Μοναδική προσφορά-έκπληξη σε περιμένει, ποντάροντας στο Οσασούνα – Αλμπαθέτε. *Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις (21+).

Το ματς με την Βαγιαδολίδ μόλις είχε τελειώσει. Ο Τσόρι έμεινε στον πάγκο. Βγαίνοντας από την έξοδο των αποδυτηρίων στο γηπεδάκι του Βαγιέκας, πλήθος κόσμου τον περίμενε για ένα αυτόγραφο, μια φωτογραφία. Παρότι δεν αγωνίστηκε, παρότι η Ράγιο έλαμψε και έβαλε «τετράμπαλο», οι οπαδοί στράφηκαν σε αυτόν και όχι σε κάποιον από τους πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης αναμέτρησης. Για εκείνους, πρέπει να είναι βασικός σε κάθε ματς.

Η επιστροφή του Τσόρι Ντομίνγκες στη Ράγιο Βαγιεκάνο προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο στα Media, αλλά και στον κόσμο. Οι οπαδοί διοργάνωσαν ειδικό event με τον τίτλο ChoriRace, με τα έσοδα να πηγαίνουν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Τίμησαν έτσι τον ποδοσφαιριστή που αποφάσισε να επιστρέψει στην ομάδα της εργατικής τάξης, δείχνοντας παράλληλα τον ξεχωριστό της χαρακτήρα. «Επέστρεψε στην ομάδα ένα αστέρι που τα έχει κάνει όλα στο ποδόσφαιρο», έλεγε χαρακτηριστικά ο Νταβίντ Κομπένιο, αθλητικός διευθυντής των «Φρανχιρόχος».

Χαμογελαστός και ήρεμος, ο Τσόρι μας μίλησε μέσα από το γήπεδο του Βαγιέκας για όλα. Και μια προσωπικότητα σαν αυτόν δεν μασάει τα λόγια του. Αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια στον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, την αγάπη που γνώρισε και τα όσα κατέκτησε στην Ελλάδα, όμως δεν παρέλειψε να σημειώσει και τα κακώς κείμενα, προχωρώντας σε δηλώσεις που θα συζητηθούν για τους λόγους που δεν αγωνιζόταν πέρυσι μέχρι να αναλάβει ο Τάκης Λεμονής και για τις αποφάσεις που δεν αφορούσαν μόνο τους προπονητές. Επίσης, ξεκαθάρισε ότι δεν ήθελε να μείνει στο λιμάνι απλά για να... υπάρχει και να κάνει κουμάντο στα αποδυτήρια.

Παράλληλα, μίλησε για το κίνητρό του, την πίεση σε ομάδες που πρέπει πάντα να πρωταγωνιστούν, όπως οι «ερυθρόλευκοι», τον Παναθηναϊκό και τα προβλήματά του, αλλά και για τη φωτογραφία με τους οργανωμένους οπαδούς που προκάλεσε αρκετή κουβέντα.

Eπέστρεψες στη Ρίβερ όταν η ομάδα έπεσε στη δεύτερη κατηγορία. Γύρισες και στη Ράγιο, επίσης, στη δεύτερη κατηγορία. Αυτό σημαίνει πως δεν είσαι ένας ποδοσφαιριστής που ενδιαφέρεται μόνο για τα χρήματα;

«Είχα την ευκαιρία για μια ομάδα πολύ μεγάλη, είχα την δυνατότητα να κάνω μια καριέρα πολύ θετική. Μου αρέσει πάντα εκεί που πάω να έχω τη δυνατότητα να βοηθήσω και πάντα αυτό συμπίπτει με μέρη, στα οποία με έχουν κάνει να αισθάνομαι πολύ καλά. Στη Ρίβερ επέστρεψα ξέροντας ότι την αγαπώ και τώρα επιστροφή στην Ράγιο, γνωρίζοντας τι είναι η Ράγιο. Κάποιες φορές νομίζω τα χρήματα είναι σημαντικά, αλλά το πιο σημαντικό είναι ο αθλητικός στόχος».

Κόκκινο στη Ρίβερ, στον Ολυμπιακό, στη Ράγιο. Είναι το χρώμα της ποδοσφαιρικής ζωής σου;

«Από ό,τι φαίνεται ναι! Αν εξαιρέσεις ότι όταν ξεκίνησα με την Κίλμες είχα τις πρώτες μου εμπειρίες με γαλανόλευκα, στη συνέχεια η πλειοψηφία ήταν άσπρα και κόκκινα. Είναι το χρώμα του πάθους, αλλά στη Ράγιο επίσης πάντα έχει να κάνει με την γενναιότητα, το κουράγιο, την ευγένεια, αρχές που είναι πάντα παρούσες στον σύλλογο».

