Το κακό ξεκίνησε από την Σπόρτινγκ Λισσαβώνας στην πρεμιέρα του Champions League και το άκρως επιθετικό στήσιμο του Χάσι που λίγο έλλειψε να οδηγήσει σε πολύ βαριά ήττα. Ο Πάρντο έσωσε την βραδιά με το 3-2 αλλά δεν κρύφτηκαν τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι.

Τα πιο βασικά; Η επιμονή του Χάσι να μην βάζει τους παίκτες στις σωστές του θέσεις αλλά και να παίζει δίχως καθαρό εξάρι. Έναν κλασικό κόφτη στο κέντρο. Η επιμονή του σε έναν μη ποδοσφαιρικό ορθολογισμό. Τι να κρατήσει κανείς από επιλογές... Ρομαό στόπερ, Ζιλέ δεξί μπακ, Φιγκέιρας σε αρκετές περιπτώσεις αριστερό μπακ (σ.σ. άρα έπαιζε με... ανάποδο πόδι) Ταχτσίδης και εξάρι και στόπερ σε ένα ματς και ακόμα και η καθιέρωση του Μάριν ως εξτρέμ ενώ είναι σαφές πως αποδίδει πιο καλά ως δεκάρι και εκεί προτιμά να παίζει. Σε συνεχόμενα ματς μικρό rotation (σ.σ. είχε τρία παιχνίδια που έπαιζε με 9 ίδιους παίκτες) αλλά μία διαρκή επιθυμία για πολύ μα πολύ επιθετικό παιχνίδι δίχως την απαιτούμενη κάλυψη στα μετόπισθεν και χωρίς την σωστή συνολική αμυντική λειτουργία. Έδειχνε να εμμένει στο... δίδυμο Φορτούνη - Μάριν μπροστά και όταν δεν του βγήκε διαχειρίστηκε διαφορετικά τον καθέναν. Ο Μάριν συνέχισε να παίζει και ο Φορτούνης σαν να... χρεώθηκε ότι δεν βγήκε τόσο αυτή η συνύπαρξη.

Ο Μπέσνικ Χάσι αφού πέτυχε τον στόχο της πρόκρισης στους ομίλους του Champions League ήταν σαν να... άδειασε. Σαν να το... έχασε. Διαρκώς λανθασμένη διαχείριση, κακό στήσιμο ομάδας και ακόμα και αλλαγές εσωτερικές ή μη που δεν βοηθούσαν. Εξίσου σημαντικό είναι πως πολλές φορές περισσότερο μπέρδευε τους παίκτες του παρά τους βοηθούσε. Δεν έδειχνε να έχει ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό πλάνο ποτέ και πουθενά. Και όλα αυτά τα πλήρωσε. Τα... κανονάκια που είχε πάρει με Παρτιζάν και Ριέκα τα έχασε μονομιάς και πολύ μα πολύ εύκολα με αποκορύφωμα το ντέρμπι με την ΑΕΚ με το 3-2 και τον τρόπο που τον... κλείδωσε στο β' μέρος ο Χιμένεθ. Αντί να βγάλει μία αντίδραση στο κατάλληλο σημείο ο Ολυμπιακός του Χάσι άρχισε να... καταρρέει και στο τέλος να φαίνεται σαν να περίμενει να χάσει.

Και προφανώς ένα μεγάλο μέρος όλων αυτών των πραγμάτων τα χρεώνεται ο μέχρι πρότινος τεχνικός των πρωταθλητών, που ακόμα και στις δηλώσεις του έδειχνε... μπερδεμένος ως προς το αγωνιστικό προφίλ που ήθελε για την ομάδα του και το τι τελικά και πραγματικά ήθελε να κάνει. Ηχούσε και άσχημα το γεγονός ότι ως επί το πλείστον δημόσια δεν αναλάμβανε ποτέ τις ευθύνες του αλλά τα... έστρεφε όλα ή τα περισσότερα τουλάχιστον στους παίκτες. Τι κρατάει λοιπόν ο Ολυμπιακός από τον Χάσι; Όχι πολλά. Σίγουρα τις δύο ευρωπαϊκές προκρίσεις και σίγουρα το θετικό με το πρέσινγκ του για τον Οφόε. Διότι ο Οτζίτζα Οφόε παρά την γενικότερη κακή εικόνα των πρωταθλητών Ελλάδας τον τελευταίο καιρό ξεχωρίζει σαν την μύγα μες το γάλα.

Όσο για τον επόμενο; Το έργο του είναι δύσκολο. Ο Ολυμπιακός είναι σε μία κρίσιμη καμπή στο πρωτάθλημα και ενώ θα έχει... παραμάσχαλα και Ευρώπη αλλά και Κύπελλο. Από εδώ και πέρα είναι εμφανές πως ο Ολυμπιακός αγωνιστικά πρέπει να αλλάξει πολλά και να γίνει πιο σκληρός, πιο δυναμικός αλλά και περισσότερο ουσιαστικός.