Εγγύηση ποδοσφαιρικής κανονικότητας

Αν το καλοκαίρι περάσει, δεν αλλάξει το παραμικρό στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του Παναθηναϊκού και εξακολουθήσει ο σύλλογος να βρίσκεται στα χέρια του Γιάννη Αλαφούζου, τότε θα μιλάμε για την πιο δύσκολη σεζόν στην ιστορία του κλαμπ. Καλό το εμπόριο ελπίδας αλλά ακόμη καλύτερη η πραγματικότητα, για αυτό κάτω η μπάλα στην ιστορία της «Panasia», να τελειώσει ο έλεγχος και να δούμε τι θα δούμε. Στα αυτιά μου, πάντως, φτάνουν... περίεργα πράγματα όχι για την αξιοπιστία του Παϊρόι Πιενγκπονσάντ(ο Ταϊλανδός έχει υλοποιήσει σπουδαία ποδοσφαιρικά deals άσχετα αν δεν ξέρουμε ποιοι βρίσκονται στο fund που εκπροσωπεί και είναι πραγματικά κωμικό να τον συγκρίνουν με τον... Τσάκα) αλλά για τον τρόπο που αντιμετωπίζει την προοπτική υλοποίησης της μεταβίβασης μετοχών η πλευρά του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ, δίνοντας ελάχιστες πιθανότητες να προχωρήσει η δουλειά.

Την ιδανική αλλαγή σελίδας με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο στο τιμόνι την «μπλόκαρε» πριν δέκα μέρες ο Αλαφούζος, ο dpg είναι σίγουρο πως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη αλλά ούτε και σε αυτό το ενδεχόμενο είναι κοντά αυτή την ώρα ο Παναθηναϊκός, οπότε μπάτζετ 4-4.5 εκατομμυρίων και τα γνωστά με την απαγόρευση μεταγραφών και το -6 που επί της ουσίας υποθηκεύει την ανταγωνιστικότητα για το μέγεθος του «τριφυλλιού» ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου.

Με αποψιλωμένο ήδη το ρόστερ από τον Ιανουάριο, με απαγόρευση μεταγραφών, με μπάτζετ της πλάκας και το -6 στην πλάτη, ο Παναθηναϊκός θα ήταν σε καταδικαστική θέση αν δεν έμπαινε άμεσα μια μεγάλη δόση ποδοσφαιρικής λογικής μέσα στον οργανισμό. Με τους αποδεδειγμένα ανίκανους, επικίνδυνους και άμπαλους συμβουλάτορες που έχει μαζέψει στην ΠΑΕ ο Αλαφούζος και με τα υπάρχοντα δεδομένα το «τριφύλλι» δύσκολα θα την έβγαζε καθαρή και θα έμπαινε σε αγωνιστικά μονοπάτια που δεν γνώρισε φέτος χάρη στον Μαρίνο Ουζουνίδη!

Μετά από αρκετό καιρό, όμως, έγινε μία κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση και αυτή δεν είναι άλλη από την πρόσληψη του Νίκου Νταμπίζα. Ο τεχνικός διευθυντής που έβαλε σφραγίδα στην μοναδική χρονιά(2013-2014) που επί Αλαφούζου ο Παναθηναϊκός λειτούργησε εξαρχής κανονικά, με πλάνο, στρατηγική και ξεκάθαρους ρόλους, στην μοναδική χρονιά που κατακτήθηκε τίτλος. Το ίδιο σωστά και μεθοδικά λειτουργούσε και το κλαμπ επί Λυμπερόπουλου-Ουζουνίδη(το δεύτερη εξάμηνο της σεζόν 16-17) αλλά όπως και στην περίπτωση του Νταμπίζα, η πετυχημένη συνταγή διαλύθηκε με ευθύνη του μεγαλομετόχου.

Η έλευση του «Ντάμπι» αποτελεί εγγύηση ποδοσφαιρικής κανονικότητας. Δηλαδή, ο Παναθηναϊκός θα είναι όπως πρέπει να είναι στο ποδοσφαιρικό του τμήμα(οργανωμένος, πειθαρχημένος, με αρχή, μέση, τέλος), θα προσπαθήσει να «χτίσει» με υπομονή και μεθοδικότητα όπως έκανε το καλοκαίρι του 13', θα λειτουργεί σαν κανονική ομάδα σε όλα τα επίπεδα, αρκεί να...

Αυτό το «αρκεί να» δεν έχει να κάνει με τον Νταμπίζα. Ίσα ίσα που ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και πρωταθλητής Ευρώπης το 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας, κατάφερε να βελτιωθεί αυτή την τετραετία πάνω στο αντικείμενο της δουλειάς του. Είναι σπάνια η περίπτωση του για τα ελληνικά δεδομένα, καθώς το... ψάχνει, επένδυσε χρόνο και χρήμα στις σπουδές πάνω στο management και προσπάθησε να αποκτήσει ολοένα και περισσότερα εφόδια.

Αυτό το «αρκεί να» έχει να κάνει με τον Αλαφούζο(μακάρι βέβαια να μην υπάρχει σε ένα μήνα Αλαφούζος στην καθημερινότητα του Παναθηναϊκού) και με το κατά πόσο θα τηρήσει τις δεσμεύσεις που έδωσε στον Νταμπίζα για να επιστρέψει υπό αυτές τις συνθήκες. Γιατί και στους Διαμαντόπουλο/Ουζουνίδη ξεκαθάριζε πέρυσι το καλοκαίρι στο ΣΚΑΪ πως «ρίξτε το μπάτζετ και εγώ θα είμαι συνεπής» και στο τέλος της ημέρας τους... πιστόλιασε κανονικά!

Καλή επιτυχία Νίκο και μακάρι να μην το μετανιώσεις ποτέ που επιστρέφεις στον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου...