Δεν έχει πλάκα που αυτό το σίχαμα ζητάει από την Κυβέρνηση λεφτά για να βάλει την ΕΡΤ να το μεταδίδει;

Βασίλης Σαμπράκος Βασίλης Σαμπράκος
Δεν έχει πλάκα που αυτό το σίχαμα ζητάει από την Κυβέρνηση λεφτά για να βάλει την ΕΡΤ να το μεταδίδει;

bet365

Μπροστά στη διαπίστωση της πλήρους απαξίωσης του πρωταθλήματος, ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την εποχή που το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν απασχολεί πλέον κανέναν, παρά μόνον όταν παράγει μαύρες στιγμές που γίνονται viral.

Στη διάρκεια του απογεύματος και της νύχτας της Κυριακής, μέχρι τα μεσάνυχτα, από το gazzetta.gr πέρασαν περίπου 850 χιλιάδες διαφορετικοί μοναδικοί χρήστες, οι οποίοι στο σύνολό τους περιηγήθηκαν σε περιεχόμενο σχετικό με το “ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός”. Περίπου 850.000 άνθρωποι νοιάστηκαν να μπουν σε ένα αθλητικό website για να μάθουν τι συνέβη και γιατί δεν διεξήχθη ένας αγώνας του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Δεν είναι απλό να συνειδητοποιήσει κανείς το μέγεθος της απήχησης που θα μπορούσε να έχει εντός ελληνικής κοινωνίας το πρωτάθλημα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου αν ήταν της προκοπής. Κι είναι τραγική η διαπίστωση ότι πλέον, εδώ και μερικά χρόνια, για να δώσουν τόσοι πολλοί τόσο μεγάλη σημασία σε συμβάν του ελληνικού πρωταθλήματος πρέπει το συμβάν να είναι ακραίο, συνήθως αρνητικό, που θα γίνει viral. Σκέψου το όμως, σε διάστημα περίπου 5 ωρών κάτι λιγότερο από 1 εκατομμύριο άνθρωποι πέρασαν από ένα αθλητικό website για να μάθουν τι συμβαίνει σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο.

Ολους εμάς, που ασχολούμαστε επαγγελματικά με την παρατήρηση και την μελέτη της δραστηριότητας που παράγει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το βράδυ της Κυριακής μας βρήκε για ακόμη μια, πολλοστή φορά με σφιγμένο στομάχι. Για ακόμη μια φορά αντί να μιλάμε για ποδόσφαιρο ήμασταν αναγκασμένοι να μιλάμε για εξωποδοσφαιρικά ζητήματα, για συμπεριφορές εκτός αγωνιστικού χώρου, για πολιτισμό ή βία, για τραυματισμό, για επεισόδια, για την απόφαση του γιατρού, του παρατηρητή, του διαιτητή, για κανονισμούς, για δικαστές και πειθαρχικές επιτροπές, δηλαδή για οτιδήποτε άλλο εκτός από την μπάλα και τους ποδοσφαιριστές.

Δεν έχω απολύτως καμία διάθεση να βάλω στη ζυγαριά τον τραυματισμό του Γκαρθία και να ζυγίσω αν ήταν βαρύτερος ή ελαφρύτερος από εκείνον του Ιβιτς. Στην πραγματικότητα είμαι βέβαιος ότι όσο είχε τραυματιστεί ο ένας τραυματίστηκε και ο άλλος, αλλά όλο αυτό έχει την ελάχιστη σημασία, κι αν είναι αυτό που σε απασχολεί τότε καλύτερα να μην συνεχίσεις την ανάγνωση αυτού του κειμένου, δεν θα σου δώσει τις απαντήσεις που γυρεύεις.

Τυχαίνει να παρακολουθώ εδώ και μερικά χρόνια πολύ στενά την καθημερινότητα, τη ρουτίνα, και τους αγώνες των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Γι' αυτό και πάντοτε, στη διάρκεια των τελευταίων ετών, το βράδυ της Κυριακής είναι βαρύ και στενάχωρο για μένα. Το ξημέρωμα της Δευτέρας με βρίσκει κάθε φορά, στον δρόμο της επιστροφής από το στούντιο της CosmoteTV στο σπίτι, με το “γιατί” και το “γαμώτο” για το πρωτάθλημα που έχουμε εδώ, το οποίο συνειρμικά συγκρίνω διαρκώς με τα ξένα, αφού συμβαίνει να λαμβάνω κάθε σαββατοκύριακο ελληνικές και ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές παραστάσεις. Φυσικά δεν αναφέρομαι στην ποιότητα του ποδοσφαίρου, διότι στα 45 μου, μετά από 25 χρόνια επαγγελματικής παρατήρησης του ελληνικού πρωταθλήματος δεν ζω με ψευδαισθήσεις. Αναφέρομαι μόνο στην σύγκριση των πολιτισμών και των συνθηκών διεξαγωγής των αγώνων.

