Όσο το μάτι θα γυαλίζει...

Η αναμέτρηση με τον Ατρόμητο ήταν για την ΑΕΚ, όπως είχα γράψει και υποστηρίξει πολλές φορές στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, η πιο δύσκολη στροφή του πρωταθλήματος για εκείνη... Απέναντι στη δεύτερη καλύτερα τακτικά ομάδα του πρωταθλήματος, με συγκλονιστική προσήλωση και απόδοση του αγωνιστικού πλάνου του προπονητή της (όλη τη διάρκεια της σεζόν), η Ένωση σημείωνα έπρεπε -και ενώ προηγούνταν το ματς στο Κίεβο με την Ντινάμο- να βρει δύναμη και πάθος για να ξεπεράσει όλα τα ανάποδά της και να κερδίσει, ή να μη χάσει... Της συνέβη το δεύτερο όπως σε όλες τις μεγάλες ομάδες που έπαιξαν εκεί.

Έπειτα από όσα συνέβησαν στην Τούμπα όλοι έλεγαν πως πρόκειται για τη μεγάλη ευκαιρία της ΑΕΚ να κερδίσει και να βρεθεί στην κορυφή. Και έτσι ήταν στην απλή (άμπαλη) ανάγνωση του αγώνα. Μάλιστα υπήρξαν και οι άσχετοι που μετά το ματς έλεγαν πως «αν δεν μπορεί να κερδίσει τον Ατρόμητο και να τελειώσει τον τίτλο, δεν της φταίει κανείς». Συμπέρασμα στο οποίο έφτασαν εκείνοι που θεωρούν δεδομένο ότι πρέπει σε όλα τα ματς να κερδίζεις με κάθε κόστος και ανεξαρτήτως του αντιπάλου. Στην Ελλάδα οι... πανεπιστήμονες του ποδοσφαίρου δεν αντιλαμβάνονται τα αυτονόητα.

Σε κουραστικό σημείο επαναλάμβανα (όχι μόνο εγώ) ότι η αποστολή της ΑΕΚ είναι η πλέον δύσκολη απέναντι στον Ατρόμητο σε όλο το δεύτερο γύρο. Όχι γιατί ξέρω να διαβάζω το μέλλον. Αλλά τα δεδομένα το αποκάλυπταν: τα αγωνιστικά προβλήματά της και ταυτόχρονα το θέμα του ταξιδιού και της υπερπροσπάθειας της ομάδας να πάρει την πρόκριση στο Κίεβο σε εξαιρετικά απίθανες καιρικές συνθήκες που δεν συναντάς σε ελληνικό γήπεδο. Με ανάλογα δεδομένα δεν πρόκειται να παίξει αντίστοιχα σημαντικό ματς έως το τέλος της σεζόν...

Πήγε η ΑΕΚ στο Περιστέρι να παίξει χωρίς σημαντικούς ποδοσφαιριστές (Κονέ, Λόπες, Τσόσιτς), έπρεπε να προστατεύσει στην πορεία ορισμένους (Γιακουμάκη με αποτέλεσμα να μην έχει φορ να βάλει στην αλλαγή του Αραούχο λόγω ενοχλήσεων) και είχε στην 11άδα της παίκτες με πολλή κούραση όπως φάνηκε: Λάζαρος, Γκάλο, Αραούχο, Σιμόες... Όταν δε... έσκασε και ο εξαιρετικός έως το 80' Γαλανόπουλος (ο οποίος πέρασε χθες από ντόπινγκ, αφού υπάρχουν τα γίδια που δεν λένε να καταλάβουν, εδώ είμαστε να το θυμίζουμε), αυτό ήταν! Την ίδια ώρα το ίδιο καταπονημένοι και εξαντλημένοι -αλλά δεν φάνηκε- ήταν οι Μπακάκης και Τσιγκρίνσκι.

