O Καπουτζίδης, το bullying και ο Φετφατζίδης...

Ο Γιώργος Καπουτζίδης λέει το απολύτως αυτονόητο στην ελληνική τηλεόραση και αμέσως γίνεται το βασικότερο θέμα συζήτησης στην κοινή γνώμη, αυτό που πλέον αποκαλούμε viral στα social media. Ναι, είναι τόσο σπάνιο το αυτονόητο στην ελληνική τηλεόραση, που όταν το ακούς είναι είδηση πρώτου μεγέθους.

Για όσους τυχόν δεν κατάλαβαν ή κάνουν πως δεν κατάλαβαν, δεν μειώνω αυτό που είπε ο Γιώργος Καπουτζίδης. Ισα ίσα, τον θαυμάζω για το θάρρος της γνώμης του, το οποίο δεν έκρυψε ποτέ, το ταλέντο του, την διάθεσή του, η οποία είναι μόνιμη και όχι περιστασιακή, να καυτηριάσει ή να αναδείξει τα κακώς κείμενα, μέσα από κάθε είδους δουλειά του. Ακόμη και αυτήν που κάποιοι την αποκαλούν “σκουπίδι” (talent show), αλλά είναι οι πρώτοι που την παρακολουθούν...

Αισθάνομαι όμως, νομίζω και ο ίδιος το αισθάνεται, ότι όσα είπε στον πιτσιρικά ράπερ για το bullying είναι τα απολύτως αυτονόητα. Και όμως για αυτά σήμερα γνωρίζει την αποθέωση ή την δήθεν αποθέωση ακόμη και από ανθρώπους που ενώ έχουν την ίδια “δύναμη” με αυτόν και την ίδια ευκαιρία στον δημόσιο λόγο και το ίδιο ακριβώς βήμα δεν το έχουν πράξει ποτέ. Είναι τόσο σπάνιο το αυτονόητο, που πλέον προκαλεί θαυμασμό.

Το ακόμη καλύτερο είναι ότι ο θαυμασμός και ο έπαινος σε αρκετές περιπτώσεις προέρχεται κι' από ανθρώπους που είναι ακριβώς σε αυτή την κατηγορία που ο Καπουτζίδης καυτηρίασε. Από ανθρώπους που μεγαλώνουν τα παιδιά τους περνώντας τους το μήνυμα ότι κάθε διαφορετικό είναι από τουλάχιστον παράξενο ως επικίνδυνο. Ας μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας άλλο.

Πόσοι είναι σήμερα οι γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους σε ένα περιβάλλον στο οποίο ακούν επαναλαμβανόμενα την φράση “ήρθαν οι ξένοι και μας πήραν τις δουλειές...”.

Πόσοι είναι οι γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την φράση που ακούγεται συνεχώς στο σπίτι να είναι “αυτός είναι μαύρος...”.

Κι αν σε κάποια σπίτια δεν ακούγεται καμία από τις δύο παραπάνω φράσεις, πόσα είναι τα σπίτια που οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την... ευχή “ότι θες μπορείς να γίνεις στη ζωή σου, θα το αντέξω. Μόνο μην γίνεις γκέι...”. Ασφαλώς η συντριπτική πλειοψηφία.

Πόσοι από αυτούς λοιπόν που... αποθέωσαν σήμερα τον Γιώργο Καπουτζίδη, αυτό το ταλαντούχο παιδί και σπουδαίο άνθρωπο, θα καμάρωναν αν ήταν ο δικός τους γιος, ή ο δικός τους αδελφός; Δυστυχώς λίγοι. Οσοι θα αισθάνονταν περήφανοι για αυτά που έχει πετύχει και για αυτό που είναι, μπορούν να συνεχίσουν να πατούν το like, όλοι οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούν πως μεγαλώνουν τα παιδιά τους.

Και για να το φέρω στα... δικά μας (αθλητικά) μέτρα και σταθμά, όλοι αυτοί που έχουν γεμίσει τον τοίχο τους με όλα αυτά τα χυδαία σχόλια για τον Γιάννη Φετφατζίδη, ο οποίος έκανε το “έγκλημα” να χάσει μία ευκαιρία στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, ας αποφύγουν να βάλουν ακριβώς από κάτω την ανάρτηση του Γιώργου Καπουτζίδη για το bullying μαζί με τα χιλιάδες likes που την συντροφεύουν. Είναι υποκριτικό και ανόητο...