Πολλοί είναι προληπτικοί. Αλλοι λένε πως δεν πιστεύουν σε αυτά, όμως αν ακούσουν κανά «Τρίτη και 13», διακριτικά μαγκώνονται.

Πάμε λοιπόν στον ήρωα της ιστορίας μας. Τον Σάββα Παντελίδη, ο οποίος σήμερα ανανέωσε το συμβόλαιό του με τους Αρκάδες μέχρι το 2020. Αναμενόμενο; Ουσιαστικά ναι, αλλά υπάρχουν ορισμένες λεπτομέρειες που δεν περνάνε απαρατήρητες. Καταρχήν να πούμε που «κολλάει» το προληπτικός της εισαγωγής. Ο Αστέρας είναι η 13η ομάδα της καριέρας του και δείχνει πως βρήκε την Ιθάκη του σε αυτή. Από την πρώτη στιγμή υπήρχε εκατέρωθεν καλή διάθεση και έτσι φτάσαμε στη σχετική ανακοίνωση. Αλλωστε όταν ισχύει κάτι τέτοιο, το πιο πιθανό είναι να υπάρξει και ευτυχή κατάληξη.

Πάμε στις λεπτομέρειες που λέγαμε. Π.χ. πρώτη. Πόσες φορές ελληνικές ομάδες έχουν κάνει διετή συμβόλαια στους προπονητές τους; Λίγες, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Συνήθως πάμε σε μονοετή που γίνεται ολιγόμηνο. Κακά τα ψέματα, στα μέρη μας η λέξη «υπομονή» σε αυτό το ζήτημα, δεν είναι και η πιο… εύχρηστη. Παρότι το φαινόμενο εσχάτως έχει μετριαστεί, παραμένει σύνηθες.

Ενα το κρατούμενο λοιπόν. Το διετές κλειστό, λέει πολλά για τον βαθμό της εμπιστοσύνης που υπάρχει από μέρους των Αρκάδων στο πρόσωπο του προπονητή τους. Κάτι εύλογο μάλλον. Πήρε την ομάδα στη ζώνη του υποβιβασμού και την έφερε σε τροχιά πεντάδας, ενώ στην Τρίπολη έμεινε αήττητος κόντρα σε όλους τους μεγάλους.

Ο 52χρονος δεν έγινε χθες προπονητής. Παρότι η ευρεία ποδοσφαιρική Ελλάδα τον έμαθε πρόσφατα, κυρίως μετά την περσινή επιτυχία του με τον Ηρακλή. Επιτυχία είπαμε; Λάθος, «θαύμα» εννοούσαμε.

Ομως κατά ένα «περίεργο» παιχνίδι της μοίρας μέχρι πρότινος αναλάμβανε ως επί το πλείστον… επικίνδυνες αποστολές. Επί του παρόντος απολαμβάνει την καθολική αναγνώριση, αλλά οι γνωρίζοντες και γενικότερα η πιάτσα ήξεραν από παλιά ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει.

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα. «Μαθητής» του Γιώργου Παράσχου, θήτευσε δίπλα του στη Χαλκηδόνα και το 2005 έκανε στον Θρασύβουλο το ντεμπούτο του ως πρώτος τεχνικός. Παράμετρος. Η ομάδα της Φυλής ήταν «νεοφώτιστη» στη Football League, ως επί το πλείστον είχε τους παίκτες που την ανέβασαν αφού έκανε τα «αναγνωριστικά» της βήματα στην κατηγορία, εκείνος βρέθηκε μεσούσης της σεζόν και αυτόματα οι πιθανότητες επιτυχίας ήταν περιορισμένες. Αρα ξεκίνησε από τα βαθιά.

Αλλη π.χ. Ανέβασε τα Τρίκαλα στη Football League, αλλά ήταν τόσο «τρελή» η κατάσταση στην ομάδα, που έφυγε λίγο μετά την έναρξη της σεζόν 2010/11. Για όσους θυμούνται αγωνιστικά εκείνοι οι «Σακαφλιάδες» τερμάτισαν σε θέση που οδηγούσε στα πλέι οφ ανόδου, όμως δεν συμμετείχαν σε αυτά λόγω έλλειψης φακέλου. Κάποιος τους είχε «χτίσει» εκείνο το καλοκαίρι.

Συνεχίζουμε. Πήρε άνοδο στη Σούπερ Λιγκ με τον Πανθρακικό και επί ημερών του μάθαμε παίκτες όπως τους Λουσέρο ή Μουνάφο, ενώ ήταν εκείνος που πίστεψε στον Δημήτρη Παπαδόπουλο, όταν ο παλαίμαχος πλέον φορ προέρχονταν από μέτριες χρονιές και είχε να σκοράρει 2,5 σεζόν. Με τη φανέλα των «κροκόδειλων» όμως βρήκε δίχτυα 12 φορές σε 25 ματς της Σούπερ Λιγκ. Αποχώρησε μετά από 8 παιχνίδια στην μεγάλη κατηγορία, όπου θεωρητικά πιστώθηκε το άσχημο ξεκίνημα της ομάδας. Για όσους θυμούνται ως «νεοφώτιστη» σε αυτό το διάστημα είχε παίξει με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Πανιώνιο και ΠΑΣ. Ναι, ναι… ονειρικό πρόγραμμα.

Κάποια στιγμή βρέθηκε στα Γιάννινα. Εκεί αντιμετώπισε τη δυσπιστία του κόσμου και βρέθηκε στο «στόχαστρο». Αγνωστο γιατί. Ακολούθησε ο Λεβαδειακός. Και εδώ συνέβη κάτι που μόνο απαρατήρητο δεν περνά. Στη Βοιωτία έμεινε έναν ημερολογιακό χρόνο, από τον Φλεβάρη του 2014 ως εκείνον του 2015. Αποχώρησε όταν συμπλήρωσε 10 σερί ματς χωρίς νίκη και μάλιστα ο μύθος λέει πως αυτό συνέβη μετά από δική του πρωτοβουλία. Είθισται σε ομάδες που «παλεύουν» για την παραμονή τους, στα μέρη μας, μετά την 5η γκέλα να τίθεται θέμα προπονητή. Εκεί φτάσαμε 10 και δεν υπήρξε. Αυτό «λέει» πολλά.

Μέχρι που φτάσαμε στο περσινό άθλο του Ηρακλή, ο οποίος κόντρα σε όλα κατάφερε να μείνει αγωνιστικά. Με παίκτες απλήρωτους και χωρίς διοικητική βοήθεια, σε ελάχιστο χρόνο έφτιαξε τη δική του ομάδα. Το πιστώθηκε 100%, ενώ κάτι ανάλογο συνέβη και στην Τρίπολη. Οπου από το Ναδίρ βρέθηκαν στο Ζενίθ.

Μετά από όλα τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό πως μετά από 13 χρόνια στους πάγκους, να το γρουσούζικο ξανά, ο Παντελίδης πήρε πλέον το credit που του αναλογούσε. Πλέον δεν είναι ο «άνθρωπος των ειδικών αποστολών», αλλά εκείνος που τις ορίζει.