Έλληνες Κ23; Σαν την μύγα μες' το γάλα...

Δίχως αμφιβολία, ένα από τα σημαντικά προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στα εγχώρια ποδοσφαιρικά «προϊόντα», στους νεαρούς γηγενείς παίκτες, οι οποίοι αποτελούν δημιουργήματα της παραγωγικής διαδικασίας των τμημάτων υποδομής των συλλόγων. Τα ελληνικά κλαμπ σπάνια δίνουν την ευκαιρία σε Έλληνες ποδοσφαιριστές να αναδειχθούν από μικρή ηλικία και όταν αποφασίσουν να το κάνουν, τις περισσότερες φορές γίνεται χωρίς σχέδιο, χωρίς πλάνο, σπασμωδικά και πρόχειρα. Εδώ και πολλά χρόνια, η πλειοψηφία των ομάδων της Σούπερ Λιγκ προτιμά τις λύσεις από το εξωτερικό, προτιμά μεγαλύτερους σε ηλικία παίκτες από τον όλο τον κόσμο.

Στην μεγάλη τους πλειοψηφία, ποδοσφαιριστές που δεν έχουν «τσεκαριστεί» από κοντά και ενδελεχώς, δεν έχουν προκύψει από το τμήμα scouting(σπάνιο για ελληνική ομάδα το τμήμα που θεωρείται ζωτικής σημασίας σε κάθε σοβαρό σύλλογο της Ευρώπης) αλλά αποτελούν προτάσεις μάνατζερ. Για αυτό και σπάνια κάνουν την διαφορά και παραμένουν παραπάν ω από μία σεζόν στην ομάδα τους. Επί της ουσίας γίνεται μία ανούσια ποδοσφαιρική «ανακύκλωση» παικτών, ειδικά στις ομάδες που δεν μπορούν να δαπανήσουν σημαντικά ποσά για μεταγραφές για να αποκτήσουν έναν πραγματικά ποιοτικό ποδοσφαιριστή, άρα και να μειώσουν το ποσοστό αποτυχίας της επιλογή τους.

Με αφορμή την απαγόρευση μεταγραφών στον Παναθηναϊκό και τον περιορισμό που του επιτρέπει μοναχά να αποκτήσει Έλληνες κάτω των 23 και έναν ανεξαρτήτου εθνικότητας άνω των 23, ρίξαμε μια ματιά στα στατιστικά του φετινού πρωταθλήματος. Για να διαπιστώσουμε αυτό που ήταν λίγο πολύ δεδομένο: Οι ελληνικές ομάδες δεν εμπιστεύονται τους νεαρούς έλληνες ποδοσφαιριστές και ελάχιστοι 23 ετών και κάτω(1994 και μετά) στην Σούπερ Λιγκ της σεζόν 17-18 κατάφεραν να πάρουν σημαντικές ευκαιρίες, να γίνουν σημαντικοί στις ομάδες τους και να «φτιάξουν» το όνομά τους.

Όσοι το κατάφεραν είτε πήραν μεταγραφή και έφεραν έσοδα στις ομάδες που τους εμπιστεύθηκαν, είτε το όνομα τους μπήκε στην λίστα μεγαλύτερων ομάδων και συλλόγων του εξωτερικού. Πράγμα που φανερώνει την ανάγκη για ύπαρξη έτοιμων νεαρών ποδοσφαιριστών με παρόν και μέλλον. Πάμε να δούμε αναλυτικά τι έγινε στο φετινό πρωτάθλημα...

Στον υποβιβασμένο Πλατανιά μόνο ο Βασίλης Αγγελόπουλος(προϊόν των ακαδημιών του Παναθηναϊκού) είχε 16 συμμετοχές.

Στην Κέρκυρα κανείς με τα παραπάνω κριτήρια δεν κρίθηκε ικανός να βοηθήσει την ομάδα στην μάχη για την παραμονή.

Στον Απόλλωνα Αθηνών μόνο ο Χρήστος Αλμπάνης ήταν σημαντικός και μάλιστα mvp της χρονιάς για την «ελαφρά ταξιαρχία». Πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ και ο σύλλογος έβαλε ένα σημαντικό ποσό στα ταμεία του.

Η Λαμία ακολούθησε τον... δρόμο της Κέρκυρας και δεν εμπιστεύθηκε κανέναν νεαρό ποδοσφαιριστή στο βασικό της rotation.

