Θα παραμείνω ο «φλώρος» που δεν πάει γήπεδο

Σκόραρε ο Μπενζεμά το πρώτο γκολ του αγώνα Εσπανιόλ - Ρεάλ Μαδρίτης; Στη vistabet έχει επιστροφή στοιχήματος*!(21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Έκατσα κι εγώ την Κυριακή το βράδυ, να παρακολουθήσω το ντέρμπι. Οικογενειακώς μάλιστα και με καλεσμένους ένα φιλικό ζευγάρι, που ήθελαν να πάνε γήπεδο, αλλά δε βρήκαν εισιτήρια. Κρατήστε το αυτό παρακαλώ, θα χρειαστεί στην πορεία. Η κοπέλα του ζευγαριού μονολόγησε πριν το ματς, «δεν έχω καλό προαίσθημα για απόψε». Ξέρετε, όταν ζεις στην Θεσσαλονίκη, το «δεν έχω καλό προαίσθημα για απόψε» πριν από ντέρμπι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού, μπορεί να σημαίνει μια διαγώνια μπαλιά μπροστά, που θα την υποδεχτεί ο Μιραλάς και με ένα αριστουργηματικό πλασέ, θα την στείλει στην αντίθετη πλευρά του πλεκτού. Ή ίσως ένα καλοζυγισμένο φάουλ στο Γ από τον Φορτούνη ή μια κεφαλιά γκολ κεντρικού αμυντικού από κόρνερ. Αλλά τι λέω ο χαζός; Ποιο πλασέ και ποιο καλοζυγισμένο φάουλ και ποια κεφαλιά… Αυτά συμβαίνουν εκεί που παίζεται ποδόσφαιρο.

Στην Ελλάδα πρέπει να σιγουρευτούμε πρώτα απ’ όλα, ότι θα αρχίσει το ματς. Έπειτα πρέπει να σιγουρευτούμε, ότι θα τελειώσει το πρώτο ημίχρονο. Στη συνέχεια κι αφού εξασφαλίσουμε ομαλή μετάβαση μέσω φυσούνας (Ριζούποληηηηηηη) στα αποδυτήρια, πρέπει να παρακαλάμε να επαναληφθούν όλα αυτά τα θαύματα για ένα ακόμα ημίχρονο. Και αν λέω αν, συμβεί να χάσει η γηπεδούχος ομαδάρα, πρέπει να γράψουμε το well finished σενάριο της ειρηνικής αποχώρησης της φιλοξενούμενης νικήτριας ομάδας. Κι αυτό λέγεται αθλητισμός είπαμε; Όχι βέβαια, λέγεται πρωταθλητισμός επαγγελματικού αθλήματος στην Ελλάδα το 2018.

Για το ντέρμπι που δεν έγινε ποτέ, τα είδαμε όλα, τα διαβάσαμε όλα, τα είπαμε όλα. Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος αν δεν εμπλέκεται οπαδικά στο «παιχνίδι» αυτό, μπορεί να βγάλει πολλά συμπεράσματα. Από το ύφος και το ήθος των ανθρώπων που μίλησαν, από το τι είπαν, τι έπραξαν κλπ κλπ. Θα μου επιτρέψετε όμως μερικές παρατηρήσεις κι αν είμαι λάθος, αφού το σκεφτείτε λίγο, παρακαλώ σχολιάστε με.

Το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο υπό βροχή. 30.000 πελάτες του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένθερμοι υποστηρικτές του ΠΑΟΚ βρέθηκαν στην Τούμπα. Μαζί εκατοντάδες χιλιάδες θεατές σε συνδρομητικό κανάλι. Τη στιγμή, μα ακριβώς τη στιγμή που οι σπήκερ έλεγαν για την εντυπωσιακή αλλά απολύτως ελεγχόμενη ατμόσφαιρα με χιλιάδες χαρτάκια να εκτοξεύονται από τις κερκίδες αλλά καμιά φωτοβολίδα και κανέναν πυρσό να μην ανάβουν, η αποφράδα χαρτοταινία εκτοξευμένη προς το γήπεδο πέτυχε τον προπονητή του Ολυμπιακού στο πρόσωπο. Πόνεσε; Δεν πόνεσε; Τρόμαξε; Μάτωσε; Πούλησε τρέλα; Ήταν «έτοιμος»; Με συγχωρείτε από αυτοσεβασμό και μόνο δε θα απαντήσω. Πάμε στα ωραία , στα ελληνικά.