Στα αγγλικά, τα ισπανικά, τα γερμανικά, ακόμη και τα ιταλικά ντέρμπι, το μόνο που σε νοιάζει να παρατηρήσεις έξω από το τερέν, αν γυρεύεις ίντριγκα, είναι τη συμπεριφορά των πάγκων, για να τσεκάρεις αν οι προπονητές θα είναι εγκάρδιοι στη χειραψία ή θα την κάνουν μόνο από υποχρέωση. Αντε να δώσεις και μια σημασία σε ένα πλάνο στην κερκίδα των επισήμων για τσεκάρεις αν κάθονται δίπλα δίπλα οι “αντίπαλοι” πρόεδροι, αν τους ξέρεις, δηλαδή αν είναι “προβεβλημένοι”. Στα ελληνικά ντέρμπι το μόνο ενδιαφέρον έχει καταντήσει να είναι το ποιος θα βγάλει το μάτι του άλλου. Διότι όλοι αυτοί, οι επιχειρηματίες που – υποτίθεται ότι – επενδύουν χρήματα προκειμένου να κερδίσουν, δεν νοιάζονται και δεν οραματίζονται για τίποτα άλλο παρά μόνο για το πώς θα πλήξουν ο ένας τα συμφέροντα του άλλου. Δεν είναι όμως η συμπεριφορά τους που με απογοητεύει περισσότερο. Δεν είναι αυτό το πιο απογοητευτικό. Ούτε το ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που τους ακολουθούν, τους υποστηρίζουν, τους χειροκροτούν. Το πιο απογοητευτικό είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων έχει πάψει, απολύτως δικαιολογημένα, να ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η κυριακάτικη αηδία ήρθε σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή, δηλαδή πάνω που το ελληνικό πρωτάθλημα μένει “ξεκρέμαστο” τηλεοπτικά. Εχει ...πλάκα ότι ο συνεταιρισμός του ελληνικού πρωταθλήματος τολμάει αυτή την εποχή, στην εποχή της οικονομικής κρίσης, να ζητεί από την Κυβέρνηση να βάλει την ΕΡΤ να πληρώσει κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να ... αγοράσει αυτό το ... τηλεοπτικό προϊόν, αυτή την αηδία που είδαμε το βράδυ της Κυριακής. Να πάει δηλαδή η Κυβέρνηση να πει στην Τρόικα ότι στην εποχή που έχει ρίξει στην απόλυτη πείνα και στέρηση τον μέσο Ελληνα βρίσκει νόημα να πληρώσει 20+ εκατ. ευρώ, να δώσει αυτά τα λεφτά στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο προκειμένου να δείχνει η ΕΡΤ αυτό το πράγμα που επιμένουμε να αποκαλούμε ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Αυτοί οι τύποι, οι επιχειρηματίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, δεν έχουν κλονιστεί ούτε με αυτό που σήμερα τους συμβαίνει, δηλαδή με το γεγονός ότι δεν έχουν ούτε μια προσφορά για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του πρωταθλήματος που διοργανώνουν. Εχει ... πλάκα που σκέφτονται, λέει, να προκηρύξουν και πλειοδοτικό διαγωνισμό για την πώληση των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων. Για να πλειοδοτήσουν ποιοι; Τι δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί;

Εχουν άδεια γήπεδα, έχουν το μοναδικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα για το οποίο δεν υπάρχει τηλεοπτικό ενδιαφέρον, και αυτοί συνεχίζουν στην “ο θάνατός σου, η ζωή μου” πρακτική. Δεν σκοτώνουν απλώς το ποδόσφαιρο. Το έχουν σκοτώσει και τώρα το μακελεύουν.

Δεν υπάρχει κάτι να του ευχηθείς του ελληνικού ποδοσφαίρου· αυτό είναι το πιο τραγικό. Κι έχουμε όλοι εξοικειωθεί με την ιδέα, και έχουμε προσαρμοστεί: οι πολλοί του γύρισαν την πλάτη. Οι μικροί δεν το γνωρίζουν ποτέ, και προτιμούν να γίνουν ψηφιακοί θαμώνες των ευρωπαϊκών κερκίδων. Οι μεγάλοι έμαθαν να ζουν χωρίς αυτό, ή να το παρακολουθούν περιστασιακά, και πάντως να μην το “πληρώνουν” ώστε να μην νιώθουν ότι πιάνονται κορόιδο. Τα media είτε έμαθαν να πωλούν άλλα προϊόντα, τα ξένα, είτε άρχισαν να δίνουν την τροφή που παραγγέλνει το αφεντικό και έχει συνηθίσει να τρώει ο πελάτης. Οι στρατοί έκαναν περικοπές στο στράτευμα, για να μάθουν να ζουν με λιγότερα. Οι κάφροι ζορίστηκαν με τους νόμους και αναγκάστηκαν, μέχρι και αυτοί, να αποχωρήσουν από τις κερκίδες, και να εκτονώνονται αλλού. Προσαρμοστήκαμε όλοι, εξοικειωθήκαμε με την ιδέα, και κάπως έτσι έμαθε η πλειοψηφία να μην αντιδρά, να μην επαναστατεί. Αλλά να μου πεις, πώς αλλιώς; Εδώ μάθαμε να μην επαναστατούμε για την πραγματική μας ζωή, θα επαναστατούσαμε για την ποδοσφαιρική;

Αλλιώς ονειρευόμασταν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ή μήπως όχι; Μας το παρέδωσαν κακό, το παραδίδουμε χειρότερο. Κι αν μια διαφορά υπάρχει, από γενιά σε γενιά, είναι ότι οι σημερινοί πιτσιρικάδες, αυτοί που είναι γύρω στα 15 τους χρόνια, δεν το ονειρεύτηκαν ποτέ, διότι τους είναι αδιάφορο.

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Βασίλης Σαμπράκος
Βασίλης Σαμπράκος

Έχει συμπληρώσει 3 δεκαετίες στην αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά έργα, δεν λειτουργεί στην δημοσιογραφία για να εκφράζει οπαδικά αισθήματα ή συλλογικές προτιμήσεις. Γράφει και μιλάει για όλους, απευθυνόμενος προς όλους. Και τρελαίνεται στην ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος, μια μέθοδος ή ένα εργαλείο που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα το ποδόσφαιρο. Πάνω από όλα, ο Βασίλης Σαμπράκος συστήνεται ως ο συγγραφέας του “Εξηγώντας το θαύμα” ή “The Miracle 2004”, ενός βιβλίου που έφτασε να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά βιβλία του 2022 στην Αγγλία.