To…«πότε θα κάμει ξαστεριά» στο Γεντί Κουλέ

''Εδώ παίζεις στην έδρα σου και με Cash Out* '' *Ισχύουν Όροι και Προυποθέσεις

Εδώ και πολλά χρόνια έχω δει τον ΠΑΟΚ σε δεκάδες γήπεδα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Κάθε φορά που… έτσι απλά κάνω μία γρήγορη σκέψη με τις πιο ιδιαίτερες ή εντυπωσιακές, ή καυτές έδρες που έχω βρεθεί, το Γεντί Κουλέ έρχεται αμέσως στο μυαλό μου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις (εξαιρώντας πάντα την Τούμπα για την οποία ισχύει το γνωστό… σαν την Τούμπα δεν έχει) σαφώς και θυμάμαι σκηνές από το Σουκρού Σαράτσογλου. Από εκεί και πέρα στο Καραϊσκάκη και στο Χαριλάου η ιδιαιτερότητα δημιουργείται από το μίσος για τον ΠΑΟΚ…

Το Γεντί Κουλέ του ΟΦΗ, προφανώς το σκέφτομαι για άλλους, συγκεκριμένους λόγους. Δεν είναι μόνο ένας ο λόγος που νιώθω ξεχωριστά γι’ αυτό το… αγαπημένο γήπεδο.

Κατ’ αρχάς πρέπει να σημειώσω ότι πρώτη φορά σε αυτό το ιστορικό γήπεδο, βρέθηκα το 2002. Σε αγώνα ΟΦΗ-ΠΑΟΚ 2-3. Προφανώς είναι και αυτός ένας λόγος που νιώθω κάτι ιδιαίτερο γι’ αυτό… Γιατί;

Οι ΠΑΟΚτσήδες γνωρίζουν βέβαια ότι η ομάδα τους έκανε 21 ολόκληρα χρόνια να πάρει διπλό στο Ηράκλειο! Είχε κερδίσει το 1981 με Χρήστο Δημόπουλο και από τότε είχε 14(!) ήττες και έξι ισοπαλίες. Τότε, τον Σεπτέμβριο του 2002, ο ΠΑΟΚ με το 2-3, έσπασε μία τεράστια σε βάρος του παράδοση. Τότε που ο Σαλπιγγίδης σημείωσε και το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα! Το θυμάμαι πολύ καλά το ματς, μια και ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με 0-3 στο 47΄ αλλά στο τελευταίο δεκάλεπτο έγινε το 2-3 και… ήταν τόσο κατηφορικό το γήπεδο, που λίγο ακόμη και θα είχαμε… 4-3! Ακόμη θυμάμαι που κατέβηκα στα αποδυτήρια που βρίσκονται κάτω από το πέταλο, και οι παίκτες του Αναστασιάδη ούρλιαζαν και μάλωναν μέσα στην ένταση για το… ποιος έφταιγε περισσότερο που στο τέλος χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια τους! Έστω και έτσι όμως… ήταν μία ιδιαίτερη βραδιά. Ένας λόγος λοιπόν είναι αυτός…

Από εκεί και πέρα βλέπω με άλλο μάτι αυτό το γήπεδο εξαιτίας της γειτονιάς που το φιλοξενεί και το περιβάλει. Οι εικόνες δεν φεύγουν από το μυαλό μου. Είναι τόσο ιδιαίτερο αυτό το γήπεδο με τα χαμηλά σπιτάκια του διπλανού δρόμου πίσω από την κεντρική ψηλή κερκίδα, ή από το στενό δρομάκι που σχεδόν εφάπτεται με την χαμηλή κερκίδα. Ο ορισμός της γειτονιάς, της πιο ξεχωριστής γειτονιάς που φιλοξενεί γήπεδο ομάδας της μεγάλης κατηγορίας.

Μαζί με όλα αυτά βέβαια, είναι και αυτός ο απίστευτος σεβασμός τους για τον ΠΑΟΚ! Κάτι το εκπληκτικό! Τον αγαπάνε τον ΠΑΟΚ, τον εκτιμούν σε φοβερό βαθμό… Καταλαβαίνετε τι είναι η ΠΑΕ ΟΦΗ να ανοίγει όλη τη χρονιά μία φορά τη θύρα φιλοξενούμενων και αυτό να γίνεται μόνο για τον ΠΑΟΚ; Μου φαίνεται… απίστευτο!!

Και δεν είναι μόνο αυτά… Ξεπερνάω γρήγορα τους φιλόξενους ανθρώπους στην Κρήτη, την κουλτούρα τους, τη λεβεντιά τους, την μαγική… κουζίνα τους βέβαια και μένω σε μία σκηνή που με σημάδεψε σε αγώνα του 2012. Ξεπερνάω και το τελευταίο ματς των δύο ομάδων τον Φεβρουάριο του 2015, όταν το μεσημέρι δεν ξέραμε αν ο ΟΦΗ θα κατέβει να παίξει και τελικά το απόγευμα όχι μόνο έπαιξε, αλλά η ομάδα του Αναστόπουλου έριξε και ένα τρίμπαλο στον ΠΑΟΚ του Αναστασιάδη!

Εκείνη που πραγματικά δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι αυτή η είσοδος των δύο ομάδων. Ήταν ιδιαίτερη, έτσι όπως την έζησα σε αυτό το γήπεδο, σε συνδυασμό και με όλα τα άλλα που πάντα νιώθω εκεί.

Ή μήπως φέτος που το φοβερό και τρομερό Γεντί Κουλέ θα κατακλυστεί από τους ασπρόμαυρους νότου και βορρά, θα ζήσουμε ακόμη πιο μαγικές στιγμές, που θα τις θυμόμαστε για τα επόμενα 20 χρόνια;

Όπως και να έχει… καλώς όρισες και καλώς επέστρεψες ΟΦΗ εδώ που ανήκεις και μακάρι τώρα που όλα αλλάζουν εκεί, πολύ-πολύ σύντομα να σε ξαναδούμε πολύ ψηλά να εκπροσωπείς και πάλι τη χώρα στην Ευρώπη.

Όσον αφορά στο παιχνίδι ο ΠΑΟΚ δίνει… τελικό! Μόνο έτσι –με αυτή τη νοοτροπία- τώρα στο ξεκίνημα θα μείνει γερά μέσα στο πρωτάθλημα. Μόνο έτσι…