Ο αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού ανακοίνωσε στον διαιτητή, «εγώ παίρνω την ομάδα και φεύγω, γεια σας». Χίλια συγγνώμη για το υπερβολικό παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω, αλλά επειδή ανήκω στη γενιά, που ζήσαμε και το Χέιζελ, ούτε καν εκεί δεν ανακοίνωσε μια ομάδα «φεύγω», που αιματοκυλίστηκαν και οι εξέδρες. Ο κύριος Θεοδωρίδης πήρε την ομάδα στα αποδυτήρια. Αρχίζουμε λοιπόν. Μπορεί ο διαιτητής να πάει στα αποδυτήρια των ομάδων και να διατάξει αυτό που λέει ο κανονισμός; Τι λέει ο κανονισμός; Μπορεί ο διαιτητής, να διατάξει άμεσα, να εξετάσει γιατρός τον τραυματία παράγοντα του αγώνα; Ποιος νομιμοποιείται να αρνηθεί στον διαιτητή; Ο γιατρός σύμφωνα με αυτά που ορίζει η Λίγκα μπορεί να είναι υπάλληλος της γηπεδούχου ΠΑΕ ; Υπάρχει συγκεκριμένο dress code ; Πρέπει να είναι γιατρός ορισμένος από τη διοργανώτρια αρχή, από άλλη πόλη και να συνοδεύει τον διαιτητή; Δεν μπορεί, αυτό τουλάχιστον πρέπει να είναι συμφωνημένο και συγκεκριμένο. Όταν γίνονται όλα αυτά, ο διαιτητής είναι σε θέση, να έχει γνώση ακριβώς, για το τι συμβαίνει στα αποδυτήρια; Κυκλοφορεί ανενόχλητος; Δέχεται τηλεφωνήματα από προϊσταμένους του ; Όπου οι κανόνες δεν είναι απολύτως σαφείς και ξεκάθαροι, υπάρχει άφθονο πεδίο για ανομία και βία. That simple.

Το συνδρομητικό δεν είχε τι να δείξει, έδειχνε διαφημίσεις ων ουκ έστι αριθμός κι έτσι άρχισα, να σερφάρω στο gazzetta, όπως όλοι απ’ ότι έδειξε η επισκεψιμότητα. Και τι να δω; Σε εκείνο το απλωμένο περά ως πέρα πανό που έγραφε κάτι για βανάκια και μηχανάκια και που εγώ ο αδαής δεν καταλαβαίνω, υπήρχε κι ένα κρεμασμένο και δεμένο με σκοινιά scooter ! Συγγνώμη ρε αγαπητοί άνθρωποι του ΠΑΟΚ, το γήπεδο της Τούμπας, ποιος το διαχειρίζεται ; Πως πέρασε και κρεμάστηκε το μηχανάκι στα κάγκελα πάνω από το χορτάρι; Εκεί από κάτω θα παιζόταν ποδόσφαιρο υποτίθεται! Ήταν καλά δεμένο; Είχε βενζίνη στο ντεπόζιτο; Κλειδί στη μίζα; Γιατί αν είχε κλειδί, μπορεί κάποιος μερακλής, να αποφάσιζε να το κατεβάσει μέσα και άμα λάχει, να κάνει και καμιά βόλτα στο τερέν! Ή αν είχε βενζίνη, μπορεί από καμιά φωτοβολίδα, να λαμπάδιαζε όλο εκείνο το εντυπωσιακό πανό! Κι αν εκεί καθόντουσαν παραδίπλα ο φίλος μου με την κοπέλα του, αν είχαν βρει εισιτήριο, γιατί να καούν ζωντανοί οι άνθρωποι; Κι αν καθόμουν εγώ ο ουδέτερος ποδοσφαιρόφιλος με το γιό μου, γιατί να πάμε άκλαυτοι; Πολλά αν βάζω ε; Έχετε δίκιο, σάμπως πότε θρηνήσαμε θύμα σε ελληνικό γήπεδο, είμαι κινδυνολόγος.