Η ΑΕΛ το έκανε μόνο με τον Μασούρα. Ο νεαρός ταχύτατος μπακ-χαφ έγραψε 23 συμμετοχές και βρίσκεται στο στόχαστρο των μεγάλων ομάδων, με το όνομά του να έχει «παίξει» πολύ το τελευταίο διάστημα.

Στον Παναθηναϊκό της διάλυσης του Αλαφούζου, ο Βλαχοδήμος ήταν βασικός κάτω από τα δοκάρια και πήρε μεταγραφή στην Μπενφίκα. Χατζηγιοβάνης και Δώνης πήραν από 17 και 19 συμμετοχές αντίστοιχα.

Στον Λεβαδειακό κανένας Έλληνας Κ23.

Στον ΠΑΣ, τώρα, συναντάμε την περίπτωση του Μαυροπάνου. 14 συμμετοχές, τρομερός πρώτος γύρος, μεταγραφή στην Άρσεναλ, 2 «χαρτιά» στα ταμεία του ΠΑΣ. Ο Νικολιάς έπαιξε σε 14 ματς ενώ ο Μανθάτης ως δανεικός από τον Ολυμπιακό αγωνίστηκε σε 27 αναμετρήσεις.

Ο Παναιτωλικός με σχετική καθυστέρηση αρχίζει να εμπιστεύεται δικά του παιδιά. Ο Μιχάϊ των 26 συμμετοχών βρίσκεται ήδη στην λίστα των μεγάλων αλλά και συλλόγων από την Ευρώπη ενώ τον ακολούθησε ο Χαντάκιας με 14.

Στον Πανιώνιο ο δανεικός από τον ΠΑΟΚ Λάμπρου πήρε 22 ματς ενώ ο Σαββίδης 23.

Η Ξάνθη είδε τους Σβάρνα(18), Φασίδη(15) και Μελιόπουλο(15) να ξεχωρίζουν και ήδη ο τελευταίος θεωρείται μία πολύ «hot» περίπτωση.

Με μεγάλη καθυστέρηση ο Αστέρας Τρίπολης πήρε τον σωστό ποδοσφαιρικό δρόμο, όσον αφορά την αξιοποίηση των ελληνικών ποδοσφαιρικών «προϊόντων». Είναι η ομάδα που φέτος παίρνει το... πρωτάθλημα στην αξιοποίησή τους. Πασαλίδης 26 ματς, Τσιλιανίδης 22, Δουβίκας 20, Κυριακόπουλος 18. Ναι, καλά θυμάστε. Όλα τα παραπάνω ονόματα έχουν γραφτεί κατά καιρούς και είναι στα «ραντάρ» των μεγάλων ομάδων. Κάτι που σημαίνει πιθανά έσοδα για τους Αρκάδες, κάτι που δείχνει ότι οι Έλληνες Κ23 είναι σαν την μύγα μες' το γάλα.

Ο Ολυμπιακός έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Κούτρη, έδωσε ματς στον Ανδρούτσο και τον Νικολάου.

Ο ΠΑΟΚ επί της ουσίας μόνο στον Λημνιό(21 συμμετοχές) ενώ δευτερεύοντα ρόλο είχε ο Κουλούρης με 13.

Ο Ατρόμητος μοναχά τον δανεικό Ρισβάνη από τον Ολυμπιακό και τον επίσης δανεικό από τον ΠΑΟΚ, Γιαννούλη

Ενώ η πρωταθληματική ΑΕΚ μόνο τον Γαλανόπουλο, ο οποίος θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως ενδιαφέρει ευρωπαϊκούς συλλόγους που τσεκάρουν την πρόοδό του και στο μέλλον θα φέρει σημαντικό ποσό στην «Ένωση».

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από την παραπάνω μικρή έρευνα, οι νεαροί Έλληνες ποδοσφαιριστές που παρουσιάστηκαν στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό είναι ελάχιστοι σε σχέση με τις «καραβιές» ξένων που επιλέγουν οι περισσότερες ομάδες! Ο σωστός δρόμος, αυτός της αξιοποίησης και της εμπιστοσύνης στα εγχώρια ταλέντα δεν έχει γίνει ακόμη μάθημα στην συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών συλλόγων. Ποιος ξέρει, ίσως κάποια στιγμή να δούμε ως ελληνικό ποδόσφαιρο το... φως το αληθινό και να βαδίσουμε στα σίγουρα. Το ευχάριστο είναι ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης ή ο Παναιτωλικός που φέτος έκαναν σημαντική στροφή. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλες...