Ιντερ – Μίλαν εναντίον Λίβερπουλ – Γιουνάϊτεντ. Εσύ τι τύπος είσαι;

Μιχάλης Λεάνης Μιχάλης Λεάνης
Ιντερ – Μίλαν εναντίον Λίβερπουλ – Γιουνάϊτεντ. Εσύ τι τύπος είσαι;

bet365

Mε αφορμή τα ντέρμπι σε Ιταλία και Αγγλία, ο Μιχάλης Λεάνης συγκρίνει το ποδόσφαιρο των δύο χωρών και βγάζει ετυμηγορία!

Οι μεγαλύτεροι αγώνες στην Sportingbet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5%* στο Μάντσεστερ Σίτι – Νάπολι. *Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις (21+).

Όσο μεγαλώνουμε αλήθεια είναι ότι οι βουτιές στον παρελθόντα χρόνο επιχειρούνται απ’ όλο και ψηλότερο βατήρα, γεγονός που τις καθιστά όλο και πιο δύσκολες!

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε «έλιωσα» στις αθλητικές μεταδόσεις. Δεν ήταν λίγες και πολλές απ’ αυτές πραγματικά σημαντικές.

Παρακολούθησα μπάσκετ ελληνικό , ιταλικό , ισπανικό και φυσικά τα σημαντικά ντέρμπι ποδοσφαίρου. Ξεκίνησα νωρίς το Σάββατο το μεσημέρι με το ντέρμπι της Αγγλίας, Λίβερπουλ- Γιουνάϊτεντ.

Έξω η ζέστη σε προκαλούσε ανοιχτά να βγεις από το κρησφύγετο σου να την καμαρώσεις , μήνα Οκτώβρη. «Στον τόπο τούτο είναι φορές που πάει κανείς και δίχως χάρτη» , όπως έγραφε ο μεγάλος Μάνος Ελευθερίου!

Η αυλαία έπεσε Κυριακή βράδυ με τον ντέρμπι της Παναγίτσας του Μιλάνου (derby della Madonnina), λίγο πριν ο Μορφέας μου σφυρίξει να τον ακολουθήσω στα μέρη του!

Θα εστιάσω σε αυτές τις δυο αναμετρήσεις , δυο μεγάλων ποδοσφαιρικών σχολών του χθες , μια που την σήμερον ημέρα οι σχολές απουσιάζουν πλέον από το άθλημα με δραματικό τρόπο.

Για μας του παλαιότερους θα τολμούσα να πω με τραυματικό!

Στην παρακολούθηση αυτών των παιχνιδιών μοιραία οι εικόνες του σήμερα μπερδεύονται με τις μνήμες του παρελθόντος , φτιάχνοντας ένα χαρμάνι μεθυστικό!

Η λαχτάρα μου πιτσιρικάς , νιάνιαρο του δημοτικού, ήταν να παρακολουθώ στην τηλεόραση αγώνες. Στην αρχή ποδοσφαίρου. Μετά ανακάλυψα το μπάσκετ και…κόλλησα.

Σάββατο μεσημέρι γυρνούσα από το σχολείο (ναι τα σχολεία ήταν ανοιχτά και το Σάββατο) και πρώτο μου μέλημα ήταν να φάω όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να προλάβω το «Αθλητικό Μεσημέρι» στην ΥΕΝΕΔ με αγώνες αγγλικού ποδοσφαίρου.

«Τρώγε σαν άνθρωπος , θα σου κάτσει» μου έλεγε η μάνα μου κάθε τόσο , αλλά εγώ τα κατάπινα αμάσητα σαν τον λύκο! Με την τελευταία μπουκιά στον ουρανίσκο έτρεχα στο σαλόνι. Άνοιγα φουριόζος την τηλεόραση και μέχρι να ζεσταθούν οι λάμπες της ώστε οι ασπρόμαυρες εικόνες να εμφανιστούν στην μικρή οθόνη, τσάκωνα δυο μαξιλάρες και καθόμουν απέναντι της σε απόσταση αναπνοής.

«Θα στραβωθείς εκεί που κάθεσαι! Πήγαινε παιδί μου πιο πίσω», φώναζε η μάνα μου αλλά ήταν πλέον αργά. Το ματς είχε αρχίσει!

Στην Αγγλία υποστήριζα την Λίβερπουλ εξαιτίας του Κέβιν Κίγκαν , συμπαθούσα και την Γουέστ Χάμ λόγω Μπόμπι Μουρ , αλλά έβλεπα όλες τις ομάδες.

