Νεκρός από φίλια πυρά

Σεβίλλη – Μπάγερν με πριμ 5%*, ακόμα καλύτερες αποδόσεις και 200+ ειδικά στοιχήματα! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Το κείμενο δεν είναι προϊόν ρεπορτάζ, όπως ποτέ σχεδόν δεν είναι τα δικά μου κείμενα. Απευθύνεται αποκλειστικά σε φιλάθλους και οπαδούς του Παναθηναϊκού οπότε όποιος άλλος, είναι εκ προοιμίου ίσως περιττό να σταθεί παραπάνω. Ο πράσινος σύλλογος αργοπεθαίνει φίλοι μου. Δεν είναι μόνο το ποδοσφαιρικό τμήμα, εκεί συντελείται μια διοικητική τραγωδία, αλλά είναι τέτοιο το μέγεθος του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού που υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, να συμπαρασύρει προς τα κάτω τους πράσινους πάντες και τα πράσινα πάντα.

Ο χρόνος σε συνάρτηση με τα νούμερα δεν βγαίνουν. Διαβάστε προσεκτικά τα πολύ πιο εμπεριστατωμένα κείμενα του gazzetta και θα καταλάβετε πως και γιατί. Είναι πραγματικά εκπληκτικός ο συνδυασμός ανικανότητας και ανευθυνότητας, που οδήγησαν την πράσινη πραγματικότητα ως τον Απρίλιο του 2018. Είναι τόσο εκπληκτικός, που αλήθεια σε κάνει να αναρωτιέσαι, μήπως τελικά πρόκειται για ικανότητα και υπευθυνότητα. Είναι τόσο δύσκολο να πιστέψει κανείς, ότι δεν μπορούν που αναρωτιέσαι μήπως το θέλουν.

Χρειάζεται ψυχραιμία. Καταδίκη στη βία όπου κι αν εκκολάπτεται, ρεαλισμός για την επαύριον και μια βουτιά ειλικρινή στη μνήμη, ώστε να μην ξεχαστεί τίποτα στο μέλλον. Χρειάζεται μπόλικη αυτοκριτική και κριτική όχι αδέσποτη, αλλά συγκεκριμένη και αιτιολογημένη.

Δεν θα ξεκινήσω την αυτοκριτική από το συλλαλητήριο κατά της οικογένειας Βαρδινογιάννη, δεν ήταν αυτό η γενεσιουργός αιτία του κακού. Αν έκριναν τις εξελίξεις τα συλλαλητήρια και τα δημοψηφίσματα, όλη η χώρα θα ήταν αλλιώς, όχι μόνο ο Παναθηναϊκός. Δεν λέω καλύτερα ή χειρότερα, αλλά σίγουρα θα ήταν αλλιώς.

Όπως σε όλες σχεδόν τις ομάδες περισσότερο νομίζω στον Παναθηναϊκό δεν προστατέψαμε το σπίτι μας. Κάθε καρεκλάκι στην Λεωφόρο που άδειαζε από κανονικούς φιλάθλους, είτε παρέμενε άδειο, είτε καταλαμβανόταν από έναν οπαδό νέας κοπής. Δε συνέβη αυτό σε όλα τα καρεκλάκια, αλλά δείτε την εικόνα του γηπέδου την τελευταία πενταετία και ίσως καταλάβετε τι εννοώ. Ξέρω, πιθανώς να με βρίζει όλο το οπαδικό κίνημα τώρα, αλλά καλύτερα ειλικρινής και απέναντι παρά γλείφτης και συνένοχος. Μια μισοάδεια Λεωφόρος, ένα γήπεδο παλιό και ανάξιο του μεγέθους που θα θέλαμε να έχει η ομάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ελκυστικό για καμιά επένδυση, για κανέναν ικανό μάνατζερ, για κανένα ευοίωνο μέλλον.

Μεγαλώσαμε στην ασφάλεια της “οικογένειας” στην αυτονόητη οικονομική υγεία που καθόλου αυτονόητη δεν αποδείχτηκε τελικά, κι όταν η “οικογένεια” έφυγε, αναζητήσαμε τον επόμενο πατερούλη, που τελικά δεν βρέθηκε.

Αυτός που βρέθηκε ήταν ένα άλλο μοντέλο επιχειρηματία που καθόλου δεν είχαμε συνηθίσει, αλλά στηρίχτηκε όσο λίγοι. Επικοινωνιακά περισσότερο παρά ουσιαστικά, αφού η πρωτοβουλία του για Παναθηναϊκή Συμμαχία πήγε άκλαυτη. Στηρίχτηκε όμως, ειδικά όταν ξιφούλκησε κατά του “εχθρού”. Κοιτάξτε μας σήμερα και κοιτάξτε και γύρω σας. Ποιος είναι ο εχθρός και ποιός ο φίλος; Χτεσινά αβυσσαλέα χάσματα γεφυρώθηκαν ανέλπιστα αλλά ο Παναθηναϊκός πέφτει στην άβυσσο.

Ας μην τολμήσουμε να τα βάλουμε με τον Βέμερ ή τον Κουτρουμπή ή τον Χουλτ ή τον Εσιέν, μόνο αυτοί δεν φταίνε. Ούτε οι μάνατζέρ τους, ούτε οι δικηγόροι τους, ούτε βέβαια οι δικοί τους άνθρωποι. Δεν έβαλαν το χέρι τους στην τσέπη κανενός, δεν έκλεψαν τίποτα. Δεν έφταιγαν αυτοί αν δεν “έστριβαν” ή αν δεν έτρεχαν ή αν δεν μπορούσαν. 'Ήρθαν στο μέγεθος Παναθηναϊκός και προσπάθησαν να πάρουν ό,τι περισσότερο μπορούσαν. Το μέγεθος Παναθηναϊκός δεν σεβάστηκε τον εαυτό του, αυτοί μια χαρά το σεβάστηκαν.

Αυτοί που θα έπρεπε περισσότερο απ' όλους να το σεβαστούν, οι πράσινοι παλαίμαχοι πήραν λερωμένες καρέκλες Προέδρου, πρώτες θέσεις σε συνεντεύξεις Αράβων Πριγκήπων, πρώτες πόζες σε κάμερες και μικρόφωνα, αλλά από ουσία γιοκ. Παρατρεχάμενοι πολυτελείας κάποιοι έσπευσαν να εξαργυρώσουν το πράσινο παρελθόν τους την ώρα, που άλλοι αληθινά μεγάλοι έμεναν μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα.

Μετά το χτεσινό ντέρμπι έμαθα έκανε δηλώσεις ο λαλίστατος κύριος Κωνσταντίνου. Έκανε ξανά δηλώσεις για την ακρίβεια αισιοδοξίας για την αδειοδότηση. Κάθε φορά που θα ακούτε τέτοιες αισιόδοξες δηλώσεις τόσο πιο κοντά να αισθάνεστε στη Β εθνική φίλοι Παναθηναϊκοί.

Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα πάει στον Αλαφούζο να του πει, «πόσα είναι Γιάννη, τα δίνω και φεύγεις», πρώτον γιατί δεν υπάρχει τέτοια επιχειρηματική λογική και δεύτερον γιατί ο Γιάννης θα αποδειχτεί, ότι δεν θέλει να φύγει.

Δεν έχει καταλάβει ούτε αυτός ούτε οι «συνεργάτες» του, τι θα πει να σκάει στα χέρια σου ο Παναθηναϊκός. Ο ΣΚΑΙ μπορεί να σκάσει «αναίμακτα», ο Παναθηναϊκός όχι.