Κι όμως και πάλι η ΑΕΚ δεν έμαθε την έννοια της λέξης ήττα. Για ένα ακόμη ματς. Παρακαλώ για 26ο σερί αγώνα η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ συνεχίζει σε ΟΛΕΣ τις διοργανώσεις και τα ματς (Ελλάδα και Ευρώπη) αήττητη. Και έχει αξία και σημασία το σερί αυτό όταν έρχεται με αντιπάλους όπως ο Ολυμπιακός (τέσσερις φορές), ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός του πρώτου γύρου, οι Μίλαν και Αούστρια Βιέννης (δεν ασχολούμαι καν με Ριέκα), η Ντινάμο Κιέβου σε διπλά ματς και ο Ατρόμητος στο Περιστέρι... Θυμίζω ότι τελευταία ήττα της Ένωσης ήταν από τον χθεσινό αντίπαλό της στο ΟΑΚΑ για τον πρώτο γύρο. Τον Οκτώβριο του 2017!!!

Ναι, δεδομένα η ΑΕΚ έχασε τεράστια ευκαιρία, ειδικά από τη στιγμή που προηγήθηκε στο σκορ. Αλλά υπάρχει στο ποδόσφαιρο και η ικανότητα ενός ποδοσφαιριστή του αντιπάλου. Ο Ουάρντα έβαλε το γκολ της αγωνιστικής. Ένα εξαιρετικό τέρμα, με το αριστερό σουτ που επιχείρησε, έκανε το 1-1... Ας ενημερώσει κάποιους τους ''πανεπιστήμονες'' του ποδοσφαίρου μας πως υπάρχει κι αυτό στο ποδόσφαιρο, ότι συμβαίνει διάολε και ο αντίπαλος να σκοράρει σε μισή φάση με ένα ξερό σουτ από έναν ικανό ποδοσφαιριστή! Αν κάποια ομάδα άξιζε τη νίκη χθες ένα κλικ πάνω, αυτή ήταν η ΑΕΚ, που έκανε δυο – τρεις παραπάνω φάσεις από την... καμία του αντιπάλου. Αλλά είπαμε συμβαίνει στο ποδόσφαιρο αυτό το πράγμα...

Είναι πολύ καλό και ευχάριστο να υπάρχουν ομάδες όπως ο Ατρόμητος που παίζουν όλα τα ματς στα ίσα και δυνατά. Ανεξάρτητα με την γελοιότητα που ισχύει ΜΟΝΟ με τον ΠΑΟΚ και τους δικούς του δανεικούς (που είναι τα πλέον σημαντικά κομμάτια της ενδεκάδας της ομάδας του Περιστερίου μαζί με τον γκολκίπερ, τον Κυβρακίδη και τον Μάντσον) που δεν έπρεπε να επιτρέψει η διοργανώτρια να ισχύει. Επαναλαμβάνω μετά την ΑΕΚ είναι η δεύτερη καλύτερη ομάδα σε προσήλωση και απόδοση τακτικής στο χορτάρι από οποιαδήποτε άλλη και αν είχε σφυρίγματα δίκαια σε Τούμπα και Λάρισα (ίσως και σε άλλα ματς) μπορεί και να διεκδικούσε περισσότερα πράγματα.

Η ΑΕΚ συνεχίζει από 'κει που έμεινε... Μαθημένη από τα δύσκολα και δημιουργημένη για τα δύσκολα. Όσο όμως θα βλέπετε εικόνα όπως αυτή της φωτογραφίας, όσο η επιθυμία και η λύσσα θα είναι τεράστια όπως φαίνεται από τη βασική φωτογραφία με τον Σιμόες (που δεν γεννήθηκε ΑΕΚτσής από κούνια στην Πορτογαλία, αλλά νιώθει όσο λίγοι), όσο η οικογένεια θα είναι δυνατή και τα αποδυτήρια σε τέτοιο επίπεδο και κυρίως: όσο το μάτι θα γυαλίζει, θα συνεχίζει και θα φτάσει εκεί που της αξίζει.

Η 6η Μαΐου πλησιάζει και θα μας βρει στη δική μας πόλη, ντυμένη ΟΛΗ (σ.σ.: η πόλη) στην πιο όμορφη διχρωμία: την κιτρινόμαυρη. Από της Φιλαδέλφειας τα μέρη, έως τον Περισσό, την Ριζούπολη και τα Άνω Πατήσια... Αυτή η γιορτή πρέπει και θα είναι δική μας!

