Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτής της φουρνιάς του Παναθηναϊκού

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτής της φουρνιάς του Παναθηναϊκού

Νίκος Αθανασίου Νίκος Αθανασίου
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτής της φουρνιάς του Παναθηναϊκού

bet365

Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για την φετινή έκδοση του Παναθηναϊκού που κινδυνεύει να... καεί σε βάθος διετίας αν δεν αλλάξει το διοικητικό τοπίο στον σύλλογο.

Τους τελευταίους μήνες και σε συνδυασμό με το φινάλε στο παραμύθι του Παϊρότζ(το οποίο ως... δια μαγείας είχε συνοδοιπόρους τους ίδιους σοτατζήδες με εκείνο του αξεπέραστου Βλάση Τσάκα που ευτυχώς ο κόσμος δεν τους ξέχασε και δεν έφαγε το παπατζιλίκι) το σύνολο του Γιώργου Δώνη, η συνεχής πρόοδος που παρουσιάζει αυτή η ομάδα πάνω στο χορτάρι και η άρτια λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος χάρη στην έλευση του Νίκου Νταμπίζα, έφεραν στο προσκήνιο το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Δικαιότατα, καθώς η δουλειά που γίνεται είναι άξια προβολής και συγχαρητηρίων.

Δικαιότατα γιατί από τον φόβο και τον τρόμο του καλοκαίριου για το τι θα φέρει αυτή η σεζόν με το -6, την απαγόρευση μεταγραφών και το μικρότερο μπάτζετ στην ιστορία του συλλόγου, αυτή η ομάδα κατάφερε να παρουσιάζεται ανταγωνιστική, κατάφερε να γεννήσει την ελπίδα για το παρόν και μέλλον, κατάφερε να αποδείξει μέχρι στιγμής ότι υπάρχει μία εξαιρετική βάση για να μπορέσει τα επόμενα χρόνια το κλαμπ να επιστρέψει στην κανονικότητα που υπαγορεύει το μέγεθος του συλλόγου. Η αγωνιστική εικόνα, όμως δεν παύει να αποτελεί το δέντρο και όχι το δάσος. Είναι το δέντρο και όχι το δάσος το αν ο Παναθηναϊκός θα νικήσει την Λαμία την Δευτέρα, είναι το δέντρο και όχι το δάσος το αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να περάσει στα προημιτελικά του Κυπέλλου.

Ίσως αποτελεί και δικό μας λάθος, τούτης της γωνιάς δηλαδή, πως δεν ασχολούμαστε τους τελευταίους μήνες όσο πρέπει με την μεγάλη εικόνα.

Για έναν σύλλογο του μεγέθος του Παναθηναϊκού που τα τελευταία 23 χρόνια έχει κατακτήσει μόλις δύο πρωταθλήματα(2004, 2010) και τρία κύπελλα(2004, 2010, 2014), κάτι που σημαίνει ότι βρίσκεται σε ξεκάθαρη πορεία ελεύθερης πτώσης, η μεγάλη εικόνα δεν μπορεί να είναι το αν θα καταφέρει φέτος να βγει πέμπτος για να μπορέσει να σβήσει την ποινή της ΟΥΕΦΑ, ώστε την μεθεπόμενη σεζόν να έχει δικαίωμα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ναι είναι σημαντικό να μπορέσει ο σύλλογος να βγάλει από πάνω του τούτο τον βραχνά αλλά και πάλι δεν αποτελεί το δάσος. Για το μέγεθος του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να αποτελεί δάσος το αν θα καταφέρει να πάρει την άδεια, ώστε να έχει δικαίωμα να κάνει μεταγραφές και να ξεκινήσει το επόμενο πρωτάθλημα χωρίς αφαίρεση βαθμών.

Ναι και αυτό είναι εξίσου σημαντικό, μα θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο και ας παρουσιάζεται εδώ και καιρό ως μία προσπάθεια στα όρια του ηρωισμού από το εσωτερικού της ΠΑΕ. Το αν ο Παναθηναϊκός θα πάρει άδεια. Για τέτοιο κατάντημα μιλάμε, αντί να υπάρχει ντροπή και μόνο που τίθεται από συζήτηση το αν ο Παναθηναϊκός θα κινδυνεύσει για δεύτερη σερί χρονιά να μην πάρει άδεια.

Το δάσος, λοιπόν, για τον σύλλογο θα έπρεπε να είναι και είναι η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς.

Πολύ σωστό το πλάνο τριετίας του Νταμπίζα και του Δώνη, εξαιρετική η στρατηγική που έχει χαράξει ο τεχνικός διευθυντής του συλλόγου για το παρόν και το μέλλον που έχει ως κεντρικό άξονα την αξιοποίηση της ακαδημίας. Αυτές οι συνθήκες υπάρχουν, με αυτές τις συνθήκες σχεδιάζει και προγραμματίζει το τώρα και το αύριο.

Το πρόβλημα είναι πως με αυτές τις συνθήκες φαντάζει σχεδόν απίθανο να επανέλθει ο Παναθηναϊκός στην κανονικότητα που αρμόζει στο μεγεθός του. Καλό το παράδειγμα της Τότεναμ που έθεσε ο τεχνικός διευθυντής του συλλόγου στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου για την βελτίωση του λονδρέζικου κλαμπ πάνω στο χορτάρι χωρίς να γίνονται μεταγραφές τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, υπάρχουν μερικές σημαντικοί παράμετροι που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις.

Ναι το πρότζεκτ της Τότεναμ είναι αποδοτικό αλλά μιλάμε για ένα κλαμπ που έχει μάθει να ζει χωρίς την απαίτηση του πρωταθλητισμού. Οπότε δεν γίνεται να μπαίνει στην ίδια μοίρα με έναν κανονικό Παναθηναϊκό. Οι Spurs έχουν να κατακτήσουν πρωτάθλημα από το 1961! Δεν είναι μία ομάδα που έχει στο dna της το να διεκδικεί και να κατακτά τίτλους, άρα και ο οργανισμός της δεν είναι... ποτισμένος από το ΠΡΕΠΕΙ.

Παράλληλα το μπάτζετ της Τότεναμ δεν έχει την ίδια χαοτική απόσταση που έχει εκείνο του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ ή τον Ολυμπιακό. Όταν η Σίτι πληρώνει 200.000.000 ετησίως και η Τότεναμ 100.000.000, ναι υπάρχει απόσταση αλλά όχι τόσο μεγάλη, όχι απαγορευτική για να κλείσει κάποια στιγμή η ψαλίδα. Για να μην βάλουμε στην ζυγαριά και το νέο γήπεδο που θα είναι έτοιμο άμεσα.

Όταν, όμως, ο Παναθηναϊκός διαθέτει μπάτζετ 3 εκατομμύρια και ο ΠΑΟΚ ή ο Ολυμπιακός 30, δηλαδή το δεκαπλάσιο, είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς την τεράστια απόσταση που υπάρχει. Και αυτά μόνο στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά πως στην Ελλάδα αν είσαι ανύπαρκτος διοικητικά, πρωτάθλημα δεν παίρνεις ούτε σε δέκα ζωές.

Όσο και αν οφελεί την ΠΑΕ, δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί αυτό που ζει ο Παναθηναϊκός σε επίπεδο διοικητικών συνθηκών.

Το να παραμείνει, στάσιμος, διοικητικά ο Παναθηναϊκός, το να εξακολουθεί να έχει τις τύχες του κλαμπ ο Γιάννης Αλαφούζος με τα σκληρά δεδομένα του μνημονίου, αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο αυτής της φουρνιάς για να συνδυάσουμε το αγωνιστικό που είναι το δέντρο με το διοικητικό που είναι το δάσος.

Αν αυτό το σύνολο δεν δεχθεί μεγάλες δόσεις ποιότητας, αν αυτό το σύνολο δεν βάλει στην μηχανή του ποδοσφαιριστές που θα το ανεβάσουν επίπεδο, κάποια στιγμή θα πιάσει ταβάνι. Και αυτό το ταβάνι δεν μοιάζει να είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος, στόχος που θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός σε έναν κανονικό Παναθηναϊκό.

Και είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι, ο οργανισμός δεν έχει άλλη υπομονή. Είπαμε, είναι πολλά τα 23 χρόνια. Και όπως τώρα, όσοι έχουν το κουράγιο να ασχολούνται έχουν αγκαλιάσει αυτή την προσπάθεια, αν δεν δουν ανταγωνιστικότητα σε επίπεδο στόχων που αρμόζουν στην αγαπημένη τους ομάδα τα επόμενα χρόνια, δυστυχώς θα περάσουμε στο άλλο άκρο. Σε αυτό της απαξίωσης και της ᾽᾽δεν μπορούν τα παλικάρια᾽᾽ λογικής.

Και τότε, πάλι, θα... καούν τα λίγα δέντρα, δηλαδή οι παίκτες αυτής της φουρνιάς, ενώ το πρόβλημα θα είναι το δάσος.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο στον Παναθηναϊκό. Για να μην πάμε τόσο πίσω και φτάσουμε μέχρι την Ριζούπολη, θυμηθείτε το κλίμα που υπήρχε στην Λεωφόρο την σεζόν 13-14 με την ομάδα του Αναστασίου. Η ομάδα μία γροθιά. Δεν πέρασαν ούτε δύο χρόνια και έγινε... ντου στο γήπεδο μετά τον αποκλεισμό από την Καμπάλα.

Θα είναι αμαρτία και για τα παιδιά αυτής της φουρνιάς(όπως πρωτίστως θα είναι αμαρτία για τον ίδιο τον Παναθηναϊκό) να μείνουν αβοήθητα στην συνέχεια του δρόμου. Θα είναι αμαρτία ο Μπουζούκης, ο Χατζηγιοβάνης, ο Διούδης, ο Μαυρομμάτης, ο Χατζηθεοδωρίδης, ο Γιόχανσον, ο Κουρμπέλης και τα άλλα παιδιά να κληθούν να σηκώσουν το βάρος των απαιτήσεων που θα γεννήσει τα επόμενα χρόνια ο οργανισμός του Παναθηναϊκού. Γιατί το ξαναλέμε, είτε αρέσει είτε όχι αυτός είναι ο Παναθηναϊκός. Μία τεράστια ομάδα που δεν μπορεί να συμβιβάζεται με στόχους τύπου να σβηστεί το -6 ή την είσοδο στην πεντάδα, όπως γίνεται φέτος στην πιο ειδικών συνθηκών χρονιά του συλλόγου.

Αυτή η φουρνιά, λοιπόν, θα κινδυνεύσει να... καεί αν δεν αλλάξει το διοικητικό τοπίο. Αν δεν γυρίσει σελίδα διοικητικά ο Παναθηναϊκός, αν δεν αναλάβουν τις τύχες του συλλόγου άνθρωποι που τον θέλουν πρωταγωνιστή και όχι απλά να υπάρχει...

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Νίκος Αθανασίου
Νίκος Αθανασίου

Από τότε που θυμάται την ύπαρξή του o Νίκος Αθανασίου, λατρεύει τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο. Από το 2008 μέχρι και σήμερα είναι υπεύθυνος για το ρεπορτάζ του Τριφυλλιού στο δεύτερο σπίτι του, στο μεγαλύτερο επαγγελματικό όνειρο που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, στο Gazzetta.gr και ενώ είχε προηγηθεί η Αθλητική Ηχώ, το Κανάλι 1(90.4) και ένα πέρασμα από το Leoforos.gr. Στο πέρασμα των χρόνων δεν σταμάτησε ποτέ με την ίδια αγάπη και αφοσίωση να παίζει Football Manager, να ακούει όλων των ειδών τις μουσικές ακόμη και αν μέσα σε δέκα λεπτά μπορεί να συνυπάρξουν ο Μητροπάνος με τον Hoyem και ο Αργυρός με τους Active Member, να θεωρεί ομορφότερο μέρος στο πλανήτη το Αίας Κλαμπ και να μην μπορεί με τίποτα και για κανέναν λόγο να παρακολουθήσει αγώνες από τα μπουθ της Λεωφόρου, βρίσκοντας πάντα εναλλακτικές για να συνδυάζει τη δουλειά με την... τρέλα. Τα τελευταία χρόνια μαθαίνει, αναλύει και παρατηρεί το αγαπημένο του σπορ μέσα από μια σειρά επιμορφωτικών προγραμμάτων και διπλωμάτων management, ανάλυσης, τακτικής και scouting, τα καλύτερα «δώρα» που θα μπορούσε ποτέ να κάνει στον εαυτό του σε σχέση με το ποδόσφαιρο.