Τελικά τι μαγκιά είναι αυτή με τα γεμάτα απειλητικό περιεχόμενο πανό στα ελληνικά γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ; Τι mini stories χουλιγανισμού εξιστορούν, ποια είναι αυτά τα ανδραγαθήματα αλητείας που γεμίζουν πέρα ως πέρα το τηλεοπτικό καρέ και πως κρεμιούνται εκεί; Ποιοι τα βάζουν μέσα, πόση ώρα τα απλώνουν, ποιοι τα περιφρουρούν, ποιοι τα μαζεύουν και που τα αποθηκεύουν, γαμώ την υποκρισία του «δεν τους ξέρουμε, δεν τους βρίσκουμε» γαμώ! Νάτοι ! Σας το φωνάζουν ξεκάθαρα, εμείς είμαστε, εμείς τα κάναμε! Όχι μόνο στην Τούμπα, στο Καραϊσκάκης, στο ΣΕΦ, στο κλειστό ΟΑΚΑ παντού. Πρόσφατα ένας πρόεδρος ομάδας με κάλεσε, να πάμε μαζί στο γήπεδο. Ντράπηκα να του απαντήσω στο τηλέφωνο, αλλά τώρα δεν ντρέπομαι να το γράψω, φοβάμαι κύριε Πρόεδρε! Είμαι μάλλον φλώρος. Θέλω τα πατατάκια μου, το αναψυκτικό μου, να τραγουδήσω κάνα σύνθημα, να μη βρίσω τη μάνα κανενός, να ψωνίσω τα αναμνηστικά μου και να γυρίσω σπίτι. Εσείς με θέλετε στο γήπεδο;

Αγαπητέ Κυριάκο Κυριάκο πρόσφατα γνωριστήκαμε και για να σου πω την αλήθεια, μού ήσουν και πριν και μετά τη συνάντηση μας συμπαθής. Πες σου σε παρακαλώ, έχετε μπροστά σας ένα καθοριστικό ντέρμπι, που κρίνει κατά πολύ τον τίτλο εξουδετερώνοντας τουλάχιστον τον έναν συνδιεκδικητή. Ξέρεις, ξέρω, ξέρουμε όλοι, ότι το sold out ο λαός του ΠΑΟΚ το κάνει για πλάκα. Σας ενδιαφέρει πραγματικά το ποιοι θα μπουν στο γήπεδο; Ο άνθρωπος που πέταξε το ρολό χαρτί, υπάρχει περίπτωση να αληθεύει, ότι παλιότερα είχε συλληφθεί για ρίψη αντικειμένων ; Αν δεν αληθεύει σου ζητώ συγγνώμη. Γιατί σαν διοίκηση και εσείς αλλά και κάθε άλλη διοίκηση δεν επιθυμείτε στο γήπεδο το ζευγάρι που καθόταν στο σαλόνι μου, αλλά προτιμάτε τα παλληκάρια, που κρέμασαν το μηχανάκι στα κάγκελα; Γιατί αυτό το ζευγάρι μπορεί να βλέπει μόνο ψιλοαδιάφορα ματς, που το γήπεδο δεν τιγκάρει, αλλά στα ντέρμπι προηγούνται τα «παλληκάρια»; Σε ένα πράγμα έχεις αναφαίρετο δίκιο Κυριάκο Κυριάκο. Ο οπαδός με το ρολό της ταμειακής πιάστηκε από δικές σας ενέργειες. Το ίδιο που συνέβη και πέρυσι στη Λεωφόρο. Σε άλλα γήπεδα «οι κάμερες χάλασαν», «οι αντίπαλοι απωθήθηκαν» , «στα δημοσιογραφικά δεν υπήρχαν μάρτυρες», «κάποιοι κλείστηκαν στα ασανσέρ» και άλλα πολλά όμορφα . Sorry φίλοι Ολυμπιακοί αλλά έτσι είναι.

Καλώς ή κακώς ποτέ μα ποτέ δεν θα καταλάβω, τι σημαίνει «οπαδικό κίνημα», «συνδεσμιακό κίνημα». Δε λέω να υπάρχει-να μην υπάρχει, λέω ότι δεν το καταλαβαίνω, δε θα το καταλάβω ποτέ. Είμαι τόσο φλώρος, τόσο φοβιτσιάρης ; Μάλλον ναι. Είμαι τόσο φλώρος και τόσο φοβιτσιάρης που καμιά ομάδα δε με θέλει στο γήπεδο, είμαι η ντροπή της κερκίδας. Είμαι ο άκακος βλάκας, που θέλει να πληρώσει ακριβούτσικο εισιτήριο, δύο μάλιστα, ένα γι αυτόν κι ένα για τον γιό του, να δει αθλητικό θέαμα, να ξοδέψει στην καντίνα, να ξοδέψει στην μπουτίκ, να βγάλει φωτογραφίες και να γυρίσει σπίτι του. Αλλά καμιά ομάδα δε με θέλει στο γήπεδο της , ούτε ο Παναθηναϊκός μου, ούτε καμιά άλλη ομάδα. Θα παραμείνω ο φλώρος που δεν πάει γήπεδο, θα παραμείνω ο φλώρος του καναπέ. Ναι αλλά δε θα φοβάμαι τουλάχιστον. Και θα κάνω και zapping στα ξένα πρωταθλήματα, στα κανονικά πρωταθλήματα…