Πριν από πολλά χρόνια ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει ότι «Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη», θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να υμνήσει όσους δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια, όποια και αν είναι αυτή. Αν θέλουμε να... προσωποποιήσουμε το παραπάνω γνωμικό στο ελληνικό μας ποδόσφαιρο, η περίπτωση του Γιώργου Βαλεριάνου είναι ίσως η πλέον αντιπροσωπευτική.

Ο 27χρονος μπακ όχι μόνο δεν τα... παράτησε, αλλά η κλήση του στην Εθνική ομάδα αποτελεί τη δικαίωση μίας... μάχης που φάνταζε χαμένη. Απόφοιτος των «ακαδημιών» του Ολυμπιακού και βασικός για χρόνια στην Εθνική Νέων, το καλοκαίρι του 2011 «έπεισε» τότε τον Ερνέστο Βαλβέρδε να τον κρατήσει στο ρόστερ των «ερυθρολεύκων» και στο φινάλε εκείνης της σεζόν κατέκτησε το νταμπλ.

Εκτοτε έκανε το «αγροτικό» του σε αρκετές ομάδες της Football League και πάντα χαρακτηρίζονταν ως μία αξιόπιστη λύση για το αριστερό άκρο της άμυνας. Ομως έπεφτε... πάνω στην ορισμένες φορές υπερβολική «ξενομανία» που διακατέχει το εγχώριο γίγνεσθαι και πλην ενός μικρού του περάσματος από τον ΟΦΗ και τον Πλατανιά, ουδέποτε του δόθηκε η ευκαιρία στα «σαλόνια».

Ο καιρός περνούσε και τα επόμενα χρόνια πανηγύρισε τρεις ανόδους στη Super League, κατά σειρά με Ηρακλή, Απόλλων Σμύρνης, Αρη, όπου και το κοντέρ του έγραψε αθροιστικά 64 εμφανίσεις. Εκ των βασικών σε όλες, το καλοκαίρι έμεινε στους «κίτρινους» της μεγάλης κατηγορίας. Ενδιάμεσα.... μεγάλωσε απότομα καθώς έγινε πατέρας και μένοντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, άπαντες τον χαρακτήριζαν ως ένα «χρυσό παιδί».

Η χρονιά ξεκίνησε ως «ρεζέρβα» του Μενέντεθ και κάπου τον Ιανουάριο τέθηκε ζήτημα αποχώρησής του. Επειδή μάλιστα και Ισπανός δεν «πατούσε» καλά, όλα έδειχναν πως οι «κίτρινοι» θα αναζητούσαν δύο αριστερούς μπακ, ενώ ο Κόρχουρτ βρίσκονταν ήδη στην Ελλάδα.

Καλώντας να διαχειριστεί το σχετικό βάρος, κλήθηκε να ξεκινήσει βασικός στον αγώνα με τη Λαμία. Ολοι το ήξεραν πως εκείνο θα ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα του Αρη, αλλά εκείνος κρατούσε τα αυτιά του ερμητικά κλειστά. Εκανε πολύ καλός ματς και στο φινάλε της αναμέτρησης που κρίθηκε με γκολ του Ματίγια λίγο πριν το τέλος, ξέσπασε σε λυγμούς.

Ολη η πίεση... βγήκε από μέσα του, ενώ λίγο αργότερα ο Σάββας Παντελίδης που ρωτήθηκε για εκείνον θα πει πως «ό,τι έχω για κάθε παιδί, θα το πω σε αυτούς και όχι δημόσια, είναι καλύτερο…».

Ο 54χρονος κόουτς είναι δίκαιος και ο Βαλεριάνος τον έπεισε ότι αξίζει να παραμείνει στην ομάδα. Οπερ και εγένετο, παίρνοντας έκτοτε ευκαιρίες και στο δεξί άκρο της άμυνας.

Πλέον η κλήση στην Εθνική Ελλάδος ήταν η δικαίωση των κόπων του και μία τρανή απόδειξη πως η υπομονή μπορεί να μετατραπεί σε αρετή.