Ο Φρανσίσκο Κόστα ή αλλιώς Φρανσίσκο Φερέιρα Λόπες Ντα Κόστα είναι ο άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του Πέδρο Μαρτίνς που τον έφερε στον Ρέντη ειδικά για ένα διάστημα 20 ημερών. Να δει και να αξιολογήσει τα πάντα σχετικά με τις Ακαδημίες του Ολυμπιακού και να δώσει μετά το report του. Έχει όμως την αξία και την σημασία του να αναδείξουν το πως σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος και λειτουργεί σε σχέση με τις Ακαδημίες αλλά και την προσέγγισή του σε σχέση με τα όσα είναι γνωστά στην Ιβηρική. Ο Φρανσίσκο Κόστα - που είναι κυρίως γνωστός για την δουλειά του στην ομάδα της Ρίο Άβε - έχει εντοπίσει χρόνια τώρα πως πολλές φορές οι ομάδες κάνουν σοβαρά στρατηγικά λάθη και ως προς την πρώτη ομάδα αλλά και στις Ακαδημίες τους. Δεν έχουν βάλει ξεκάθαρους στόχους αλλά δεν έχουν και σαφές πλάνο για το πως θα τους υλοποιήσουν.

Ο Κόστα είχε λοιπόν θέσει μεταξύ άλλων το καίριο ζήτημα του πως αντιμετωπίζεται μία ομάδα εν μέσω των προπονήσεων και της προετοιμασίας. Ως σύνολο μόνο ή οι προπονητές ασχολούνται διαρκώς και ατομικά με τους παίκτες; Αναφέρει σχετικά ο Φρανσίσκο Κόστα πως «προσωπικά από την εμπειρία μου έχω να σας πω ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι προπονητές αλλά και όσοι λειτουργούν μέσα σε ομάδες λειτουργούν στην λογική της δουλειάς του συνόλου. Δεν δίνουν δηλαδή ατομικά προσοχή σε κάθε παίκτη. Ή τουλάχιστον όχι όσο πρέπει. Ωστόσο σε μία ομάδα υπάρχουν 22 με 25 παίκτες. Ο καθένας θέλει χωριστή διαχείριση, δουλειά, αντιμετώπιση και... αφοσίωση. Πολλές φορές στον... βωμό της νίκης η δουλειά εντοπίζεται σε βασικές παραμέτρους ώστε να επιτευχθεί ο στόχος και τα επιμέρους μπαίνουν στην άκρη.

Πηγαίνοντας λοιπόν στις Ακαδημίες πρέπει να σκεφτούμε: ποιός είναι ο βασικός στόχος τους; Μα φυσικά να ετοιμάζουν σε πολύ καλό βαθμό τα νέα ταλέντα για την πρώτη ομάδα. Για μένα οι ομάδες που θέλουν να σέβονται τον εαυτό τους και να πάνε ένα βήμα παραπάνω είναι υποχρεωτικό να αντιμετωπίζουν ατομικά τους παίκτες. Πρώτα να κοιτάζουν ατομικά τους ποδοσφαιριστές και μετά να πηγαίνουν στην λογική του συνόλου. Όταν βλέπεις χωριστά κάθε παίκτη τότε μπορείς να εντοπίζεις τον χαρακτήρα του, τα χαρακτηριστικά του, τα υπέρ και τα κατά του και που πρέπει να δουλέψει.

Και σε όλη αυτήν την διαδικασία του δείχνεις εμπράκτως ότι ασχολείσαι με αυτόν και δεν είναι απλώς ένα ακόμα... κομμάτι μίας αλυσίδας μες στην ομάδα. Η σημερινή κοινωνία μας έχει βάλει σε δυσκολίες που δεν είχαμε παλιά. Δεν υπάρχει το ποδόσφαιρο του δρόμου. Το ποδόσφαιρο της αλάνας που 'έφτιαχνε' και χαρακτήρες αλλά και ταλέντα προτού πάνε σε ομάδες. Υπάρχουν παιδιά που έρχονται σε Ακαδημίες και δεν ξέρουν ούτε τα βασικά. Έχουν δυσκολίες στην ισορροπία του σώματός τους, στον χειρισμό της μπάλας αλλά και ακόμα και στο σωστό τρέξιμο με ή χωρίς την μπάλα.

Παλαιότερα τα παιδιά πήγαιναν στις ομάδες για το βήμα παραπάνω αλλά πριν είχαν σχέση με το αντικείμενο παίζοντας τόσες ώρες έξω. Τώρα πάνε στις Ακαδημίες για να αρχίσουν από εκεί να μαθαίνουν ποδόσφαιρο. Που καταλήγουμε; Εάν λοιπόν η στόχευση ενός staff είναι να υπάρχουν 11 ή 22 παίκτες που να μπορούν να κάνουν τα βασικά ως ομάδα τότε χάνονται όλα τα υπόλοιπα. Τα παιδιά πρέπει να δουλεύονται ατομικά. Στις Ακαδημίες το πρώτο πράγμα είναι να φτιάξεις έναν σωστό παίκτη και μετά έρχεται το όποιο αποτέλεσμα και η όποια ομαδική εικόνα. Εάν φτιάξεις σωστά τον παίκτη μετά θα φτιάξεις και ομάδα. Στην δική μου γενιά τα παιδιά έβγαιναν πολύ έξω και έπαιζαν πολύ μπάλα στον δρόμο. Πλέον τα παιδιά που ασχολούνται με την μπάλα, τα περισσότερα τουλάχιστον, πηγαίνουν στις Ακαδημίες για να μάθουν εκεί τα βασικά.

Άρα: δουλειά σε βασικές τεχνικές και ατομικά σε κάθε παιδί. Έμφαση στο να πασάρει σωστά, να δέχεται σωστά την μπάλα και να σουτάρει σωστά και να παίρνει κεφαλιά με τον σωστό τρόπο. Και φυσικά πριν από όλα αυτά να μάθει να σκέφτεται σωστά και ποδοσφαιρικά για να τα κάνει όλα αυτά. Όλα έχουν μία διάδραση. Στις Ακαδημίες είναι: σωστή προπόνηση και δουλειά και βελτίωση σε όλους τους τομείς / εφαρμογή όλων αυτών στο παιχνίδι / εξέλιξη και σαφέστατη πρόοδο / νίκη. Όλα με τον σωστό και τον υγιή τρόπο πόυ δεν είναι πάντα εφικτό και που δεν είναι πάντα εύκολο. Συνεπώς ένα βασικό βήμα στις Ακαδημίες είναι η ύπαρξη της Ατομικής Προπονητικής Μεθοδολογίας. Της σωστής προσέγγισης και δουλειάς ανά παιδί που να τον βελτιώσουν σε μεγάλο βαθμό και να του δώσουν την προοπτική και την ικανότητα να πάει και να σταθεί στην πρώτη ομάδα.

Επίσης για μένα ένα ακόμα σημαντικό σκέλος είναι η διαρκής μάθηση και επιμόρφωση των προπονητών και των υπευθύνων των Ακαδημιών. Το ποδόσφαιρο αλλάζει συνέχεια. Εμείς δεν μπορούμε να μένουμε πίσω. Δεν μπορούμε να μην ενημερωνόμαστε και επίσης να είμαστε πάντα ανοιχτοί. Ανοιχτοί σε γνώσεις, σε πιο καλή δουλειά, σε ανταλλαγή απόψεων και νέες ιδέες».