Το… αύριο είναι σπουδαιότερο από το σήμερα

Η επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από οκτώ χρόνια και κυρίως από μια τετραετία στα τάρταρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, απέναντι σε θεούς και δαίμονες και αλλαγές κανονισμών κατά το δοκούν, δεν είναι δα κακή αρχή. Ίσα-ίσα που φέτος ο Άρης διέψευσε ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό, ή μάλλον ξεπέρασε την προσδοκία του μέσου Αρειανού καθώς η σκέψη του δεν ταξίδευε μέχρι στας Ευρώπας. Η φιλοδοξία καλλιεργήθηκε νωρίς, όταν μετά τις πρώτες τρεις αγωνιστικές ταυτίστηκε με την ομάδα κι άρχισε να νιώσει την ανησυχία για τον ερχομό της Κυριακής, πράγμα το οποίο επιβεβαιώθηκε από την εικόνα του «Κλεάνθης Βικελίδης», ανεξαρτήτως του ότι χρειάστηκε να επέλθει και μια ισορροπία συναισθημάτων για να ακολουθήσει η ρεαλιστική κριτική.

Ο Άρης δεν λειτούργησε σαν μαθητούδι που επεξεργάζεται το περιβάλλον κοιτάζοντας παράξενα γύρω του, γιατί πολύ απλά ήξερε τον χώρο στο οποίο θα λειτουργούσε. Τους συσχετισμούς, τους ισχυρούς και αδυνάτους, το γεγονός ότι από πλευράς αντιμετώπισης κανείς δεν θα του προσφερθεί σκαλοπάτι να ακουμπήσει, στις στιγμές έντονου λαχανιάσματος όπως τη διμηνία Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου. Η αγωνιστική σοβαρότητα, η επένδυση χρημάτων με το χαμηλότερο δυνατό κόστος και η δημιουργία ομάδας που θα εμπνεύσει τον κόσμο ήταν οι βασικοί άξονες στον τρόπο λειτουργίας του.

Σήμερα, δεν ξεκινάει από την ίδια αφετηρία γιατί έχει έναν χρόνο στην πλάτη του και παράλληλα έκανε περισσότερα από ένα βήματα. Υπάρχουν τα κεκτημένα που πρέπει να διατηρηθούν, αλλά και η απαιτούμενη πρόοδος που οφείλει να παρουσιάσει κάθε ομάδα που θέλει να εξελίσσεται. Δεν χρειάζεται να φτιάξει κάτι από την αρχή, αρκεί να υποστηρίξει αυτό που δημιούργησε την περσινή χρονιά. Ήδη έχει μια ομάδα 14-15 παικτών οι οποίοι μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτό που ζητά ο Σάββας Παντελίδης, θα κάνει το ξεκαθάρισμά του, θα ενισχυθεί εκεί που παρουσίασε αδυναμίες στη διάρκεια της χρονιάς και ταυτοχρόνως θα επιζητήσει πιο ποιοτικές λύσεις που θα έρχονται από τον πάγκο. Τα δεδομένα θα αλλάξουν μόνο στην περίπτωση που έρθουν προτάσεις αγοράς κι εφόσον αυτές χαρακτηριστούν επικερδείς.

Γενικώς όμως, ο Άρης δεν θα κριθεί από μία ή δύο μεταγραφικές υποθέσεις, αλλά από τη σοβαρότητα και τη συνέπεια που θα έχει και την επόμενη σεζόν. Για παράδειγμα, δεν θα κριθεί από την παραμονή ή όχι του Ματέο Γκαρσία, ανεξαρτήτως του ότι τον θέλουν όλοι στο «Βικελίδης». Έκανε αυτό που μπορούσε να κάνει (σ. σ. πρόσφερε 1,5 εκατομμύρια ευρώ), ίσως μάλιστα και υπέρβαση των οικονομικών δυνάμεών του. Αρκεί να μην πέσει στην παγίδα συμμετοχής σε οποιαδήποτε μορφή πλειστηριασμού.

Μέχρι στιγμής, αποδεικνύει ότι βαδίζει βάσει του μπούσουλα του περασμένου Γενάρη. Αυτό έδειξε η απόκτηση του Ντάνιελ Σούντγκρεν. Τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Σουηδού δείχνουν σε μεγάλο βαθμό αυτό που έλειψε στον φετινό Άρη, αλλά και θα προσπαθήσει να αποκτήσει ενόψει της νέας χρονιάς. Ο Παντελίδης υπέγραψε την απόκτηση του 28χρονου έχοντας εικόνα από την περσινή σεζόν με την ΑΙΚ όπου είχε ρόλο δεξιού οπισθοφύλακα σε σχήμα με τετράδα στην άμυνα. Έτσι έκρινε ότι είναι κατάλληλος για την ομάδα που θέλει να δημιουργήσει. Φέτος, η ΑΙΚ του πρόσφερε ανέλπιστο δώρο με την αλλαγή σχηματισμού, την τοποθέτηση του παίκτη σε ρόλο φουλ μπακ και το χειροπιαστό συμπέρασμα που αναδείχθηκε μέσα από έναν διαφορετικό ρόλο, είναι η δυνατότητα ανταπόκρισης στις επιταγές ενός παίκτη που καλύπτει όλη την πλευρά. Είναι προφανές ότι αντίστοιχα χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει και ο φουλ μπακ που θα αποκτηθεί και από την αριστερή πλευρά και ήδη υπάρχουν 2-3 περιπτώσεις παικτών με τους οποίους ασχολείται ο Άρης.

Η δεύτερη μεγάλη αδυναμία ήταν το γκολ. Αυτό δείχνουν τουλάχιστον οι αριθμοί καθώς ο Άρης είναι η 5^η ομάδα σε τελικές προσπάθειες (σ. σ. 291), αλλά απουσιάζει από τον ίδιο πίνακα στο κομμάτι της αποτελεσματικότητας. Γιατί δεν βγήκε η επιλογή του Χαμζά Γιουνές, πολύ νωρίς χάθηκε η πίστη στις δυνατότητές του και κυρίως, κάθε κύτταρο του οργανισμού του Τυνήσιου απορρόφησε την αμφισβήτηση που πήγαζε (αρχικά) από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και στη συνέχεια από την ίδια την ομάδα. Ο φιλότιμος Νικολάς Ντιγκινί έκανε μεν εξαιρετική χρονιά αλλά το γκολ δεν εντάσσεται στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του.

Έχει ενδιαφέρον να δούμε τον τύπο της λύσης που θα προτιμήσει ο Άρης. Αν δηλαδή θα αποταθεί σε παίκτες όπως ο Κάλε Χόλμπεργκ ο οποίος απασχόλησε έντονα τον περασμένο Γενάρη, δηλαδή σε παίκτη άγνωστο στο ελληνικό κοινό, ή θα επιδιώξει κάτι που (στα χαρτιά) δείχνει πιο εγγυημένο όπως ο Καρίμ Ανσαριφάρντ με τον οποίον υπάρχει ανοιχτή γραμμή. Σε κάθε περίπτωση, πέρα από τον χειμώνα, ο Άρης άλλαξε πλέον και τα καλοκαίρια του. Γιατί το βασικό αντικείμενο συζήτησης θα είναι το ποδόσφαιρο.