Βάλε ρε αγόρι μου να ξαναδούμε το Λίβερπουλ-Σίτι!
Είναι δυνατόν ένα ματς με 7 γκολ να μην προκαλεί συγκινήσεις; Σχεδόν απίθανο. Η πεμπτουσία του θεάματος είναι το γκολ , τα πολλά γκολ. Σε αυτή εξάλλου την κατεύθυνση ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ αποφάσισαν από κοινού να παρέμβουν , άλλαξαν τους κανόνες ώστε οι ομάδες να έχουν την δυνατότητα να πετυχαίνουν περισσότερα τέρματα.
Αλλά δεν είναι μόνο τα μεγάλα σκορ! Παίζει ρόλο και μάλιστα σημαντικό ποιες ομάδες αγωνίζονται και πως. Ιδιαίτερα το πώς. Κι αυτό το πώς στην Λίβερπουλ και στην Σίτι προσωπικά με μαγεύει! Με καθηλώνει.
Δεν με νοιάζει καθόλου τι θα κάνουν αυτές οι δυο ομάδες, αν θα κατακτήσουν τίτλο αν θα προχωρήσουν στην Ευρώπη , αν θα τα σηκώσουν όλα ή αν θα μείνουν στον άσο.
Με νοιάζει ότι βλέπω ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου, φουλ επίθεση , αμείωτη διάθεση για γκολ ,για φάσεις, εμπνεύσεις , δημιουργία, όλα ανοιχτά , τίποτα…εμφιαλωμένο , καμία σκοπιμότητα.
Ιστορικά θα ισχυριστούν όσοι παρακολουθούν εδώ και χρόνια ποδόσφαιρο στο Μεγάλο Νησί ότι αυτό το στιλ απορρέει από το dna των δυο αυτών ομάδων.
Έτσι έπαιζαν πάντα ή σχεδόν πάντα. Δεν είναι άστοχη η παρατήρηση, το αντίθετο μάλιστα ,. Αλλά πόσες ομάδες ιδιαίτερα στην Αγγλία προς θλίψη πολλών , δεν αναγκάστηκαν να πάνε κόντρα στην φύση τους; Ουκ ολίγες!
Η φαουστική αυτή αντίληψη χάριζε σε κάποιες τίτλους και διακρίσεις αλλά σίγουρα αφαίρεσε πολλά από την φυσιογνωμία τους. Αντίθετα Λίβερπουλ και Σίτι καταθέτουν μια πρόταση με την οποία είναι λίγο δύσκολο αν αγαπάς το άθλημα , να μην συμφωνήσεις.
Ότι δεν είναι καθόλου απαραίτητο να αλλάξεις την αγωνιστική σου νοοτροπία και φιλοσοφία , αυτές που σε συνόδευαν στην πορεία των χρόνων , που σε κατέστησαν μεγάλο κλαμπ στην συνείδηση των φιλάθλων παγκοσμίως , για να προκαλείς θαυμασμό.
Χαίρομαι να τις βλέπω και τις δυο όπως χάρηκα το φαντασμαγορικό 4-3 της Κυριακής .Όπως επίσης για τους ίδιους λόγους χαίρομαι να βλέπω την Νάπολι στην Ιταλία!
Και δεν το χάρηκα επειδή κέρδισε η Λίβερπουλ που υποστηρίζω από την δεκαετία του ’70 αλλά γιατί οι «κόκκινοι» συνεχίζουν να συμβάλουν στην αποθέωση αλλά και στην απογείωση του επιθετικού ποδοσφαίρου.
Και αν με στεναχώρησε ειλικρινά κάτι , είναι ότι το παιχνίδι-απόλαυση τελείωσε κάποτε! Καθόλου δεν θα με ενδιέφερε αν η Σίτι κατάφερνε να το φέρει και πάλι στα ίσα (λίγο έλλειψε…) ή αν κατάφερνε να το κερδίσει.
Τι σημασία έχει σε ένα τέτοιο ματς ποιος θα κέρδιζε; Σημασία έχει ότι κέρδισες εσύ που το είδες , όσοι το είδαν και θα το θυμούνται για χρόνια, ότι Κυριακάτικα ψυχαγωγήθηκα και χόρτασα μπάλα, ότι νοιώθω γεμάτος , σημασία έχει ότι κέρδισε το άθλημα φίλους. Αυτό είναι ο αθλητισμός!
