Ο προπονητής που έχει ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο!

Ήταν από τις λίγες φορές που παρακολουθούσες μία ποδοσφαιρική εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση και δεν ήθελες να τελειώσει. Ούτε λόγος για να αλλάξεις κανάλι. Για να είμαστε ειλικρινείς, ήταν η πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό που μακριά από το γραφείο η επιλογή στην τηλεόραση ήταν μία εκπομπή με αντικείμενο το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η καθαρή ποδοσφαιρική σκέψη που εκφράστηκε δίχως αγκυλώσεις-που μόνο στο υπανάπυκτο ελληνικό ποδόσφαιρο μπορείς να συναντήσεις- και η ανάλυση του αθλήματος από τον Γιώργο Δώνη στην νεοσύστατη εκπομπή του Open ήταν όλα τα λεφτά, ανέβασε ένα και δύο και τρία επίπεδα πάνω την πρεμιέρα του Ντέμη στην tv(πόσο καλύτερα θα ήταν για το ελληνικό ποδόσφαιρο αν ο Νικολαϊδης βρισκόταν στον φυσικό του χώρο και όχι μπροστά στο γυαλί) και έδειξε τον δρόμο σε όλους τους Έλληνες προπονητές.

Έδειξε τον δρόμο, σε όλους τους σημαντικούς παράγοντες των ελληνικών συλλόγων, για το πως θα πρέπει να εκφράζουν τον δημόσιο λόγο τους, προς όφελος της βελτίωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου, προς όφελος των φιλάθλων που θέλουν να ακούσουν καθαρές αναλύσεις, όπως αυτές του τεχνικού των «πρασίνων».

Ο Δώνης είναι ο προπονητής που έχει ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο, άνθρωποι σαν τον έμπειρο κόουτς είναι σε θέση να βάλουν ένα μικρό λιθαράκι στην αλλαγή που είναι απαραίτητη στον τρόπο σκέψης, κατανόησης και θέασης του ποδοσφαίρου από τους Έλληνες φιλάθλους, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν μάθει να ισοπεδώνουν, να γκρεμίζουν, να κρίνουν μόνο εκ του αποτελέσματος, αγνοώντας πολύ σημαντικές παραμέτρους που αφορούν την διοίκηση ενός ποδοσφαιρικού τμήματος και την καθημερινότητα στο προπονητικό κέντρο κάθε ομάδας. Αγνοώντας κάποιες φορές ακόμη και τα απολύτως βασικά του αθλήματος.

Από καλεσμένος, ο Δώνης μετατράπηκε σε απόλυτος πρωταγωνιστής, καθώς ο ποδοσφαιρικός του λόγος και κυρίως ο τρόπος που ανέλυσε διάφορες πτυχές του φετινού Παναθηναϊκού αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος ήταν μακριά από τα όσα έχουμε συνηθίσει τα τελευταία πολλά χρόνια από παίκτες, προπονητές, παράγοντες, που εννιά στις δέκα φορές είτε από δική τους απόφαση, είτε επειδή πολύ απλά δεν το ''έχουν'', επιλέγουν έναν απόλυτα ξύλινο και γεμάτο κλισέ λόγο που σε κάνει να βαριέσαι.

Δεν είναι τυχαίο πως οι δηλώσεις παικτών και προπονητών μετά το τέλος ενός παιχνιδιού αποτελούν κείμενα με πολύ μικρή επισκεψιμότητα σε κάθε σημαντική ιστοσελίδα του ελληνικού ίντερνετ. Τι να μπει να διαβάσει ο αναγνώστης; Τα «κοιτάμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά», το «στο τέλος θα κάνουμε ταμείο» και το «πάμε να δώσουμε το 100% για την νίκη»; Ακόμη απορώ με τους αξιόλογους συναδέλφους μου, οι οποίοι το 2018 κρατάνε «κάβα» δηλώσεις μετά τα παιχνίδια, για να παίζουν μεσοβδόμαδα δηλώσεις, τις οποίες διαβάζουν ελάχιστοι.

