Σκέψου να πήγαινε και ο Παναθηναϊκός για τίτλο!

Και ξαφνικά αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι γύρω σου τις συζητήσεις σχετικά με το ποιος θα κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα να πυκνώνουν, να εντείνονται, να ζωηρεύουν, να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή και, κατά συνέπεια, μεγαλύτερη απήχηση συγκριτικά με τις αντίστοιχες, μονότονες συζητήσεις των προηγούμενων ετών. Επιβεβαιώνεις ή συνειδητοποιείς το “αυτονόητο”, δηλαδή το ότι αν συμμετείχε και ο Παναθηναϊκός σε αυτή την κούρσα, της 1ης θέσης, σήμερα θα ήταν περισσότεροι από ποτέ τον τελευταίο καιρό οι συμμετέχοντες σε αυτή την συζήτηση. Κι αυτό είναι ένα πρώτο καλό και ενθαρρυντικό σημάδι σχετικά με την απήχηση του πρωταθλήματος.

Φυσικά αυτό που συμβαίνει ως στιγμής δεν είναι καθόλου αρκετό για να ξαναβάλει το ελληνικό πρωτάθλημα στην ψυχαγωγική λίστα του μέσου Ελληνα. Οπως σχεδόν καθημερινά επιβεβαιώνεται μέσα από μετρήσεις, το ελληνικό ποδόσφαιρο, παρ' όλο που το φετινό πρωτάθλημα κρατά ολοζώντανο το ενδιαφέρον για την κατάκτηση του τίτλου μέχρι σήμερα, παραμένει πολύ χαμηλά σε απήχηση, και ζει βυθισμένο στο πάτωμα των ψυχαγωγικών προτιμήσεων του μέσου Ελληνα. Για να ξαναμπεί το ελληνικό πρωτάθλημα στις υψηλότερες θέσεις του ψυχαγωγικού top 10 του Ελληνα θα χρειαστούν δύο τρία σερί πρωταθλήματα σαν το φετινό, σε σχέση με τον ανταγωνισμό και την συντήρηση του ενδιαφέροντος για τον τίτλο μέχρι το τέλος ώστε να παγιωθεί η αντίληψη ότι το ποδόσφαιρο “καθαρίζει”. Κι ούτε αυτό θα είναι από μόνο του αρκετό. Είναι κοινή πεποίθηση όσων μελετούν το πρωτάθλημα ότι αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες στα γήπεδα και αν δεν βελτιωθούν αισθητά οι παρεχόμενες υπηρεσίες προς τον επισκέπτη, με πρώτη και κύρια αυτή που αφορά την ασφάλεια του θεατή, ο Ελληνας δεν θα ξαναγεμίσει τα γήπεδα όσο ανταγωνιστικό και απρόβλεπτο και αν είναι το πρωτάθλημα.

Είναι τύχη για το φετινό πρωτάθλημα αυτό που συμβαίνει με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, που ακολουθούν, στον πόντο, τον Ολυμπιακό και δείχνουν αποφασιστικότητα για να μείνουν στην μάχη του τίτλου, τύχη και αυτό που συμβαίνει ως στιγμής με τον Ατρόμητο που παραμένει ψηλά. Και είναι τύχη για το πρωτάθλημα το γεγονός ότι στην αλλαγή της χρονιάς και οι τρεις προπορευόμενοι γεμίζουν τους οπαδούς τους με υποσχέσεις για αναβάθμιση της ποιότητας του θεάματος που θα παρουσιάσουν μέχρι τον Μάιο. Διότι αυτό εκτός των άλλων δημιουργεί την προοπτική να γεμίζουν πιο συχνά και πιο πολύ τις κερκίδες των γηπέδων τους και να σχηματίζουν μια αναβαθμισμένη εικόνα και στα μάτια του τηλεθεατή των αγώνων τους. Αυτές οι τρεις ομάδες προπορεύονται και στα εισιτήρια, και είναι – δυστυχώς – οι μόνες των οποίων ο μέσος όρος ανέρχεται σε διψήφιο αριθμό χιλιάδων εισιτηρίων (Ολυμπιακός: 19.544, ΠΑΟΚ: 19.076, ΑΕΚ: 14.227). Αν μείνουν στην διεκδίκηση του τίτλου και συνεχίσουν να βελτιώνουν την αγωνιστική εικόνα τους, αυτές οι ομάδες θα παίξουν τα ντέρμπι μπροστά σε γεμάτες εξέδρες και θα δώσουν την πλειονότητα των εντός έδρας αγώνων τους μπροστά σε πολύ κόσμο. Μια καλή αρχή για την επιστροφή της μάζας στις κερκίδες.

Είναι πολλά τα “αν” που θα χρειαστεί να μπουν σε μια συζήτηση προκειμένου να συνταχθεί μια αισιόδοξη εκτίμηση για το μέλλον του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Φαίνονται όμως λιγότερα τα “αν” συγκριτικά με το πρόσφατο παρελθόν. Διότι σήμερα έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μια αίσθηση ότι παρακολουθούμε ένα πιο “καθαρό” παιχνίδι, το οποίο παρατηρείται στενά από τη FIFA και την Κυβέρνηση και διοργανώνεται από μια ομοσπονδία της οποίας η διοίκηση ελέγχεται από την Παγκόσμια Συνομοσπονδία και είναι σε στενή επαφή με την Κυβέρνηση. Χρειάστηκε να φτάσει σε ιστορικό χαμηλό, σε απήχηση, το ελληνικό πρωτάθλημα και να συρρικνωθούν στο ελάχιστο τα έσοδά του για να αρχίσει να αλλάζει. Δεν άλλαξε ακόμη όμως. Χρειάζεται να αλλάξουν ακόμη πολλά, και να περάσει καιρός για να βεβαιωθούμε ότι δεν θα ξαναλλάξουν. Προς το παρόν το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να χαρούμε τη στιγμή, ενός ανοικτού σε διεκδίκηση τίτλου, και να ευχηθούμε να κρατήσει μέχρι τον Μάιο. Οχι μόνο για να το ευχαριστηθούμε όλοι εμείς, οι ποδοσφαιρόφιλοι, αλλά και για να έχει η αγορά του ποδοσφαίρου την ευκαιρία να ζήσει ένα πεντάμηνο “δημοφιλίας” και να αντιληφθεί πόσα έχει να κερδίσει, αλλά και να προσφέρει στην κοινωνία, αν δεν ξανακυλήσει στον βούρκο και δεν ξαναποτιστεί από τα φαινόμενα βίας και διαφθοράς.

ΥΓ. Ο ένας πίσω από τον άλλο, όλοι οι σημαντικοί παράγοντες και οι σοβαροί παίκτες της ποδοσφαιρικής αγοράς μου υπογραμμίζουν, σε συζητήσεις, την εκτίμηση ότι θα είναι καταστροφική για το ελληνικό πρωτάθλημα και την όποια δυναμική του η διάλυση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και ο υποβιβασμός του Παναθηναϊκού. Στην πλειονότητά τους δείχνουν να έχουν πάρει το μάθημα μέσα από το πάθημα της ζωής χωρίς την ΑΕΚ και των συνεπειών που αυτή η απουσία είχε για την οικονομία και την απήχηση του πρωταθλήματος. Αυτό είναι ένα από τα επόμενα θέματα που θα αναπτύξω. Για την ώρα σχολιάζω μόνο αυτό: στα λόγια ανησυχούν οι πάντες. Στην πράξη όμως έχουν συμβεί ελάχιστα, τα οποία δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά. Κι ο χρόνος τελειώνει.