Την Λίβερπουλ του Κλέμενς που μαζί με τον Πατ Τζένιγκς τον Ιρλανδό του θεωρούσα τερματοφυλακάρες, του Χιούζ, του Κένεντι, του Χάλ, του Χάϊγουέι, του Κάλαχαν, του Σμίθ.

Δεν κουνιόμουν ρούπι. Φωτιά να με έβαζες θα καιγόμουν σύγκορμος. Δεν μπορούσα άλλωστε. Η μπάλα πήγαινε πάνω κάτω, τα τάκλιν έπεφταν βροχή , το χόρτο ξεκολλούσε τούφες από το έδαφος , τα σουτ έμοιαζαν με κεραυνούς, οι κεφαλιές με αστραπές, μια ποδοσφαιρική καταιγίδα να με καταβρέχει και εγώ εκεί μαρμαρωμένος να δέχομαι την βροχή σαν το άγαλμα στην πλατεία.

Δεν ήταν επειδή ήμασταν πιτσιρίκια και η διάθεση εντυπωσιασμού φώλιαζε στα κύτταρα μας. Έτσι ήταν για πολλά –πολλά χρόνια το Αγγλικό ποδόσφαιρο.

Τώρα τι σχέση έχει το Λίβερπουλ –Γιουνάϊτεντ του Σαββάτου με τα ντέρμπι που μας μεγάλωσαν και μας έμαθαν μπάλα;

Βαρέθηκα να ακούω ότι το ποδόσφαιρο άλλαξε. Όλα άλλαξαν, όχι μόνο το ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι τι βλέπουμε και αν απολαμβάνουμε τώρα όπως κάποτε.

Αρνούμαι να δεχθώ και να παρακολουθήσω μια Γιουνάϊτεντ, να μπορεί, αλλά να μην θέλει.

Να μην έχει μια φάση ένα ολόκληρο δεύτερο ημίχρονο. Μια ευκαιρία. Μέχρι και τα παντοπωλεία έχουν ευκαιρίες δεν είναι δυνατόν να μην έχει η Γιουνάϊτεντ.

Δεν με ενδιαφέρει αν θα μετρήσει τίτλους, ούτε αυτή ούτε η Λίβερπουλ. Αυτά είναι επιχειρήματα για τα «παιδάκια».

Γιατί ποιος έχει απαγορεύσει στις ομάδες (όπως πχ οι Ισπανικές ) να κατακτήσουν τίτλους παίζοντας μπάλα; Μπάλα δεν παίζουν και κριτήριο δεν αποτελεί το ντέρμπι.

Το φαινόμενο είναι γενικό. Το αγγλικό ποδόσφαιρο χλομιάζει!

Στα μεσημέρια του Σαββάτου των παιδικών χρόνων ήρθαν να προστεθούν και ξημερώματα της Κυριακής.

Η καλύτερη μου ήταν όταν οι γονείς μου είχαν τραπέζι στο σπίτι τους φίλους τους και εγώ έπρεπε να κοιμηθώ τρείς ορόφους πιο κάτω στην γιαγιά και στον παππού.
Με έβαζαν να κοιμηθώ στον καναπέ κοντά στην τηλεόραση και μόλις ξάπλωναν , πάταγα το κουμπί , χαμήλωνα την φωνή για να δω αγώνες ιταλικού ποδοσφαίρου.

Συνήθως αγώνες της Γιουβέντους της Τορίνο της Ίντερ και της Μίλαν . Δύο γήπεδα όλα κι όλα. Το Κομουνάλε και το Σαν Σίρο.

Στην Ιταλία μου έκαναν εντύπωση τα γκολπόστ. Τα τετράγωνα τότε σε σχήμα δοκάρι, υποστηριζόταν από δυο μεγάλους καμπυλωτούς σωλήνες με τα δίχτυα να απλώνονται σε βάθος.

Το θέαμα διαφορετικό από το Αγγλικό. Πιο αργό, περισσότερη ντρίπλα, πολλές ατομικές ενέργειες , άλλο στυλ , άλλη φινέτσα.

Αλλά οι παικτάρες, παικτάρες. Με τον ήχο στο…ψιθυριστό προσπαθούσα να ακούσω τα ονόματα. Στην Γιούβε έπαιζε ένας Κουκουρέντου που μου έκανε τεράστια εντύπωση σαν επίθετο, ο Καούζιο ο Μπέτεγκα, ο Αλταφίνι, ο Σαλαβατόρε, ο Τζόφ, ο Καπέλο.

