Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις που είχαμε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μας στη Βαλένθια και στο προπονητικό κέντρο του Ciutat Esportiva (μαζί με τους προπονητές των Ακαδημιών της Βαλένθια από την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, GPS SEE / Valencia CF) ήταν αυτή με τον διευθυντή των ακαδημιών της Βαλένθια, Λουίς Βιθέντε Ματέο.

Μέσα στο Ciutat Esportiva, στο προπονητικό κέντρο της Βαλένθια, λειτουργεί όλος ο οργανισμός του συλλόγου, από το πρώτο στάδιο των ακαδημιών μέχρι και την πρώτη ομάδα. Οι «Νυχτερίδες» δίνουν μεγάλη σημασία στον συνδυασμό του ποδοσφαίρου και της εκπαίδευσης για να παράγουν παίκτες με ήθος και αξίες, προκειμένου να μπορούν να πατάνε με σταθερά βήματα εντός και εκτός ποδοσφαιρικών γραμμών.

Τα τελευταία χρόνια η Βαλένθια έστρεψε σχεδόν αποκλειστικά το ενδιαφέρον της στην παραγωγή ταλέντων για να αρχίσουν και πάλι να… ταΐζουν την πρώτη ομάδα με παίκτες που θα νιώθουν τον σύλλογο, θα γνωρίζουν το βάρος της φανέλας και θα μπορούν να μεταδίδουν τα ιδανικά της Βαλένθια στους υπόλοιπους. Φυσικά, μακροπρόθεσμα υπάρχει και το κίνητρο της πώλησης αυτών των παικτών, κάτι που δεν είναι κρυφό από τη στιγμή που ζούμε σε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον άρρηκτα συνδεδεμένο με τα οικονομικά.

Για όλα αυτά μιλάει στην κάμερα του gazzetta.gr ο Λουίς Βιθέντε Ματέο, ο οποίος συνολικά αναλύει τον τρόπο της δουλειάς των ακαδημιών, το πλάνο τους, την εξέλιξη των ποδοσφαιριστών μέχρι να χτυπήσουν την πόρτα της πρώτης ομάδας και βέβαια τη στροφή που έχει κάνει πρόσφατα η Βαλένθια με τη δημιουργία ακαδημιών στην Ελλάδα και στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Γιατί η ακαδημία της Βαλένθια είναι διαφορετική; Τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει από άλλες ακαδημίες ομάδων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο;

«Δεν θα έλεγα ότι είναι μια ακαδημία διαφορετική γιατί υπάρχουν πάρα πολλές ακαδημίες στην Ισπανία, στην Ευρώπη και στον κόσμο και όλες δουλεύουν πάνω στο ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πέντε χρόνια υπήρξε μια τεράστια αλλαγή στην δομή της ακαδημίας. Εδώ δουλεύουμε με μία πολύ δυνατή δομή σε κάθε τομέα, όπου υπάρχουν επαγγελματίες που είναι επικεντρωμένοι στην εξέλιξη κάθε ποδοσφαιριστή. Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη διαφορά σε σχέση με άλλες ακαδημίες, εδώ ασχολούμαστε πολύ με την εξέλιξη κάθε ποδοσφαιριστή από πολύ μικρή ηλικία, συνεπώς επιδιώκουμε πολύ στο να δώσουμε μορφή στον ποδοσφαιριστή από την ακαδημία για να συνεχίσει να μεγαλώνει μαζί μας και να έχει μια κατάλληλη ταυτότητα αυτού του συλλόγου. Γι’ αυτό αυτός ο σύλλογος είναι διαφορετικός. Για την ιστορία του, για τη δομή του, γιατί είναι ένας σύλλογος σε μια πόλη όπως η Βαλένθια που όλος ο κόσμος είναι κοντά στην ομάδα. Αυτή είναι η κυριότερη διαφορά που τη δεδομένη στιγμή μας διαχωρίζει από άλλες ακαδημίες και μας κάνει διαφορετικούς».

