Ήταν 24 Ιανουαρίου 2017, όταν ο Μακεδόνας τεχνικός υπέγραφε την επιστροφή του στο Γεντί Κουλέ ως προπονητής. Σαν παίκτης έζησε μέρος της «χρυσής» εποχής του Ευγένιου Γκέραρντ, ενώ καταγράφηκε ως ένα από τα «παιδιά» του και με 277 συμμετοχές από το 1990 ως το 1999 απολάμβανε χειροκροτήματος και αναγνώρισης από τους Ομιλίτες.

Οι συνθήκες υπό τις οποίες ανέλαβε τον ΟΦΗ τον Ιανουάριο του 2017 κάθε άλλο παρά προσομοίαζαν στην εποχή που έζησε ως παίκτης. Οι Κρητικοί μάχονταν να βγουν από τον «βούρκο» της Football League με «όπλο» μόνο το βαρύ τους όνομα και τους οπαδούς της, που όπως κάθε άλλη ομάδα έχει σαν κίνητρο για να κάνει παίκτες μέτριους να αποδίδουν καλύτερα και στόχους πάντα υψηλούς, ή τέλος πάντων υψηλότερους συγκριτικά με μια άλλη σε αντίστοιχη θέση,

Ο ΟΦΗ ήθελε να επιστρέψει στα «σαλόνια» της Super League, με τη διοικητική ανυπαρξία να βάζει τροχοπέδη στα όνειρα της κερκίδας και τα αποτελέσματα να μην είναι τα δέοντα. Τίποτα δεν θα γινόταν ευκολότερο και καθ’ υπερβολή θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Παπαδόπουλος στο Ηράκλειο έζησε μόνο δύσκολα. Κόντρα σε απληρωσιές, σε αστάθεια που «ροκάνιζε» τις βάσεις του, σε άσχημα αποτελέσματα που «σημάδευαν» τον πρώτο του καιρό στη μεγάλη κατηγορία, ο ΟΦΗ δυσκολεύτηκε πολύ και χάρηκε λίγο.

Χαρούμενες ήταν οι μέρες της ανάληψης της διοίκησης από τον Μιχάλη Μπούση και του «κουμάντου» από τον Γιάννη Σαμαρά, τον Γιώργο Σαμαρά και τον Ηλία Πουρσανίδη τον Οκτώβριο. Τέτοιες ήταν οι στιγμές αποθέωσης στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν 2017/18. Ο τίτλος του πρωταθλητή στη Super League έφερε την αποθέωση και τον Παπαδόπουλο στα χέρια των εκστασιασμένων οπαδών. Πριν φτάσει όμως εκεί το «ρολόι», πέρασαν μέρες δύσκολες και στιγμές που δοκιμάστηκαν οι αντοχές όλων.

«ΕΙΜΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙ, ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΕΣ»

Τον Ιανουάριο του 2018, δηλαδή έναν χρόνο πριν, ο ΟΦΗ έφτασε σε καταστάσεις διοίκησης Πρωτοδικείου και Γενικές συνελεύσεις γεμάτες ένταση. Τα οικονομικά προβλήματα έστελναν παίκτες με ελευθέρας μακριά από το Γεντί Κουλέ (Κουσκουνάς, Ογκμπόε, Χαντί, Ζιαμπάρης, Σιώπης) και ο πρωτοπόρος και πολύ ανώτερος των αντιπάλων του ΟΦΗ της Football League ζούσε καταστάσεις «ζούγκλας». Ο αναβρασμός στις τάξεις των οπαδών τους οδηγούσε σε «ντου» σε συνεδριάσεις των μετόχων, η επιστροφή του Φανούρη Βουτσινά στα πράγματα κι ένα αγωνιστικό τμήμα να παλεύει για νίκες. «Δεν είναι επαγγελματική κατάσταση αυτή που υπάρχει στον ΟΦΗ. Θα δούμε τι θα γίνει στο μέλλον και αν θα είμαι εγώ στον πάγκο», δήλωνε από τις 21 Δεκεμβρίου 2017, πριν ακόμα ξεσπάσει η «μπόρα».