Λίβερπουλ και Σίτι είναι ομάδες των προπονητών τους. Δυο κόουτς ιδιοφυείς, ιδιοφυέστατοι, γνώστες του ποδοσφαίρου, καταρτισμένοι όσο λίγοι στο χώρο.
Γνωρίζουν αμφότεροι τον τρόπο να στολίσουν το παιχνίδι των ομάδων τους να το καταστήσουν- σπάνιο στις μέρες μας- ελκυστικό και συγχρόνως ανταγωνιστικό στο υψηλό επίπεδο.
Κι έχουν τον τρόπο , τον δικό τους μοναδικό τρόπο, να αφήνουν τους παίκτες τους ελεύθερους στις εμπνεύσεις τους, χωρίς να κινδυνεύει το πλάνο της ομάδας να πάει στράφι. Μεγάλο επίτευγμα!
Φέρετε στο μυαλό σας το γκολ του Τσαμπερλέιν. Πατάει την μπάλα και πάει να κάνει το δικό του! Σε ανάλογη περίπτωση 9 στις 10 φορές άλλος ποδοσφαιριστής θα κοίταζε να πασάρει στον συμπαίκτη δίπλα του κι αυτός με την σειρά του να κάνει σέντρα! Έχουμε τρελαθεί στις σέντρες λες και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φτάσει η μπάλα στην περιοχή!
Αλλά αυτός εκεί! Ακολουθεί την έμπνευση του και μπουκάρει, περνά όποιον βρει μπροστά του και σκοράρει. Μαγκιά γκολ! Ωραίο ποδόσφαιρο χωρίς προσωπικές ενέργειες δεν υπάρχει! Πώς να το κάνουμε…
Μαγκιά και το γκολ του Σανέ! Με την υπογραφή του τόσο στην αρχή όσο και στο τελείωμα. Κι ας τον έχασε στην αρχή της φάσης ο Γκόμες, όπως έχασε τον Φερμίνιο ο Στόουνς, όπως σε μεγαλοπρεπή γκάφα υπέπεσε και ο Έντερσον στο γκολ του Σαλάχ.
Το ποδόσφαιρο όπως και όλα τα ομαδικά αθλήματα είναι παιχνίδι των λαθών. Αν γινόταν όλα σύμφωνα με το manual δεν θα βλέπαμε μπάλα αλλά ταινία επιστημονικής φαντασίας .
Ξέρω οι «απαιτητικοί» και οι «λεπτολόγοι» θα σημειώσουν ότι οι δυο αυτές ομάδες αμυντικά έχουν κενά και πως εμφανίζουν πολλές φορές μια αφέλεια στο παιχνίδι τους. Ε, ας δούνε τότε Μουρίνιο εναντίον Γκοτζίλα! Ποσώς με ενδιαφέρει η αφέλεια και τα λάθη. Τα προτιμώ από την βαρετή σκοπιμότητα και την εγκεφαλική στρατηγική που προκαλεί αλλεπάλληλα χασμουρητά!
Ποσώς με ενδιαφέρουν όλα αυτά που οι «αναλυτές» θα ανακαλύψουν με τον μεγεθυντικό φακό κολλημένο στην μούρη τους , σε ένα παιχνίδι με 7 γκολ , με δοκάρια, με ρυθμό, με φαντασία, με τεχνική , με διάθεση κι από τις δυο ομάδες να σκοράρουν όσες περισσότερες φορές γίνεται , με την μπάλα πάνω-κάτω όπως στα φλιπεράκια , με εμπνεύσεις, ατομικές ενέργειες, ντρίπλες και γκολάρες!
Τα σπορ είναι σαν τα ταξίδια αναψυχής. Αν δεν σε ξεκουράζουν δεν έχουν κανένα σοβαρό λόγο να υπάρχουν! Αυτό πάντως που για μένα αποτελεί κατόρθωμα στις μέρες μας είναι το να θέλεις να δεις και πάλι τα παιχνίδια αυτών των ομάδων , να κολλάς στην μικρή οθόνη ακόμα και αν γνωρίζεις το σκορ!
Γράφω και το παιχνίδι ζωντανεύει και πάλι μπροστά μου! Γι’ αυτό σου λέω βάλτο να το ξαναδούμε!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
