Πρωταθλητής σε όλα, εκτός από τις δημόσιες σχέσεις

Ξεκινάμε από τα πιο βασικά και από αυτά που θεωρώ αυτονόητα, σήμερα Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου. Το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο ΔΕΝ κρίθηκε. Ο ΠΑΟΚ έχει πάρα πολλούς ακόμη βαθμούς να κερδίσει, για να εξασφαλίσει και τυπικά τον τίτλο.

Συνεχίζουμε…

Νιώθω την ανάγκη να γράψω για τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Αυτόν που έχει κερδίσει ήδη μέσα στα γήπεδα το περσινό πρωτάθλημα και αυτόν που πραγματικά έχει βάλει τεράστιες βάσεις ώστε ο ΠΑΟΚ να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν μια καλή ομάδα… πρωταθλήτρια ομάδα.

Όλα αυτά δεν τα γράφω επειδή χθες στην γιορτή του ΠΣΑΠ, δεν ψηφίστηκε αυτός ως ο κορυφαίος της περσινής σεζόν. Ή μάλλον… ένας από τους λόγους που οι ποδοσφαιριστές δεν ψήφισαν τον Ρουμάνο ως τον κορυφαίο ΚΑΙ της περσινής σεζόν, θα μας απασχολήσει μέσα στο κείμενο… (Αλήθεια σε αυτή την διαδικασία οι παίκτες (ή όποιος ψήφισε) δεν θεώρησαν ότι στην καλύτερη ενδεκάδα έπρεπε να είναι και ο Πρίγιοβιτς; Κωμικό ή τραγικό; Ή και τα δύο μαζί;)

Κατ’ αρχάς δεν μειώνω τον Χιμένεθ και θεωρώ ότι πέρυσι με ομάδα πολύ κατώτερη του ΠΑΟΚ, ήταν κατόρθωμά του να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι το τέλος. Μέχρι εκεί και ας μην μπούμε σε συζήτηση για το πώς το πανηγύρισε… Επιτυχία του ήταν και το ότι το διεκδίκησε.

Επιστρέφουμε στον Λουτσέσκου και ας μοιραστούμε έναν προβληματισμό. Αυτός ο αποδεδειγμένα ΠΟΛΥ καλός προπονητής, πώς γίνεται και δεν έχει πολλές συμπάθειες στο χώρο του, αλλά και γενικά στον περίγυρο του ελληνικού ποδοσφαίρου; Τι του λείπει άραγε; Τι δεν έχει κάνει καλά και αντιμετωπίζεται με αυτό τον τρόπο; (Δεν αναφέρομαι φυσικά στους παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκε και τον γνωρίζουν).

Ξεκινάω φυσικά από τους ΠΑΟΚτσήδες που τον απεχθάνονταν σε πολύ μεγάλο ποσοστό από την πρώτη μέρα που ανέλαβε. Έπρεπε ο Λουτσέσκου να κάνει ομαδάρα, να σπάσει άπειρα ρεκόρ και να φέρει τίτλους, έτσι ώστε τώρα ένα σημαντικό ποσοστό, να εκφράζει μία απλή εκτίμηση προς το πρόσωπό του και τις επαγγελματικές του ικανότητες. (Που να δείτε τι γίνεται, όταν κάνει καμία στραβή… Κατά χιλιάδες εμφανίζονται οι «ταλεγαμενάκηδες» που του επιτίθενται, μόνο και μόνο για να φανούν δικαιωμένοι σε σχέση με την αρχική κριτική-σκίσιμο που του έκαναν).

Οι ουδέτεροι ή οι αντίπαλοι δεν τον αναγνωρίζουν σχεδόν ΠΟΤΕ, ενώ και ο Τύπος του κάνει πολύ εύκολα κριτική για το οτιδήποτε και πολύ-πολύ δύσκολα θα τον αποθεώσει γι’ αυτά που έχει πετύχει.

Σκεφτείτε λίγο πόσα κείμενα-αφιερώματα και διθυράμβους έχετε διαβάσει για τον Ουζουνίδη, για τον Χιμένεθ, αλλά και για τον Δώνη, ακόμη και για τον νέο στην Ελλάδα, Μαρτίνς και πόσα ΔΕΝ έχουν γραφθεί για τον κορυφαίο και με διαφορά των τελευταίων ετών, τον πιο επιτυχημένο, τον προπονητή του ΠΑΟΚ, Ραζβάν Λουτσέσκου. (Εδώ το πρόβλημα ΔΕΝ πιστεύω ότι έχει να κάνει με την έτσι και αλλιώς κακή αντιμετώπιση του Τύπου στον ΠΑΟΚ).

Θυμίζω ότι:

- Ο Ραζβάν Λουτσέσκου ανέλαβε μία καμένη ομάδα τον Αύγουστο του 2017 και ζήτησε δύο-τρεις μήνες για να φανούν τα δείγματα της δουλειάς του.

