Αναλυτικά όσα είπε στη Nova:

Τι κρατάς από τη διαδρομή των δύο ετών στον ΟΦΗ, τώρα που ολοκληρώθηκε η συνεργασίας σας;

«Ήταν δυο ωραία και παράλληλα πολύ δύσκολα χρόνια. Μετά τον Δεκέμβριο και μέχρι το παιχνίδι με τον Πλατανιά ήταν πραγματικά δύσκολη χρονιά τόσο για μένα όσο και για την ομάδα. Κρατάω το γεγονός ότι στο Ηράκλειο έκανα πραγματικούς φίλους και συνδεθήκαμε μέσα από δυσκολίες.

Υπήρξε κόσμος που με έβαλε στο σπίτι του χωρίς να με γνωρίζει προσωπικά, μόνο και μόνο επειδή φορούσα τη φανέλα του ΟΦΗ. Πέρασα πολύ ωραία χρόνια. Στο τέλος πανηγυρίσαμε αρκετά. Όμως οι πανηγυρισμοί ήταν αποτύπωμα της έντασης που βγήκε από μέσα μας μετά από δύο δύσκολα χρόνια και όχι επειδή σώθηκε η ομάδα.

Είναι δεδομένο ότι η ομάδα έχει άλλους στόχους και έρχονται καλύτερες μέρες. Μίλησα με τον κύριο Σαμαρά ο οποίος με φώναξε στο γραφείο του για να συζητήσουμε, με ρώτησε ποια θα είναι η επόμενη ημέρα του Μανώλη σε ότι αφορά στον ΟΦΗ.

Του απάντησα πως με βάση τη λογική και επαγγελματικά πρέπει να φύγω από την ομάδα γιατί εφέτος δεν κατάφερα με τους τραυματισμούς να βοηθήσω όσο θα ήθελα. Με βάση το συναίσθημα θα μπορούσε ίσως ο σύλλογος να με κρατήσει.

Όμως κάποιες φορές στο ποδόσφαιρο πρέπει να λειτουργείς με τη λογική και όχι με το συναίσθημα. Ήταν σωστή η απόφαση της διοίκησης να φύγω από την ομάδα. Εννοείται πως δεν έχω κανένα παράπονο, σκεφτόμαστε με το ίδιο τρόπο και έχουμε εξαιρετική σχέση και με τον κύριο Σαμαρά και με όλους τους ανθρώπους της ομάδας».

Είχες τραυματισμούς φέτος. Ήταν η δυσκολότερη δική σου σεζόν;

«Το δεύτερο μισό της περυσινής χρονιάς θα έλεγα ήταν το δυσκολότερο. Είχαμε μείνει 13 παίκτες. Οικονομικά ήμασταν πολύ δύσκολα. Δεν ξέραμε τι μας περιμένει… Εφέτος μετά τον Οκτώβρη είχα προβλήματα τραυματισμών και δε μπόρεσα να βοηθήσω όσο θα ήθελα. Το καλό είναι ότι ο ΟΦΗ πάει να χτίσει έναν ουρανοξύστη κι έβαλα κι εγώ ένα λιθαράκι σε αυτό και είμαι χαρούμενος».

Τι σου μένει από το τελευταίο παιχνίδι απέναντι στον Πλατανιά;

«Η πίστη που είχαμε ο ένας για τον άλλον και με τη βοήθεια του Θεού καταφέραμε να πετύχουμε το στόχο. Στο 2-2 είδα τον Ηλία (Πουρσανίδη) και τον Παύλο (Αδάμο) να σηκώνουν τους παίκτες από το χορτάρι λέγοντας ότι έχουμε χρόνο. Ίσως να ήταν οι μόνοι που το πίστευαν εκείνη τη στιγμή. Οι κινήσεις αυτές έδειξαν ότι κάτι θα γίνει.

Ήταν μάθημα ζωής για όλα τα παιδιά ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ. Ίσως ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που το πίστευαν. Από αυτούς πήραν όλοι θάρρος. Ακόμα και ο κόσμος όταν του έκαναν νόημα να ξεσηκωθεί, άρχισε να το πιστεύει και να μας βοηθάει και μετά το 2-2».

Οι παράγοντες που έπαιξαν ρόλο στην επίτευξη του στόχου;

«Νομίζω η ηρεμία που είχαμε σαν ομάδα με την έλευση της νέας διοίκησης. Μας απασχολούσε μόνο το αγωνιστικό κομμάτι. Επίσης οι προπονητές έφεραν ενθουσιασμό. Οι μεταγραφές του Ιανουαρίου βοήθησαν, όπως και η επιστροφή του Μεγιάδο και του Νέιρα από τραυματισμούς. Ο Νέιρα είναι εξαιρετικός παίκτης και όταν βρήκε ρυθμό έκανε τη διαφορά για την ομάδα.

