«Ναι» στην εφαρμογή, προς όλους, όχι στην εξόντωση…

Επειδή γίνεται πολύς λόγος για νέες αλλαγές στους κανονισμούς, στο λεγόμενο πειθαρχικό δίκαιο του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα ήθελα να καταγράψω μία άποψη.

Μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας στο ρεπορτάζ, καταλήγω σε δύο πράγματα, ειδικά μετά τα όσα έχουν γίνει τα τελευταία δύο-τρία χρόνια, όπου τα περισσότερα (που λέει ο λόγος) ντέρμπι έχουν διακοπεί η, δεν έχουν καν ξεκινήσει η, δεν έχουν τελειώσει, σε σχέση με εκείνα που έχουν ολοκληρωθεί κανονικά!

Το πρώτο πράγμα είναι πολύ απλά αυτό που λέμε όλοι μας, ότι πρωτίστως έχει σημασία η εφαρμογή των υπαρχόντων κανονισμών και δη προς όλους και όχι «κατά περίσταση». Δεν μπορεί π.χ. να τιμωρείται ένας σύλλογος για συμπλοκές οπαδών του με την Αστυνομία κι άλλοι σύλλογοι για το ίδιο ακριβώς πράγμα να μην τιμωρούνται. Προσέξτε, πρόβλημα με τους κανονισμούς υπάρχει, αλλά γίνεται μεγαλύτερο όταν δεν εφαρμόζονται η, δεν εφαρμόζονται με ίσα μέτρα και ίσα σταθμά. Κι αυτό γεννάει μεγαλύτερες αντιδράσεις κι από τους συλλόγους κι από τους οπαδούς.

Το δεύτερο πράγμα, που είναι σε πλήρη συνάφεια με το πρώτο, έχει να κάνει ακριβώς με τα αυτά καθ΄ εαυτά προβλήματα των κανονισμών, που άλλοτε δεν είναι ξεκάθαροι, με συνέπεια ο καθένας να τους ερμηνεύει όπως θέλει, άλλοτε δεν είναι αρκούντως αυστηροί κι άλλοτε είναι υπερβολικά αυστηροί! Κι αυτό το τελευταίο, λάθος μεγάλο είναι κατά την γνώμη μου. Διότι ο στόχος των κανονισμών δεν μπορεί να είναι η εξόντωση των ομάδων.

Ας πάρουμε παράδειγμα την ΟΥΕΦΑ. Μετά από χρόνια επιβολής και δοκιμών διάφορων ποινών, κατέληξε στην επιλογή να είναι μεν πολύ αυστηρή στις αποφάσεις της, αλλά με προσοχή, ώστε να μην πλήττεται το προϊόν, το ίδιο το ποδόσφαιρο κι η κάθε διοργάνωση της. Για παράδειγμα, πλέον τιμωρεί ένα σύλλογο με κλείσιμο μίας συγκεκριμένης εξέδρας, από την οποία προέκυψε η όποια παραβατική συμπεριφορά. Γιατί πολύ απλά δεν θέλει τα παιχνίδια να γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, παρά μόνο σε εξαιρετικά ακραίες περιπτώσεις-ενώ εδώ εμείς το έχουμε κάνει κανόνα!!!

Από την στιγμή λοιπόν κατά την οποία υπάρχει τώρα ενόψει συζήτηση για επικείμενες νέες αλλαγές, καλό θα είναι να ληφθούν υπόψιν όλες οι παράμετροι. Κι όχι απλά να κοιτάξουν οι αρμόδιοι πώς θα γίνουν βαρύτερες οι ποινές, απλά για να γίνουν. Το ζητούμενο είναι να υπάρξει ρεαλισμός. Να υπάρξουν ποινές που να μπορεί να εφαρμοστούν, κι όχι εξόντωση των συλλόγων και να υπάρξουν ποινές με βάση την πραγματικότητα κι όχι τη θεωρία.

Ευκαιρία είναι να βγει και κάτι καλό από όλο αυτό το χάος.