Πόσο σημαντικό είναι ένας σύλλογος όπως η Βαλένθια να πιστεύει στους δικούς της ποδοσφαιριστές και στην εξέλιξή τους; Πόσο σημαντικό είναι αυτό για το ρόστερ της πρώτης ομάδας και πόσο βοηθάει αυτό και οικονομικά την ομάδα σχετικά με μελλοντικές πωλήσεις;

«Για την πρώτη ομάδα είναι πολύ σημαντικό. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές ντόπιοι που έχουν αναδειχθεί από την ακαδημία και υπάρχουν ποδοσφαιριστές που νιώθουν τον σύλλογο, που έχουν το συναίσθημα μέσα τους να παίξουν στο Μεστάγια και να κάνουν ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα και να καθιερωθούν. Είναι πολύ σημαντικό επίσης για ποδοσφαιριστές που έρχονται απ’ έξω να γνωρίσουν την ομάδα, γιατί υπάρχουν ποδοσφαιριστές που έρχονται από το εξωτερικό και όπως είναι λογικό δεν ξέρουν τον σύλλογο, καθώς ποτέ δεν ήταν εδώ. Αν έχεις έναν νέο ποδοσφαιριστή από την αρχή στην ακαδημία ο οποίος φτάνει να παίζει στην πρώτη ομάδα, μπορεί να του εξηγήσει πολύ καλά τα πράγματα γύρω από τη Βαλένθια, τους οπαδούς, τον Τύπο και ό,τι βρίσκεται γύρω από τον σύλλογο. Από εκεί και πέρα για μένα το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα, αλλά όταν μιλάμε για παίκτες από 15 ως 17 ετών είναι μια επιχείρηση. Γιατί ξεκινούν να συμπεριφέρονται στα παιδιά ως ποδοσφαιριστές που μπορεί να πάρουν μεταγραφή σε άλλους συλλόγους ή να φτάσουν στην πρώτη ομάδα και να έχουν μια αξία. Είναι πολύ σημαντικό από ποτέ το να συνδυάζεις το άθλημα με τις διαπραγματεύσεις γιατί δημιουργείς έτσι μια οικονομική ισορροπία στην πρώτη ομάδα και ο σύλλογος είναι πολύ πιο σταθερός αν έχει νέους ποδοσφαιριστές που έρχονται στην πρώτη ομάδα».

Ποια είναι η μεθοδολογία που υπάρχει στην ακαδημία της Βαλένθια; Ποια είναι τα τεχνικά χαρακτηριστικά εκείνα που προσπαθούν να βελτιώσουν οι προπονητές στους νέους παίκτες και υπάρχει κάποιο πλάνο για τους νέους ποδοσφαιριστές να μάθουν τον τρόπο παιχνιδιού της πρώτης ομάδας;

«Δεν είμαι υπεύθυνος για τη μεθοδολογία, αλλά τη γνωρίζω πολύ καλά γιατί εδώ και πέντε χρόνια την αναλύω σε κάθε στάδιο. Θέλουμε οι μικροί παίκτες σε κάθε φάση να εξελίσσονται με βάση την ηλικία τους, αλλά από τις ηλικίες των 6, 7, 8, 9 χρονών δεν μπορούμε να αρχίσουμε να τους διδάσκουμε τακτική γιατί δεν πρόκειται να την καταλάβουν. Αυτό που θέλουμε είναι σε αυτές τις μικρές ηλικίες να καταλάβουν τις τεχνικές ικανότητες ώστε όταν φτάσουν στα 11, 12, 13 τους ο προπονητής να ασχοληθεί με την τακτική και το συλλογικό παιχνίδι. Γι’ αυτό στην εξέλιξη των μικρών παικτών πρέπει να ξέρουμε ότι η ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο. Δεν είναι το ίδιο να δείξεις κάτι σε ένα παιδί 6 ετών και σε ένα παιδί που είναι 12 χρονών, και σε έναν έφηβο 18 ετών που βρίσκεται ένα βήμα από τη δεύτερη ομάδα ή την πρώτη ομάδα. Συνεπώς η μεθοδολογία είναι πολύ συγκεκριμένη. Σε σχέση με άλλους συλλόγους προσπαθούμε να βρούμε ένα προφίλ προπονητή που θα προσαρμοστεί στην ηλικία του παιδιού. Και γι’ αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο γιατί στους μεγάλους συλλόγους οι προπονητές πάντα έχουν την ικανότητα και τη νοοτροπία να συνεχίζουν να αναπτύσσονται και εδώ θα πρέπει να καθιερώνονται σε συγκεκριμένες ηλικίες και να έχουν υπομονή για να τους διδάσκουν όλο και καλύτερα».