Οι μέρες πέρασαν και τίποτα δεν αποκαταστάθηκε. Την ημέρα των Θεοφανίων ο κόουτς ευχήθηκε «φώτιση» για όλους, έπειτα από τη νίκη επί του ΑΟΧ Κισσαμικού. «Έχουμε χάσει οκτώ παίκτες και ειδικά οι δύο τελευταίες απώλειες δεν έπρεπε να γίνουν. Θα είμαι εδώ μέχρι η ομάδα να μπορεί να παίζει. Ακόμα και με οκτώ παίκτες. Ελπίζω σήμερα να φωτιστούν όλοι. Να αφήσουν το «εγώ» τους στην άκρη. Αυτό κάνω εγώ, αυτό κάνουν και οι παίκτες. Συγχαρητήρια στον κόσμο και τους παίκτες για το πάθος και την αυταπάρνηση. Αν ήταν άλλη ομάδα θα είχε διαλύσει».

​

Λίγες μέρες αργότερα, με συνέντευξή του στο gazzetta.gr στις 7 Ιανουαρίου 2018, ο Παπαδόπουλος ξεδίπλωνε τις σκέψεις του για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου: «Δεν ήταν δύσκολο μόνο αυτό, να εφαρμόσουμε στο γήπεδο όσα λέγαμε, αλλά ακόμα και να κάνουμε προπόνηση, αφού κάθε μέρα έφευγε κι ένας. Πήγαινα το πρωί στο Βαρδινογιάννειο και δεν ήξερα αν έχει φύγει κάποιος παίκτης ακόμα! Είναι δικαίωμά τους, αφού αυτό επέλεξαν. Εγώ μίλησα με τα παιδιά που έφυγαν, πήραν την απόφασή τους, έτσι γίνεται. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχει χαλάσει μια ομάδα που με μια-δυο προσθήκες, μπορούσε να διεκδικήσει την άνοδο στη Superleague».

«ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΟΦΗ, ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΠΟΛΥ»

Όταν οι τόνοι ηρέμησαν, κάτι στο οποίο συνέβαλε η εξαιρετική πορεία στα γήπεδα, που έφεραν τον ΟΦΗ σε θέση «γκραν-φαβορί» για τον προβιβασμό, ο Μακεδόνας προπονητής ένιωσε πιο άνετα για να εκφράσει τις σκέψεις του για το μέλλον: «Η ελληνική γλώσσα είναι πλούσια, Το «να» με το «αν» δεν έχει καμία σχέση. Είμαι προπονητής στον ΟΦΗ, σε μια θέση, που την είχε ένας άνθρωπος που τον αγαπώ και εύχομαι να είμαι εδώ για πολλά χρόνια. Ο στόχος είναι στο τέλος του πρωταθλήματος, να είμαστε σε μια προνομιούχο θέση». Ο Παπαδόπουλος ήθελε να γίνει ο νέος Γκέραρντ, να μοιάσει στον «δάσκαλό» του και να κάνει τα πάντα για τους Ομιλίτες. Οι πανηγυρισμοί για την άνοδο στη Super League τον Μάιο σήμαναν την επιτυχία του κι έφεραν το όνειρο ακόμα πιο κοντά.

«Ο ΟΦΗ λειτούργησε σαν οικογένεια κι αυτό πρέπει να γίνεται. Σας έχω πει ότι μόνο εγώ ξέρω την προσπάθεια των παικτών. Εγώ ήμουν στις 7:30 το πρωί έξω από την τράπεζα, για να μπουν χρήματα, ώστε να μην αποκτήσουν οι παίκτες δικαίωμα προσφυγής. Η συσπείρωση μεταξύ κόσμου και ομάδας οδήγησαν σ’ αυτό το αποτέλεσμα. Θεωρούσα απίθανο να γίνει αλλά έγινε. Τα αποτελέσματα μετράνε, αλλά νομίζω ότι και ο χαρακτήρας που έβγαλε η ομάδα, συντέλεσαν στο να φθάσουμε σ’ αυτό το σημείο. Αυτοί οι παίκτες θα γραφτούν με κεφαλαία γράμματα στην ιστορία του ΟΦΗ, γιατί κράτησαν την ομάδα», δήλωνε τον Απρίλιο με τους «μελανόλευκους» τυπικά πίσω στα «σαλόνια».

