Ο Μαρτίνς, ο Μανόλο και η λατρεία του αποτελέσματος...

Με το PulseBet*, νιώθεις το παλμό του Live στοιχήματος όπως ποτέ ξανά– Ισχύουν Όροι & Προϋποθέσεις

Εχω γράψει από την αρχή της σεζόν ότι για τον Πέδρο Μαρτίνς η δουλειά ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Ενας άμαθος προπονητής στον πρωταθλητισμό κάθισε σε έναν ηλεκτρικό πάγκο που ακόμη και μία ήττα μπορεί να σου κοστίσει την θέση σβήνοντας όλα όσα έχεις κάνει. Λίγο έλειψε να του συμβεί αυτή την εβδομάδα. Επιπλέον είχε στα χέρια του το task να φτιάξει μία ομάδα με 20 νέους παίκτες. Το ότι παραμένει στον πάγκο του Ολυμπιακού Φεβρουάριο μήνα είναι κατόρθωμα και δείγμα της δουλειάς του.

Κι αυτό όμως στην Ελλάδα κρίθηκε μέσα σε 45 λεπτά. Διότι στο ημίχρονο του ντέρμπι με την ΑΕΚ η κουβέντα είχε ήδη ανοίξει από τους... Ελληνες οπαδούς αν πρέπει να πάει με αυτόν στο Κίεβο ο Ολυμπιακός ή αν έπρεπε να τον διώξει την επόμενη μέρα. “Με διψήφιο αριθμό πόντων πίσω από τον ΠΑΟΚ και πλέον ξεκάθαρο κίνδυνο να χάσει και την δεύτερη θέση (είπαμε στο ημίχρονο με το 0-1 στο ταμπλό), τι να περιμένεις για να μην τον διώξεις εδώ και τώρα...” ήταν πάνω κάτω η άποψη της πλειοψηφίας των οπαδών του Ολυμπιακού στα social και συνοδεύονταν από σχόλια του τύπου (“δεν θα νικήσει ποτέ σε ντέρμπι”, “μα ίδια ενδεκάδα με την Ντινάμο;”, “τι βλέπει στον Μεριά και επιμένει;”, κ.ο.κ.).

Αλλωστε, η καθολική και έντονη αποδοκιμασία από όλους όσοι ήταν στο Καραϊσκάκη στο ημίχρονο μαρτυρά την ψυχολογία των φίλων του Ολυμπιακού για την ομάδα και τον προπονητή σε εκείνο το χρονικό σημείο. Μία εβδομάδα πριν, προτού δηλαδή διεξαχθεί το ντέρμπι της Τούμπας οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι θα έσκιζαν τα ρούχα τους ότι “ο Ολυμπιακός παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα” και μία εβδομάδα μετά στο ημίχρονο ενός ματς αποδοκίμαζαν με όλη την ψυχή τους, είχαν ξεχάσει τα πάντα και έβλεπαν ως λύση ακόμη και την απομάκρυνση του προπονητή.

Κάπως έτσι κυλούν τα πράγματα στο σύνολο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και στην ΑΕΚ η απομάκρυνση Ουζουνίδη και η επάνοδος του Χιμένεθ θεωρήθηκε από την πλειοψηφία των οπαδών της ως το καλύτερο φάρμακο στη δεδομένη χρονική στιγμή. Μέχρι που ήρθε το δεύτερο ημίχρονο στο Καραϊσκάκη και η κουβέντα είναι πλέον στο “γιατί τον ξαναφέραμε πίσω αυτόν που όταν του στραβώνει ένα ματς το κοντέρ δεν σταματά να γράφει...”.

Θα βγω λίγο από αυτή τη λογική λοιπόν. Θα αφήσω στην άκρη το 4-1 που είναι εκεί για να το βλέπουν όλοι και θα μιλήσω για το ματς που εγώ είδα... Ο Ολυμπιακός έκανε μία άθλια εμφάνιση με την ΑΕΚ που δεν νομίζω ότι οφείλεται στην ψυχοπνευματική προετοιμασία του. Δεν γίνεται να μην είσαι δυνατός και έτοιμος πνευματικά στο 1' και να είσαι στο 46'. Απλώς ο Ολυμπιακός έχει δεδομένα προβλήματα. Δύο στόπερ που την γκέλα, το σοβαρό λάθος, το έχουν στο ρεπερτόριο τους ανά πάσα στιγμή.

Στο 1ο λεπτό, στο τελευταίο λεπτό, σε κάθε λεπτό, όταν τα πράγματα πάνε καλά, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, πάντα και παντού, ο Βούκοβιτς ή ο Σισέ μπορούν να κάνουν σοβαρό και ακατανόητο λάθος για αυτό το επίπεδο. Απλώς αυτά τα λάθη άλλοτε κοστίζουν και άλλοτε όχι. Το δεύτερο μεγάλο θέμα είναι ότι όταν το κάνουν το λάθος μετά τους παίρνει χρόνο για να συνέλθουν. Στο πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι με την ΑΕΚ, Σισέ και Βούκοβιτς έχουν κάνει παιχνίδι που και και επίτηδες να το έκαναν, τόσο κακοί δεν θα ήταν...

Ολα λάθος. Οι πάσες, οι τοποθετήσεις τους, το μυαλό τους, ο τρόπος που (δεν) κατέβαζαν την μπάλα, ο πανικός, η μεταξύ τους γκρίνια σε κάθε φάση (ξεκίνησε πριν το 1-0 σε μία φάση στο πρώτο λεπτό που ο Βούκοβιτς μπινελικώνει τον Σισέ για λάθος τοποθέτηση του), κάθε τους ενέργεια και κάθε τους απόφαση ήταν πρόβλημα. Αυτό αποσυντόνισε όλη την ομάδα και η ανασφάλεια μεταφέρθηκε παντού, ακόμη και στον ψύχραιμο συνήθως Σα, ο οποίος σε κάποιο σημείο του ματς έμοιαζε έτοιμος να τους... δείρει και τους δύο.

Ο Μαρτινς δεν μπορούσε να παρέμβει νωρίτερα από το ημίχρονο με αλλαγή, αλλά δεν έκανε και κάτι για να το αλλάξει με οδηγία. Ας τους έβγαζε για κάποια λεπτά από την εξίσωση του “κουβαλώ την μπάλα και κάνω παιχνίδι από πίσω” με οπισθοχώρηση κάποιου χαφ για να κάνει αυτή τη δουλειά και να περιοριστούν έτσι τα λάθη και οι γιόμες.

Ο Ολυμπιακός στάθηκε τυχερός που το ντέρμπι δεν τέλειωσε στο πρώτο ημίχρονο. Μάλλον η ΑΕΚ στάθηκε ανίκανη να τελειώσει το ντέρμπι στο πρώτο ημίχρονο. Με το 1-0 υπέρ της από το 3' η ΑΕΚ δεν ζήτησε επιτακτικά δεύτερο γκολ στο πρώτο ημίχρονο και ενώ ήταν φανερό ότι αν το έκανε πιθανόν θα έβρισκε και δεύτερο και τρίτο.

Ο Χιμένεθ ενώ έβλεπε την εικόνα διάλυσης του Ολυμπιακού, διάλεξε την τακτική του περιμένω, ανέβασε ελάχιστες φορές παίκτες στην περιοχή του αντιπάλου για πρέσινγκ ψηλά και είδε τους παίκτες του να πατούν την περιοχή του Σα ελάχιστες φορές παρά το γεγονός ότι όταν το έκαναν (βλέπε Μάνταλος) η ΑΕΚ έκανε ευκαιρία. Στο πρώτο ημίχρονο έχασε η ΑΕΚ το ντέρμπι όχι στο δεύτερο... Στο δεύτερο απλώς ζαλίστηκε και γνώρισε την συντριβή, την ήττα την γνώρισε από το πρώτο μέρος. Και δεν το γράφω τώρα, το έγραψα στην ανάπαυλα στα social media σημειώνοντας ότι αφού η ΑΕΚ άφησε ζωντανό τον Ολυμπιακό στο ντέρμπι μετά από τόσο κακό πρώτο ημίχρονο των γηπεδούχων, τώρα τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν.

Και δεν άλλαξαν διότι ο Μαρτίνς έκανε κάτι φοβερό. Οκ μπήκε ο Τοροσίδης που έδωσε μία καλύτερη ισορροπία, τίποτα άλλο. Ο Λάζαρος δυστυχώς τραυματίστηκε και δεν μπόρεσε να προσφέρει κάτι και ο Γκερέιρο μόνο καθοριστικός δεν ήταν. Αν πιστεύει κανείς ότι η αλλαγή του Βούκοβιτς με τον Τοροσίδη ήταν τόσο καταλυτική που έφτανε για να μετατρέψει το 0-1 σε 4-1 πάω πάσο, αλλά δεν το πιστεύω.

Το ντέρμπι το πήρε σε μεγάλο βαθμό ο Φορτούνης. Αλλωστε μετά το 1-1 στο ματς υπάρχει μία σχετική ισορροπία μέχρι να γίνει το 2-1 από το τελείως προσωπικό γκολ του Φορτούνη. Μετά όλα έγιναν εύκολα, διότι ο Χιμένεθ δεν είχε κανένα plan b και γιατί οι παίκτες του Ολυμπιακού και ο Μαρτίνς είχαν φρέσκο στη μνήμη τους το κάζο με την Ντινάμο Κιέβου όπου προσπάθησαν να κρατήσουν το 2-1.

