Μπορεί να υπάρξει νέος (όγδοος) παγκόσμιος πρωταθλητής;

Είναι πολλοί οι φίλοι και γνωστοί μου, αλλά και άνθρωποι που συναντώ τυχαία που τις τελευταίες ημέρες, οι οποίοι σκανδαλίζονται με την ιδέα, την προοπτική, την προσδοκία (όπως το βλέπει ο καθένας), να είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, όχι αυτό των εκπλήξεων στις πρώτες φάσεις του, αλλά αυτό της μεγάλης έκπληξης στο φινάλε του.

“Φίλε βλέπω την Κροατία πολύ δυνατή, λες να το πάρει...” ή “Τι λείπει δηλαδή στο Βέλγιο για να το σηκώσει, την καλύτερη ομάδα και τους καλύτερους παίκτες έχει...” είναι μερικές από τις φράσεις που ακούω όλο και περισσότερο τις τελευταίες ημέρες. Προσοχή δεν μιλώ από στοιχηματικής άποψης και δεν με αφορά το... σπορ με αυτόν τον τρόπο. Απλώς προσπαθώ να καταλάβω αν έφτασε η ώρα, αν ωρίμασαν οι συνθήκες να δούμε μία νέα, διαφορετική από κάθε άλλη φορά Παγκόσμια πρωταθλήτρια;

Δεν θα το υποστήριζα με θέρμη αυτό το σενάριο, αλλά δεν θα το απέκλεια κιόλας και εξηγώ. Αντιλαμβάνομαι ότι μία ή και δύο ακόμη, από τις ομάδες τύπου Κροατία, Βέλγιο, Μεξικό, Πορτογαλία που δεν έχουν πάρει ποτέ το τρόπαιο, μπορούν να βρεθούν στα ημιτελικά, αλλά να φτάσουν μέχρι το φινάλε και να το σηκώσουν είναι κάτι διαφορετικό. Αν μάλιστα δεν ήταν εξαιρετικά πιθανό να έχουμε στους 16 ζευγάρι Βραζιλία – Γερμανία και άρα ένα πολύ μεγάλο φαβορί έξω από νωρίς, θα έλεγα ότι είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν είναι έτοιμη ούτε η Κροατία, ούτε το Βέλγιο, ούτε το Μεξικό για να σηκώσουν κούπα.

Οι αποστάσεις σε αυτό το Μουντιάλ μεταξύ των θεωρητικά μικρών και των θεωρητικά μεγάλων, είναι αλήθεια ότι έχουν μικρύνει ακόμη περισσότερο και αυτό γιατί πλέον οι περισσότεροι από τους παίκτες των “μικρών”, παίζουν κάθε εβδομάδα με τους παίκτες των “μεγάλων”. Αν εξαιρέσεις την Εθνική ομάδα του Παναμά και της Σαουδικής Αραβίας, οι παίκτες των άλλων Εθνικών ομάδων αντιμετωπίζουν τα πράγματα από την οπτική γωνία της ίδια ευθείας. Η Αίγυπτος για παράδειγμα που αποκλείστηκε, δεν έχει μόνο ένα Σαλάχ, αλλά έχει παίκτη που παίζει στην Αρσεναλ (Ελνενί), έχει παίκτες που παίζουν στην Πρέμιερ Λιγκ (5 συνολικά) έχει παίκτες που παίζουν στην Ισπανία, στην Γαλλία και άρα έχουν παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο του ανταγωνισμού και μάλιστα παραστάσεις σε εβδομαδιαία βάση.

Αυτό αν γυρίσουμε το χρόνο προς τα πίσω δεν το συναντούσαμε. Οι Ιρανοί που παίζουν σχεδόν όλοι στην Ευρώπη, τις προηγούμενες φορές όταν έκαναν το ταξίδι για το Μουντιάλ, ταξίδευαν σε έναν άγνωστο για αυτούς κόσμο, τον οποίο είχαν δει μόνο από την τηλεόραση. Το ίδιο και οι Αιγύπτιοι, οι Ιάπωνες, ο Νοτιοκορεάτες, οι Αυστραλοί, οι Περουβιανοί. Πλέον αυτό δεν υπάρχει, αυτή η απόσταση δεν υφίσταται και για αυτό η Αγγλία φτύνει αίμα να νικήσει την Τυνησία, η Αργεντινή δεν νικά την Ισλανδία και το Ιράν κάνει κόλαση την ζωή των Ισπανών.

Από αυτό το σημείο όμως, ως το σημείο να μας προκύψει νέα πρωταθλήτρια κόσμου νομίζω υπάρχει απόσταση. Αν μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, οι Βέλγοι σε πρώτο πλάνο και οι Κροάτες σε δεύτερο θα έπρεπε να έχουν ταξιδέψει στη Μόσχα με στόχο την κατάκτηση του τροπαίου. Να το έχουν θέσει ως στόχο. Αυτό λέει, “φωνάζει” για την ακρίβεια το ρόστερ τους. Είναι σίγουρα καλύτερο των Αργεντινών που πήγαν εκεί για να το πάρουν, δεν μοιάζει χειρότερο από αυτό των Γερμανών, που είναι φαβορί. Και οι Βέλγοι και οι Κροάτες όμως μοιάζουν ότι αν φτάσουν στα ημιτελικά θα είναι όχι απλώς ευχαριστημένοι, αλλά και χορτάτοι. Ποτέ δεν ψέλισαν καν την πιθανότητα να πάρουν το τρόπαιο και το να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται, είναι ο στόχος που έχουν θέσει. Ισως η μοναδική περίπτωση που δεν ισχύει αυτό από τις μη πρωταθλήτριες κόσμου είναι η Πορτογαλία. Αυτοί δεν θα έπαιζαν έναν ημιτελικό με την λογική τι ωραία που φτάσαμε ως εδώ, αλλά με σφικτά πρόσωπα και στόχο την κατάκτηση. Οι Πορτογάλοι είναι οι μόνοι λόγω νοοτροπίας και προπονητή και φυσικά Κριστιάνο, οι οποίοι με ψήνουν ότι μπορούν, αν και το ρόστερ τους έχει πολλά ζητήματα. Για τους άλλους που διαθέτουν ακόμη μεγαλύτερης ποιότητας ποδοσφαιριστές, ακόμη αμφιβάλλω ότι έχουν ψηθεί τόσο ώστε να είναι έτοιμοι να το σηκώσουν.

Από την άλλη πλευρά κοιτάω και λίγο το ταμπλό. Από τις 8 ομάδες που το έχουν σηκώσει η μία (Ιταλία) δεν έχει πάει καν στη Ρωσία και έξι από τις άλλες επτά μπορεί να αναμετρηθούν μεταξύ τους σε νοκ άουτ ματς από την φάση των “16”. Βραζιλία – Γερμανία, Γαλλία – Αργεντινή και Ισπανία – Ουρουγουάη είναι πιθανό να είναι τρία από τα οκτώ ζευγάρια της φάση των “16”. Κάπως έτσι ανοίγει ο δρόμος για αυτούς που ονειρεύονται ανατροπές και παραμυθένιες ιστορίες σαν αυτή της Ελλάδας στο Euro 2004. Ποιος ξέρει ίσως όντως να ήρθε η ώρα...