Με μνημονιακό πορτοφόλι πόσο καλύτερο «πακέτο» να βρεις;

Ο Φεντερίκο Μακέντα είναι τελικά ο εκλεκτός του Παναθηναϊκού για την μοναδική «κανονική» μεταγραφή αυτό το καλοκαίρι, ένα όνομα που έπαιζε ως απόλυτο φαβορί την τελευταία εβδομάδα στο ρεπορτάζ.

Ο Νίκος Νταμπίζας γνωρίζοντας πως από αυτή την επιλογή θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό η αποτελεσματικότητα της φετινής έκδοσης του «τριφυλλιού», το πάλεψε αρκετά για να κάνει την καλύτερη δυνατή επιλογή.

Για αυτό φτάσαμε στις αρχές Σεπτεμβρίου, για αυτό ο Ιταλός στράικερ ήταν στην αναμονή εδώ και καιρό, μιας και ο τεχνικός διευθυντής του συλλόγου ήθελε το καλύτερο δυνατό «πακέτο», ώστε να λύσει τα χέρια του Γιώργου Δώνη στην κορυφή της επίθεσης. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να έχει στράικερ από την 1η Ιουλίου αλλά προτίμησε ορθά να το ψάξει ενδελεχώς, να το τρενάρει στον απόλυτο βαθμό για να κάνει μία επιλογή με το μικρότερο δυνατό ρίσκο.

Και τον Τοϊβόνεν πλησίασε αλλά προτίμησε τα εκατομμύρια στην Αυστραλία και για τον Σιγκθόρσον το πάλεψε και για τους Σακχό, Ολανάρε το πάλεψε και για άλλες περιπτώσεις που είχαν ένα πιο ολοκληρωμένο «πακέτο» από αυτό της τελικής επιλογής. Ειδικά στην συχνότητα σκοραρίσματος, στο οποίο ξεκάθαρα υστερεί ο Ιταλός με 38 τέρματα σε δέκα χρόνια καριέρας.

Η έλλειψη αξιόλογου μπάτζετ, το σχεδόν άδειο πορτοφόλι που είχε για αυτή την μεταγραφή ο επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος δεν άφηνε πολλά περιθώρια για ελιγμούς. Το «ταβάνι» των 400.000 περιόρισε κατά πολύ τις διαθέσιμες επιλογές και προκαλεί απορία το γιατί η πλευρά Πιενγκπονσάντ από την στιγμή που διαρρέει πως είναι θέμα χρόνου να πάρει τα ηνία της ΠΑΕ, δεν άναψε το πράσινο φως, ώστε να αποκτηθεί ένας ακόμη καλύτερος σέντερ φορ! Τελοσπάντων, μακάρι να ήταν αυτό το μοναδικό... περίεργο της όλης υπόθεσης αν και όλα δείχνουν πως πάμε φουλ για συνδιοίκηση και... πολυμετοχικότητα δύο πλευρών. Παϊρότζ(και όποιοι εκπροσωπεί) και Αλαφούζος.

Η εύκολη ανάγνωση, για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, αυτή που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, λέει πως ο Παναθηναϊκός άργησε πάρα πολύ να φέρει επιθετικό και πως η καθυστέρηση αυτή δεν έφερε και κάτι... ιδιαίτερο, τουλάχιστον ως βιογραφικό και ως παραγωγικότητα στα γκολ. Μόνο που ξεχνάμε ότι το πραγματικό ποδόσφαιρο δεν είναι football manager και πως η σεζόν έχει 40 παιχνίδια και όχι 2.

Η ποδοσφαιρική ανάγνωση, λοιπόν, υπαγορεύει τα εξής:

1) Με τόσο χαμηλό οικονομικό ταβάνι(400.000 συμβόλαιο και χωρίς ευρώ για αποζημίωση συλλόγου), ο Παναθηναϊκός πήρε ένα σέντερ φορ που ταιριάζει σε αυτό που ήθελε ο προπονητής, έναν επιθετικό με σημαντικές παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο που θέλει να κάνει restart στην καριέρα του με την πράσινη φανέλα και να βρει επιτέλους μία ποδοσφαιρική στέγη που θα τον κρατήσει για χρόνια εκεί.

2) Πέρα από τα βιογραφικά, πέρα από τους αριθμούς, αυτό που πραγματικά μετρά είναι το γήπεδο. Είναι το χορτάρι. Είναι τα όσα θα δείξει ο Ιταλός με το 9 στην πλάτη. Για αυτό πριν κρίνουμε, πριν αποθεώσουμε ή κράξουμε, να του δώσουμε τον χρόνο και τα παιχνίδια για να μας... συστηθεί και να δείξει πόσο θα βοηθήσει τον φετινό Παναθηναϊκό που έψαχνε ένα σημείο αναφοράς στην κορυφή της επίθεσης.

3) Ο Μακέντα στα 27 του και με την ένδοξη εκκίνηση καριέρας δίπλα στον Σερ Άλεξ(παράσημο που σωστά ή λάθος πάντα θα τον φέρνει σε λίστες ομάδων που ψάχνουν για φορ) θα είναι σε θέση να ανεβάσει και πάλι την αξία του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο και να σου φέρει λεφτά στο ταμείο, ειδικά από Ιταλία μεριά που πάντα έχουν ένα «κόλλημα», έναν «έρωτα» με τους γηγενείς.

Αυτά τα ολίγα για τον Μακέντα, τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο γήπεδο και μακάρι το παλικαράκι να μπει άμεσα στο κλίμα, να βοηθήσει και να δώσει σημαντικά γκολ μέσα στην χρονιά...