Και φυσικά τα παιδιά των ακαδημιών μαθαίνουν να παίζουν στο στυλ της πρώτης ομάδας, έτσι δεν είναι;

«Ναι, αλλά όπως εξήγησα νωρίτερα, αυτό συμβαίνει μόνο στο τελευταίο επίπεδο της μεθοδολογίας των ακαδημιών. Σε πολύ νεαρές ηλικίες δεν τους εξηγούμε πως παίζει η Βαλένθια γιατί δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Όταν έχεις ένα παιδί 6, 7, 8 ετών αν προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε πως παίζει ο Μαρθελίνο δεν πρόκειται να το καταλάβουν, να το κατανοήσουν. Είναι ένα διαφορετικό επίπεδο, είναι παιδιά 8 ετών, ένα ποδόσφαιρο το οποίο για μένα δεν είναι αληθινό. Πρέπει να δείξεις στο παιδί ώστε όταν φτάσει τα 11 να έχει καταλήξει στη θέση που του ταιριάζει και από εκεί και πέρα να του δείξεις τα πάντα. Σε εμάς η πρώτη ομάδα είναι κοντά όταν οι κατηγορίες αρχίζουν να χωρίζονται σε νέων, ελπίδων και δεύτερης ομάδας, αλλιώς η πρώτη ομάδα βρίσκεται πολύ μακριά για να μπορεί να αποτελεί παράδειγμα για ένα παιδί 8 ετών, γιατί δεν θα μπορέσει να κατανοήσει αυτά τα πράγματα».

Πέρα από το ποδόσφαιρο τι άλλες δραστηριότητες υπάρχουν στις ακαδημίες της Βαλένθια πάνω στην εκπαίδευση των νέων και πόσο σημαντικές είναι για την καριέρα ενός παιδιού στο μέλλον;

«Το πιο σημαντικό πρόγραμμα που έχουμε είναι το εκπαιδευτικό. Ξεκινήσαμε την περασμένη χρονιά και είναι πάρα πολύ σημαντικό από ποτέ ένας μικρός ή μια μικρή να μην μαθαίνει μόνο ποδόσφαιρο. Γιατί για να φτάσει σε επαγγελματικό επίπεδο θα πρέπει να είναι καλός άνθρωπος, να διαβάζει, να έχει χόμπι, να ελέγχει σε ψυχολογικό επίπεδο ό,τι συμβαίνει μέσα στο γήπεδο και να παίρνει σωστές αποφάσεις. Σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα όπως αυτό που έχουμε ξεκινήσει που είναι ευθυγραμμισμένο απόλυτα με το ποδόσφαιρο, θέλουμε οι παίκτες όταν αναπτύσσονται να μην είναι μόνο έξυπνοι στο ποδόσφαιρο, αλλά και στις σπουδές τους και να έχουν μια φυσιολογική ζωή γιατί σε διάφορα παιδιά που έχουμε εδώ το ποδόσφαιρο θα τελειώσει μια μέρα. Δεν θα γίνουν όλοι επαγγελματίες. Γι’ αυτό λοιπόν θέλουμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα να το ευθυγραμμίσουμε με το ποδόσφαιρο για να δώσουμε στο κάθε παιδί μια άλλη επιλογή αν δεν είναι εδώ ή αν φτάσουν στα 20 και πρέπει να κάνουν κάτι άλλο πέρα από το ποδόσφαιρο, να σπουδάσουν ιατρική, νομική, να γίνουν δάσκαλοι, καθηγητές ή να έχουν μια άλλη επιλογή».

