Ο Χιμένεθ, το παρεάκι και το Κύπελλο... (pics)

Στο ποδόσφαιρο έχουμε σημειώσει κατ' επανάληψη και συμβαίνει επί σειρά ετών να υπογραμμίζεται ότι τα πάντα και όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα και προφανώς ισχύει σε πολύ σημαντικό -αν όχι σε τεράστιο- βαθμό! Αυτό είναι κάτι που παρατηρείται και στην ΑΕΚ σε όλα τα επίπεδα και ειδικότερα στο κομμάτι των προσώπων. Ακόμη και τώρα που η Ένωση έχει περάσει σε αντικατάσταση προπονητή για το καλύτερο δικό της αύριο έχει αναπτυχθεί φημολογία για το αν θα καταφέρει να βρίσκεται ο Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο της και μετά το τέλος της σεζόν. Προφανώς αν αυτή η φημολογία έχει βάση ο Ισπανός προπονητής (ο οποίος εντός συνόρων έχει κατακτήσει πρωτάθλημα και Κύπελλο με την ΑΕΚ) θα κριθεί ειδικότερα ανάλογα με την εξέλιξη που θα 'χει για το club η υπόθεση διεκδίκησης και κατάκτησης του δεύτερου τίτλου στην χώρα...

Η άποψή μου είναι πως αυτά είναι αστεία πράγματα και να τα συζητάμε. Ωστόσο εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο και αν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις στην ΑΕΚ για τον Σεβιγιάνο κόουτς καλό θα είναι αν και εφόσον υπάρξει θέμα να έχουν ποτίσει άπαντες στο μυαλό τους ότι ο επόμενος θα πρέπει να είναι και πολύ καλύτερος. Ξεκίνησα όμως γράφοντας ότι στο ποδόσφαιρο τα πάντα είναι το αποτέλεσμα και... πάντρεψα τη φημολογία γύρω από το αν κρίνεται ή όχι ο Χιμένεθ για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό δεδομένα θα το έχει (και το έχει ήδη) η Ένωση αν εμπιστευθεί ξανά τον Μανόλο. Άρα το βασικό ερώτημα που τίθεται για το συγκεκριμένο ζήτημα είναι πώς το θέλει η ΑΕΚ το αποτέλεσμα και όχι αν ψάχνει μόνο αυτό, αλλά και τον τρόπο.

Όπως και να 'χει ο δρόμος για το αποτέλεσμα από τη δουλειά (που είναι άριστη γι' αυτό που θέλει να παρουσιάσει ο Ισπανός) του Χιμένεθ είναι δεδομένος: δεν απειλούμαστε, τακτικά είμαστε άριστοι σε απόλυτο βαθμό στην ανασταλτική μας λειτουργία, τρέχουμε και... βγάζουμε τη γλώσσα του αντιπάλου πιέζοντας όλοι και παντού ξεκινώντας από το πρώτο τρίτο του αντιπάλου και βασιζόμαστε στην ικανότητα, την ποιότητα και το ταλέντο των ''μπροστινών'' μας (σ.σ.: μεσο-επιθετικούς) για να βρούμε το γκολ (ή τα γκολ) για να πάρουμε τη νίκη! Είναι ένα... έργο το οποίο γνωρίζουμε από τη στιγμή που μας λένε το όνομα του σκηνοθέτη. Όπως για παράδειγμα ξέρουμε καλά τις ταινίες του Ταραντίνο, το πώς θα είναι και ας μην γνωρίζουμε το περιεχόμενό τους, τις οποίες θα τις δούμε ακόμη και αν δεν είμαστε όλοι τρελοί fan του συγκεκριμένου!

Αυτό ισχύει και για την ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ και είδαμε ξανά σε Περιστέρι και ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Ατρόμητο και τον Παναιτωλικό αντίστοιχα. Δεν έπαιξε δα και μεγάλη μπαλάρα η ομάδα ούτε στο πρώτο ματς στο οποίο επικράτησε με 1-0 εκτός, ούτε στο δεύτερο που πανηγύρισε με 4-0. Όμως είχε όλα τα στοιχεία εκείνα που περιμένουμε να δούμε από την ομάδα του Χιμένεθ σε ένα 90λεπτο: επιθυμία, διάθεση, τρέξιμο, μόχθο για την κάθε μπάλα και γκολ από την ποιότητα – ικανότητα είτε του Λιβάια, είτε του Μάνταλου, είτε του Μπακασέτα, είτε του Αλμπάνη. Έτσι επικράτησε απέναντι στην ομάδα του Δέλλα η ΑΕΚ. Έχοντας απίθανο πρέσινγκ από το πρώτο τρίτο του αντιπάλου, με πολλά τρεξίματα και μπροστά τη διαφορά την έκαναν η ασίστ του Μπακασέτα, η ποιότητα στην κάθετη του Μάνταλου (και στο τελείωμα του Μπογέ) και το ταλέντο του Αλμπάνη.

