• Dimi the Gr-Eat!
• Η νοοτροπία και το μισογεμάτο ποτήρι
• Τα παλιά και το... βιβλίο!
• «Όσο... πετάω, θα παίζω!»

Αν ο Πάμπλο Γκαρσία έκανε μια έρευνα για το ποιος Έλληνας ποδοσφαιριστής ενσαρκώνει περισσότερο το μότο που φέρει ανεξίτηλα στο σώμα του ως τατουάζ, ο Κωνσταντόπουλος θα ξεχώριζε αμέσως. «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς». Όπως τονίζει χαρακτηριστικά στο gazzetta.gr κοιτάζοντας πίσω, «μου έχει γίνει χούι!». Πήγε στο Νησί με μοναδικό συνοδό την τρέλα του για το ποδόσφαιρο, την επιθυμία για δουλειά και το όνειρο να πετύχει. Έπεσε αρκετές φορές. Τραυματισμοί, έλλειψη εμπιστοσύνης, νέα ξεκινήματα. Έμαθε όμως να επιστρέφει πιο δυνατός. Έκανε τα trials μόνιμα συμβόλαια. Την αμφισβήτηση πείσμα. Τις δυσκολίες εμπειρίες.

Ο Ντίμι άλλαξε τις προτεραιότητες πολλών προπονητών με τη σκληρή δουλειά και την ικανότητά του, έχοντας γράψει ιστορία σε αρκετές ομάδες. Στη Χάρτλπουλ και στη Μπόρο, την οποία οδήγησε στην άνοδο με την εκπληκτική περσινή του σεζόν. Στην Κέρκυρα, όπου έγινε ο πρώτος της παίκτης που καλείται στην Εθνική. Φόρεσε το περιβραχιόνιο στην πιο δύσκολη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της ΑΕΚ και έμεινε για να παλέψει όταν το καράβι είχε αρχίσει να εγκαταλείπεται. Και γύρισε στην Αγγλία για να γίνει και πάλι σημαντικός. Να κάνει νέα restarts, να πείσει νέους προπονητές και πέρυσι έκανε τον Αϊτόρ Καράνκα να τον χαρακτηρίσει ως παράδειγμα προς μίμηση. «Είναι ένα καλό παράδειγμα για όλους. Όταν ήρθα στην ομάδα, ήταν ο τρίτος τερματοφύλακας και πάντα ποσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες του. Το κατάφερε», τόνιζε ο Ισπανός προπονητής, ο οποίος είδε τον τερματοφύλακά του να σπάει το ρεκόρ απαραβίαστης εστίας της Μπόρο.

Έκανε το BBC να του γυρίσει ολόκληρη εκπομπή και όπως αποκάλυψε στο gazzetta, τον έχουν πλησιάσει για να κάνουν βιβλίο με την καριέρα του! Μολονότι ο έμπειρος κίπερ έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην άνοδο, φέτος η ομάδα του απέκτησε δύο τερματοφύλακες, τον Βίκτορ Βαλδές και τον Μπράντλεϊ Γγκούζαν. Ο Κωνσταντόπουλος πάντως κάνει αυτό που ξέρει, καλύτερα. Παλεύει και δεν τα παρατάει. Ο κόσμος εδώ, άλλωστε, τον λατρεύει. Το βιώσαμε αυτό κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, η οποία διεκόπη για φωτογραφίες με φίλους της ομάδας. Αναγνωρίζουν το μαχητικό του πνεύμα. Για εκείνους, ο Dimi είναι δικός τους!

Επισκεφτήκαμε τον Κωνσταντόπουλο στο ολοκαίνουριο μαγαζί που άνοιξε με τον κολλητό του φίλο από Ελλάδα. Σύγχρονο ντιζάιν και εξαιρετικές γευστικές επιλογές, σε ένα χώρο που έλειπε από τον αγγλικό βορρά. Ακολουθεί το πρώτο μέρος της συνέντευξης για τον άνθρωπο και ποδοσφαιριστή Δημήτρη Κωνσταντόπουλο και την Παρασκευή έρχεται το δεύτερο για το ελληνικό ποδόσφαιρο και την ελληνική εμπειρία.

