Το ποδόσφαιρο αποφασίζει τι πρωτάθλημα θα γίνει

Μέρες που είναι, το μυαλό ταξιδεύει ήδη στα γήπεδα της Ρωσίας με την προσμονή ενός ψυχαγωγικού Μουντιάλ με καλό ποδόσφαιρο, πολλά γκολ και απρόβλεπτα αποτελέσματα και αγωνιστικά γεγονότα. Και στο gazzetta, όπως σύντομα θα διαπιστώσετε, έχουμε προσπαθήσει πολύ για να το ζήσουμε, να το ζήσουμε όλοι μαζί αυτό το Μουντιάλ όσο το δυνατόν καλύτερα και με περισσότερες διαστάσεις, για να το χαρούμε, να το ευχαριστηθούμε, κι ας είμαστε με τον καημό της απουσίας της Ελλάδας από την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Προτού αρχίσω όμως να βάζω σε κείμενα τις σκέψεις μου για το πραγματικό ποδόσφαιρο και το Μουντιάλ, θα προσπαθήσω ακόμη μια φορά να εξηγήσω το ανεξήγητο, το ανήκουστο, το πρωτοφανές της νεότερης ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, δηλαδή αυτό που συμβαίνει σήμερα που, περίπου δύο μήνες πριν από την πρεμιέρα των πρωταθλημάτων, δεν γνωρίζουμε πόσα πρωταθλήματα πρόκειται να διεξαχθούν και με πόσες ομάδες· για να μην πω ότι δεν ξέρουμε καν αν θα αρχίσουν, δεδομένου ότι υπάρχουν – οι άστεγες τηλεοπτικά – ομάδες που σκέφτονται το ενδεχόμενο να επιχειρήσουν να μπλοκάρουν την διεξαγωγή της Superleague.

Εχουμε αφιερώσει χιλιάδες λέξεις στην καταγραφή των δεδομένων που δημιουργεί η δράση του υφυπουργού Αθλητισμού και η ανύπαρκτη δράση του ίδιου του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ενόψει της ερχόμενης σεζόν. Για την οικονομία του κειμένου κρατώ την κεντρική ιδέα των προηγούμενων: ο Γιώργος Βασιλειάδης έχει βρει έναν τρόπο να λύσει το κύριο οικονομικό πρόβλημα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και προσφέρει σε αυτή την αγορά περί τα 30 εκατ. ευρώ για την ερχόμενη σεζόν. Και προκειμένου να τους δώσει αυτά τα χρήματα ζητεί από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και την Ομοσπονδία να του φέρουν ένα σχέδιο που θα προβλέπει αναβάθμιση του ποδοσφαίρου μέσα από αναδιάρθρωση κατηγοριών αλλά και μέσα από μια σειρά από αλλαγές του καθεστώτος λειτουργίας των ανωνύμων εταιρειών του ποδοσφαίρου. Ο Βασιλειάδης κατάλαβε πριν από καιρό ότι δεν μπορεί να περιμένει πολλά από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο επειδή αυτό δεν έχει απλώς χάσει την επιχειρηματική συνοχή του, όπως αποδεικνύει το τέλος της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του, αλλά και επειδή ζει στην εποχή του πολέμου συμφερόντων μεταξύ των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται σε αυτό, και φυσικά παραμένει στην εποχή που οι επιχειρηματίες νοιάζονται μόνο για το σήμερα και δεν οραματίζονται ούτε προγραμματίζουν τίποτα για το αύριο. Και γι' αυτό, είτε επειδή ήθελε/θέλει να εκμεταλλευτεί την αδράνεια προκειμένου να βάλει νέες προδιαγραφές στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, είτε επειδή κατάλαβε ότι ουδείς μπορεί να εκπονήσει σχέδιο, έφτιαξε και παρουσίασε ένα σχέδιο, το οποίο εκτός των άλλων προβλέπει αναδιάρθρωση των κατηγοριών. Και το ποδόσφαιρο, από το οποίο εκφράζονται διαφωνίες, δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να εμφανιστεί στο γραφείο του Υφυπουργού με μια δική του αντιπρόταση. Προκειμένου να τα καταφέρει, ο Βασιλειάδης αποτάθηκε στην UEFA, και μετά από μια σειρά από δυσκολίες που παρουσιάζονται λόγω της επιλογής της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας να μην επεμβαίνει στα εσωτερικά των πρωταθλημάτων έχει φτάσει στην εποχή που περιμένει μια κάποια βοήθεια, δηλαδή μια κάποιας μορφής παρέμβαση της UEFA που θα προτρέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο προς αυτή την κατεύθυνση. Ακόμη πάντως και αν συμβεί αυτό, η όποια αναδιάρθρωση θα διατρέχει τον κίνδυνο να προσβληθεί από κάποια εκ των ομάδων – ΠΑΕ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ειδικά μάλιστα αν δεν συμφωνήσουν όλες εκ των προτέρων για την αναδιάρθρωση. Γιατί; Διότι μια αναδιάρθρωση που αποφασίζεται σήμερα ισχύει από την μεθεπόμενη και όχι την επόμενη σεζόν.

