Δεν θα μας καταλάβουν ΠΟΤΕ και... CL7!

Δεν θα μας καταλάβουν ΠΟΤΕ και... CL7!

Γιώργος Τσακίρης Γιώργος Τσακίρης
Δεν θα μας καταλάβουν ΠΟΤΕ και... CL7!

bet365

Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για τον προφητικό Λαμπρόπουλο, τον Μπακάκη και τις κραυγές του, όσα έγιναν στα αποδυτήρια με τον Λάζαρο και την υποχρέωση του κόσμου, ενώ έχει και υστερόγραφα...

Μπέρνλι - Τσέλσι και το ποντάρισμά σου επιστρέφεται*, αν ο Γουίλιαν σημειώσει το 1ο γκολ της αναμέτρησης. (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Πώς να εξηγήσεις; Πώς να τους δώσεις να καταλάβουν; Δεν γίνεται και δεν μπορούν... Δεν είναι τυχαίο το «δεν θα μας καταλάβουν ΠΟΤΕ»... Τι συναισθήματα; Πόση αγάπη για τρία γράμματα; Πόσα πολλά μπορεί να κρύβονται πίσω από μια επιτυχημένη αγωνιστική βραδιά που δεν τα μαθαίνει ποτέ κανείς (θα δώσουμε όμως εμείς χώρο τώρα για να καταλάβετε) και πολύ περισσότερο σε μια επιτυχημένη σεζόν; Είναι μοναδικό αυτό που βιώνει φέτος ο ΑΕΚτσής και το αξίζει όσο κανείς άλλος. Τίμια, αντρίκεια, ψυχωμένα και κυρίως: σεμνά και ταπεινά... Όπως αρμόζει στην ίδια την ιστορία της, στον κόσμο της και επειδή τους γνωρίζουμε όλους πλέον, όπως αξίζει στους ίδιους τους πρωταγωνιστές, από τον πρώτο έως τον τελευταίο του ποδοσφαιρικού τμήματος...

Τόσο μοναδική έπρεπε να είναι και η πρόκριση απέναντι στην ΑΕΛ. Τόσο μοναδικό όφειλε να είναι και το γκολ (της δεκαετίας) που θα σημείωνε ο απόλυτος πρωταγωνιστής του ελληνικού ποδοσφαίρου για να οδηγήσει την ΑΕΚ στον τρίτο σερί τελικό Κυπέλλου Ελλάδας... Ο CL7 όπως τον βάφτισε ο Μιχάλης Τσαμπάς εδώ στο gazzetta.gr και τον αντέγραψαν ΟΛΑ τα ΜΜΕ (ηλεκτρονικά και μη). Λάζαρος ο κορυφαίος όλων σε πρωτάθλημα, Ευρώπη και Κύπελλο, όχι μόνο για την ΑΕΚ, αλλά γενικά στη χώρα μας. Με ένα γκολ που το ήθελε και το επεδίωξε γιατί γνώριζε ότι μπορούσε να το πετύχει, ότι το είχε και ας έδειχνε το ρολόι 94', και ας έλεγε η ποδοσφαιρική λογική εκεί «παράλληλο γύρισμα», και ας πάγωσαν όλοι για δευτερόλεπτα μέχρι να κουνηθεί το πλεχτό! Αυτό έπρεπε να ήταν το τέρμα που θα δώσει πρόκριση, αυτός έπρεπε να το σημείωνε!

