Αυτή την κούπα, ποιoς θα την πάρει;

Είναι ένα Μουντιάλ από το οποίο απουσιάζει η Ιταλία και η Ολλανδία. Δεν το λες λίγο, να λείπουν δύο από τις ομάδες που αν ήταν εκεί, θα ήταν σίγουρα και στην κουβέντα για το αν μπορούν να το σηκώσουν.

Από την άλλη κοιτάς τις 32 και αναρωτιέσαι αν μπορεί να υπάρξει νέα κάτοχος του τροπαίου, ομάδα που δεν το έχει πάρει δηλαδή ποτέ και θα το σηκώσει πρώτη φορά στην Ρωσία. Από δύσκολο ως απίθανο. Να μην το σηκώσει στο τέλος κάποια από τις Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη από την Λατινική Αμερική, ή Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Αγγλία από την Ευρώπη.

Η αλήθεια είναι ότι η μόνη σκέψη που κάνεις είναι το Βέλγιο ή η Πορτογαλία του Κριστιάνο. Και επίσης αλήθεια είναι ότι αν δεις το ρόστερ τους (και των Βέλγων και των Πορτογάλων) απαντάς καταφατικά στο ερώτημα αν μπορούν να το σηκώσουν. Από την άλλη γνωρίζοντας την ιστορία των Βέλγων και πόσο εύκολο είναι να χαλάσουν οτιδήποτε έχουν φτιάξει μόνοι τους, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι δύσκολα θα το πετύχουν και φέτος, ενώ για την Πορτογαλία του Κριστιάνο μάλλον το βρίσκεις υπερβολικό μετά το Euro να πάρουν και Mundial, δεν τους έχω για τόσο μεγάλη ομάδα.

Από τους 7 κατόχους που είναι εκεί, η ομάδα που στα μάτια μου ξεχωρίζει είναι η Βραζιλία. Και αυτό γιατί δεν είναι μία από τις καλύτερες εκδόσεις της, αλλά μία από τις αποτελεσματικότερες, μία... Ευρωπαία Βραζιλία για να το γράψω έστω και αδόκιμα όπως το φαντάζομαι. Μοιάζει, λίγο... κουτσή από τα δεξιά χωρίς τον Ντάνι Αλβες, αλλά η μεσαία της γραμμή σε όποια έκδοση κι' αν κυκλοφορεί (Κασεμίρο, Φερναντίνιο, Παουλίνιο στη συντηρητική μορφή της ή Κασεμίρο, Κουτίνιο, Φρεντ στην πιο επιθετική) η Βραζιλία είναι μία ομάδα με τακτική προσήλωση στο παιχνίδι της και για Βραζιλία αρκετά τιθασευμένη. Μία Βραζιλία που μου θυμίζει αντίστοιχες εκδόσεις της Βραζιλίας που δεν γοήτευσαν το κοινό όπως αυτή του 1982 για παράδειγμα, αλλά που έφτασαν ως την κατάκτηση του τροπαίου όπως συνέβη για παράδειγμα στις ΗΠΑ το 1994.

Η Αργεντινή αντίθετα δεν μου βγάζει τίποτα, όχι κατά ανάγκη με την αρνητική έννοια. Μου είναι τόσο δύσκολο να εκτιμήσω τι να περιμένω ή τι να δω από τον Μέσι και την παρέα του, που πραγματικά δεν θα μου κάνει έκπληξη να το πάρει, όπως δεν θα μου κάνει έκπληξη να αποκλειστεί από την φάση των ομίλων, αφού το γκρουπ με Κροατία, Ισλανδία, Νιγηρία, είναι μάλλον δύσκολο. Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται αν ο Μέσι στην τελευταία ευκαιρία του είναι ικανός να τους οδηγήσει στον τίτλο μόνος του. Η απάντηση μου είναι ότι δεν είμαστε στο 1986 και στην ποδοσφαιρική εποχή που ένας Μαραντόνα και 10 μέτριοι έφταναν για να πάρεις Παγκόσμιο Κύπελλο. Σήμερα είναι αλλιώς και δεν ξέρω αν με αυτά τα χαφ και κυρίως αυτούς τους αμυντικούς μπορεί ακόμη και αυτός ο Μέσι να πάρει από το χέρι την Αργεντινή και να την οδηγήσει στην κορυφή.

