Η λογική της επιλογής του Ερέρα

Δεν ανήκω στη συνομοταξία αυτών που θα εμπιστεύονταν με κλειστά μάτια αυτούς που (όπως λέγεται) γνωρίζουν την πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η γνώση έως και ταύτιση με την πραγματικότητα της Superleague εγκυμονεί κινδύνους όπως η δηλητηρίαση της σκέψης και ο αποπροσανατολισμός ενός (παρθένου για την Ελλάδα) μυαλού. Δεν στοιχειοθετεί εγγύηση επιτυχίας, απλά «διασφαλίζει» την εφαρμογή αγωνιστικής φιλοσοφίας επί της «πεπατημένης». Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο «ξενόφερτος» και ο άγνωστος στο ευρύ κοινό μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα. Πιο ισχυρό (και πρόσφατο) επιχείρημα από την περίπτωση του Νταμίρ Κάναντι μάλλον δεν υπάρχει. Αντικειμενικά ήταν ο καλύτερος προπονητής για τη σεζόν που τελείωσε και πριν αναλάβει τον Ατρόμητο, ενδεχομένως να είχε έρθει στην Ελλάδα μόνο για τις καλοκαιρινές διακοπές του.

Αν θέλεις να ταράξεις τα νερά και φυσικά να δημιουργήσεις κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο, προφανώς και θα αποταθείς σε ανθρώπους των οποίων η ποδοσφαιρική φιλοσοφία θα ταιριάζει με τη δική σου. Γιατί ο… κοινός παρονομαστής μπορεί να είναι ο καρυοθραύστης στις διαφωνίες που θα προκύψουν στην πορεία του χρόνου. Δηλαδή, εφόσον έχεις προαποφασίσει τη στελέχωση της ομάδας κυρίως με επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές δεν γίνεται να προσλάβεις στην τεχνική ηγεσία έναν θιασώτη του… κατενάτσιο. Απαιτείται να συνεργαστείς με έναν άνθρωπο που έχει την ίδια σκέψη με σένα.

Αυτό είχε κάνει ο Άρης και πριν από δώδεκα χρόνια όπου και τότε ήταν σε φάση επανεκκίνησης. Για το σκληρό και αδέκαστο κριτήριο του ανθρωποφάγου ελληνικού κοινού, ο Γκιγέρμο Όγιος δεν είχε πιστοποιητικό καταλληλότητας για την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Το βιογραφικό του ήταν πιο ελαφρύ και από το πούπουλο ενός περιστεριού, το επίπεδο προϋπηρεσίας του παρέπεμπε σε αρχάριο πολυτελείας και λίγοι έδωσαν (τότε) σημασία στην κοινή φιλοσοφία μεταξύ διοίκησης και προπονητή.

Εκείνη τη σεζόν(2006-07) ο Άρης ήταν μια απολαυστική ομάδα για κάθε υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο με προφανή αδυναμία την έλλειψη εμπειρίας τόσο του προπονητή του όσο και των παικτών που επιστρατεύτηκαν για να υπηρετήσουν ένα μοντέλο. Αυτή η αδυναμία ήταν προβλεπόμενη, όταν όμως θέλεις να χτίσει κάτι πρέπει από κάπου να ξεκινήσεις. Και είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Άρης των επόμενων χρόνων στηρίχθηκε στο συγκεκριμένο μοντέλο και ανέβηκε επίπεδα όταν έφτασε στο σημείο να αποκτήσει τη δυνατότητα συνεργασίας με προπονητές όπως Έκτορ Κούπερ, Ντούσαν Μπάγεβιτς. Δηλαδή, ο Άρης του 2006 δεν θα μπορούσε να χτυπήσει την πόρτα του «Mister».

Αναφέρω τα παραπάνω γιατί είναι οι βασικοί λόγοι της επιλογής του Πάκο Ερέρα. Στη συγκεκριμένη γωνιά έχουμε σκιαγραφήσει πολλάκις το προφίλ του Θόδωρου Καρυπίδη. Έχει καλά και στραβά και θέλει να έχει άποψη επί της αγωνιστικής φιλοσοφίας. Και η φιλοσοφία του για το ποδόσφαιρο είναι απόλυτα ταυτισμένη με αυτή του Πάκο Ερέρα. Γιατί ο Ισπανός επιδιώκει το ποδόσφαιρο κυριαρχίας μέσα από ασφυκτική πίεση στον χώρο της μεσαίας γραμμής, έχει ψηλά τις γραμμές και γενικώς δεν θέλει να έχει παθητικό ρόλο σ’ ένα παιχνίδι.

Ο Άρης προσέλαβε τον Ισπανό προπονητή γιατί είναι προαποφασισμένη η απόκτηση Latin ποδοσφαιριστών και ο Πάκο Ερέρα αν μη τι άλλο γνωρίζει τη συγκεκριμένη αγορά. Υπό την έννοια ότι, οι πιθανότητες να του πουλήσει ένας ατζέντης… φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, προφανώς και δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Στη μεταγραφική περίοδο, συνήθως, το ποσοστό λάθους υπερβαίνει το 60-70 τοις εκατό κι αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες. Είναι άλλο όμως να κάνεις λάθος γιατί π.χ. ένας ποδοσφαιριστής δεν κατάφερε να προσαρμοστεί σε ένα διαφορετικό περιβάλλον κι άλλο να ψωνίσεις γουρούνι στο σακί.

Ο Πάκο Ερέρα έρχεται στην Ελλάδα ως ξένος μεταξύ ξένων. Θεωρητικά θα χρειαστεί χρόνο για να προσαρμοστεί, αλλά το θετικό επί της περίπτωσης του είναι ότι η πρόσληψή του έγινε τουλάχιστον δύο εβδομάδες πριν την επισημοποίησής της. Στην Αθήνα, προφανώς και συζητήθηκαν επιμέρους πράγματα που αφορούν το συμβόλαιό του, αλλά το κύριο αντικείμενο συζήτησης ήταν οι υποψήφιοι μεταγραφικοί στόχοι και το λειτουργικό κομμάτι. Γιατί η επικοινωνία μεταξύ Καρυπίδη-Ερέρα, έστω και μέσω τρίτου, χρονολογείται από τα μέσα του μήνα με ανταλλαγές emails και λίστες παικτών. Δηλαδή, ο Ερέρα γνώριζε πολύ καλά και ήδη είχε συμφωνήσει με τη διατήρηση του βασικού κορμού διότι αντιλαμβάνεται ότι οι γηγενείς παίκτες πάντα αποτελούν τη βάση μιας ομάδας, ανεξαρτήτων ρόλων.

Η συμφωνία με τον Πάκο Ερέρα προβλέπει συνεργασία ενός έτους με τον Άρη να έχει το δικαίωμα ανανέωσης του συμβολαίου το ερχόμενο καλοκαίρι. Σε περίπτωση που οι «κίτρινοι» εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, το συμβόλαιο θα ανακοινωθεί αυτομάτως. Αυτός είναι και ο στόχος του Άρη για την επόμενη σεζόν.