- Αφού αντιμετώπισε την πιο σκληρή κριτική και την πιο μεγάλη πίεση που γνώρισε προπονητής του ΠΑΟΚ (και ο Δώνης είχε τέτοια θέματα), κατάφερε να φανεί συνεπέστατος στις εξαγγελίες του και από τον Δεκέμβριο του 2017 παρουσιάζει τον καλύτερο και πιο επιτυχημένο-αποτελεσματικό ΠΑΟΚ, ΟΛΩΝ των εποχών!

- Εντός Ελλάδας κερδίζει τους πάντες και τα πάντα κάθε Κυριακή και Τετάρτη και αφού κατάφερε να κερδίσει τίτλους, άγγιξε και μία πρόκριση σε ομίλους του Τσάμπιονς Ληγκ.

- Ο Λουτσέσκου που πολλές φορές δυσκολεύτηκε να συνεννοηθεί με την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, που πολλές φορές… άλλα ζήτησε και άλλα έγιναν.

-Ο Λουτσέσκου ο οποίος εδώ και πολλούς μήνες έχει αναλάβει σχεδόν εξολοκλήρου ΟΛΟ το επικοινωνιακό βάρος του ΠΑΟΚ, μια και η ομάδα δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο να μιλάει για ποδόσφαιρο.

- Ο Λουτσέσκου που διαχειρίστηκε τον Πρίγιοβιτς, ο Λουτσέσκου που έκανε με το έτσι θέλω αρχηγό τον Βιεϊρίνια, ο Λουτσέσκου που έπρεπε να βγάλει άκρη με… τον Μίχελ, ο Λουτσέσκου που φέτος βελτίωσε τον ΠΑΟΚ παρά το ότι η ομάδα το καλοκαίρι αποδυναμώθηκε, ο Λουτσέσκου που καταφέρνει φέτος τον χειμώνα το εξής απίστευτο:

Στο μέσο της χρονιάς έχασε τον πολυτιμότερο παίκτη του, αυτόν που έδινε βαθμούς, αυτόν για τον οποίο δούλευε όλη η ομάδα και αυτός μέσα από οργανωμένη δουλειά, κατάφερε μέσα σε λίγες εβδομάδες όχι μόνο να καλύψει το κενό, όχι μόνο να αλλάξει φιλοσοφία, αλλά και να παρουσιάσει μία ΚΑΛΥΤΕΡΗ ομάδα, η οποία συνεχίζει να παίρνει αποτελέσματα!!

Τρομερά πράγματα έχει πετύχει ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Αδιανόητα και… μακάρι να μείνει για καιρό ακόμη για να δούμε και πολλά παραπάνω.

Ποιος όμως και που, τα αναγνωρίζει όλα αυτά δημοσίως στην Ελλάδα;

Έπρεπε να φθάσει το προχθεσινό ντέρμπι για να ψελλίσουν 2-3 ποδοσφαιράνθρωποι μία καλή κουβέντα, αφού όμως προσθέσουν στο τέλος: «Καλός είναι, αλλά αυτό που κάνει με τις αναφορές στα περσινά δεν τον τιμάει…».

Αυτό γίνεται συνέχεια, χωρίς κανείς να έρθει στη θέση του και να σκεφτεί… «Τι έκανε λάθος αυτός και η ομάδα του και της έκλεψαν τον τίτλο και γιατί δεν έχει δικαίωμα να βγάζει το παράπονό του;»

Το ξεπερνάμε αυτό και μένουμε στο ότι ο Λουτσέσκου που είναι ξεκάθαρα ο καλύτερος και πιο επιτυχημένος προπονητής στη χώρα, έχει πάρει ήδη πρωτάθλημα σε όλους τους τομείς, ΕΚΤΟΣ από τις δημόσιες σχέσεις. Αυτό είναι το θέμα! Είναι ΠΑΝΤΟΥ πρωταθλητής, εκτός από τα... σάλια, τα γλειψίματα, τους καφέδες και τα τηλεφωνήματα.

Δεν τον ενδιαφέρει βέβαια , αλλά ας καταλάβουν όλοι ότι ο καλός προπονητής είναι ο τίμιος, είναι ο δουλευταράς, αυτό που σέβεται τον κόσμο αλλά ΔΕΝ λαϊκίζει, είναι αυτός που πάντα βρίσκει τον πιο πιθανό ποδοσφαιρικό τρόπο για να παίρνει νίκες, είναι αυτός που έχει δεμένα τα αποδυτήριά του και οι παίκτες παίζουν γι’ αυτόν και… τέλος πάντων καλός προπονητής ΔΕΝ είναι αυτός ο οποίος αφιερώνει τη μισή μέρα στα… τηλέφωνα για να κάνει δημόσιες σχέσεις.

Κλείνοντας και για να μην ξεχνιόμαστε: Το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ΦΥΣΙΚΑ και ΔΕΝ κρίθηκε.

* Η μέρα σήμερα έχει μπάσκετ και άντε επιτέλους να δούμε και εκεί ένα τελικό.