Από πότε είναι ασέβεια να ρίχνεις 4άρα;

Επειδή πολλά διάβασα περί σεβασμού προς τον αντίπαλο, με αφορμή το 4-0 του ΠΑΟΚ επί του Παναθηναϊκού, νομίζω πως έχουμε μπερδέψει την έννοια του σεβασμού με αυτή του εγωισμού, που όποτε πληγώνεται δημιουργεί βεντέτες, ρεβανσιστική διάθεση, παράγει μόνο ύβρεις και βία. Να ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα; Γιατί μπαίνει μια ομάδα στο γήπεδο, αν όχι για να νικήσει βάζοντας, όσα περισσότερα γκολ μπορεί; Γιατί πληρώνουν οι φίλαθλοι ή και οι οπαδοί εισιτήρια και κάρτες διαρκείας, αν όχι για να δουν την ομάδα τους, να παίζει στο maximum ; Την Κυριακή που μας πέρασε, οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ τέθηκαν αντιμέτωποι των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού. Αν έρθουν οι μαύρες μέρες, που ο Παναθηναϊκός θα κατεβάσει αμούστακα παιδάκια από τις ακαδημίες στη Supeleague (δυστυχώς το βλέπω νά ‘ρχεται), τότε μάλιστα τίθεται θέμα σεβασμού. Την Κυριακή κόντρα στον Κουτρουμπή, τον Κολοβέτσιο, τον Διούδη, τον Κουρμπέλη, τον Γιόχανσον, τον Καμπέσας και τους υπόλοιπους, γιατί οι ασπρόμαυροι να κάνουν κράτει;

Πριν από μπόλικα χρόνια στο περιβόητο ματς του Παναθηναϊκού κόντρα στην Γιουβέντους με την υπεργκολάρα του Πάολο Σόουζα και το χορευτικό του Λυμπερόπουλου, πριν πάρει το πέναλτι από τον Φαν ντερ Σαρ, ο Άγγελος Αναστασιάδης έκανε νοήματα μετά το 3-1, να παίξουν χαλαρά οι πράσινοι και για ένα τέταρτο περίπου να κάνουν πασούλες στο κέντρο ως ένδειξη σεβασμού στη Γηραιά Κυρία. Το σεβασμό σε μένα που έβλεπα το παιχνίδι και γούσταρα την ομάδα μου, να πατάει στον κάμπο του ΟΑΚΑ κοτζάμ Γιουβέντους, δεν το σκέφτηκε ο gentleman Άγγελος. Η Γιουβέντους όμως, που είναι διαχρονικά μεγάλη ομάδα, δεν είδα να «κολλάει» να ρίξει 7 στον Ολυμπιακό, όταν της δόθηκε η ευκαιρία. Ούτε η υπερομάδα Μπάρτσα είχε κανένα ζόρι να μου ρίξει 5 στο Καμπ Νου, μόλις δέχθηκε γκολ από τον Γκοβού. Δηλαδή δεν ξέρουν αυτοί από fair play και το ανακαλύψαμε εμείς στο ελληνικό πρωτάθλημα;

Τολμάμε να μιλάμε για σεβασμό εμείς, που ανακαλύψαμε έννοιες όπως το δυναμόμετρο, όταν δέχεται σε κοντινό πλάνο κουτάκι μπύρας ο αντίπαλος προπονητής και του λέμε «εύκολα έπεσες, ήταν κενό και δεν είχε βάρος»; Όταν αδειάζουν καφάσια με ψάρια σε αντίπαλους πάγκους και το δικαιολογούμε «έλα μωρέ, αυτά παντού γίνονται»; Όταν ξυλοφορτώνονται ποδοσφαιριστές σε φυσούνες και δημοσιογράφοι στα δημοσιογραφικά θεωρεία, αλλά «κοίτα να δεις κάτι περίεργα πράγματα, οι κάμερες δεν έγραφαν»; Όταν είναι εθιμικό δίκαιο να φάει και δέκα μπουκάλια ο άτυχος ποδοσφαιριστής, που πάει να εκτελέσει κόρνερ ; Και τέλος αυτόν το σεβασμό τον διεκδικούν για λογαριασμό των ομάδων τους οι δημοσιογράφοι-οπαδοί, που γράφουν σε οπαδικές φυλλάδες με εξώφυλλα σεξιστικά-εμπρηστικά-χουλιγκάνικα και ποινικά κολάσιμα; Έλα τώρα, πλάκα μου κάνετε…

Στο κάτω κάτω για να ξαναγυρίσουμε στα της προηγούμενης Κυριακής, τι να έκανε ο Πέλκας, να μη δοκιμάσει τη σουτάρα έξω από την περιοχή; Να μην μπουν οι Παοκτσήδες με την μπάλα στα δίχτυα, αφού οι δικοί μας ρέμβαζαν ή να μπει ολόκληρος Πρίγιοβιτς αλλαγή κι αφού τον αφήνει μόνο του ο Μολέδο, να μην προσπαθήσει να σκοράρει; Ασέβεια είναι αυτό; Ασέβεια θα ήταν να λένε οι Παοκτσήδες «καημένε Παναθηναϊκέ, ας σε νικήσουμε μόνο 3-0». Όταν πατήσαμε τον Ολυμπιακό στο Φάληρο στο 0-3, μια χαρά δεν θα θέλαμε να γράψει 0-4 ή 0-5 ; Αλλά και τον ΠΑΟΚ στον Τελικό Κυπέλλου στο 4-1 με τις πολλές του απουσίες δεν τον σεβαστήκαμε, επειδή του βάλαμε 4; Ξεκολλήστε λίγο από τον εγωισμό και τον κομπλεξισμό. Ποδόσφαιρο είναι, όλοι πρέπει να πάνε για τη νίκη, όλοι πρέπει να κυνηγάνε τα γκολ. Μόνο έτσι γουστάρουν οι θεατές και οι τηλεθεατές, μόνο έτσι αποκτούν υπεραξία θεάματος τα εγχώρια ματς. Στις πολύ ανώτερες Primera και Premier πάντως τα γκολ δεν τα τσιγκουνεύονται.

Υ.Γ. Για την υπόθεση Θεοδωρόπουλου δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω τίποτα εγώ ο άσχετος, αφήνω να γράψουν οι αιώνιοι σχετικοί πότε διθυράμβους και πότε επικηδείους, αλλά και να ζητάνε τη γνώμη του Μίμη Δομάζου που, αφού έχει παρακολουθήσει και τις εξαγγελίες του Πρίγκηπα του Τσάκα, δεν μπορεί, έχει διοικητική εμπειρία. Στα σοβαρά τώρα, είτε ο Παναθηναϊκός οδηγηθεί σε πολυμετοχικότητα, είτε σε λαϊκή βάση, χρειάζεται ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό πλάνο, του οποίου μόνο σοβαρός επιχειρηματίας με τα στελέχη του μπορεί να ηγηθεί. Μόνο σε αυτή την περίπτωση εγώ θα ψηνόμουν να συνεισφέρω οικονομικά και να ξαναγίνω μέλος μιας Παναθηναϊκής Συμμαχίας. Ούτε ευρώ στα κουτουρού των παλαιμάχων και στα αδιευκρίνιστα των οργανωμένων. Όσο για το ποιες προσωπικότητες παλαιμάχων έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός του 2017, ας ρίξουμε μια ματιά στην Πάτρα, στην Παναχαϊκή Συμμαχία και στον Κώστα Κατσουράνη.