Λένε ότι είσαι ιδανικός συμπαίκτης. Τι νομίζεις ότι κάνει κάποιους που έπαιξαν παλιότερα μαζί σου να ισχυρίζονται κάτι τέτοιο;

«(Γέλια) Νομίζω σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ρωτήσεις αυτούς, θα απαντήσουν καλύτερα από εμένα! Λοιπόν, δεν ξέρω... Ας πούμε ότι η δουλειά μου μέσα στο γήπεδο έχει να κάνει με το να βοηθάω τους συμπαίκτες μου και να προσπαθώ να τους βγάλω ασίστ με τον καλύτερο τρόπο. Δεν ήμουν ποτέ γκολτζής στην καριέρα μου, δεν είχα το σίγουρο γκολ, αλλά πάντα αναζητούσα την καλή ασίστ».

Τι αναμνήσεις έχεις από τον Ολυμπιακό;

«Έχω αναμνήσεις πολύ καλές. Ζεστές αναμνήσεις. Επίσης όμως πέρασα δύσκολες στιγμές σε κάθε αλλαγή προπονητή. Γιατί σε κάθε νέο προπονητή πρέπει να δείχνεις ότι πρέπει να παίζεις, όπως και όλοι οι συμπαίκτες μου άλλωστε. Νομίζω ότι τα δύο πρώτα χρόνια ήταν πολύ καλά. Στον τρίτο έπρεπε να ζήσω πολλούς τραυματισμούς, που πάντα συμβαίνουν σε έναν ποδοσφαιριστή. Και την τελευταία χρονιά προστέθηκαν πολλά πράγματα. Η ληστεία στο σπίτι μου, το γεγονός ότι έμενα εκτός, χωρίς να με καλούν, χωρίς κανέναν λόγο. Νομίζω ότι ο λόγος ήταν περισσότερο θέμα ενός ατζέντη παρά των ίδιων των προπονητών. Νομίζω ότι το πρόβλημα προερχόταν από έναν άνθρωπο και όχι από τους προπονητές».

Όχι από τους προπονητές;

«Η σύμπτωση ήταν ότι οι προπονητές ήταν του ίδιου ατζέντη. Οπότε, ήταν μάλλον φυσιολογικό με την περίπτωσή μου να υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Με έκανε να σκέφτομαι πολλά πράγματα. Γιατί πραγματικά, κάθε μέρα δούλευα όπως όλοι, όπως όλοι οι συμπαίκτες μου, πολύ σκληρά. Ήταν περίπλοκη η τελευταία χρονιά. Αλλά ειλικρινά έχω κάθε είδους αναμνήσεις. Είναι πολύ δυνατός μέσα μου ο σεβασμός που μου έδειξαν οι οπαδοί του συλλόγου, η Θύρα 7. Πραγματικά είμαι πολύ ευγνώμων απέναντί τους».

Θα ήθελες να συνεχίσεις στον Ολυμπιακό; Ήσουν μια πολύ δυνατή προσωπικότητα στα αποδυτήρια...

«Εγώ αυτό που ξεκαθάρισα εγώ στον Ολυμπιακό ήταν πως δεν είμαι μόνο για το θέμα των αποδυτηρίων, αισθανόμουν καλά για να είμαι ανταγωνιστικός, για να παίξω. Αν ήταν να με κρατήσουν στην ομάδα μόνο από θέμα σεβασμού, ή για την παρουσία μου στα αποδυτήρια, όχι. δεν ήθελα να μείνω. Δεν μου φαινόταν σωστό».

Λείπουν από τον Ολυμπιακό οι μεγάλες προσωπικότητες;

«Δεν ξέρω πολύ τους νέους παίκτες που ήρθαν. Αλλά νομίζω ότι η πλειοψηφία εκείνων που ήταν μαζί μου έχουν ισχυρές προσωπικότητες».

Πιστεύεις ότι θα ήταν καλύτερο το κλίμα αν συνέχιζε ο Λεμονής; Γιατί έφυγε, για να επιστρέψει ξανά.

«Δυστυχώς στο ποδόσφαιρο, όχι μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά γενικά, όλα εξαρτώνται από τα αποτελέσματα. Οι προπονητές, οι παίκτες. Πάντα τα αποτελέσματα. Αν δεν πηγαίνουν καλά, δυστυχώς υπάρχουν αλλαγές. Zoυν πολλοί με αυτό τον τρόπο».

Θα ήταν καλύτερα τα πράγματα αν δεν υπήρχαν τόσο συχνές αλλαγές;

Όταν αλλάζεις έναν προπονητή πάντα υπάρχει μια επανάσταση. Το έχω ζήσει πολύ. Όμως έτσι είναι το παιχνίδι. Υπάρχει κόσμος που παίρνει αποφάσεις και εμείς βρισκόμαστε έξω από αυτές».