Από ποια ηλικία ένας ποδοσφαιριστής με πολύ ταλέντο και μεγάλη ποιότητα μπορεί να κάνει το βήμα για την πρώτη ομάδα και αυτό είναι κάτι που το αποφασίζει ο προπονητής της πρώτης ομάδας ή μετά από μια συνεργασία με την ακαδημία;

«Εμείς εδώ στην ακαδημία σεβόμαστε πολύ τις ηλικίες και τα επίπεδα και προσπαθούμε οι παίκτες μας να είναι έτοιμοι στις κατηγορίες που βρίσκονται, ώστε στη συνέχεια όταν διαπιστώσουμε ότι έχει ολοκληρώσει την πρόοδό του, να μπορέσουμε να τον ανεβάσουμε κατηγορία. Υπάρχουν παίκτες ηλικίας 17, 18, 19 ετών που προπονούνται με την πρώτη ομάδα. Ένα τελευταίο παράδειγμα είναι ο Φεράν Τόρες, ο οποίος είναι 18 ετών και είναι ποδοσφαιριστής της πρώτης ομάδας και ήδη έχει κάνει ντεμπούτο στην Primera Division και μπορεί να μην παίρνει πολλά λεπτά συμμετοχής, αλλά σιγά-σιγά παίζει. Για μας είναι ένας συνδυασμός, μια δουλειά μεταξύ της ακαδημίας και της πρώτης ομάδας. Δεν μπορείς να πάρεις κατευθείαν μια απόφαση και να βάλεις έναν παίκτη στην πρώτη ομάδα, γιατί είναι τελείως διαφορετικό το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες από αυτό σε επαγγελματικό επίπεδο. Έτσι, υπάρχει μεγάλη συνεννόηση μεταξύ της πρώτης ομάδας και της ακαδημίας ώστε η πρώτη ομάδα να παίρνει έτοιμους ποδοσφαιριστές και εμείς να γνωρίζουμε ότι η πρώτη ομάδα έπεται ώστε οι ποδοσφαιριστές που θα πάνε εκεί να είναι έτοιμοι να παίξουν στο κορυφαίο επίπεδο. Πρέπει συνεπώς να υπάρχει πολύ συζήτηση και αρκετή συνεργασία, γιατί διαφορετικά είναι αδύνατον να εμπιστευτείς τους ποδοσφαιριστές που έχουν επίπεδο, και χωρίς εμπιστοσύνη δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν στην ελίτ».

Πως αισθάνεσαι που παίκτες όπως ο Γκαγιά, ο Σολέρ, ο Λάτο, ο Βιδάλ που είναι πλέον παίκτες της πρώτης ομάδας προέρχονται από την ακαδημία του συλλόγου και ποιοι μπορεί να είναι τα επόμενα αστέρια της ομάδας; Είπες πριν για τον Φεράν Τόρες, υπάρχει ακόμα ο Κάνγκιν Λι που πιθανώς να είναι το επόμενο αστέρι του συλλόγου…

«Προτιμώ να χρησιμοποιώ τη λέξη ποδοσφαιριστής περισσότερο και όχι αστέρι. Είναι μια λέξη που την έχουμε απαγορεύσει στην ακαδημία. Γιατί όταν βάζεις μια ετικέτα όπως αστέρι ή πολύ καλός ποδοσφαιριστής η νοοτροπία αλλάζει. Αν λοιπόν έχεις γενιές που έρχονται όπως ο Κάνγκιν και άλλοι νέοι παίκτες τότε σίγουρα θα έχεις 3, 4, 5 παίκτες με μέλλον για να συναγωνιστούν στο ανώτατο επίπεδο σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Γκαγιά, ο Λάτο, ο Χιλ, ο Βιδάλ και τώρα ο Φεράν είναι ένα παράδειγμα για τα παιδιά που έρχονται από πίσω για το τι συμβαίνει πραγματικά σε αυτόν τον σύλλογο. Δηλαδή ό,τι συμβαίνει δεν είναι ένα ψέμα, μια ουτοπία αλλά έχοντας δει να παίζουν αυτά τα παιδιά που αποτελούν πλέον ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας προερχόμενοι από την ακαδημία, τους γνωρίζουν, έχουν μιλήσει μαζί τους και για μας αυτό είναι πολύ σημαντικό. Γιατί το καθημερινό παράδειγμα είναι εδώ και δεν χρειάζεται να το βρουν εκτός, συμβαίνει εδώ, και αυτό μεταφέρεται σε όλα τα παιδιά και τότε αυτά έχουν μια μεγάλη προσδοκία γιατί πολύ λίγα παιδιά καταφέρνουν να παραμείνουν σε αυτή την ακαδημία. Το συναίσθημα είναι λοιπόν πολύ σημαντικό για να είναι υπεύθυνοι για να μπορέσουν να στηριχτούν σε αυτά τα παιδιά. Γιατί στο άμεσο μέλλον το πολύ μέχρι 4 παιδιά θα καταφέρουν να φτάσουν στην πρώτη ομάδα ή να παίξουν ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο».