Ο Ντίμι με τον συνεργάτη και παιδικό του φίλο, Νίκο

Dimi the Gr-Eat!

Δημήτρη, πες μας αρχικά λίγα λόγια για το Gr-eat Πώς ξεκίνησε η ιδέα και πώς αποφάσισες να την υλοποιήσεις;

«Ξεκίνησε γύρω στον ενάμιση χρόνο πριν με τη Νίκο τον συνεταίρο μου. Είμαστε φίλοι από μικροί και ερχόταν να με επισκεφτεί πάρα πολλές φορές. Είχαμε στο μυαλό μας ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι στην περιοχή. Και αυτή η ιδέα μας ήρθε επειδή είδαμε ότι δεν υπάρχει κάτι ανάλογο εδώ. Στην ευρεία περιοχή του Νortheast. Υπάρχει ποικιλία εστιατορίων, ιταλικά κ.ο.κ, κάτι ελληνικό δεν υπήρχε. Οπότε σκεφτήκαμε ότι θα είναι καλό για τον κόσμο να έχει την επιλογή και ευκαιρία για εμάς στην αγορά».

Αυτή η επιλογή σου υποδηλώνει ότι ο μόνιμος τόπος κατοικίας σου θα συνεχίσει να είναι εδώ;

«Ναι, νομίζω ναι. Είμαι πολύ ήρεμος στην περιοχή, τη χαίρομαι μέσα κι έξω από το γήπεδο. Και από την προηγούμενη θητεία στη Χάρτλπουλ και τώρα, εδώ και τέσσερα χρόνια στη Μίντλεσμπρο. Γενικά είναι ένα μέρος που πάντα έχω καλές αναμνήσεις, ο κόσμος με έχει δεχτεί πάρα πολύ ζεστά και στις δύο περιπτώσεις. Η γυναίκα μου είναι από το Χάρτλπουλ, τα παιδιά μας πάνε εδώ σχολείο, οπότε είναι πολύ βολικό και ευχάριστο μέρος για εμένα. Φυσικά με τη δουλειά μου αυτή τη στιγμή ως ποδοσφαιριστής της Μπόρο, το Μίντλεσμπρο ήταν το κατάλληλο μέρος για να ξεκινήσουμε κάτι».

Οι συμπαίκτες σου έχουν δοκιμάσει την ελληνική κουζίνα;

«Την επόμενη βδομάδα έχω κανονίσει να έρθουν όλοι εδώ να φάνε! Με ρωτάνε καθημερινά. Έχουμε Ουρουγουανούς, Βραζιλιάνους, με ρωτούσε ο Φάμπιο επειδή το φαγητό είναι κοντά, οπότε τους περιμένω».

Η νοοτροπία και το μισογεμάτο ποτήρι

Ας πάμε στα ποδοσφαιρικά. Πόσα restart έχεις κάνει στην καριέρα σου και ποιο είναι το μυστικό για να ξανασηκώνεσαι όταν πέφτεις;

Ναι, έχει γίνει χούι! Γενικά είμαι θετικός σαν άνθρωπος, προσπαθώ να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Έχω καταλάβει ότι στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να πάρεις τίποτα ως δεδομένο, τα πράγματα αλλάζουν από τη μία εβδομάδα στην άλλη και το να κάνεις μακροχρόνια σχέδια είναι κακό. Ένα ακόμα που έχω μάθει είναι το ότι όταν κάτι δεν πάει καλά, το χειρότερο που έχεις να κάνεις είναι να κατεβάσεις το κεφάλι κάτω και να αρχίσεις να κατηγορείς όλους τους άλλους, γιατί δεν βοηθάς ούτε τον εαυτό σου να βελτιωθεί, ούτε κανέναν. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίσεις να βελτιώνεσαι για τον εαυτό σου και όταν σου δοθεί η ευκαιρία να την ξαναπάρεις. Το έχω κάνει τρεις φορές εδώ στο Μίντλεσμπρο αυτά τα 4 χρόνια και θα το κάνω ακόμα μία νομίζω!»