Στα επιπλέον ευχάριστα μαντάτα είναι δεδομένα η αλλαγή στη διάθεση όλων. Η ΑΕΚ έπαιζε με τον Παναιτωλικό ένα από τα πλέον αδιάφορα παιχνίδια της αγωνιστικής: οι «κιτρινόμαυροι» έχουν επί της ουσίας πιάσει την 3η θέση που τους απέμεινε και το καλό εισιτήριο, η ομάδα του Αγρινίου έχει πετύχει πανεύκολα το στόχο της παραμονής και ψάχνει απλά ίσως την 6η θέση! Κι όμως η ομάδα του Χιμένεθ έβγαλε μεγάλη διάθεση και επιθυμία σε κάθε μπάλα, σε κάθε αμυντική και επιθετική προσπάθεια, σε κάθε απαίτηση στο χορτάρι. Αυτό φανερώνει την πιο σημαντική αλλαγή που πέτυχε ο Χιμένεθ σε χρόνο μηδέν: έφτιαξε ξανά τα αποδυτήρια και έκανε τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να το διασκεδάζουν σαν την περσινή καλή παρέα που είχε δημιουργηθεί.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για την ΑΕΚ. Διότι το θέμα είναι να... γουστάρεις! Κι αυτό βγαίνει στο χορτάρι. Θα παίξει ο παίκτης για τον συμπαίκτη του και όλοι μαζί για το σύλλογο και τον προπονητή τους. Αυτό είναι κάτι που όσο περνάνε τα ματς και συνεχίζει η Ένωση να κερδίζει θα δίνει όλο και περισσότερα σε επίπεδο ψυχολογίας, αυτοπεποίθησης και πίστης στις δυνατότητες του συνόλου για ένα παραπάνω βήμα που μπορεί να μαζέψει το άσχημο της σεζόν και να το μετατρέψει σε σχετικά ευχάριστο και δεν είναι άλλο από: την κατάκτηση του Κυπέλλου...

Οι αγωνιστικές επιτυχίες θα δώσουν τα παραπάνω που αναφέρω και οι επιστροφές τις λύσεις που απαιτείται για να δυναμώνει και εκ των έσω το δημιούργημα του προπονητή. Είδαμε πόσο σημαντικό ήταν για την ΑΕΚ που επέστρεψε ο Χουλτ και για όσο αγωνίστηκε (και) ο Μάνταλος. Προσθέστε και τον Λόπες που έρχεται αλλά και τον Σιμόες που είναι από την προηγούμενη αγωνιστική και πάλι διαθέσιμος. Επίσης εξέτισαν τη τιμωρία τους και οι Πόνσε (χωρίς τον πρώτο σκόρερ η Ένωση σημείωσε 4 γκολ δεν είναι κάτι που το προσπερνάς απλά), Τσόσιτς με τον Χιμένεθ να μη μπορεί πλέον να υπολογίζει μόνο στον Τσιγκρίνσκι.

Μαζευόμαστε, λοιπόν, σιγά – σιγά ξανά το παρεάκι και με φόντο τους ημιτελικούς με Λαμία και τον τελικό -αν τα καταφέρει η ομάδα- με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ ή τον Αστέρα Τρίπολης που επαναλαμβάνω αν στο τέλος φέρει και μια κούπα στην ΑΕΚ θα μετατρέψει μια κάκιστη (εντός συνόρων) σεζόν σε σχετικά καλή και τελικά μετριασμένα επιτυχημένη!

Προσοχή όμως το ματς με τον Παναιτωλικό δεν μπορεί να μας αφήσει να βγάλουμε πολλά και ασφαλή συμπεράσματα. Μια χαρά ήταν ο Κρίστιτσιτς και το κάθετο παιχνίδι του, εξαιρετικός ο Γαλανόπουλος που πάτησε αντίπαλη περιοχή περισσότερες φορές απ' όλη τη σεζόν σε ένα ματς (και σκόραρε ενώ κανονικά θα είχε και κερδισμένο πέναλτι αν ''έτρωγε'' ψαράκι ο βοηθός και έβλεπε το χέρι του ανιπάλου, ενώ κατάφερε επίσης να υποδείξει οφσάιντ παίκτη πίσω από τη σέντρα, τον Λιβάια) μια χαρά και ο Μπογέ και ο Αλμπάνης, αλλά δεν είναι το ματς για συμπεράσματα. Η Ένωση -η λογική λέει- θα 'χει και άλλα σκαμπανεβάσματα μικρότερου επιπέδου (συγκριτικά με την κάκιστη εικόνα της απέναντι στον Άρη) έως να φτάσει εκεί που πρέπει...