Υγ: Δεν ήταν τυχαία τα λόγια του Μανόλο. Μπορεί να ακούγονται υπερβολικά τα «η ΑΕΚ παίζει μόνη ενάντια σε όλους» αλλά μόνο σκόπιμα κάποιος βαλτός δεν καταλαβαίνει τι εννοεί ο κόουτς όταν έχει διαδοχικά παιχνίδια με ομάδες που παίζουν παίκτες άλλων ομάδων διεκδικητριών δανεικοί και αλλάζουν τις ισορροπίες. Αυτό όμως για μένα ήταν γνωστό από την αρχή... Τώρα είναι αργά για να το κουβεντιάζεις. Μπορούμε να το λέμε, αλλά όχι να γκρινιάζουμε και να το φωνάζουμε. Όσοι όμως επίτηδες σπεύδουν να... φωνάξουν «μα τι εννοεί εμείς ενάντια σε όλους;», είτε μέχρι εκεί μπορεί να στρίψει το μυαλό τους είτε εργάζονται στα ΜΜΕ των αφεντικών των άλλων ομάδων. Και τα δυο συμβαίνουν... Επαναλαμβάνω όμως προσωπικά δεν με απασχολεί αυτό. Καλά κάνουν αφού τους τα επιτρέπουν. Άλλωστε ο Ατρόμητος είναι τίμια ομάδα και θα το παίξει πάλι το ματς με τον ΠΑΟΚ στο Περιστέρι κι ας χάσει όπως έγινε στην Τούμπα. Εμένα το θέμα μου είναι η ΑΕΚ. Και τούτη τη στιγμή, έστω και αργά, πρέπει να εμπεδώσουν οι Ενωσίτες ότι ΔΕΝ περισσεύει κανείς μέχρι το τέλος. Η ομάδα τους έχει ανάγκη... Ειδικά την Κυριακή στο ΟΑΚΑ με τον Πανιώνιο σε μια αγωνιστική πολύ σημαντική. Όλα εξακολουθούν να κρίνονται από την ίδια την ΑΕΚ, είτε μπροστά είτε λίγο πίσω στην βαθμολογία, η ομάδα εξαρτάται από τα δικά της αποτελέσματα. Θέλει μόνο νίκες και χωρίς κούραση από ευρωπαϊκά ματς και ταξιδια, με επιστροφές σιγά – σιγά παικτών στην τελική ευθεία (Κονέ, Λόπες για παράδειγμα) και το πλέον εύκολο πρόγραμμα εφόσον περάσει και η Τούμπα, μπορεί να τα πετύχει. Αρκεί να στηρίξουν όλοι, να καταλάβουν όλοι ότι δεν περισσεύει κανείς... Εχθές ο κακός διαιτητής και οι βοηθοί του δεν είδαν την αποβολή του Χατζηισαΐα στο 62' στην ανατροπή του Λιβάια ενώ ήταν μόνος απέναντι στον γκολκίπερ και φυσικά την αγκωνιά του Μοράν (άρα και αποβολή) στον Ουάρντα. Αν θεωρούν τώρα το γκολ της ΑΕΚ οφσάιντ για το... νύχι που ξεχώριζε του Λιβάια και δεν έγινε καν γκολ σε πρώτο χρόνο η συγκεκριμένη φάση, τότε δεν υπάρχει πουθενά το πλεονέκτημα που λένε του επιτιθέμενου. Εδώ όμως υπήρχαν νούμερα που με δυο πέναλτι και μια αποβολή που δεν έδωσε στην ΑΕΚ με την Ξάνθη έως το 4', έγραφαν στ' αλήθεια για το πρώτο γκολ της ομάδας ότι ήταν οφσάιντ! Μιλάμε για αστείες περιπτώσεις είτε στο χώρο μου είτε στο οπαδικό κομμάτι... Νοοτροπία μικρών ανθρώπων και λίγων!