Στις δύσκολες στιγμές «κράτησε» τον ΟΦΗ ενωμένο κι αυτό του το παραδέχονται άπαντες. Γι’ αυτό και ξένισε πολλούς η εικόνα των αποδοκιμασιών και του γιουχαΐσματος πριν μια εβδομάδα, στην ισοπαλία με τον Πανιώνιο. Οι Κρητικοί είχαν επιστρέψει «χλωμά» στη Super League και φάνταζαν ως εκ των φαβορί για να επιστρέψουν… από κει που ήρθαν, όμως οι ύβρεις στον Παπαδόπουλο δεν ήταν κάτι που περίμενε κανείς να δει τον Μάιο, όταν όλοι τον σήκωναν στα χέρια και πανηγύριζαν. Κάποιος τουλάχιστον που δεν έχει δει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα…

ΖΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΙ ΕΦΥΓΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΝΙΚΗ

Αναντίρρητα έκανε λάθη, δεν θα γινόταν άλλωστε να βρίσκεται ο ΟΦΗ στη ζώνη του υποβιβασμού και ο Παπαδόπουλος να ήταν αλάνθαστος. Αυτό όμως που τελικά του στοίχισε τη θέση ήταν μια άμυαλη συμπεριφορά. Η επίθεση στον γενικό αρχηγό του Παναιτωλικού, Χρήστο Κουτσοσπύρο στο παιχνίδι της Κυριακής (20/01) αποτέλεσε τη θρυαλλίδα των εξελίξεων.

Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, του ζητήθηκε από τη διοίκηση να παραιτηθεί, ώστε να γίνει η κατάσταση πιο εύκολη για όλους. Εκείνος αρνήθηκε, με τις συζητήσεις να συνεχίζονται ως και την άλλη μέρα. Μια μέρα μετά η διοίκηση, λαμβάνοντας υπόψιν όλα όσα είχαν συμβεί, αλλά και όσα επρόκειτο να συμβούν, αποφάσισε να δώσει ένα τέλος. Συναινετικό, φιλικό, αλλά τέλος.

Τα καλά αποτελέσματα για τον ΟΦΗ δεν περίσσευαν φέτος. Η πίεση ήταν τεράστια και φανταζόταν κανείς πως αν ο Παπαδόπουλος έλεγε «αντίο», θα ήταν ύστερα από κάποια ήττα, που θα έδειχνε πως η βαθμολογική κατάσταση υπό τις δικές του οδηγίες ήταν μη αναστρέψιμη. Κι όμως αυτό συνέβη έπειτα από μια νίκη. Το εντυπωσιακό 3-0 επί των Αγρινιωτών θα ήταν το τελευταίο παιχνίδι ενός προπονητή που ζούσε υπό την πίεση του αποτελέσματος. Η ειρωνία στο μεγαλείο της…

Ο Παπαδόπουλος έφυγε σαν φίλος από τον ΟΦΗ κι αν αυτός στο τέλος της σεζόν πανηγυρίσει την παραμονή στην κατηγορία, πολλές από τις εντυπώσεις θα αμβλυνθούν. Τότε θα έρθουν στο προσκήνιο της μνήμης μόνο το πείσμα με το οποίο αντιμετώπισε την περσινή «παλίρροια», πως έμεινε να παλεύει με τους «ήρωές» του, πως οδήγησε τον ΟΦΗ ξανά στη Super League. Όσο για τα φετινά, η πρόθεση των Σαμαράδων και του Πουρσανίδη ήταν να τον στηρίξουν ως το τέλος, γιατί πίστευαν σε αυτόν. Έστω κι αν δεν το κατάφεραν, αυτό κάτι σημαίνει.