Αναφερόμενος στη διοίκηση:

Δεν είναι μόνο ο Ηλίας (Πουρσανίδης), ο Γιάννης (Σαμαράς), ο Γιώργος (Σαμαράς). Είναι ο κύριος Μπούσης, είναι ο Άντζελο (Παλυβός), ο Παύλος (Αδάμος), ο Λεωνίδας (Παπαβασιλάκης) ο Στέφανος (Βάβουλας), η Θεανώ, ο Μανώλης, ο Ρωσσέτος, όλα τα παιδιά (κάποιους θα ξεχάσω) που δουλεύουν καθημερινά για μας και για τον σύλλογο. Όλοι ήθελαν να κοιτάμε την επόμενη μέρα ακόμη και μετά από ήττες. Από δύσκολα αποτελέσματα. Είναι κάτι που δε συμβαίνει συχνά στις ομάδες… Το να έχεις τέτοια αντιμετώπιση και στήριξη.

Δύο υπέροχα χρόνια. Έκανα φίλους που ξέρω οτι είναι δίπλα μου ανά πάσα στιγμή. Δέθηκα με τον Θωμά και τον Βασίλη. Δύο εξαιρετικά παιδιά. Και με το υπόλοιπο τιμ στο μαγαζί του (γέλια…) Γνώρισα πολύ ωραίους ανθρώπους και είμαι σίγουρος πως όταν μπορώ θα πηγαίνω για να τους βλέπω.

Κάναμε πολύ παρέα με τον Ποτουρίδη, τον Νάστο, τον Μπολάκη, τον Γιώργη. Ήμασταν κάθε μέρα μαζί. Ήταν δύσκολη η στιγμή του αποχαιρετισμού γιατί δεν θα έχουμε την ίδια καθημερινότητα. Παρόλα αυτά δε θα σταματήσουμε να τα λέμε. Έτσι είναι η ζωή στο ποδόσφαιρο, δένεσαι με ανθρώπους και μετά πρέπει να φύγεις.

Θέλω να στείλω τους χαιρετισμούς μου στον Γιώργο Δουλγεράκη και την οικογένειά του, να έχουν δύναμη γιατί ξέρω Γιώργο ότι είσαι παλικάρι. Επίσης τους χαιρετισμούς μου στην Ραφαέλα και την οικογένειά της και την ευχαριστώ που είναι τόσο κοντά στην ομάδα γιατί μαζί με τον Γιώργο μας έδιναν δύναμη».

Βλέπεις να βελτιώνεται η ποιότητα του πρωταθλήματος με λιγότερες ομάδες;

«Το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου είναι να μην υπάρχουν οικονομικά προβλήματα στους συλλόγους. Αν αυτό λυθεί με όσα θέλουν να κάνουν τότε σίγουρα θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Όχι μόνο στην Σουπερλίγκ, αλλά και στην δεύτερη κατηγορία».

Με ποιους αντιπάλους δυσκολεύτηκες περισσότερο μέχρι τώρα στην καριέρα σου;

«Ως παίκτης του Άρη είχα βρει αντίπαλο τον Τότι σε φιλικό παιχνίδι με τη Ρόμα… Επίσης θυμάμαι πιτσιρικάς ήμουν στον Ηρακλή και σε παιχνίδι με τον Ολυμπιακό έπρεπε να μαρκάρω τον Ριβάλντο. Είχε έρθει ο Γιοβάνοβιτς τότε και μου είπε: “Αυτός έχει ποιότητα, όμως είναι μεγάλος. Εσύ είσαι μικρός και μπορείς να τον κυνηγάς παντού”… (Γελάει). “Χάσαμε…”».

Η επόμενη ημέρα;

«Θέλω να ηρεμήσω γιατί ήταν μια έντονη χρονιά και για τον ΟΦΗ και για μένα. Να δω τους δικούς μου και να φύγει η πίεση της χρονιάς και θα δούμε την επόμενη μέρα…».

Έρχεται τελικός Τσάμπιονς Λιγκ…

«Μου αρέσει σαν ομάδα η Λίβερπουλ και επίσης μου αρέσει πολύ σαν προπονητής ο Κλοπ. Ελπίζω να σηκώσει το τρόπαιο η Λίβερπουλ».