Πόσο σημαντική είναι η δεύτερη ομάδα της Βαλένθια για τους ποδοσφαιριστές της ακαδημίας ώστε να έχουν την εμπειρία πριν φτάσουν στην πρώτη ομάδα και ποια είναι η συνεργασία μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης ομάδας συγκεκριμένα;

«Για μένα δεν αποτελεί συνεργασία, όσο το ότι η δεύτερη ομάδα είναι μια ομάδα με περισσότερο στοιχεία δομής, ένα επίπεδο παραπάνω στην εξέλιξη του νεαρού ποδοσφαιριστή για να μπορεί να αντεπεξέλθει σε ένα πολύ ανώτερο επίπεδο. Είμαστε στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας, όπου υπάρχουν ομάδες που είναι κοντά στην Primera ή στη Segunda Division. Συνεπώς οι ποδοσφαιριστές από 17 ως 20 ετών περνούν από μια δοκιμασία, στην οποία οι νεότεροι σε ηλικία δεν είναι έτοιμοι για αυτό το επίπεδο. Για μας είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε αν ένας παίκτης είναι έτοιμος για να πάει στην πρώτη ομάδα ή να περιμένει λίγο ακόμα, να έχει υπομονή για να παίξει 40 με 80 παιχνίδια και να είναι έτοιμος στην ηλικία των 20 ετών. Βρίσκονται λοιπόν ένα βήμα πιο πριν ώστε να αποκτήσουν την εμπειρία για να πάνε από εκεί και πέρα είτε στην πρώτη ομάδα, ή σε ομάδα της Segunda, ή να καθιερωθούν στο επίπεδό τους αν δεν μπορούν να κάνουν το άλμα στο επόμενο επίπεδο γιατί όπως είπαμε και πριν δεν έχουν όλοι οι παίκτες τη δυνατότητα να παίξουν ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο».

Πως είναι η συνεργασία με τις ακαδημίες στις άλλες χώρες, όπως με αυτές στη Νοτιοανατολική Ευρώπη; Υπάρχει πραγματικό ταλέντο σε εκείνη την περιοχή της νότιας Ευρώπης για να δημιουργήσετε ακαδημίες σε αυτές τις χώρες;

«Είναι μια συνεργασία που κάθε φορά την νιώθουμε όλο και πιο κοντά, γιατί είναι ένα νέο πρότζεκτ που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγα χρόνια που μαζί με το μάρκετινγκ, ευθυγραμμισμένο με όλη την ακαδημία, είναι το κλειδί για μένα. Το μάρκετινγκ δεν μπορεί να αναζητήσει ακαδημίες, αν δεν ευθυγραμμίζεται με αυτήν, και εν τέλει να έχουμε μια πολύ καλή δουλειά. Πιστεύω πως με την πάροδο του χρόνου, γιατί δεν είναι ένα βραχυπρόθεσμο πλάνο αυτό με την ακαδημία, ήδη έχει ποδοσφαιριστές, έχει ταλέντο. Υπάρχει πολύ ταλέντο στις χώρες της νοτίου Ευρώπης, δουλεύεται πολύ καλά και υπάρχουν αρκετοί ποδοσφαιριστές που έχουν φτάσει στην ελίτ σε αυτές τις χώρες και στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα. Αλλά για μένα είναι ένα πρότζεκτ που αρχίζουμε το οποίο πρέπει να βελτιώσουμε πολύ, καθώς είναι ένα νέο πρότζεκτ που έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης για να εξελιχτεί όπως το επιθυμούμε εμείς σε διάφορες χώρες και να ξεχωρίσουν τα ταλέντα και γιατί όχι να έρθουν σύντομα να παίξουν και στην ακαδημία μας».

