Νταμπίζας και Δώνης αλλάζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο

Είναι ένα “εντός έδρας” 0-0 απέναντι στην ΑΕΚ λόγος για να ενθουσιάζεται ως κοινωνία ο Παναθηναϊκός, ή πιο σωστά για να φτάνει η ικανοποίηση των φίλων του Παναθηναϊκού στα όρια του ενθουσιασμού; Ναι, είναι. Διότι όσοι βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ το απόγευμα του Σαββάτου έφυγαν το βράδυ γεμάτοι και περήφανοι, κι ας μην είδαν την ομάδα τους να νικά στο ντέρμπι. Και ειδικά αυτοί που έχουν πλήρη συνείδηση της κατάστασης, των δεδομένων, της διαφοράς σε χρηματιστηριακή αξία ανάμεσα στα δύο ρόστερ, και της επένδυσης που – αναγκαστικά – έχει κάνει ο Παναθηναϊκός σε παιδιά ηλικίας +-20 ετών, έφυγαν ευτυχισμένοι. Διότι αυτό που έχει επιτύχει μέχρι εδώ ο Παναθηναϊκός ξεπερνά τα όρια μιας έκπληξης.

Καινούρια φρουτάκια στο καζίνο! Το αγαπημένο «BerryBurst» έφτασε στη Vistabet.gr!

Είναι εκθαμβωτικό. Η πρόοδος στην νοοτροπία των νεαρών ποδοσφαιριστών, και η ταχύτητα στη διαδικασία ωρίμανσης μιας ομάδας που απαρτίζεται από πρωτόπειρους – σε αυτό το επίπεδο – ποδοσφαιριστές είναι υποδειγματική. Η αλλαγή στη στάση του Παναθηναϊκού σε διάστημα πέντε ημερών, από το ματς της Τούμπας σε αυτό του ΟΑΚΑ, ήταν εντυπωσιακή. Ηταν σαν να έχουν βρει έναν τρόπο ο Γιώργος Δώνης και ο Νίκος Νταμπίζας να παραδίδουν εντατικά μαθήματα νοοτροπίας σε 20χρονους μαθητές και η μέθοδος να είναι τόσο αποτελεσματική που οι ποδοσφαιριστές να αφομοιώνουν, να εμπεδώνουν, να κατανοούν σε τέτοιο βαθμό που να αλλάζουν, να ωριμάζουν τόσο γρήγορα που να φτάνουν από την εμφάνιση της Τούμπας στην εμφάνιση του ΟΑΚΑ σε διάστημα 5 ημερών. Αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός από την Τούμπα στο ΟΑΚΑ μοιάζει με τις διαφημίσεις που υπόσχονται ότι θα μάθεις αγγλικά στον ύπνο σου σε διάστημα μιας εβδομάδας. Είναι λες και όλοι αυτοί οι άπειροι νεαροί ποδοσφαιριστές μεγαλώνουν στον ύπνο τους και ποδοσφαιρικά, όχι μόνο βιολογικά.

Ο προπονητής δεν είναι μάγος. Κι ο Δώνης δεν αποτελεί εξαίρεση. Δεν κάνει μαγικά, ούτε μπορεί να κάνει μαγικά, δηλαδή να αγγίξει στο κεφάλι τους ποδοσφαιριστές και να τους αλλάξει την πραγματική ποδοσφαιρική αξία. Μέσα από αυτή τη διαρκή προσπάθειά του όμως για την βελτίωση της ομαδικής τεχνικής, μέσα από την καθημερινή εκπαίδευση πάνω στο αγωνιστικό πλάνο του έχει καταφέρει να βάλει τους μικρούς στο νόημα. Εχει καταφέρει να τους προετοιμάζει κατάλληλα ψυχικά και πνευματικά για τα παιχνίδια, έχει μέχρι εδώ επιτύχει να τους κρατά προσγειωμένους μεν φιλόδοξους δε, έχει βρει τον τρόπο να τους κρατά συγκεντρωμένους στο αγωνιστικό σχέδιο ώστε αυτοί να ακολουθούν τις εντολές του τόσο για την στρατηγική όσο και για την τακτική του Παναθηναϊκού στα παιχνίδια. Επειδή δεν είναι μάγος, ο Δώνης δεν μπορεί να πολλαπλασιάσει τις ευκαιρίες που παράγει ο Παναθηναϊκός ανά παιχνίδι, διότι στο ρόστερ του δεν κυκλοφορεί η αναγκαία ποιότητα για αυτό. Και εκεί είναι που αδικείται αυτό project. Αν είχε έναν δημιουργό και έναν εκτελεστή της προκοπής, δηλαδή δύο επιπλέον ποδοσφαιριστές, ο Παναθηναϊκός σε πείθει ότι θα ήταν ικανός για μεγαλύτερα θαύματα από το σημερινό.