Είναι τελικά η ψυχολογία το πιο σημαντικό για τον τερματοφύλακα;

«Ναι, παίζει μεγάλο ρόλο. Πιστεύω μεγαλύτερο ακόμα ρόλο παίζει η δυνατότητα να κρατάς ένα καθαρό μυαλό έξω από το γήπεδο, γιατί πολλές φορές κάποια πράγματα που συμβαίνουν εκτός επηρεάζουν την απόδοσή σου εντός. Αν μπορείς και στην αποτυχία και στην επιτυχία κρατάς ένα ίδιο επίπεδο και δεν ανεβοκατεβαίνεις, αυτό νομίζω είναι το μυστικό για μια σταθερή απόδοση».

Τι βρίσκεις εδώ στην καθημερινότητά σου που σε κρατάει ήρεμο σε καθημερινή βάση;

«Ότι εκτός από το Σάββατο ή την Κυριακή που είναι ο αγώνας, ο κόσμος δεν ασχολείται ιδιαίτερα με το τι γίνεται στην ομάδα. Τους αρέσει να βλέπουν παιχνίδια, να το γιορτάζουν με το ποδόσφαιρο, αλλά δεν θα τους πάρει τόσο από κάτω αν χάσει η ομάδα τους, θα το ξεπεράσουν εύκολα. Το βλέπουν πιο πολύ σαν διασκέδαση. Γενικά υπάρχει μια νορμάλ ζωή στην καθημερινότητα. Βέβαια στην Premier League είναι λίγο διαφορετικά γιατί το προφίλ είναι μεγαλύτερο και τα φώτα περισσότερα, αλλά γενικά όταν είσαι σε μια πόλη όπως το Μίντλεσμπρο που αγαπά την ομάδα είναι πολύ ευχάριστο να συναναστρέφεσαι με κόσμο».

Πέρυσι κατέρριψες ρεκόρ, έκανες σερί απαραβίαστης εστίας και αποκρούσεις που έπαιζαν στα ριπλέι. Τι έγινε ξαφνικά και το καλοκαίρι σου φέρθηκαν έτσι; Έγινε κάτι με τον Καράνκα;

«Δεν ξέρω, δηλαδή ακόμα δεν έχω καταλάβει. Μου φάνηκε περίεργο και κανείς δεν μου είπε τίποτα. Ξαφνικά βρέθηκα από βασικός και αναντικατάστατος έχοντας παίξει όλα τα παιχνίδια στην Championship να μην είμαι ούτε στην αποστολή. Φυσικά και με πείραξε, φυσικά απογοητεύτηκα, αλλά όπως είπα ξέρω ότι το πρωτάθλημα στην Αγγλία είναι μεγάλο, πολλά αλλάζουν. Εγώ κρατάω ψηλά το κεφάλι, αυτό που ήταν να δείξω το έδειξα και από εκεί και πέρα θα περιμένω την επόμενη ευκαιρία».

Μίλησες για τον κόσμο πριν, είναι η Μίντλεσμπρο ένα μέρος όπου η κοινωνία βρίσκεται πολύ κοντά με την ποδοσφαιρική ομάδα, όπως είχε φανεί π.χ όταν το γήπεδο είχε συμπαρασταθεί στους μεταλλωρύχους. Αυτό είναι κάτι που εσύ το βιώνεις ;

