Που λεβέντες είναι όλοι με καρδιά!

Ένας Παναθηναϊκός χωρίς διοίκηση, με έναν μεγαλομετόχο... παρκαρισμένο, αδιάφορο, εκδικητικό και στελέχη επικίνδυνα που τον Ιανουάριο ήταν έτοιμα να χαρίσουν παίκτες στον «αιώνιο» αντίπαλο για να εξυπηρετήσουν την ανίερη συμμαχία του αφεντικού τους! Περαστικά τους by the way. Ένας Παναθηναϊκός με αποψιλωμένο ρόστερ που όμοιό του δεν έχει εμφανιστεί στην ιστορία του συλλόγου. Με ποδοσφαιριστές απλήρωτους που έφτασαν στο σημείο να βγάλουν ανακοίνωση κατά των διοικούντων για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, με ποδοσφαιριστές που τους λείπουν τα βασικά στην καθημερινότητά τους για να μπορούν να κάνουν την δουλειά τους με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.

Ένας Παναθηναϊκός σχεδόν διαλυμένος, στην εντατική εδώ και μήνες! Αυτός ο Παναθηναϊκός, όμως, είναι που έβαλε... ταφόπλακα σε κάθε ελπίδα του Ολυμπιακού για πρωτάθλημα μετά από επτά χρόνια! Προφανώς και δεν είναι λόγος να πανηγυρίζει κανείς αλλά τίποτα σε αυτή την ζωή δεν είναι τυχαίο και έμελλε ο σύλλογος που έχει υποστεί τα πάνδεινα την τελευταία εικοσαετία να υπογράψει την... μεταπολίτευση του ελληνικού ποδοσφαίρου! Αν ο Αλαφούζος, μάλιστα, δεν είχε διαλύσει το καλοκαίρι του 2017 την περυσινή εξαιρετική ομάδα που είχε φτιάξει μεσούσης της χρονιάς ο Μαρίνος Ουζουνίδης, αυτή η μεταπολίτευση θα είχε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του «τριφυλλιού» που είχε όλα τα φόντα να κατακτήσει τον τίτλο.

Ο Παναθηναϊκός απόψε δεν νίκησε. Δεν πήρε το «τρίποντο» μέσα στο Φάληρο, δεν κερδίζει κάτι τρομερό βαθμολογικά εκτός από τις ελπίδες που διατήρησε ζωντανές για την πέμπτη θέση. Σημαντικό για τις φετινές συνθήκες, σαν να μην υπάρχει για έναν κανονικό Παναθηναϊκό. Ο σύλλογος απόψε, όμως, κέρδισε ηθικά. Αυτός ο διαλυμένος Παναθηναϊκός «τελείωσε» την υπόθεση πρώτη θέση για τον Ολυμπιακό μετά από επτά χρόνια, υπέγραψε το τέλος εποχής του «αιωνίου» του αντιπάλου μετά το καλοκαίρι του 2011.

Ο Παναθηναϊκός του τεράστιου Μαρίνου Ουζουνίδη που πήρε την ταυτότητα του Όσκαρ Γκαρθία από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό του ντέρμπι και ειδικότερα από την στιγμή που το «τριφύλλι» έπαιξε με παίκτη λιγότερο, υπενθύμισε σε όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα πως αυτή η φανέλα ζυγίζει τόνους και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε σε εκατό χρόνια από τώρα! Ούτε σε διακόσια. Ποτέ, ποτέ, ποτέ! Όσοι χλεύαζαν τόσο καιρό τον Παναθηναϊκό και εύχονταν υποβιβασμούς, απόψε πήραν τις απαντήσεις τους. Είπαμε. Αυτή η φανέλα ζυγίζει τόνους ολάκερους και όποιος την υποτιμήσει την... πάτησε!