Για αυτό και οι πραγματικά καλές συνεντεύξεις, οι πραγματικά ωραίες και διαφορετικές ατάκες είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού στο πέρασμα των χρόνων. Όπως για παράδειγμα εκείνες του Τζιμπρίλ Σισέ στο ντέρμπι της ντροπής στο Φάληρο τον Φλεβάρη του 2011 ή του Χενκ Τεν Κάτε μετά την αποχώρησή του από το «τριφύλλι».

Μακριά από τα στερεότυπα του ελληνικού ποδοσφαίρου, λοιπόν, ο προπονητής του Παναθηναϊκού παρέδωσε μαθήματα και έκανε αυτό που ζητά κάθε φίλος του αθλήματος από εκείνους που κατέχουν την γνώση. Εξήγησε. Δεν είπε «παίξαμε ρόμβο το Σάββατο», είπε «παίξαμε ρόμβο το Σάββατο ΓΙΑΤΙ...». Ανέλυσε. Για κάθε τι που έλεγε, στην επόμενη πρόταση ήταν σε θέση να στο εξηγήσει, να το κάνει... πενηνταράκια.

Μέχρι και για το που θα πρέπει να αγωνίζεται ο Μάνταλος μίλησε. Για το αν θα μπορούσε να παίξει ικανοποιητικά στον άξονα ως ένας από τους δύο κεντρικούς μέσους σε σύστημα με δύο κεντρικούς χαφ. Προσωπικά δεν θυμάμαι προπονητή μεγάλης ομάδας, να μην έχει πρόβλημα να σχολιάσει ένα θέμα που αποτελεί σημείο τριβής και μεγάλης συζήτησης για έναν αντίπαλο. Και όχι μόνο το σχολίασε αλλά το ανέλυσε με επιχειρήματα, όπως η αδυναμία του αρχηγού της ΑΕΚ να μαρκάρει με συνέπεια και αποτελεσματικότητα.

Οι 9 στους 10 θα έλεγαν «καλύτερα να μιλήσουμε για τον Παναθηναϊκό», ρίχνοντας νερό στον μύλο της προιστορικής νοοτροπίας που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο για το πως θα πρέπει να συμπεριφέρονται επικοινωνιακά οι πρωταγωνιστές του.

Μακάρι ο δρόμος που έδειξε ο Δώνης, να ακολουθηθεί και από άλλους ανθρώπους του ποδοσφαίρου, μακάρι τα επόμενα χρόνια ανάλογες παρουσίες να αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Μακάρι οι μεγάλες ομάδες να ανοίγουν τις πόρτες για ανοιχτές προπονήσεις στα ΜΜΕ, ώστε οι δημοσιογράφοι να κρίνουν με μεγαλύτερη αξιοπιστία και να αποκτούν μεγαλύτερη εξειδίκευση στο αντικείμενό τους, μακάρι οι μεγάλες ΠΑΕ να σταματήσουν να «κόβουν» συνεντεύξεις ποδοσφαιριστών με την δικαιολογία της προστασίας από την έκθεση(την εποχή που ΟΛΟΙ έχουν δεκάδες χιλιάδες ακολούθους στο instagram, άρα είναι απόλυτα... εκτεθειμένοι), μακάρι κάποια στιγμή το ελληνικό ποδόσφαιρο να βαδίσει επικοινωνιακά σε μονοπάτια όπως εκείνα της Premier, της Primera, της Bundesliga και κάποια στιγμή να ξεκολλήσουμε από το πραγματικά τραγικό «εδώ είναι Ελλάδα». Από τέτοιες συμπεριφορές, όπως εκείνη του Δώνη, μόνο κερδισμένο μπορεί να βγει στο σύνολό του, το ελληνικό ποδόσφαιρο.