«Βέβαια. Είναι πάρα πολύ κοντά την ομάδα ο κόσμος και η ομάδα με τον κόσμο. Δηλαδή χαρακτηριστικά με το που ανεβήκαμε στην Premier League άνθισε και η πόλη. Από θέματα επιχειρήσεων, τα μαγαζιά, η κίνηση. Αυτό δείχνει πόσο άμεση είναι η επαφή και πόσο καλή είναι η σχέση μεταξύ της ομάδας και του κόσμου. Εμείς ως ποδοσφαιριστές και ως ομάδα προσπαθούμε όσο μπορούμε να βοηθήσουμε την κοινωνία και φυσικά ο κόσμος ανταποκρίνεται. Πέρυσι στην Championship είχαμε τον μεγαλύτερο αριθμό φιλοξενούμενων οπαδών. Μέχρι κάτω στη Μπράιτον που παίζαμε και είναι 500-600 χιλιόμετρα δρόμος γι' αυτούς, έρχονταν χιλιάδες. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό να υπάρχει σε μια ομάδα γιατί σπρώχνει τον κόσμο να πάει καλύτερα».

Είναι η Championship η πιο ανταγωνιστική κατηγορία στην Ευρώπη;

«Πιστεύω ναι. Είναι πολύ δύσκολη γιατί υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες. Η πλειοψηφία των ομάδων η έχουν περάσει από την Premier League ή θέλουν να πάνε στην Premier League. Υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός. Από τις 24 ομάδες που είναι στην κατηγορία πιστεύω οι 20 ξεκινούν τη χρονιά με βλέψεις για να ανέβουν. Δεν υπάρχει παιχνίδι που να μπορείς να το πάρεις ως δεδομένο, σε κάθε παιχνίδι πρέπει να παλεύεις για κάθε πόντο και αυτό που καταφέραμε πέρυσι, επειδή είναι τόσο δύσκολη η κατηγορία, δίνει μεγαλύτερη αξία. Γιατί η Μίντλεσμπρο ήταν επτά χρόνια στην Championship και είχε επηρεάσει πολύ την κοινωνία αυτό».

Πώς περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο εδώ; Γιατί λένε ότι ο βορράς είναι λίγο δύσκολος. Ο καιρός, η μουντάδα κτλπ...

«Δεν έχω τέτοια θέματα, παρότι είμαι Έλληνας προτιμώ να παίζω όταν έχει πολύ κρύο παρά όταν έχει πολλή ζέστη γιατί με τη ζέστη αρχίζεις και αισθάνεσαι σαν να χάνεις ενέργεια. Είναι ήσυχα εδώ, ο κόσμος ζει για το Σαββατοκύριακο, για το γήπεδο και για να βγει έξω γενικά. Από εκεί και πέρα στο σπίτι, με τα παιδιά, με την οικογένεια, έχω ό,τι χρειάζομαι από θέμα ανέσεων στο σπίτι και με φίλους. Τώρα είναι και ο Νίκος που μεγαλώσαμε μαζί, οπότε έχω και παρέα».

Τα παλιά και το... βιβλίο!

Ισχύει ότι ήταν ήσουν μικρός το μπάσκετ παραλίγο να σε κερδίσει από το ποδόσφαιρο;

«(γέλια) Ναι, είχα τρέλα με το μπάσκετ! Βασικά ακόμα έχω, τα καλοκαίρια παίζω. Ήμουν μεταξύ των δύο, έπαιζα και ποδόσφαιρο σε μια ομάδα και μπάσκετ. Είχα λίγο πιο έφεση στο μπάσκετ αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να διαλέξω και επειδή ήμουν ήδη εθνική παίδων στο ποδόσφαιρο, είδα το μέλλον πιο ανθηρό. Οπότε κόλλησα εκεί».

Αποφάσισες να φύγεις στο εξωτερικό σε μια εποχή που το τολμούσαν σαφώς λιγότερα παιδιά από ότι τώρα. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;

«Είχα τρέλα με το αγγλικό ποδόσφαιρο από μικρός. Έβλεπα σαν οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την εποχή Σμάιχελ, ο οποίος ήταν και το πρότυπό μου. Παρακολουθούσα πολλά ματς και είχα πάντα την εντύπωση ότι αν μπορέσω και πάω στην Αγγλία και τα καταφέρω είναι σαν να τα καταφέρνεις παντού. Είναι η πιο δύσκολη χώρα για να ανταγωνιστείς, από όλο τον κόσμο οι παίκτες πάνε εκεί και ήθελα να δοκιμάσω και εγώ την τύχη μου. Με την πρώτη ευκαιρία έφυγα».