Απόψε στο Φάληρο παρουσιάστηκαν παίκτες... ταλιμπάν, λεβέντες με καρδιά που έπαιξαν για πάρτη τους, για πάρτη του συλλόγου, για τον κόσμο που βρίσκεται κοντά τους στα πιο δύσκολα. Όπως το γράφαμε χθες. Με την ψυχή και την τρέλα του βόλεϊ...

Ο Μαρίνος παρουσίασε ένα σύνολο που πρώτα και κύρια είχε απίστευτη πνευματική ετοιμότητα για αυτό το παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο πήρε όλες τις προσωπικές μονομαχίες, κέρδισε τις περισσότερες δεύτερες μπάλες και είχε τρομακτική προσήλωση στο τακτικό πλάνο του κόουτς και των συνεργατών του με τρεις ζώνες άμυνας, με συνεχόμενες βοήθειες στα άκρα, με απόλυτη συγκέντρωση, στοιχεία που οδήγησαν τον Ολυμπιακό να παίξει με βαθιές διαγώνιες μπαλιές και να κάνει το ένα εύκολο λάθος πίσω από το άλλο.

Οι «πράσινοι» κρατούσαν σωστά μπάλα, δεν πιέστηκαν καθόλου και αν είχαν στο πρώτο ημίχρονο ποδοσφαιριστές ικανούς να δημιουργήσουν στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, είναι δεδομένο πως θα έφτιαχναν καθαρές φάσεις για γκολ. Ο Λουντ ήταν εκτός παιχνιδιού, ο Κουλιμπαλί το ίδιο και ακόμη χειρότερα και ο κεφάτος Άλτμαν μαζί με τον τίμιο Δώνη δεν έφταναν, ώστε να μπορέσει το «τριφύλλι» να απειλήσει με επιθέσεις χωρίς τους ακραίους μπακ που είχαν εντολή να μην ρισκάρουν και να προτάξουν τα ανασταλτικά τους καθήκοντα.

Το «έργο» ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του «τριφυλλιού». Στο πρώτο τέταρτο του δευτέρου ημιχρόνου το παιχνίδι άνοιξε, ο ρυθμός ξέφυγε από τον Παναθηναϊκό και η συνεργασία Οικονόμου-Ινσούα στα αριστερά δημιούργησε ανασταλτικό πρόβλημα. Το τραγικό λάθος του έμπειρου στόπερ(ακόμη ένα μετά από εκείνο στα Γιάννενα) έφερε το 1-0 του Ολυμπιακού και το αριθμητικό πλεονέκτημα υπέρ των γηπεδούχων που θα μπορούσαν να ανοίξουν νωρίτερα το σκορ με τον Μιραλάς έπειτα από το πρώτο «χοντρό» λάθος του Οικονόμου στο δεύτερο μέρος.

Η είσοδος του Μουνιέ και η συνολική αντίδραση του Παναθηναϊκού που μετά το 1-0 δεν έχασε την συγκέντρωση, την πίστη και την προσήλωση στο πλάνο, έφεραν το «τριφύλλι» να πιέζει, να δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις και τελικά να φτάνει στην ισοφάριση με την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Γάλλου εξτρέμ, ο οποίος έκανε την καλύτερή του εμφάνιση στην Ελλάδα και προκάλεσε τεράστια προβλήματα στα μετόπισθεν των «ερυθρολεύκων», οι οποίοι δεν εκμεταλλεύθηκαν ούτε το προβάδισμα, ούτε το αριθμητικό πλεονέκτημα, ούτε και τους χώρους που άφηνε ο Παναθηναϊκός. Να'ναι καλά ο Τζούρτζεβιτς που έχασε το άχαστο.

Κορυφαίος όλων για το «τριφύλλι», πάντως, ήταν ο Φάνης Τζανδάρης. Τεράστιο παιχνίδι. Τεράστιο. Καταπληκτικός ανασταλτικά, κράτησε υπέροχα μπάλα στην μεσαία γραμμή, έδινε ηρεμία και ασφάλεια. Πραγματικά αυτό το ματς είναι πιστοποίηση επιστροφής του νεαρού μέσου στην πρώτη γραμμή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από κοντά και ο Κάτσε στην μεσαία γραμμή, μεγάλο ματς και από τον Κουρμπέλη στο κέντρο της άμυνας.

