει..

Οταν μία ομάδα κάνει τέτοια χρονιά, δεν μπορείς να πεις πως φταίει κάτι συγκεκριμένο. Ολοι φταίνε. Σε όποιο πόστο και αν βρίσκονταν, ανάλογα με τη θέση που είχαν.

Πρόκειται για μία μεγάλη ομάδα με ιστορία. Είναι μία μεγάλη πρόκληση για εμένα. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Χρειάζεται δουλειά και μεγάλο προσπάθεια.

Ναι, υπήρξαν προτάσεις, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό.Ομως ο τρόπος που με προσέγγισε ο πρόεδρος, έδειξε πως με ήθελε στην ΑΕΛ. Εύχομαι να φανώ αντάξιος των προσδοκιών του.

Αυτό που σου είπα παραπάνω. Χρειάζεται δουλειά, όχι λόγια.

Πάμε πολύ πίσω... Ηταν Δεκέμβριος του 2009 που πήγα τότε δανεικός στον Πανσερραϊκό. Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Ωραίες αναμνήσεις.

Δεν υπάρχει προσωπικός στόχος. Στόχος μου είναι οι στόχοι της ομάδας. Αν είναι σε καλό αγωνιστικό δρόμο, όλοι θα είμαστε χαρούμενοι. Αυτή είναι η πραγματικότητα..

Οχι, δεν το έχω σκεφτεί καθόλου και μακάρι να μην γίνει. Αλλά αν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ναι θα είμαι αντίπαλος του ΠΑΣ και θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για την ΑΕΛ. Αλλά μόνο για 90 λεπτά. Το τονίζω αυτό.

Το είχα αποφασίσει από μικρός. Μόνο αυτό σκεφτόμουν και ήθελα να γίνω. Ελεγα από τότε στον εαυτό μου πως θα κάνω τα πάνα για να τα καταφέρω. Δόξα τω Θεώ τα κατάφερα.

Οχι... ούτε που το έχω φανταστεί να σου πω την αλήθεια. Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνω. Μεγαλώνουμε, αλλά υπάρχει ζωή και μετά το ποδόσφαιρο (σ.σ. χαχα).

Κυρίως είναι τιμή. Και μάλιστα μεγάλη. Υστερα όλα τα υπόλοιπα. Εγω είχα την χαρά και την τιμή να είμαι αρχηγός του ΠΑΣ Γιάννινα για 8 χρόνια σαν πρώτος και για 3-4 σαν δεύτερος. Ημουν ο αρχηγός της ομάδας στα 8 καλύτερα χρόνια της ιστορίας της, εκτός το περσινό. Δεν ξεχνιούνται. Δεν μπορούν να ξεχαστούν.