Οσο για την Ουρουγουάη έστω κι' αν είναι μία ομάδα που εκτιμώ ότι έχει πάρα πολλές δυνατότητες και ρόστερ για να πάει πολύ ψηλά, δεν το προσδιορίζω αυτό το... ψηλά ως την κορυφή του κόσμου. Μου μοιάζει πολύ κάτι τέτοιο για τις δυνατότητές τους. Σουάρες – Καβάνι ως επιθετικό δίδυμο έχουν ελάχιστοι, ίσως και κανείς, Γκοδίν στην άμυνα λίγοι, αλλά συνολικά την Ουρουγουάη όχι λόγω φανέλας μόνο, αλλά και λόγω ρόστερ δεν θα την τοποθετούσα στις υποψήφιες να το πάρουν. Μέχρι τετράδα θα έβαζα το ταβάνι τους.

Στην πραγματικότητα αυτό είναι και το ταβάνι των Αγγλων, για να μην γράψω ότι είμαι και απλόχερος μαζί τους. Νομίζω ότι θα μας γοητεύσουν, θα μας αφήσουν καλές εντυπώσεις, θα πούμε ότι έπαιξαν ωραία μπάλα, αλλά κάπου εκεί στους οκτώ θα μας αποχαιρετήσουν... Δεν το πήραν με χαφ όπως ο Τζέραρντ και ο Λάμπραρντ, να το πάρουν με τον Ντάιερ και τον Χέντερσον είναι αλήθεια θα μου προκαλέσει τεράστια έκπληξη...

Αντίθετα δεν θα μου κάνει για τους Γάλλους. Κατά την άποψή μου έχουν το πληρέστερο ρόστερ σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Για κάποιο λόγο όμως νομίζω ότι η ψυχοσύνθεσή τους είναι τέτοια που δεν θα πόνταρα επάνω τους για κατάκτηση παρά μόνο αν το Μουντιάλ διεξάγονταν στη Γαλλία. Κάπου νομίζω θα σταματήσουν, για παράδειγμα στα ημιτελικά ή ακόμη και στον τελικό που θα φτάσουν αλλά δεν θα κατακτήσουν.

Δεν θα γράψω το ίδιο για τους Γερμανούς κι' ας τους λείπει ένας πιο αξιόπιστος ή πιο μεγάλος αν προτιμάτε φορ, από τον Τίμο Βέρνερ, ο οποίος βέβαια είναι πολύ ταλαντούχος, αλλά χωρίς το ειδικό βάρος του φορ της Εθνικής Γερμανίας ακόμη. Εκτος κι' αν το αποκτήσει σε αυτή τη διοργάνωση. Οι Γερμανοί θα είναι η πιο ομάδα και παρά το γεγονός ότι είναι λιγότερο λειτουργική και κυρίως λαμπερή έκδοση από αυτή που μας παρουσίασαν στα γήπεδα της Βραζιλίας είναι πάντα για να τους μετράς.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους Ισπανούς, μόνο που κανείς δεν ξέρει πόσο θα επηρεαστούν από όλη αυτή την ιστορία με τον Λοπετέγκι, την Ρεάλ, την απόλυση του Βάσκου δύο μέρες πριν το πρώτο παιχνίδι, την αντικατάστασή του από τον Ιέρο κ.ο.κ.

Από όλους τους υπόλοιπους η αλήθεια είναι ότι δεν περιμένω κάτι τρομερό. Ναι είμαι περίεργος να δω αν αυτή η σούπερ μεσαία γραμμή των Μόντριτς, Ράκιτιτς, Κοβατσιτς μπορεί να στείλει τους Κροάτες πολύ ψηλά, αν η Κολομβία θα παντρέψει αρμονικά όλο αυτό το ταλέντο που έχει, αν η Νιγηρία είναι όντως η καλύτερη αφρικανική ομάδα, αν υπάρχει ασιατική που μπορεί να πάει μακριά την βαλίτσα, η πιο απλά ποια μπορεί να κάνει την έκπληξη του τύπου να παίξει προημιτελικό από τους υπόλοιπους. Προσωπικά ως ευχάριστη έκπληξη του τουρνουά θα μπορούσα να δω τους Πολωνούς. Δεν είναι μόνο ο Λεβαντόφσκι και έχουν πολύ σοβαρό προπονητή...