Στιγμές όπως αυτή με τον Λάζαρο πρωταγωνιστή (που εννοείται πως πρέπει να μείνει), την υπεργκολάρα του, την πρόκριση στο... παρά ένα σε έναν ακόμη τελικό είναι που δημιουργούν οπαδούς και σου μένουν χαραγμένες για πάντα στη μνήμη... Σίγουρα είναι σπουδαίο πράγμα να πηγαίνει η ΑΕΚ σε έναν ακόμη τελικό, δεν είναι μικρό και ασήμαντο. Ωστόσο αν το πετύχαινε με εύκολη νίκη και με εμφατικό τρόπο θα ήταν για όλους τους Ενωσίτες μια ακόμη μέρα στη... δουλειά (ένα πράγμα). Δεν σε τρελαίνει και δεν σε αρρωσταίνει όπως αντίστοιχα συμβαίνει όταν το γκολ έρχεται με αυτό το αριστούργημα του LC7 και σε αυτό το χρονικό σημείο (στο 94'). Αυτή είναι ποδοσφαιρική στιγμή που μένει στον οποιονδήποτε φίλαθλο - οπαδό που έχει ζήσει τόσους τελικούς και έχει κατακτήσει πάρα πολλούς (15 κούπες του συγκεκριμένου θεσμού για την ακρίβεια)...

Ένα αποτέλεσμα που ήρθε με κατάθεση ψυχής... Τη στιγμή που όλοι οι κλασικοί καφενειακού επιπέδου φίλαθλοι έλεγαν «σας τα είπα, σιγά μη πήγαινε να το παίξει η ΑΕΚ, επίτηδες το έκανε ο Μελισσανίδης για να μη γίνει πάλι τελικός ΑΕΚ – ΠΑΟΚ. Όλα κανονισμένα είναι ρεεεεε», ήρθε η πλέον πανηγυρική επιβεβαίωση της αγωνιστικής ταυτότητας της φετινής Ένωσης. Την ΑΕΚ του Χιμένεθ που δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από τη νίκη έως το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου. Που το έκανε σε Ελλάδα και Ευρώπη... Το κάνει και το ξανακάνει επιβεβαιώνοντας πως σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.

Είναι ο χαρακτήρας του προπονητή και κυρίως των ίδιων των παικτών... Αυτών που αμφισβητήθηκαν όσο λίγοι και ας πετύχαιναν πράγματα που δεν μπορούσαν οι ''μεγάλοι'' και ''τρανοί''... Εκείνων που ΔΕΝ θα άντεχαν και θα έχαναν όλους τους στόχους έως τον Οκτώβριο, Νοέμβριο, Δεκέμβριο, Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο, αλλά δεν... Των ποδοσφαιριστών που έβλεπαν τον έναν αρχηγό τους πίσω απ' τον άλλον (Μάνταλος, Γιόχανσον και στο μεσοδιάστημα για λιγότερο ευτυχώς και Σιμόες) να... μένουν εκτός και να ''σκυλιάζουν'' για να τους κάνουν πρωταθλητές. Όχι για να αποδείξουν κάτι στους μυαλοπώληδες και υποτιθέμενους ειδήμονες. Αλλά για τους φίλους τους, τα αδέρφια τους, τους συμπαίκτες τους...

Παιδιά όπως ο Λαμπρόπουλος που έκανε ματσάρα και αποδείχτηκε προφητικός όταν έλεγε στην κάμερα του Cosmote πριν το ματς ότι «κρατάμε το μηδέν πίσω και το γκολ μπορεί να έρθει και στο 91', στο 92', στο 93'». Ή όπως ο Μιχάλης Μπακάκης ο οποίος συγκλόνισε σε κάθε μια από τις προσπάθειές του στο τέλος, στις σέντρες του, οι οποίες για να βγουν συνοδεύονταν από κραυγές του από τις οποίες αντλούσε επιπλέον δύναμη για να τα καταφέρει... Για τα αγόρια αυτά που το μόνο που πανηγύρισαν στα αποδυτήρια ήταν το ρεπό που τους έδωσε ο Μανόλο για την κατάθεση ψυχής και την πρόκριση.