Υγ: Η πιο όμορφη αναμέτρηση ήταν αυτή στο μπάσκετ μεταξύ των ομάδων με αμαξίδια της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού. Μπορείς να είσαι... εχθρός και ορκισμένος με έναν αντίπαλο, να έχεις πολλά που θεωρείς ότι σε χωρίζουν, μα τούτος ο αγώνας δεν έχει αντιπαλότητα, δεν έχει... εχθρούς μα μόνο φίλους, δεν έχει μίσος και κακία. Είναι μια αναμέτρηση που δεν έχει καμία αξία στο τέλος του αγώνα ο νικητής, το ίδιο είναι για την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, το ίδιο νίκησαν με το ίδιο σκορ...

Υγ2: Τι να πει κανείς που δεν το 'χει ξαναπεί για τις ενέργειες των ποδοσφαιριστών, όπως αυτή του Κούτρη με τον Βασιλάκη (αν θυμάμαι καλά να άκουσα ότι τον λένε στις δηλώσεις του διεθνούς άσου του Ολυμπιακού). Είναι συγκλονιστικά δυνατή και πανέμορφη η στιγμή όσο όμως και τα λόγια του ποδοσφαιριστή των «ερυθρόλευκων» που σου αφήνει για ένα λεπτό το πιο αληθινό, αγνό και όμορφο χαμόγελο στο πρόσωπό σου. Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για το ποδόσφαιρο όπως θα έπρεπε και θα ήθελες να είναι. Εντάξει δεν μπορεί να συμβαίνει συνέχεια, προφανώς!

Υγ3: Γέμισε το γήπεδο της Ξάνθης από φίλους του ΠΑΟΚ. Ξέρω και καταλαβαίνω (και δικαιολογώ σε μεγάλο βαθμό) την αγανάκτηση των φίλων της τοπικής ομάδας μα με την ανύπαρκτη στήριξη που τυγχάνει το σωματείο επί σειρά ετών στη συγκεκριμένη πόλη δεν το θεωρώ και μεγάλη αδικία. Απ' έξω απ' το χορό είμαι οπότε ίσως και λάθος να είμαι... Όμως η εικόνα ήταν αυτή που έπρεπε. Χιλιάδες φίλοι εκδρομείς της ομάδας που οδεύει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και η εικόνα ήταν όμορφη για το ποδόσφαιρο (και ας μη γουστάρεις τους ΠΑΟΚτσήδες, τους ΑΕΚτσήδες, τους Παναθηναϊκούς, τους Ολυμπιακούς, τους οπαδούς του Άρη). Δεν θα εστιάσω στην κίνηση του Βασιλειάδη να απαγορεύσει τάχα μου την οργανωμένη μετακίνηση γιατί ΣΩΣΤΑ έγινε για τα μάτια του κόσμου. Όμως είναι απαράδεκτο να ζήσουμε ξανά απ' του χρόνου τίποτα χούντες πάλι για μετακίνηση οπαδών της ΑΕΚ για την Λιβαδειά με μπλόκα και προσαγωγές επειδή δεν είναι κάτοικοι της περιοχής σύμφωνα με την ταυτότητά τους.

Υγ4: Πολλές δυνατές εικόνες και στιγμές αυτή η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Με μεγάλη συγκίνηση και λύπη αυτή του Βαγγέλη Μόρα... Μακάρι να υπάρχει κάτι μετά τούτο τον κόσμο που να συναντούν οι ψυχές μας εκείνες των αγαπημένων μας που δεν είναι πια ανάμεσά μας. Δυνατή εικόνα γεμάτη πόνο, δάκρυα αλλά και μπόλικη αγάπη!

Υγ5: Όμορφες και ευχάριστες στιγμές είχαμε και στο ΟΑΚΑ με την επιστροφή του Τραϊανού Δέλλα (και των συνεργατών του) στον πάγκο του Παναιτωλικού. Ο Μανόλο είδε τον παίκτη με τον οποίο κατέκτησε το 2011 το Κύπελλο παρέα... Αγκαλιές, αναμνήσεις, κουβέντα και μπόλικη αγάπη από τον κόσμο που δεν ήταν πολύς αλλά όλοι απέδωσαν σεβασμό στον «Τράι» με το χειροκρότημά τους στο άκουσμα του ονόματός του. Το ίδιο δυνατές εικόνες ήταν οι αγκαλιές με τον Καρυδόπουλο του Δέλλα και του Μπορμπόκη με τον Δημάτο και όλα τα άλλα μέλη και υπάλληλους της ΑΕΚ.