Πόσο εύκολο είναι να διαχειριστείς την πίεση σε ομάδες όπως η Ρίβερ ή Ολυμπιακός, όπου πάντα οι απαιτήσεις είναι υψηλές;

«Δεν είναι για όλους. Είναι ομάδες ιδιαίτερες, ομάδες στις οποίες υπάρχει κριτική όταν νικάς ας πούμε μόνο 1-0. Η υποχρέωσή τους είναι να νικούν παίζοντας καλά και να παίρνουν και μια σημαντική διαφορά, να δείχνουν πραγματικά ότι είναι οι καλύτερες ομάδες. Γι' αυτό είπα ότι δεν μπορούν όλοι να φορέσουν τη φανέλα της Ρίβερ ή του Ολυμπιακού. Και της Ράγιο επίσης όμως. Γιατί στη Ράγιο ο κόσμος είναι πολύ κοντά και αυτό δημιουργεί μια μεγάλη υποχρέωση. Είναι θέμα σεβασμού. Η μοναδική, αλλά σημαντική υποχρέωση που έχεις εδώ είναι να τα δίνεις όλα».

Ο Ολυμπιακός θα παίξει με την Μπαρτσελόνα στα επόμενα ματς του Champions League. Μπορεί να καταφέρει κάτι απέναντι στους «μπλαουγράνα»;

«Μακάρι, εύχομαι να καταφέρει να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα. Αλλά μιλάμε για μια από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Και δεν θα είναι εύκολο. Για εμένα είναι από τα ματς που γουστάρω πολύ, από τα ματς που απολαμβάνω να παίζω. Με τη Γιουβέντους, με την Ατλέτικο Μαδρίτης, με την Παρί Σεν Ζερμέν... Απολάμβανα τα παιχνίδια απέναντί τους, απολάμβανα να παίζω στο επίπεδο αυτό».

Έχουν στον πάγκο και τον Ερνέστο Βαλβέρδε, τον οποίο γνωρίζεις καλά...

«Βέβαια, είναι σημαντικό! Ξέρει πώς λειτουργεί ο Ολυμπιακός, επομένως είναι ένα μικρό πλεονέκτημα που έχουν».

Τι λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Νομίζω ότι η χώρα ολόκληρη βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση και αυτό το αισθάνεται το ποδόσφαιρο επίσης. Εμένα μου άρεσε πάντως πολύ και αισθανόμουν άνετα, γιατί το ποδόσφαιρο μοιάζει πολύ με την Αργεντινή. Πολύ πάθος. Αλλά νομίζω ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να βελτιωθούν. Και αυτό που λέω πάντα: Το πάθος πρέπει να φτάνει μέχρι ένα σημείο. Όταν φτάνεις να μην μπορείς να ολοκληρώσεις ένα ματς, παύει να είναι θέαμα. Δεν πας στο θέατρο για να πετάξεις ένα καπνογόνο σε αυτούς που παίζουν ή ένα μπουκάλι. Όχι, πας για το θέαμα, όπως θα έκανες και σε ένα ματς μπάσκετ κτλπ. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν ματς που δεν τελειώνουν. Το πάθος ξεφεύγει λίγο κάποιες φορές».

Πώς είναι το ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού για έναν παίκτη που έχει παίξει Superclasico Ρίβερ-Μπόκα;

«Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ομοιότητες, αλλά ένα Ρίβερ-Μπόκα μπορεί να συγκεντρώσει 75.000 θεατές στο Μονουμεντάλ και να είναι γεμάτο, να μην υπάρχει χώρος για να μπουν άλλοι που περιμένουν. Έχει διαφορά. Και μετά έχει να κάνει επίσης και με το ότι δεν μπορούν να υπάρχουν στα ντέρμπι φιλοξενούμενοι οπαδοί. Αυτό είναι κάτι που δίνει άλλη αίσθηση σε ένα ντέρμπι. Αλλά επίσης είναι μέρος του ποδοσφαίρου. Έχω ζήσει το ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκού και είναι ματς άλλου επιπέδου. Ξεχωριστά παιχνίδια, ιδιαίτερα. Που τα ζεις στο μάξιμουμ, όπως κανένα άλλο».

Γνωρίζεις ότι ο Παναθηναϊκός είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση; Θεωρείς ότι οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι χρειάζονται ο ένας τον άλλον;

«Είναι κρίμα το ότι οι ομάδες φτάνουν σε αυτή την κατάσταση. Νομίζω ότι όμως είναι κάτι που χρειάζεται καιρό για να γίνει. Αν κάνεις τα πράγματα σωστά προχωράς, αν τα κάνεις άσχημα καταλήγεις σε αυτό το σημείο. Με όλο το σεβασμό σε αυτό τον μεγάλο σύλλογο, είναι κρίμα αυτό που συμβαίνει τώρα. Όμως έπρεπε να το είχαν δει πριν και να υπάρχει υπευθυνότητα. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως αν ο Παναθηναϊκός πέσει ή οτιδήποτε, σίγουρα θα αλλάξουν τα πράγματα. Δεν θα υπάρχουν τα ντέρμπι και το Πρωτάθλημα και θα αλλάξει επίσης δυναμική».

Αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά στην καριέρα σου;

«Δεν ξέρω. Πηγαίνω χρονιά με χρονιά. Αισθάνομαι καλά, προπονούμαι καλά. Είμαστε σε μια στιγμή που σκεφτόμαστε μόνο την άνοδο στην Πριμέρα. Θα ήθελα να μπορέσω να συνεχίσω».

Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στην Ελλάδα κάποια στιγμή στο μέλλον;

«Αυτό είναι κάτι που κανείς δεν γνωρίζει. Ως παίκτης, δύσκολο. Από άλλη θέση θα μπορούσα, ναι».

Η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή σου στην Ελλάδα;

Η καλύτερη ήταν την δεύτερη σεζόν όπου κατέκτησα πολλές διακρίσεις, τόσο προσωπικές όσο και ομαδικές. Η χειρότερη νομίζω η τελευταία. Με την κατάσταση της ληστείας στο σπίτια μου, με το ότι έμεινα από έναν προπονητή 3.5 μήνες χωρίς να παίζω. Αλλά συνέχιζα ήρεμος να προπονούμαι όλες τις ημέρες στο μάξιμουμ».

Ποιος προπονητής σε βοήθησε περισσότερο;

«Ο Μίτσελ, το λέω πάντα. Του είμαι ευγνώμων. Ο Μίτσελ ήξερε πως να βγάζει τον καλύτερο εαυτό μου».

Η Αργεντινή κινδύνεψε με αποκλεισμό από το Μουντιάλ. Τι γνώμη έχεις για την εθνική της χώρας σου;

«Δυστυχώς δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι πραγματικά αποτελούν μια καλή εθνική ομάδα. Πιστεύω ότι έχουν πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές, αλλά υπάρχει και κάτι που λίγοι βλέπουν ότι συμβαίνει. Τα προκριματικά της Νοτίου Αμερικής δεν είναι όπως της Ευρώπης. Είναι πολύ πιο σκληρά. Υπάρχουν ματς που πρέπει να παίξεις στην Λα Πας, στη Βολιβία. Αγώνες που δεν είναι καθόλου εύκολοι για τον ποδοσφαιριστή. Και τα ταξίδια επίσης είναι πρόβλημα. Πρέπει να ταξιδεύεις μακριά, να παίζεις, να γυρίζεις, να παίζεις και να ξαναφεύγεις. Υπάρχουν κι αυτοί οι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν».

Αν οι γιοι σου γίνονταν ποδοσφαιριστές τι συμβουλή θα τους έδινες;

«Η πρώτη συμβουλή είναι να μελετούν. Πρώτα από όλα. Να μελετούν γιατί αυτή είναι μια καριέρα που για κανέναν δεν είναι σίγουρη. Πιστεύω ότι πρέπει να έχεις πολλή σταθερότητα, πολλή τύχη. Πρέπει να δουλέψεις και νομίζω χρειάζεται και η βοήθεια του Θεού για να πετύχεις. Αν δεν υπάρχει ένας συνδυασμός των προηγούμενων νομίζω ότι δεν είναι εύκολο να προχωρήσεις. Το κάνουν πολύ λίγοι. Εγώ θυμάμαι ότι από όλα τα παιδιά που ξεκίνησαν μαζί μου, συνεχίσαμε δύο-τρεις. Γι΄αυτό και το βασικό για μένα, που πάντα λέω στους γιους μου, είναι να μελετούν. Αν θέλουν να παίξουν, να το κάνουν. Γιατί στην τελική το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που πρέπει να νικάς, με υποχρεώσεις και ευθύνες, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένα παιχνίδι».

Τέλος ήθελα να σε ρωτήσω για μια φωτογραφία που είχες βγάλει με τους φανατικούς του Ολυμπιακού και είχε προκαλέσει αρκετές συζητήσεις, γιατί κρατούσαν στη φωτογραφία και λοστούς. Είχες δεχθεί αρκετά αρνητικά σχόλια τότε...

«Ειλικρινά εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα τι θα σήμαινε για τον κόσμο στην Ελλάδα. Το ότι βγήκα μια φωτογραφία δίπλα σε έναν λοστό δεν σημαίνει ότι θα πάω να χτυπήσω κάποιον. Ήταν μια φωτογραφία σε μία λέσχη οπαδών και τίποτα άλλο για εμένα».