Ο Λεβαδειακός φέτος περνάει μία χρονιά με αποτυχημένες επιλογές τόσο στους προπονητές όσο και σε παίκτες, όπου εντοπίστηκαν ακόμα και περιπτώσεις μεταγραφών που ήρθαν με σημαντικούς τραυματισμούς στην ομάδα. Οι Βοιωτοί είχαν στο μεταξύ ήδη αποχωρήσεις σπουδαίων τους στελεχών.

Μετά και την ήττα του Λεβαδειακού στο γήπεδό του από τον ΠΑΣ - ανεξάρτητα από τα όποια παράπονα των γηπεδούχων για την διαιτησία - υπάρχει απογοήτευση και μεγάλη για τον Καραγεωργίου αλλά δεν προκύπτει αυτήν την στιγμή ότι θα φύγει άμεσα και ο συγκεκριμένος προπονητής. Ο Λεβαδειακός ελπίζει και στην πιθανότητα να μην γίνει η αναδιάρθρωση (σ.σ. ή ακόμα και στην υπόθεση του ΟΦΗ) αλλά αγωνιστικά και βαθμολογικά στο σημείο που είναι δεν μπορεί να ελπίζει σε πολλά πλέον. Ένα αξιοσημείωτο στοιχείο των προπονητών που έφερε φέτος η διοίκηση της ΠΑΕ Λεβαδειακός ήταν τα χαρακτηριστικά τους. Ο Σανίνο ήταν ένας αρκετά δύσκολος, ιδιαίτερος και λίγο... ξεροκέφαλος χαρακτήρας με εμμονές που φάνηκε πως στοίχισαν. Ο Ιταλός προπονητής πριν πάει τον Οκτώβριο στον Λεβαδειακό είχε να δουλέψει από τον Φλεβάρη του 2018 και την Τριεστίνα.

Με τον Καραγεωργίου βέβαια τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα. Το 1-0 με τον Άρη έβαλε κάπως όλον τον Οργανισμό σε κατάσταση... ύπνωσης. Ο Έλληνας τεχνικός είχε να δουλέψει από το 2016 και αυτό επίσης παίζει τον ρόλο του. Οι νίκες με Παναιτωλικό και Ξάνθη βοήθησαν αλλά η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη. Ο Λεβαδειακός είχε δύο... τελικούς στην 25η και την 26η αγωνιστική με ΟΦΗ εκτός και με ΠΑΣ εντός. Απέτυχε και στους δύο με ευθύνη και του τεχνικού επιτελείου. Αγωνιστικά βέβαια μες στην σεζόν ο Λεβαδειακός είχε και άλλα λάθη και σε περιπτώσεις όπως του Γιακουμάκη, που παρότι είχε και τραυματισμούς δεν έχει και η σωστή διαχείριση από την ομάδα, χάνοντας ένα σημαντικό όπλο της στην επίθεση. Γενικά η φετινή χρονιά αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή για τον Λεβαδειακό σε όλα τα επίπεδα...