Στη Χάρτλπουλ από τα δοκιμαστικά και τα προσωρινά συμβόλαια έφτασες να κάνεις 25 clean sheets σε μια σεζόν. Όλη αυτή η δοκιμασία και η εξέλιξη με μοναδικό όπλο τις δικές σου δυνάμεις σε λαξεύει ως παίκτη και χαρακτήρα;

«Έκανα το ίδιο και στη Μίντλεσμπρο. Ήρθα με έξι μήνες συμβόλαιο και κατάφερα να είμαι ακόμα εδώ. Αυτό που έγινε στη Χάρτλπουλ όμως ναι, είναι κάτι για το οποίο μπορώ να είμαι περήφανος. Γιατί πήγα με μια τσάντα ρούχα στη Χάρτλπουλ, δεν με ήξερε κανείς, δεν ήξερα κανέναν και με την τρέλα που είχα για το ποδόσφαιρο έλεγα ότι αν μου δοθεί η ευκαιρία θα τα καταφέρω. Είχα συμβόλαιο εβδομάδα με την εβδομάδα, μετά μήνα με το μήνα και όσο πήγαινε άλλαζε και έκανα κανονικό συμβόλαιο. Και κατάφερα να παίξω πολλά παιχνίδια, να κάνω clean sheets και να μείνω εκεί στα βιβλία της ομάδας. Είναι κάτι που πιστεύω όταν γράψω βιβλίο κάποια στιγμή θα γίνει καλό κεφάλαιο!»

Είχα ερώτηση για το τέλος, αλλά με πρόλαβες. Τι τίτλο θα έχει το βιβλίο της ζωής του Dimi Κωνσταντόπουλου;

«Ήδη μου έχουν κάνει πρόταση από εδώ, από την Αγγλία και και έχουν και τίτλο! Η ζωή στα χέρια μου».

Πέρυσι ήρθε το BBC και σου έκανε ολόκληρο αφιέρωμα-ντοκιμαντέρ, τώρα βιβλίο. Νομίζω μια εκτίμηση σου την έχουν...

«Ναι, νομίζουν το εκτιμούν. Και στο Μίντλεσμπρο και στο Χάρτλπουλ, επειδή είναι περιοχές με ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά και μοχθούν κάθε μέρα, εκτιμούν πολύ τους ποδοσφαιριστές που προσπαθούν και δεν τα βρίσκουν έτοιμα. Νομίζω εκτίμησαν αυτό και έχουμε τόσο καλή επαφή».

Αν σου έλεγαν να πάρεις ένα στοιχείο από το αγγλικό ποδόσφαιρο και με έναν τρόπο να το μεταφέρεις στο ελληνικό, ποιο θα ήταν αυτό;

«Το ότι όταν δουλεύεις ανταμείβεσαι. Η διαφάνεια που υπάρχει. Όταν προσπαθείς και αξίζεις, θα προχωρήσεις, είτε εντός γηπέδου, είτε εκτός. Γιατί πολλές φορές άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και αξίζουν, με κάποιο τρόπο χαντακώνονται και συνεχίζεται αυτή η διαδικασία».

«Όσο... πετάω, θα παίζω!»

Περίμενες μετά την περυσινή σου χρονιά να κληθείς ξανά στην Εθνική; Είναι ένα παράπονο;

«Κοίτα δεν είναι παράπονο, δεν με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα το κεφάλαιο αυτό. Έχω πει και πάντα το έλεγα ότι πρέπει να προσπαθώ να πηγαίνω καλά με την ομάδα που βρίσκομαι και από εκεί και πέρα ό,τι έρθει είναι μπόνους. Αλλά εντάξει, με την κατάσταση που ήμουν πέρυσι και με την πορεία που έκανα πίστευα ότι θα μπορούσα να βοηθήσω και την Εθνική».

