Μεγαλώνει σωστά παιδιά...

Καμία ομάδα δεν γεννήθηκε με παρθενογέννεση. Καμία δεν μπόρεσε να ξεφύγει μέσα σε μία ημέρα από τα φαινόμενα, τις αντιλήψεις που είναι βαθιά ριζωμένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Στην Πάτρα λοιπόν πριν από όλα τα άλλα και πάνω από όλα τα άλλα δεν μου έκανε εντύπωση (μόνο) το ποδόσφαιρο της Παναχαϊκής, αλλά η νοοτροπία όλων γύρω από την ομάδα. Μία νοοτροπία που δεν χτίστηκε μέσα σε μία ημέρα αλλά τα σχεδόν τρία τελευταία χρόνια από τον Κατσουράνη και την παρέα των ανθρώπων που ήταν ή είναι ακόμη εκεί...

Η Παναχαϊκή είναι μπροστά στο σκορ με 2-1, το ματς έχει περάσει το 85' και τα ball boys τρέχουν πιο γρήγορα και από όσα θα έτρεχαν αν η ομάδα τους έχανε να δώσουν την μπάλα στους παίκτες του ΠΑΟΚ για να συνεχιστεί το ματς γρήγορα είτε στο κόρνερ, είτε στο πλάγιο άουτ. Εξυπακούεται ότι ούτε ένας οπαδός από την κερκίδα δεν διανοήθηκε να πετάξει δεύτερη μπάλα μέσα. Και ναι, για όσους έχουν αμφιβολία αν πρέπει να αναφέρω ή να υπερθεματίζω για το αυτονόητο, η απάντησή μου είναι πως ασφαλώς και έχει. Γιατί το αυτονόητο σε γήπεδο της ελληνικής επικράτειας δεν είναι το σύνηθες, αλλά το σπάνιο.

Σχεδόν 24 ώρες μετά ο Ηλίας Κυριακίδης πρώην παίκτης του Ιωνικού, της Λάρισας, της ΑΕΚ και άλλων ομάδων και νυν βοηθός του προπονητή Σωκράτη Οφρυδόπουλου στην Παναχαϊκή, σε μία συζήτηση που είχα μαζί του στον ΣΠΟΡ FM μου επιβεβαιώνει το αυτονόητο. “Ναι όντως τα ball boys έδιναν αμέσως την μπάλα, γιατί έχουν πάρει ξεκάθαρη οδηγία αυτό να συμβαίνει σε όλα τα ματς. Αυτά τα παιδιά αύριο μεθαύριο μπορεί να είναι παίκτες της ομάδας, πρέπει να έχουν πάρει τις σωστές βάσεις. Αλλά και παίκτες να μην είναι και να βρίσκονται στην κερκίδα ως οπαδοί, πάλι πρέπει να έχουν την σωστή εκπαίδευση...” μου απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια και μεγαλοπρέπεια.

Αυτό είναι το πρώτο που συμβαίνει στην Παναχαϊκή και είναι μεγάλο. Οπως έλεγε και μία διαφήμιση τα παλιά χρόνια “μεγαλώνει σωστά παιδιά...”. Και μαζί τους μεγαλώνουν όλοι και μεγαλώνει και η νοοτροπία. Κανείς παίκτης της Παναχαϊκής δεν έπεσε στο χόρτο για καθυστερήσεις. Κανείς. Κανένα ball boy δεν έκρυψε ή δεν κράτησε την μπάλα, κανείς φίλος της δεν πέταξε μέσα δεύτερη μπάλα ή δεν έριξε αντικείμενο σε αντίπαλο. Κανείς δεν κινήθηκε προς την κερκίδα (δίπλα τους) που ήταν οι 500 φίλοι του ΠΑΟΚ...

Ολα αυτά έχουν μεγαλύτερη σημασία όταν συμβαίνουν όχι από σύμπτωση, αλλά με σχέδιο, με λογική, με τρόπο που δείχνει ότι ο σεβασμός στο ποδόσφαιρο και στον αντίπαλο είναι πρώτα και πάνω απ' όλα. Διότι όταν υπάρχει σωστή νοοτροπία και σεβασμός τότε θα υπάρχουν και όλα τα άλλα...

Και στο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Παναχαϊκή φάνηκε ότι υπάρχουν και τα άλλα. Και η διάθεση να φτιάξουν μία ομάδα που θα παίζει ποδόσφαιρο όποιος κι' αν είναι απέναντι. Η Παναχαϊκή δεν έκλεψε τη νίκη από τον ΠΑΟΚ, την πήρε τη νίκη. Εκανε τον ουδέτερο να ταυτιστεί μαζί της, να χαρεί το ποδόσφαιρό της, την προσπάθειά της, την δημιουργία της με το άμεσο ποδόσφαιρο, με τον γρήγορο ρυθμό, με την εξαιρετική μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, με την προσήλωση στο πλάνο του προπονητή, με την διάθεση και το πάθος για τη νίκη. Μία ομάδα που στην αναλογία της και στη δυναμικότητά της τα είχε όλα.

Ναι όλη η Παναχαϊκή κοστίζει όσο ένα μέτριο συμβόλαιο ενός παίκτη του ΠΑΟΚ. Σε αντιστοιχία ήταν σαν να παίζει ο ΠΑΟΚ με την Μπαρτσελόνα, (διότι και όλος ο ΠΑΟΚ κοστίζει όσο ένα καλό συμβόλαιο παίκτη της Μπαρτσελόνα) και να την νικήσει με το ποδόσφαιρό του, όχι από σύμπτωση, όχι από τύχη...

Αυτή λοιπόν την επιτυχία, που έρχεται με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να τη μειώσει κανείς. Δεν έχασε ο ΠΑΟΚ, νίκησε η Παναχαϊκή και είναι κρίμα που κάποιος επιχειρηματίας του ποδοσφαίρου (αν υπάρχουν τέτοιοι στην Ελλάδα) δεν έχει βρεθεί να στηρίξει αυτό το εγχείρημα και το όποιο εγχείρημα αντίστοιχης λογικής και περιεχομένου...