Μιλώντας συγκεκριμένα για την Ελλάδα εμπιστεύεστε στο ταλέντο των Ελλήνων ποδοσφαιριστών; Θεωρείς ότι υπάρχει ταλέντο κυρίως στους αμυντικούς σε αυτή τη χώρα; Γιατί έχουμε πολλά παραδείγματα με ποδοσφαιριστές όπως ο Παπασταθόπουλος, ο Ρέτσος, ο Μανωλάς που τώρα παίζουν σε ένα υψηλό επίπεδο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο…

«Οι καλύτεροι Έλληνες ποδοσφαιριστές που γνωρίζουμε είναι αμυντικοί, όπως καλά λες. Δεν αμφιβάλω ότι στην Ελλάδα, χωρίς να την ξέρω, θα ήθελα να την επισκεφτώ, θα ήθελα να δω πως δουλεύουν σε επίπεδο ακαδημιών, υπάρχει ταλέντο από τη στιγμή που είναι μια χώρα με μεσογειακό στυλ. Για μένα τι είναι αυτό, είναι ένα προφίλ που είναι κοντινό στο δικό μας, παρόμοιο με το δικό μας, οι άνθρωποι είναι κοντά με εμάς και για όλα αυτά το ταλέντο σίγουρα υπάρχει. Όπως είπα και νωρίτερα, θα πρέπει να το εντοπίσεις, να του δώσεις μορφή, να το εξελίξεις και πάνω απ’ όλα να έχεις υπομονή και να είσαι προσεκτικός για να φτάσει στο ανώτατο επίπεδο. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί καλοί αμυντικοί, και αυτό δεν είναι κακό από την άποψη ότι στην Ευρώπη έχουν στραφεί στο να αναδεικνύουν πολύ καλούς επιθετικούς και μέσους, αλλά λείπει πολύ η παρουσία του αμυντικού, του σκληροτράχηλου στόπερ που μπορεί να ανέβει ψηλά, να έχει σωστή αντίδραση και χαρακτήρα και να μπορεί να είναι επίσης ένα παράδειγμα σε άλλες χώρες και ακαδημίες, και σε όσους δουλεύουμε στις ακαδημίες να βρούμε τον τύπο του αμυντικού που είναι λίγο ξεχασμένος. Σε όλο τον κόσμο θέλουμε καλούς μέσους, καλούς επιθετικούς, παίκτες που μπορούν να παίξουν μπροστά, αλλά η αμυντική γραμμή σε μια ομάδα είναι επίσης πολύ σημαντική. Αν δεν έχεις μια πολύ καλή αμυντική γραμμή που δεν δέχεται γκολ, τότε σίγουρα σε ανταγωνιστικό επίπεδο θα χάσεις πολλά παιχνίδια που δεν θα έχανες αν την είχες».

Μια ομάδα που παράγει ποδοσφαιριστές όπως είναι η Βαλένθια μπορεί να είναι ανταγωνιστική σε σύγκριση με ομάδες οι οποίες έχουν μια οικονομική δύναμη, που έχουν τη δυνατότητα ακόμα και να αγοράσουν αυτούς τους ποδοσφαιριστές στο μέλλον; Για παράδειγμα η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα που ρίχνουν πολλά χρήματα στις μεταγραφικές περιόδους…