Τα αξίζουν όλα και ακόμη παραπάνω. Μια οικογένεια, μια τεράστια παρέα με τα σούπερ της και τα δύσκολά της. Αλλά ενωμένη όλη... Όπως όλοι μαζί έβλεπαν στο τέλος του αγώνα στα αποδυτήρια -ξανά και ξανά- από ένα κινητό το γκολ που σημείωσε ο Λάζαρος και δεν το πίστευαν. Τον κοιτούσαν και του έλεγαν «τι έβαλες ρε μα....α; Έχει καταλάβει τι έβαλες; Τι έκανες;»... Με τον CL7 να απαντάει στον... κόσμο του: «Καλά, καλά πήρατε χαμπάρι ότι στον πανηγυρισμό πήγατε να με σκοτώσετε;» και όλοι μαζί όπως πάντα να γίνονται ένα και να πανηγυρίζουν το ρεπό του Σεβιγιάνου τεχνικού. Σεμνά και ταπεινά παιδιά όλα τους. Το «εγώ» έχει εξαφανιστεί και το «εμείς» απογειώνει την ΑΕΚ και την οδηγεί στο νταμπλ έπειτα από 40 χρόνια...

Πώς λοιπόν να μας καταλάβουν; Ποιοι και πώς; Μια ομάδα που δημιουργούσε το μέταλλό της παιχνίδι με παιχνίδι και η οποία απέδειξε ότι είναι όχι απλά σκληρή για να πεθάνει, αλλά αθάνατη σε επίπεδο ψυχής.

Λείπουν τόσοι πια ρε γαμώτο... Έρχονται άλλοι. Έτσι, με αυτά τα αποτελέσματα και τις επιτυχίες, δημιουργούνται νέοι ΑΕΚτσήδες. Όμως είναι πολλοί διάολε οι απόντες που άξιζαν να τα ζήσουν όλα αυτά που βιώνουμε και είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ. Να βιώσουν την επιστροφή της κιτρινόμαυρης κυριαρχίας (έστω για μια σεζόν αλλά πρωταγωνίστρια και πάλι εδώ και σερί ετών) σε αγωνιστικό επίπεδο, τη δημιουργία του γηπέδου. Μια πορεία στην Ευρώπη που στράβωσε από μια φάση του «όλα μπαίνουν και όλα χάνονται». Στιγμές σε ποδόσφαιρο (και μπάσκετ) που ο σύλλογος αξίζει με όσα υποχρεώθηκε να περάσει. Όμως επέστρεψε και κυριάρχησε γιατί μπορείς και σου επιτρέπεται να πέσεις, όμως ΑΕΚ είσαι, επιβάλλεται να σηκωθείς και να μαγέψεις!

Και έρχεται η Κυριακή... Η πρώτη και μεγαλύτερη όλων γιορτή... Εκεί πρέπει να είσαι κι εσύ! Όλοι σας πρέπει να είστε εκεί... Δίπλα της. Δίπλα στα παιδιά αυτά και στον Μανόλο. Αυτό το ματς πρέπει να μείνει στην ιστορία ως αξέχαστο για τους πρωταγωνιστές. Πρόσφεραν τα καλύτερα, αξίζουν τα ΠΑΝΤΑ. Με αντίπαλο τον Λεβαδειακό η ΑΕΚ επιστρέφει στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου έπειτα από 24 ολόκληρα χρόνια. Το πάρτι λοιπόν ΔΕΝ πρέπει να τελειώσει ποτέ...

Ο Χιμένεθ και οι ποδοσφαιριστές του πρέπει να ζήσουν στιγμές που ελάχιστοι θα είχαν ποτέ τη δυνατότητα να τις βιώσουν. Ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να ανταποδώσει μέρος των χαρών που έχει εισπράξει από εκείνους. Να κάνει το ΟΑΚΑ ένα τεράστιο κιτρινόμαυρο γλέντι επιστροφής εκεί που αρμόζει στην ΑΕΚ. Όλα αυτα για την ποδοσφαιρική οικογένεια της Ένωσης που είναι και η πιο όμορφη παρέα που έχει δημιουργηθεί στο χώρο εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Διότι όλα από εκεί ξεκινούν και όλα εκεί τελειώνουν: Από και στα αποδυτήρια. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της διοίκησης και του προπονητή...