Σε κάθε περίπτωση όμως, το έχω ξανασημειώσει, όπου και αν καταλήξει η φετινή προσπάθειά του, οι δημιουργοί και οι εκτελεστικοί αυτού του project, δηλαδή ο τεχνικός διευθυντής και ο προπονητής πρέπει να αναδειχθούν από το ελληνικό ποδόσφαιρο διότι του κάνουν το δώρο να του αποδείξουν ότι “γίνεται” να φτιάξεις μια ελληνική ομάδα που θα λειτουργεί με σύγχρονη ευρωπαϊκή αντίληψη συμβατή με τα κυβικά του ελληνικού ποδοσφαίρου, δηλαδή με τα κυβικά της σημερινής ελληνικής οικονομίας του ποδοσφαίρου και όχι μόνο.

Ολα τα παραπάνω δεν σχετίζονται με την κατάσταση της ΑΕΚ στο σαββατιάτικο ντέρμπι. Ο παρατηρητής θα όφειλε να υπογραμμίσει τα ίδια αν η αγορασμένη ατομική ποιότητα που κυκλοφορεί στο ρόστερ της ΑΕΚ είχε αποδειχθεί ικανή να κάνει τη διαφορά και να της δώσει μια νίκη. Η διαφορά στη νοοτροπία ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν πολύ μεγάλη. Και επειδή στα πράσινα αποδυτήρια κατοικούν – πλειοψηφικά – μικρά παιδιά και στα κιτρινόμαυρα κατοικούν ώριμοι ποδοσφαιριστές, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν αναδειχθεί πρωταθλητές, η διαφορά στη προετοιμασία των δύο ομάδων για αυτό το παιχνίδι δείχνει χαοτική.

Η κακή εικόνα της ΑΕΚ έχει εξήγηση. Απέναντι σε έναν προπονητή που φρόντισε να μην επιτρέψει την μία καλή διάσταση επιθετικής ανάπτυξης της ΑΕΚ, από τον κεντρικό άξονα, η ομάδα του Ουζουνίδη δεν βρήκε λύσεις. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Η ΑΕΚ δεν βρίσκει, διότι ο προπονητής της δεν έχει λύσεις, επειδή δεν έχει έναν κεντρικό δημιουργικό μέσο, κι αυτό ήταν ευδιάκριτο από τα πρώτα της παιχνίδια στη σεζόν. Ναι, αν είχε συγκεντρωθεί στο ματς, αν έπαιζε με ένταση, αν είχε τους μεσοεπιθετικούς και τον φορ της σε καλύτερο απόγευμα, η ΑΕΚ θα ήταν καλύτερη από όσο ήταν το Σάββατο. Ο πρωταθλητισμός όμως δεν κρίνεται στις καλές, τις εύκολες ημέρες μιας ομάδας. Στις μέτριες και τις κακές ημέρες της είναι που μια ομάδα έχει ανάγκη από εναλλακτικούς τρόπους ανάπτυξης και εναλλακτικούς πρωταγωνιστές. Η ΑΕΚ έμοιαζε εξαρχής αρκετά προβλέψιμη επειδή ζει χωρίς 8αρι. Κι όταν αυτό το έλλειμμα δεν καλύπτεται από την ατομική ποιότητα ή από μια ομαδικά ιδανική συμπεριφορά σε ένταση και πάθος, η ΑΕΚ δείχνει όσο αδύναμη έδειξε απέναντι στον Παναθηναϊκό. Κι επειδή δεν έχει αγοράσει πολλή και πολύ υψηλή ποιότητα, στις συνηθισμένες της ημέρες η ΑΕΚ δείχνει μια συνηθισμένη ομάδα. Κι αυτή είναι μια επιπλέον εξήγηση για την σημερινή βαθμολογική θέση της.

Το ντέρμπι του ΟΑΚΑ μπορεί να αποδειχθεί ιστορικό και για τις δύο ομάδες. Για τον Παναθηναϊκό επειδή του έδειξε ότι είναι πραγματικά ικανός να υπερβεί ακόμη περισσότερο τον εαυτό που είχε δείξει στο πρώτο δίμηνο της σεζόν κι ας ζει με σημαντικές ελλείψεις, αλλά και για την ΑΕΚ επειδή αφενός την κράτησε μακριά από την κορυφή σε μια καθοριστική στιγμή και αφετέρου της φώναξε ξανά ότι έχει μια καθοριστικά σημαντική τρύπα στο ρόστερ της αλλά και σημαντική αστάθεια στη νοοτροπία της. Αυτό το ματς μοιάζει και για τους δυο με σημείο καμπής.