Στην Τορίνο ο Αγκρόπι, ο Λομπάρδο, ο Πούλιτσι, ο Φοσάτι, ο Γκρατσιάνι, ο Σάλα.

Στην Ιντερ ο Ματσόλα, ο Φακέτι Ο ΠΑΙΚΤΗΣ, ο Μπονισένια, ο Τζουμπερτόνι, ο Μπορντόν, ο Σκάλα.

Στην Μίλαν ο Ριβέρα , ο Κιαρούτζι , ο Σαμπατίνι, ο Μπενέτι, ο Μπιγκόν.

Σημείωνα τα ονόματα και τα έλεγα σαν ποίημα. Όπως ποίημα ήταν και το ντέρμπι της Κυριακής! Είχε φάσεις , είχε ρυθμό και πάθος για την νίκη , είχε 5 γκολ, είχε θέαμα.

Αυτό δεν είναι σύγχρονο ποδόσφαιρο;

Οι ιταλοί έχουν καταλάβει ότι για επιστρέψουν στην κορυφή της Ευρώπης στις μεγάλες διοργανώσεις , θα πρέπει να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι μόνο να αφομοιώσουν τις νόρμες του σύγχρονου ποδοσφαίρου.

Την τακτική έτσι κι αλλιώς την έχουν μέσα τους. Αλλά παίζουν μπάλα ή τουλάχιστον προσπαθούν να ανεβάσουν το επίπεδο παράλληλα με το θέαμα , κρατώντας από το παρελθόν την φινέτσα.

Αντίθετα οι Άγγλοι από το παρελθόν δεν έχουν κρατήσει τίποτα. Το παλιό ποδόσφαιρο που στην Βρετανία δεν ήταν μόνο σέντρες και δύναμη όπως πολλοί εσφαλμένα ισχυρίζονται, το έχουν θάψει στο κέντρο της γης.

Μόνο η ατμόσφαιρα του γηπέδου έχει μείνει να σου θυμίζει τι αντιπροσώπευε σε επίπεδο θεάματος και ουσίας , η παλιά Λίβερπουλ, η Νότιγχαμ , η Γιουνάϊτεντ , η Λίντς, η Τότεναμ η Αρσεναλ , η Τσέλσι, η Γουέστ Χαμ, η Αστον Βίλα.

Σύλλογοι που πήγαν το άθλημα μπροστά, που έκαναν τον κόσμο να το αγαπήσει!

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μιχάλης Λεάνης
Μιχάλης Λεάνης

Σύμφωνα με καλά εξακριβωμένες πηγές και μετά από άνοιγμα μυστικών αρχείων η γέννηση του τοποθετείται το σωτήριο έτος 1862 το πολύ!

Από μικρός ήθελε πολύ να κάνει ότι κάνουν όλα τα παιδιά!!!

Ξεκίνησε να αρθρογραφεί στην παρανομία πριν ο Γουτεμβέργιος ανακαλύψει την τυπογραφία και ο Μητσοτάκης την διαπλοκή!

Έκτοτε η εξέλιξη του, γενικά στον χώρο, υπήρξε ραγδαία και άκρως εντυπωσιακή!

Άριστος σκοπευτής , χωρίς να κλείνει το ένα μάτι, άσος του βολάν στους δυο τροχούς, δεινός σκακιστής, ικανότατος ισορροπιστής σε ζαρωμένο σχοινί και φοβερός ματάκιας της καθημερινής έγκυρης ειδησιογραφίας!

Παντοτινός λάτρης του ωραίου φύλου, εισαγωγέας και προμηθευτής ειδών αλιείας στην Πίνδο και στα Άγραφα, επιφανής αυτοδύτης ενυδρείου, παρασημοφορημένος αμπελουργός, πολέμιος των Ισμαηλιτών του Μπεγκ Ουμ , πρώτος χορευτής του Βασιλικού Μπαλέτου του Πόγραδετς, πρύτανης στην Κρατική Σχολή των Φυσιολατρών του Βούπερταλ, πρωτοσύγκελος της σκήτης του Προφήτη Δανιήλ, αρχισυναγωγός του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν, παντοτινός νοσηρός θαυμαστής της φυγόκεντρης περιπέτειας σ’αυτούς τους μίζερους καιρούς τους γεμάτους από μέτριους συντηρητές φαντασίας και ονείρων, μα πάντα ευχάριστος στα πάρτι!!!