Και τώρα; Θεωρητικά είναι πιθανό εντός της εβδομάδας να υπάρξει κατάληξη σε αυτή την προσπάθεια του Βασιλειάδη και συνεπώς να γίνουμε σοφότεροι ενόψει της νέας σεζόν. Είναι δηλαδή πιθανό να μάθουμε αν το πρωτάθλημα θα διεξαχθεί με 20 ομάδες και προοπτική να λειτουργήσει ως μεταβατικό στάδιο για την αναδιάρθρωση από την οποία θα προκύψουν οι Superleague 1 (με 10 ή 12 ομάδες), Superleague 2 (με 12 ή 14 ομάδες) και Football League (ημιεπαγγελματική κατηγορία με 10 ομάδες), ή αν τελικώς θα γίνει πρωτάθλημα με 16 ομάδες, δηλαδή σαν αυτό που ολοκληρώθηκε, αλλά με υποβιβασμό 6 ομάδων και όχι 2. Αυτά τα δύο είναι τα σενάρια με τα οποία συμφωνεί ο Βασιλειάδης, δηλαδή είναι τα σενάρια που κρατούν στο τραπέζι τα 30 εκατ. ευρώ που “προσφέρει” στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Αν το ποδόσφαιρο δεν δεχθεί και επιμείνει να ζητεί να γίνει πρωτάθλημα των 16 ομάδων με υποβιβασμό 2 ομάδων, δηλαδή ένα ίδιο πρωτάθλημα με αυτό που ολοκληρώθηκε, ο Βασιλειάδης δεν πρόκειται να αφήσει στο τραπέζι τα 30 εκατ. ευρώ. Κι αν συμβεί αυτό, είναι βέβαιο ότι το νέο πρωτάθλημα είτε δεν θα ξεκινήσει, επειδή θα το μπλοκάρουν οι άστεγες τηλεοπτικά ομάδες, είτε θα μείνει λειψό κατά την εξέλιξή του, όταν θα “σκάνε” ομάδες που δεν έχουν τηλεοπτικό συμβόλαιο.

Ολο αυτό που περιγράφω παραπάνω θα αποτελούσε από μόνο του ένα μεγάλο σημάδι παρακμής του ποδοσφαίρου σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, θα ήταν λόγος για να μπει το ποδόσφαιρο σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης και ασφαλούς λειτουργίας. Στην Ελλάδα αυτό είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος, ή ένα καρέ από μια δραματική ταινία που θα αποτύπωνε την πραγματικότητά του. Διότι ο πόλεμος συμφερόντων ρημάζει τα πάντα στο εσωτερικό του ποδοσφαίρου, και το βυθίζει ακόμη περισσότερο στη διαφθορά.

Ο Βασιλειάδης προσπαθεί, η UEFA δίνει την εντύπωση ότι, μαζί με τη FIFA, προσπαθούν. Θεωρητικά ένα πρωτάθλημα με νέους κανόνες και δεδομένο ότι οι παραβάτες δεν θα εισπράττουν κρατικό χρήμα, ένα πρωτάθλημα με ξένους αρχιδιαιτητές, ξένους διαιτητές κατά περίσταση, ξένο CEO στην ΕΠΟ και – κάποια στιγμή κατά την εξέλιξη της σεζόν, πιθανότατα στον β' γύρο – VAR δημιουργούν μια νέα, πιο καθαρή συνθήκη διεξαγωγής ποδοσφαιρικών αγώνων. Είναι όλα αυτά ικανά να εξοντώσουν τα μικρόβια που κυκλοφορούν στον οργανισμό του ποδοσφαίρου και να το θεραπεύσουν; Μάλλον όχι, αλλά όλο αυτό που περιγράφω σε αυτή την παράγραφο πιθανόν να είναι μια γενναία αρχή.

Την θέλουν αυτήν την γενναία αρχή οι ομάδες, οι ΠΑΕ, δηλαδή οι επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου; Θα το απαντήσουν εντός της εβδομάδας που άρχισε. Και είναι καιρός αυτός που έχει την ευθύνη απέναντι στον Ελληνα ποδοσφαιρόφιλο και γενικότερα τον Ελληνα πολίτη, δηλαδή ο υφυπουργός Αθλητισμού να κάνει εκ των υστέρων ένα “ταμείο” δημοσίως και να εξηγήσει ποια είναι τα προβλήματα, ποιοι τα δημιουργούν, ποιοι θέλουν λύση και ποιοι εμποδίζουν τις λύσεις.