«Η διαφορά είναι ξεκάθαρη. Ποτέ δεν μπορείς να συγκριθείς με τη Ρεάλ Μαδρίτης ή τη Μπαρτσελόνα γιατί είναι 10, 12, 14, 15 φορές μεγαλύτερη από τη Βαλένθια σε αυτόν τον τομέα. Αλλά σε ανταγωνιστικό επίπεδο η Βαλένθια με παίκτες από την ακαδημία, και αυτή τη χρονιά με ένα τεχνικό τιμ πολύ σωστά δομημένο και σταθερό και με μια φιλοσοφία ξεκάθαρη μπορεί να ανταγωνιστεί τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα και οποιαδήποτε ομάδα του ισπανικού πρωταθλήματος αλλά και κάθε ευρωπαϊκή ομάδα. Η Βαλένθια στην ιστορία της έχει κατακτήσει τίτλους σε ανταγωνιστικό επίπεδο, έχει φτάσει σε τελικούς Champions League και έχει το πνεύμα του νικητή που σε κάνει ανταγωνιστικό. Από εκεί και πέρα πρέπει να συνεχίσει να εμπιστεύεται τους παίκτες της ακαδημίας. Να της δίνει σημασία, και όταν αυτοί οι παίκτες φτάσουν στην πρώτη ομάδα να έχουν ένα συναίσθημα πολύ κοντινό σε αυτή, στον κόσμο και στους οπαδούς. Γιατί στην πρώτη ομάδα, αν και δεν είμαι σε καθημερινή βάση κοντά της, το συναίσθημα των οπαδών και η δομή του συλλόγου είναι πιο ισχυρά όταν στην ομάδα έρχονται ποδοσφαιριστές από την ακαδημία, από το να διαθέτει ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στο σύνολό τους έρχονται έξω από αυτήν. Από εκεί και πέρα η Βαλένθια μπορεί να ανταγωνιστεί κάθε ομάδα έχοντας κατά νου ότι τα δεδομένα σε σχέση με ένα τεράστιο κλαμπ είναι αυτά και πως δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε».

Και ένα μήνυμα για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή; Ποιο είναι το κλειδί για το μέλλον;

«Για μένα το κλειδί σήμερα είναι η υπομονή και να εμπιστεύεσαι αυτούς που δουλεύουν στην ακαδημία και υπάρχουν τέτοιοι πολύ καλοί. Να έχουν υπομονή γιατί περιτριγυρίζονται από πολύ καλό κόσμο, γιατί περιτριγυρίζονται από την οικογένεια και πάντα να ακούν τις συμβουλές των υπευθύνων γιατί ο προπονητής είναι υπεύθυνος στο ποδοσφαιρικό κομμάτι και θέλουμε το καλύτερο για τον ποδοσφαιριστή. Σήμερα ο ποδοσφαιριστής δεν είναι αυτό. Μόνο βλέπει όταν δεν παίζει, μόνο βλέπει τον προπονητή που δεν τον βάζει να παίζει, τον προπονητή που δεν τον εμπιστεύεται, ότι η ομάδα δεν τον εμπιστεύεται, και γι’ αυτό χρησιμοποιώ τη λέξη υπομονή. Πρέπει να έχεις υπομονή είτε είσαι προπονητής είτε παίκτης εδώ ώστε όταν έρθει η στιγμή να είσαι έτοιμος για να βγεις στο γήπεδο και να δείξεις την αξία σου και να το εκμεταλλευτείς. Γι αυτό μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη λέξη υπομονή στην ακαδημία γιατί σήμερα υπομονή δεν υπάρχει. Πρέπει να περιμένουν ότι ένα, δύο, τρία χρόνια θα κάνουν λάθη στην ακαδημία. Δεν μπορεί να έχεις άμεσες επιδόσεις γιατί τότε το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που σου δίνει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές. Στην πρώτη κατηγορία δεν είναι δυνατόν να έχεις 30 παίκτες έτοιμους. Το αντίθετο. Αλλά πολλές φορές ξεχνούν ότι έχουν συμπαίκτες, ότι παίζουν μόνο 11 από αυτούς και περιμένουν άλλοι 11 και όλο αυτό τους κάνει περισσότερο ατομικιστές και να μην εμπιστεύονται την ομάδα και η ομάδα να μη βελτιώνει πάντα τον ποδοσφαιριστή. Ένας ποδοσφαιριστής ποτέ δεν μπορεί να παίζει μόνος του. Αυτό είναι το μήνυμα που θα έδινα στους νέους ποδοσφαιριστές».