Ποιος σε έχει βοηθήσει περισσότερο στην καριέρα σου;

«Καταρχήν η οικογένειά μου. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου γιατί είχαν την υπομονή να τρέχουν από πίσω όταν ήμουν πιτσιρικάς και να κάνουν χιλιόμετρα πολλά. Από εκεί και πέρα ποδοσφαιρικά σαν τερματοφύλακα με έπιασε θα έλεγα 17 χρονών ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης που ήταν προπονητής στην ΑΕ Αμπελοκήπων τότε και είχα πάει από Α' τοπικό χωρίς τεχνική χωρίς τίποτα δουλεύαμε μαζί κάθε μέρα, κάναμε προπόνηση και πολλά στοιχεία που έχω ακόμα και τώρα τα κουβαλάω από τότε».

Ο Ντίμι με τον πατέρα του

Είσαι στα 38 πλέον. Μέχρι πότε σκοπεύεις να συνεχίσεις;

«Όσο πάει! Έχω γίνει 38 και σαν κατάσταση σωματική αισθάνομαι όπως ήμουν πριν από λίγα χρόνια και καλύτερα. Γιατί βρίσκομαι σε μια ομάδα που μου παρέχει τα πάντα, προσέχω τον εαυτό μου, χτύπα ξύλο δεν είχα τραυματισμούς όσο βρίσκομαι εδώ. Όσο αισθάνομαι έτσι και όσο έχω την τρέλα να πετάω στην εστία από εδώ και από εκεί, θα συνεχίσω. Όταν μια μέρα σηκωθώ και πω "αρκετά" θα σταματήσω».

Είναι και ένα όνειρο πριν το κάνεις να παίξεις με την ομάδα αυτή στην Premier League;

«Γενικά να παίξεις στην Premier League είναι μεγάλη υπόθεση για κάθε ποδοσφαιριστή. Αν τα καταφέρω με τη Μίντλεσμπρο θα είναι ακόμα καλύτερα γιατί είναι η ομάδα που αγαπώ και πονάω. Αλλά ποτέ δεν λέμε ποτέ στο ποδόσφαιρο, ειδικά εγώ αυτό το έχω καταλάβει. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορείς να αποκλείσεις Οπότε μπορεί την άλλη εβδομάδα να παίζω!».

Το πρωτάθλημα ποιος θα το πάρει φέτος;

«Είναι πολύ δύσκολο. Την Τσέλσι βλέπω να πηγαίνει καλά και δεν ξέρω πόσο θα συνεχίσει αυτό. Πιστεύω θα παιχτεί μεταξύ Τσέλσι, Μάντσεστερ Σϊτι και Λίβερπουλ. Οι υπόλοιπες είναι πιο ασταθείς».

Όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα θα έλεγες σε κάποιο παιδί που η καριέρα του είναι στο μεταίχμιο να γεμίσει μια τσάντα με ρούχα και να αναζητήσει εκτός την τύχη του;

«Βέβαια. Αν δεν δοκιμάσεις δεν ξέρεις. Δεν είναι κρίμα μετά από δέκα χρόνια να έχεις φάει την καριέρα σου στην Ελλάδα και να ταλαιπωρείσαι και να έχεις μετανιώσει που δεν δοκίμασες καν; Καλό είναι όποιος πιστεύει στον εαυτό του να κυνηγήσει το όνειρό του και ποτέ δεν ξέρεις, γιατί στο ποδόσφαιρ,ο τουλάχιστον σε αυτή τη χώρα, αν αξίζεις ανταμείβεσαι».

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του, ο Ντίμι Κωνσταντόπουλος δεν μασάει τα λόγια του για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τα όσα βίωσε! Διαβάστε την το Σάββατο (17/12).