Και φτάσαμε λοιπόν στα της Κυριακής. Στους δύο πάγκους υπάρχουν προπονητές με άλλη οπτική και φιλοσοφία ως προς τις ομάδες που έχουν και αυτό φαίνεται από την διαχείρισή τους. Ο Λεμονής όμως είχε εξαρχής ένα μεγάλο αβαντάζ έναντι του Λουτσέσκου. Ξέρει πολύ καλά το τι σημαίνει Ολυμπιακός, γνωρίζει τα συν και τα πλην του, έχει δει τις φανερές αμυντικές αλλά και δημιουργικές και επιθετικές αδυναμίες του φέτος και είχε στο μυαλό του το πως θα προσέγγισε το ματς με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε σε πρώτη φάση να μην απειληθεί επαρκώς. Ότι δοκίμασε και σας είχαμε μεταφέρει στο Gazzetta.gr αυτά και έκανε στο χορτάρι. Μην έχοντας έναν βασικό του στόπερ, τον Μποτία, έναν βασικό ακραίο μπακ, τον Φιγκέιρας, έναν εξτρέμ που υπολόγιζε για βασικό, τον Σεμπά αλλά και με τον φορ Εμενίκε εκτός που επίσης που θα μπορούσε να ήταν στο αρχικό σχήμα. Δεν τις λες και λίγες τις απώλειες... Είναι τέσσερις από τις βασικές συν τα άλλα θέματα τραυματισμών όπως με Μπεν ή ζητήματα ετοιμότητας όπως με Βούκοβιτς.

Αντίθετα ο ΠΑΟΚ με τον Λουτσέσκου (σ.σ. με τον Ρουμάνο να δείχνει πως ακόμα προσπαθεί να εγκλιματιστεί σε συνθήκες ΠΑΟΚ και ήδη από το βράδυ της Κυριακής δέχεται ξανά σκληρή κριτική) στον πάγκο είχε όλα του τα βαριά επιθετικά... όπλα αλλά επί της ουσίας σύμφωνα με το πως κατέβηκε στο γήπεδο δεν είχε την ανάλογη επιθετική υπόσταση και τον ανάλογο κίνδυνο προς την εστία του Προτό. Με Μακ, Καντουρί, Βιεϊρίνια και Πρίγιοβιτς ο ΠΑΟΚ απείλησε μόνο κατά διαστήματα και αυτό ως επί το πλείστον με επιθετική... φλυαρία. Εξάλλου ποτέ κανείς δεν κέρδισε ένα ντέρμπι με ένα καλό 15λεπτο ή 20λεπτο.

Συνηθίζαμε να έχουμε μία εικόνα για τον Ολυμπιακό στα άσχημά του παιχνίδια φέτος ότι εάν δεχόταν πρώτος γκολ δύσκολα θα το έβγαζε και γενικά δύσκολα θα έβγαζε σε πέρας ένα ματς με τέρμα σε βάρος του στην ροή του. Στο ντέρμπι του Καραϊσκάκη έγινε το ανάποδο. Ο ΠΑΟΚ δέχεται το γκολ με την γονατιά του Ένγκελς στο 51' και έκτοτε... νεκρώνει. Σαν να μην υπάρχει στο γήπεδο μέχρι το 80' και... κάτι.

Στα τελευταία λεπτά αρχίζει ξανά να πιέζει μανιωδώς και κυρίως με στατικές φάσεις και κάποιες μικρές αναμπουμπούλες της άμυνας του Ολυμπιακού αλλά μέχρι εκεί... Δείχνοντας εκ νέου προβληματική εικόνα μακριά από την έδρα του.

Τα τελευταία χρόνια η επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΟΚ έχει πέσει πολύ στο σκέλος της διαιτησίας και ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τον Ολυμπιακό και παρά τα όσα έγιναν στον περσινό τελικό του Κυπέλλου.

Ωστόσο την Κυριακή στράφηκε αλλού προφανώς διότι δεν θα μπορούσε να μπει στην σχετική... ατζέντα ξανά το θέμα της διαιτησίας. Υπάρχει μία αποβολή του Μάτος που θα έπρεπε να είχε δοθεί από το α' μέρος (σ.σ. 2η κίτρινη) και έτσι να βλέπαμε ένα άλλο ματς και ίσως με διαφορετική έκταση του σκορ. Εκτός και εάν ορισμένοι αναφέροντας το 50%-50% εννοούν 80%-20% ή 90%-10%...

