Με αξιοπρέπεια μέχρι το τέλος του μαρτυρίου!

Υπό κανονικές συνθήκες ο τίτλος του κειμένου και το περιεχόμενό του θα ήταν πολύ διαφορετικά. Μία ισοπαλία στην Ριζούπολη απέναντι στον Απόλλωνα Αθηνών και μάλιστα μετά από ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός κατέγραψε όλες κι όλες 2-3 φάσεις μπροστά στην αντίπαλη εστία, θα ήταν αποτυχία και λόγος σκληρής αγωνιστικής κριτικής. Όπως και το γεγονός ότι οι «πράσινοι» δεν έχουν πανηγυρίσει ακόμη νίκη μακριά από την Λεωφόρο. Ο φετινός Παναθηναϊκός, όμως, δεν είναι φυσιολογικός. Άρα θα ήταν αστείο, κωμικό και εγκληματικό στην τελική να κρίνεται ως μία κανονική έκδοση του «τριφυλλιού». Γιατί πολύ απλά δεν είναι και μόνο αν είσαι «στημένος» ή βλάκας θα μπεις στην διαδικασία να «κράξεις» ότι έχει απομείνει μετά την εκδικητική μανία του Αλαφούζου σε βάρος του συλλόγου του οποίου είναι μεγαλομέτοχος!

Αυτός ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην εντατική, σχεδόν όλα τα βαριά «χαρτιά» έχουν αποχαιρετίσει εξαιτίας της τραγικής κατάστασης που βιώνει η ομάδα και έχει απομείνει ο ήρωας, Μαρίνος Ουζουνίδης, ο Χριστόφορος ο Κόλα και όλο το επιτελείο στο Κορωπί να προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την παρτίδα κόντρα σε όλους και σε όλα, κόντρα ακόμη και σε ανθρώπους που υποτίθεται ότι εργάζονται για το καλό του κλαμπ. Σύντομο αλλά καλό ανέκδοτο.

Ο Παναθηναϊκός σήμερα στην Ριζούπολη παρατάχθηκε με μία ενδεκάδα, στην οποία δεν υπήρχε ούτε ο Βιγιαφάνιες που στην ανάγκη πάνω «σκοτώθηκε» με ένα εκατομμύριο στην Αλάνιασπορ, δεν υπήρχε ούτε ο Χίλιεμαρκ που δεν άντεξε άλλο και ζήτησε να επιστρέψει στη Γένοβα, δεν υπήρχε ο Μολέδο που επέστρεψε στην Βραζιλία, δεν υπήρχε ο Χουλτ, δεν υπήρχε κανονικός σέντερ φορ και «εννιάρι» έπαιξε ο… τιμιότατος Δώνης, δεν υπήρχαν παίκτες στον πάγκο να κοιτάξει στο πρόσωπό τους ο προπονητής και να πει «μπες μέσα να μου κάνεις την διαφορά». Όταν στο 0-0 οι τρεις κινήσεις είναι παιδιά από την ομάδα Νέων με περίσσιο ταλέντο αλλά όχι με την ικανότητα τώρα να σου αλλάξουν την ροή ενός αγώνα, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα περισσότερο.

Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι να παραμείνει αξιοπρεπής πάνω στο χορτάρι μέχρι το φινάλε της σεζόν, μέχρι να τελειώσει αυτό το μαρτύριο που έχει επιβάλλει ο «παρκαρισμένος» μεγαλομέτοχος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να περιμένεις και η παρουσία του Μαρίνου στον πάγκο αποτελεί την μοναδική ελπίδα να μην χαθεί ότι έχει απομείνει τούτη την στιγμή στον οργανισμό. Η αξιοπρέπεια…

Στα του παιχνιδιού οι «πράσινοι» ότι μπορούσαν το έκαναν. Πάλεψαν, κέρδισαν τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες, έβγαλαν πάθος και θέληση για να πάρουν το παιχνίδι. Στο ποδόσφαιρο, όμως, αυτά τα στοιχεία δεν φτάνουν όταν λείπει η ποιότητα, τα αγγίγματα στην μπάλα που θα φέρουν με καλές προϋποθέσεις την μπάλα στην περιοχή, που θα την στείλουν στο πλεκτό.

Ο Άλτμαν έχασε το τετ-α-τετ, έχασε και την κεφαλιά για να ανοίξει το σκορ και κάπου εκεί τελείωσε η καλή δημιουργική δραστηριότητα του Παναθηναϊκού στην Ριζούπολη, καθώς παρά την κατοχή της μπάλας και τους χώρους που υπήρχαν στο φινάλε, έλειψε το καθαρό μυαλό στην τελική επιλογή.

Τουλάχιστον όσοι έπαιξαν τίμησαν τον εαυτό τους και την φανέλα και έδειξαν ότι αυτοί τουλάχιστον νιώθουν ή έστω παλεύουν να νιώσουν σε ποια ομάδα βρίσκονται.

Ένα μεγάλο μπράβο σε όσους έδωσαν το παρών και στην Ριζούπολη και δεν αφήνουν ούτε λεπτό τον Παναθηναϊκό μονάχο του. Υπομονή και γερό στομάχι, ρόδα είναι και γυρίζει…