Eνας Μέσι δεν φέρνει την Ανοιξη…

H εμφάνιση της Αργεντινής κόντρα στην Ισλανδία και το τελικό 1-1 έχουν ρίξει πολύ νερό στο μύλο της συζήτησης για τις προοπτικές που έχει η ομάδα του Μέσι στο Μουντιάλ της Ρωσίας.

Ηδη τα φαντάσματα του παρελθόντος με τους πρόωρους αποκλεισμούς από τη διοργάνωση, έχουν αρχίσει να βγαίνουν από τις ντουλάπες και η ανησυχία είναι έντονη.

Το χαμένο πέναλτι του Μέσι, κάνει ακόμα πιο έντονους τους φόβους για νέα αποτυχία κι αν για κάποιους είναι νωρίς για συμπεράσματα, η πρώτη εικόνα για τους φίλους της Αργεντινής, είναι δεόντως προβληματική

Αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι το ταλέντο περισσεύει σε αυτή την ομάδα, κόντρα στους Ισλανδούς αυτό δεν φάνηκε σε καμία στιγμή. Η ομάδα του Σαμπάολι ήταν εγκλωβισμένη από τους σκληροτράχηλους Ισλανδούς που μου θύμισαν την Ελλάδα του 2004 και ουδέποτε μπόρεσε να δείξει το κάτι παραπάνω.

Φλύαρη, χωρίς έμπνευση και πάθος η Αργεντινή ουσιαστικά παγιδεύτηκε στο τείχος που όρθωσε μπροστά της η Ισλανδία

Ειδικά μετά την ισοφάριση που θα περίμενε κανείς από τους Αργεντινούς ν΄ αντιδράσουν, έδειξαν να έχουν τα πόδια τους ακόμα πιο βαριά και ουσιαστικά ολοκληρώθηκε το ματς χωρίς σοβαρή απειλή.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα κατά τη γνώμη μου, στην Αλμπισελέστε, εστιάζεται στη μεσαία γραμμή η οποία είναι κατώτερη των προσδοκιών που έχουν οι Αργεντινοί για μία τέτοια διοργάνωση.

Ο Μπίλια δεν δικαίωσε τον Σαμπάολι για την επιλογή ενώ ο Μπανέγα που όλοι θεωρούσαν ότι θα είναι βασικός, όχι μόνο έμεινε στον πάγκο, αλλά όταν μπήκε, δεν κατάφερε να δείξει τίποτα. Ο 34χρονος Μασεράνο μάλλον έπαιξε για να πετύχει το ρεκόρ των 144 συμμετοχών ενώ και ο Μέσα, μόνο το νέο αστέρι των Αργεντινών δεν είναι, όπως τουλάχιστον τον θεωρούν στη χώρα του.

Όλα αυτά βέβαια δεν θα τα συζητούσαμε τώρα, εάν ο Μέσι είχε ευστοχήσει. Ωστόσο στο ποδόσφαιρο και τη ζωή δεν λειτουργείς με το… εάν, παρά με τα γεγονότα και η Αργεντινή έδειξε ότι δύσκολα θα ξεχωρίσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας.

Πάμε τώρα στον Μέσι, ο οποίος ήταν και ο μοιραίος παίκτης του αγώνα. Είναι εμφανέστατη η πίεση που έχει να οδηγήσει την Αργεντινή στην κατάκτηση του τροπαίου, αλλά είναι εξίσου φανερό ότι αυτή την πίεση, ούτε και αυτός ο υπερπαίκτης δεν μπορεί να την αντέξει.

Κοιτούσες το βλέμμα του πριν από την εκτέλεση του πέναλτι και αντιλαμβανόσουν ότι το μυαλό του δεν ήταν καθαρό, αλλά πολιορκημένο από χιλιάδες σκέψεις.

Το πέναλτι δεν ήταν το γνωστό πέναλτι του Μέσι στη Μπαρτσελόνα, αλλά το πέναλτι του Μέσι στην Αργεντινή, τη χώρα που τον θεωρεί εθνικό ήρωα και επάνω του έχει εναποθέσει όλα τα όνειρα και τις ελπίδες για την επιστροφή στην κορυφή του κόσμου.

Το ποδόσφαιρο, όμως, έχει αλλάξει κι ένας ποδοσφαιριστής, όσο καλός κι αν είναι, δεν μπορεί να είναι μία ομάδα μόνος του και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να κατακτήσει μόνος του ένα ολόκληρο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Στη διαχείριση του Μέσι λοιπόν, πρέπει να συγκεντρωθεί κατά τη γνώμη μου και η συζήτηση στην Αργεντινή την επόμενη της ισοπαλίας με την Ισλανδία. Οσο τα περιμένουν όλα από αυτόν, τόσο πιο δύσκολη θα είναι η αποστολή της ομάδας του Σαμπάολι.

Οι περισσότερες ομάδες ξέρουν πώς να τον αντιμετωπίζουν και να τον βγάζουν… έξω από τα νερά του, όπως έκανε ιδιαιτέρως επιτυχημένα η Ισλανδία.

Εκεί λοιπόν πρέπει να μιλήσει η κλάση των συμπαικτών του, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να επιδείξουν τις ικανότητες τους, χωρίς να περάσει απαραίτητα η μπάλα από τα πόδια του άσου της Μπαρτσελόνα.

Διαφορετικά, η Αργεντινή θα είναι πολύ κοντά σε μία νέα εθνική τραγωδία…