Για τον Οτζίτζα Οφόε και την ποιότητά του δεν χρειάζεται να το τονίζουμε ξανά και ξανά. Ο Βέλγος είναι μία κατηγορία μόνος του. Τρομερός παίκτης και μία από τις τοπ μεταγραφές που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος. Ένα σύγχρονο οκτάρι με διασκελισμό, δύναμη, ταχύτητα, τεχνική και καλά πόδια. Σε αυτό το ματς όμως φάνηκε πολύ και με καλό τρόπο ο Φορτούνης. Έναν τόσο καλό Φορτούνη ο Ολυμπιακός τον χρειάζεται και τον χρειάζεται για καλά για την συνέχεια. Υπάρχει και ένα ακόμα άκρως θετικό για τον Φορτούνη στο οποίο επίσης έχουμε σταθεί. Την φανερή βελτίωσή του στις στατικές φάσεις και από τις οποίες βγαίνουν γκολ για την ομάδα του το τελευταίο διάστημα. Ευχάριστες εκπλήξεις επίσης και οι δύο στόπερ. Ο σκόρερ Ένγκελς και ο Σισέ. Πολύ καλοί και οι δύο και ειδικά ο Σισέ που αμυντικά είχε πολλά κοψίματα και καίρια και ενώ επιθετικά ήταν ακόμα και μέσα σε φάσεις.

Ο Ολυμπιακός όμως το κυρίαρχο στοιχείο που είχε ήταν η καρδιά και το μέταλλο του πρωταθλητή απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που είναι υπερεκτιμημένος και δεν έχει αξιολογήσει σωστά την δυναμική του αλλά και δείχνει ξανά ανήμπορος να διαχειριστεί την πίεση της κορυφής κα της πρώτης θέσης.

Ένας Ολυμπιακός που έβγαλε ψυχή, πάθος, διάθεση και πλήρη αποφασιστικότητα για να πάρει το ντέρμπι αυτό που τόσο χρειαζόταν στην παρούσα φάση. Εξάλλου στην αρχική σύνθεσή του στο ματς είχε παίκτες που ξέρουν καλά τον σύλλογο, τον πρωταθλητισμό και την πίεσή του: Φορτούνη, Πάρντο, Ρομαό, Ομάρ και ακόμα και τον πιτσιρικά Ανδρούτσο. Ο Ολυμπιακός τον ξέρει τον πρωταθλητισμό. Ξέρει το τι σημαίνει να κερδίζεις όταν η μπάλα... καίει. Ο ΠΑΟΚ μετά από τόσα χρόνια τώρα προσπαθεί να τον μάθει, κάτι που παραδέχθηκε εμμέσως πλην σαφώς ο Λουτσέσκου στην συνέντευξη Τύπου μετά την αναμέτρηση. Έλεγε το πως ο Ολυμπιακός έχει την ποιότητα και την εμπειρία να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις... Ακόμα και σε αυτό το κακό από πλευράς ποδοσφαιρικής ποιότητας ντέρμπι αυτά τα στοιχεία και αυτή η διαφορά φάνηκαν... Θυμίζοντας και παλαιότερες εποχές που ο ΠΑΟΚ ήταν πρώτος και επί Άγγελου Αναστασιάδη και ακόμα και όταν είχε κερδίσει στο Φάληρο μετά... κατέρρευσε και έχασε την πρωτιά.

Ένα ακόμα σπουδαίο σκέλος για την αναμέτρηση ήταν το πόσο καλά ψυχολογικά είχε προετοιμάσει τους παίκτες του ο Λεμονής. Ο Έλληνας τεχνικός σχεδόν κάθε μέρα τους λέει και ειδικά στους νεοφερμένους το τι είναι ο Ολυμπιακός, το τι σημαίνει αυτός ο σύλλογος και να είναι κανείς τόσα χρόνια πρωταθλητής αλλά και για τις υψηλές απαιτήσεις, το άγχος, την πίεση και αυτά που θέλει ο κόσμος.

Τους έκανε και χωριστά την ψυχολογική... αποφόρτιση λέγοντας εξαρχής πως ο αγώνας αυτός δεν είναι τελικός και το... τέλος του κόσμου αλλά ένα ντέρμπι σημαντικό που πρέπει να πάρουν. Την ίδια διαχείριση έκανε και μετά με την ομιλία του. Ότι δεν κέρδισαν έναν... τελικό αλλά ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ που ήθελαν για να μείνουν κοντά στην κορυφή.

Ο Τάκης Λεμονής ξέρει καλά το πόσο δύσκολη είναι αυτή η περίοδος για όλους στην ομάδα και είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος για την ανάγκη για θετικά αποτελέσματα και επιστροφή στην πρώτη θέση. Ειδικά στο Λιμάνι από τις τόσες προπονητικές του θητείες ξέρει πολύ καλά το τι σημαίνει ανανγνώριση της κατάστασης στην ομάδα ανά πάσα ώρα και στιγμή... Ο Ολυμπιακός δεν έχει πάντως καιρό για πανηγυρισμούς. Τον περιμένει η συνέχεια σε Ελλάδα και Ευρώπη με ντέρμπι με Παναθηναϊκό και ματς με Μπαρτσελόνα και γενικά ένα δύσκολο πρόγραμμα που θα πρέπει να διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η νίκη όμως αυτή λειτουργεί ως άκρως τονωτική ένεση και του δίνει... χώρο και χρόνο αλλά και την ηρεμία που ήθελε και χρειαζόταν αυτήν την στιγμή.