Το να παίρνει λοιπόν τόσο απλόχερα τα εύσημα ο Μαρτίνς για το 4-1 είναι τόσο λάθος όσο το να παίρνει το ανάθεμα για το 0-1 του πρώτου ημιχρόνου. Ο Πορτογάλος δουλεύει, εξελίσσει τον Ολυμπιακό και το παιχνίδι του, κάνει λάθη και μάλιστα κάποιες φορές σοβαρά, αλλά είναι ένας κανονικός προπονητής που κάνει κανονικά πράγματα που συνήθως του βγαίνουν, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που τον εκθέτουν. Και πριν την Τούμπα και μετά την Τούμπα και πριν την ΑΕΚ και μετά την ΑΕΚ το δικαίωμα να μείνει και την επόμενη σεζόν στα μάτια μου το έχει κερδίσει προ πολλού και είναι ανεξάρτητο από το αν θα αποκλείσει την Ντινάμο Κιέβου ή αν θα πάρει το Κύπελλο.

Οσο για την ΑΕΚ και τον Χιμένεθ ήμουν από αυτούς που δεν ενθουσιάστηκα με την ιδέα της τρίτης επιστροφής του και το ανέφερα από την πρώτη στιγμή. Το επιχείρημα “μα πήρε το πρωτάθλημα μόλις πέρυσι” δεν μου είναι αρκετό. Σπουδαίο και μεγάλο αυτό που έκανε, αλλά η ΑΕΚ χρειάζονταν να πάει παρακάτω. Να πάρει τον επόμενο τίτλο και να έχει τις επόμενες διακρίσεις με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Με ποδόσφαιρο που αυτή θα βάζει τους κανόνες και ο αντίπαλος θα ακολουθεί, με ποδόσφαιρο κατοχής και δημιουργίας, ποδόσφαιρο ρίσκου κάποιες φορές.

Αυτό το ποδόσφαιρο από τον προπονητή Χιμένεθ δεν το είδαμε ούτε στην πρώτη, ούτε στην δεύτερη θητεία του. Είδαμε οργανωμένες ομάδες, στιβαρές, πειθαρχημένες, με ταυτότητα συγκεκριμένη, γενικά είδαμε άλλα πράγματα. Σε μία ΑΕΚ που είχε 24 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα και που έψαχνε την κορυφή μόλις δύο χρόνια μετά την επιστροφή της στην Σούπερ Λίγκα, ο Χιμένεθ ίσως και να ήταν ιδανική λύση, στη σημερινή ΑΕΚ διατηρώ αμφιβολίες. Αλλά αυτή ήταν η άποψη μου την ημέρα της πρόσληψής του δεν έγινε η άποψη μου μετά το 4-1, ούτε θα άλλαζε αν το ντέρμπι είχε λήξει 1-4.

Παρά ταύτα ο Χιμένεθ, αυτή την ομάδα και αυτούς τους παίκτες είναι δεδομένο ότι μπορεί να τους βελτιώσει. Χρειάζεται να μάθει τους νέους και τι μπορεί να του δώσει για παράδειγμα ο Κρίστισιτς. Χρειάζεται να πειραματιστεί ξανά, χρειάζεται να δώσει εκ νέου ταυτότητα και χαρακτήρα στην ομάδα του, αλλά αυτά θέλουν χρόνο.

Ο Χιμένεθ νομίζω ότι θα της τα δώσει όλα αυτά, η ΑΕΚ νομίζω θα ξαναγίνει συμπαγής και πειθαρχημένη, αν η ΑΕΚ θα γίνει και ομάδα που θα δρα και δεν θα αντιδρά, που θα βάζει τους κανόνες και δεν θα τους ακολουθεί, που θα κάνει νίκες με σκορ και όχι επικές ανατροπές λόγω χαρακτήρα, όπως έκανε πέρυσι που πήρε το πρωτάθλημα, είναι κάτι που αμφιβάλλω αν μπορεί να συμβεί, αλλά εδώ είμαστε για να το δούμε. Θα περιμένουμε να μας το δείξει ο Χιμένεθ και σίγουρα χρειάζεται αρκετό χρόνο στη διάθεσή του για να δούμε αν θα τα καταφέρει.

Από την άλλη το σίγουρο ως τότε είναι ότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί σε κάθε αφορμή ως άλλοθι το πόσο... προπονημένη είχε την ομάδα ο προηγούμενος. Και το καταλάβαμε και το ξέρουμε, αν το επικαλείται συνέχεια, μάλλον τον εαυτό του θα βλάψει, ειδικά όταν ο αντίπαλος του είχε παίξει τρία 24ωρα πριν με τους ίδιους ακριβώς έντεκα ποδοσφαιριστές ένα απολύτως απαιτητικό ματς από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, όπως ο έκανε ο Ολυμπιακός με την Ντινάμο πριν το ντέρμπι με την ΑΕΚ...