Όπως και να'χει όσοι μπήκαν στο γήπεδο από τον Ουζουνίδη, είτε με καλές είτε με κακές ποδοσφαιρικές επιλογές, έβγαλαν πάθος, έβγαλαν ενέργεια και τα έδωσαν όλα για την φανέλα, με στόχο να δώσουν μια χαρά στον κόσμο με ένα πιθανό «διπλό»...

Για... σβήσιμο ήρθε η ώρα που όλοι περιμένατε! Τον σχολιασμό για τις φάσεις που έφεραν αυτό το τελικό 1-1. Θα μπορούσα να γράψω αυτά που έγρασαν οι συνάδελφοι του «ερυθρόλευκου» ρεπορτάζ, το... ευαγγέλιο του Ολυμπιακού από το 1996 και μετά. «Κάντε επενδύσεις για να νικάτε και τους διαιτητές». Δεν θα το κάνω. Είπαμε, το πιο δύσκολο είναι να μην γίνεις σαν αυτούς που κοροϊδεύεις, όταν θα έχεις την δυνατότητα να το κάνεις.

Πάμε, λοιπόν. Η παράβαση στο πέναλτι που δίνει ο Ευαγγέλου στο τράβηγμα του Οικονόμου πάνω στον Καρίμ έχει ξεκινήσει πεντακάθαρα εκτός περιοχής. Η λογική λέει πως θα έπρεπε να την υποδείξει σε εκείνο το σημείο. Δεν το έκανε, εκείνος μόνο ξέρει το γιατί, άφησε την φάση να εξελιχθεί και το σφύριξε όταν πλέον ο Ιρανός είχε σουτάρει και είχε ολοκληρώσει την προσπάθειά του μέσα στο «κουτί». Αν το πλασέ πήγαινε μέσα θα το έδινε; Ποτέ. Υπάρχει πλεονέκτημα στο πέναλτι; Ποτέ. Πάμε παρακάτω.

Στο πέναλτι του Παναθηναϊκού, ο Ινσούα ανατρέπεται πεντακάθαρα από τον παίκτη του Ολυμπιακού. Όλο το σώμα του είναι μέσα στην περιοχή, εκτός από το πόδι, στο οποίο γίνεται η παράβαση που βρίσκεται χιλιοστά εκτός. Οι διαιτητές, όμως, είναι και εκείνοι άνθρωποι που κάνουν λάθη, ειδικά σε φάσεις που γίνονται τόσο γρήγορα. Έτσι δεν έπαιζε η... κασέτα τόσα χρόνια τώρα;

Πριν, όμως, από αυτές τις δύο φάσεις έχει προηγηθεί μία φάση που είναι η πιο εύκολη από όλες. Με διαφορά. Μία φάση που θα άλλαζε εντελώς την εικόνα του αγώνα αν ο ρέφερι έβλεπε την παράβαση. Ο Ευαγγέλου όμως και ο επόπτης έκλεισαν τα μάτια. Στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου ο Ρομαό μετά από εκτέλεση κόρνερ, κράτησε τον Δώνη, του τράβηξε για ώρα την φανέλα και τον πέταξε στο έδαφος. Πεντακάθαρη παράβαση που θα άλλαζε εντελώς το παιχνίδι και όλα όσα συζητάμε αυτή την ώρα.

Ας είναι. Ο Παναθηναϊκός των 10 παικτών, ο Παναθηναϊκός με τους μάγκες του Ουζουνίδη έκανε κατάθεση ψυχής στο Φάληρο, έφυγε αλώβητος και συνεχίζει μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος με το κεφάλι ψηλά κόντρα στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει τούτες τις ώρες ο οργανισμός...