Όμως η Κυριακή θα ήταν διαφορετική αν δεν υπήρχε η χθεσινή επικράτηση και με τον τρόπο που ήρθε αυτή. Ήταν τέτοια η κατάθεση ψυχής και η επιμονή – επιθυμία για να επιτευχθεί ο στόχος, το γκολ, που δεν γινόταν να τελειώσει το ματς χωρίς να κερδίσει η ΑΕΚ. Τώρα επαναλαμβάνω ο κόσμος πρέπει να πει με τον δικό του μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο το «ευχαριστώ». Σε μια ομάδα που σε γεμίζει με την ταπεινότητά της, σε απογειώνει με τη σεμνότητά της και σε... στέλνει με την αγωνιστική της εικόνα και ταυτότητα.

Και τα καλύτερα είναι μπροστά...

Υγ: Ναι, εδώ να μείνει... Ο Λάζαρος ντε... Πρέπει. Επιβάλλεται... Είναι η ποδοσφαιρική του Ιθάκη η ΑΕΚ και είναι ο Οδυσσέας της... Ο πολυμήχανος... Δεν πρέπει να φύγει! Να γίνει ότι πρέπει για να συνεχίσει, ότι πρέπει και απαιτείται.

Υγ2: Δεν κατάλαβα τον Μανόλο στο πρώτο ημίχρονο. Προσπάθησα να εξηγήσω στο κεφάλι μου γιατί να παίξουμε με 3-5-2. Δεν μπόρεσα να το δικαιολογήσω. Χάσαμε ένα ολόκληρο ημίχρονο. Βέβαια στο δεύτερο 45λεπτο έπρεπε να έχουμε σημειώσει τρία και τέσσερα γκολ (κι αφού έχασαν δυο σημαντικές φάσεις οι παίκτες της ΑΕΛ), αλλά δεν πετάς έτσι για πλάκα 45 λεπτά και ενώ ψάχνεις γκολ πρόκρισης. Ειδικά από τη στιγμή που τη διάταξη που επέλεξε δεν την είχε δουλέψει για πάρα πολύ καιρό... Τέλος καλό όλα καλά. Ούτε η αλλαγή του Μπακασέτα ήταν σωστή! Να τα λέμε κι αυτά εμείς που τον αποθεώνουμε και τον θέλουμε για χρόνια στον πάγκο της ομάδας...

Υγ3: Φάνηκε πως δεν είχε ρυθμό ο Λιβάια. Σωστά τον κράτησε στο χορτάρι ο Μανόλο διότι είχε ένα μήνα να παίξει και έπρεπε να παίξει σε όλη τη διάρκειά του. Ο Κροάτης θα είναι σούπερ μετά τον Λεβαδειακό και ειδικά την 12η Μαΐου...

Υγ4: Τα εισιτήρια τρέχουν και φεύγουν σε επίπεδα ΑΕΚ – Ολυμπιακός και sold out όταν η ομάδα ήταν στην δεύτερη κατηγορία. Τρέξτε να προλάβετε... Πιστέψτε με θα 'χετε πρόβλημα! Δεν το λέω έτσι απλά... Επίσης ΔΕΝ ισχύει για αυτό το ματς η κάρτα φίλου ΑΕΚ για την έκδοση εισιτηρίου... Εδώ θα τα βρείτε όλα...

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Γιώργος Τσακίρης
Γιώργος Τσακίρης

Όλα ξεκίνησαν για τον Γιώργο Τσακίρη το 1999 στο Παγκόσμιο Άρσης Βαρών στο ΣΕΦ. Έπειτα, ακολούθησε το Εθνοσπόρ το 2000 και το 2001 η παράλληλη ενασχόληση με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ έως και σήμερα με σταθμούς καριέρας την SportDay στο ξεκίνημά της και στον ΣΠΟΡ FM 94.6 (όπου συνεχίζουμε), έπειτα στην Εξέδρα και από το 2011 στο καλύτερο «μαγαζί» απ' όλα: Gazzetta.gr. 22 χρόνια πλέον στο κιτρινόμαυρο ρεπορτάζ και συνεχίζουμε...