Με τον διαιτητή και την φύλαξη του ΟΑΚΑ η ΕΠΟ φώναξε την ανεπάρκειά της

Οι ξένοι αρχιδιαιτητές και οι ξένοι διαιτητές, έχει παγιωθεί αυτή η αντίληψη στο μυαλό μου στη διάρκεια των τελευταίων ετών, αποτελούν τη μόνη λύση που δημιουργεί μια προοπτική να βγει λίγο δηλητήριο από το κεφάλι μας, όλων εμάς που παρακολουθούμε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι εδώ που σήμερα βρισκόμαστε, μετά την ανακοίνωση της απόφασης της ΕΠΟ να φέρει ξένους διαιτητές για τον τελικό, μπορώ να βρω πολλά “θετικά”: θεωρητικά οι διοικήσεις των ομάδων δεν θα ασκήσουν πίεση στους διαιτητές προτού αρχίσει ο τελικός, θεωρητικά οι ποδοσφαιριστές δεν θα μπουν με όση και όσο αρνητική προκατάληψη θα έμπαιναν με έναν Ελληνα διαιτητή στο τερέν, θεωρητικά ο ξένος διαιτητής δεν θα λογοκρίνει εαυτόν όταν θα συντάσσει το φύλλο αγώνα, θεωρητικά υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να κυλήσουν όλα πιο ομαλά στον αγωνιστικό χώρο.

Η παραπάνω κουβέντα όμως είναι λιγότερο σημαντική για το ελληνικό ποδόσφαιρο συγκριτικά με την κουβέντα που σχετίζεται με την καταλληλότητα και την επάρκεια της σημερινής διοίκησης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με την απόφαση ορισμού ξένων διαιτητών δύο ημέρες πριν από τον τελικό η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ έκανε την μέγιστη δυνατή παραδοχή ακαταλληλότητας και ανεπάρκειας. Φώναξε ότι δεν έχει τη δύναμη, ούτε και την ψυχραιμία για να διοικήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Από μόνη της αυτή η απόφαση σε αυτή τη στιγμή, δηλαδή δύο ημέρες πριν από τον τελικό, είναι λόγος παραίτησης της διοίκησης και του αρχιδιαιτητή. Και απορώ πώς είναι δυνατόν η περιβόητη Επιτροπή Παρακολούθησης της FIFA, η οποία υποτίθεται ότι υπάρχει για αυτόν ακριβώς τον λόγο, για να παρατηρεί τα όσα εξελίσσονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να μην στέλνει σήμερα σήμα στη FIFA για την ακαταλληλότητα της ελληνικής διοίκησης και την ανεπάρκεια του δικού της, της FIFA, εκλεκτού για τη θέση του αρχιδιαιτητή, του Βίτορ Μέλο Περέιρα. Εκτός εάν ο Περέιρα είχε εδώ και καιρό υποδείξει προς την ΕΠΟ αυτή την επιλογή και χρειάστηκε να φτάσουμε στο “παρά πέντε” του τελικού για να πάρει την άδεια από την Ομοσπονδία για να υλοποιήσει την ιδέα του. Διότι αν είναι έτσι, όπως ακούω, τότε ο Πορτογάλος πρέπει να το δηλώσει δημοσίως, και το σύνολο της ευθύνης να πέσει στον Βαγγέλη Γραμμένο και την διοίκησή του.

Αν η παρουσία των ξένων διαιτητών υπήρχε στην προκήρυξη του τελικού, ή έστω αν είχε ανακοινωθεί προ διμήνου ως “test event” ενός σχεδίου που προβλέπει παρουσία ξένων διαιτητών σε αξιολογημένα παιχνίδια από εδώ και στο εξής, όλο αυτό θα ήταν μια δήλωση εκπόνησης σχεδίου και όχι μια καθαρή παραδοχή αδυναμίας να διοικήσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ετσι όπως τα κατάφερε η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ, γίνεται μια κακή αρχή της εμφάνισης ξένων διαιτητών σε ελληνικά παιχνίδια. Το μόνο που σήμερα μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακαλάμε να μην του καθίσει του Ισπανού Μπορμπαλάν μια αμφισβητούμενη φάση που θα τον οδηγήσει σε λάθος απόφαση, διότι τότε ο Γραμμένος θα έχει καταφέρει να “κάψει” και το χαρτί “ξένος διαιτητής”, που είναι ένα από τα τελευταία που είχε να παίξει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ομως δεν είναι μόνο αυτή η επιλογή που “φωνάζει” ότι η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ τα κάνει όλα τα σημαντικά στο πόδι. Το χειρότερο και το πιο ανησυχητικό συνάμα είναι ότι στο πόδι σχεδίασε και το πλάνο της ασφάλειας, όπως αποδεικνύεται από την ανακοίνωση της εταιρείας φύλαξης που ανέλαβε την τελευταία στιγμή το έργο των μέτρων φύλαξης του ΟΑΚΑ. Μετά το ιστορικό περσινό κακό προηγούμενο η ΕΠΟ δεν βρήκε νόημα να σχεδιάσει νωρίς τον φετινό τελικό. Παρόλο που ήξερε εκ των προτέρων ότι ο τελικός θα διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ, έκανε την τελευταία στιγμή έναν διαγωνισμό, τον οποίο η ίδια βάφτισε “πρόχειρο” στην προκήρυξή του, και οδηγήθηκε σε έναν σχεδιασμό του ποδαριού, όπως ξεκάθαρα φαίνεται στο κείμενο της εταιρείας που πήρε τη δουλειά!

Αν κάποιος αμφέβαλε σχετικά με το αν ο χειρισμός του θέματος των διαιτητών είναι δήλωση ανεπάρκειας, μπορεί να αμφιβάλλει όταν παρατηρεί και τον χειρισμό του ζητήματος της φύλαξης;

Ευτυχώς, τα μέτρα ασφαλείας δεν εξαρτώνται από την ΕΠΟ ή την εταιρεία φύλαξης. Ευτυχώς το σχέδιο και η ευθύνη είναι στην Αστυνομία. Ομως δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς το ξημέρωμα της Κυριακής για να κρίνει την ΕΠΟ και να βγάλει συμπέρασμα. Ολο αυτό που εξελίσσεται είναι μια απόδειξη ότι δεν είχε απολύτως καμία στρατηγική για να διοργανώσει σε όλα τα επίπεδα τον τελικό του Κυπέλλου. Τα έκανε όλα στο πόδι, αποφάσισε για τα πιο σημαντικά την τελευταία στιγμή.

Και τώρα; Στη στιγμή που συζητάμε η Αστυνομία έχει εκπονήσει τον σχεδιασμό της και δεν έχει λόγο να ανησυχεί ότι θα πάει κάτι στραβά το Σάββατο στο ΟΑΚΑ. Αν είχε σοβαρό λόγο ανησυχίας, θα είχε εισηγηθεί προς τον υφυπουργό Αθλητισμού την αναβολή διεξαγωγής του τελικού ή την διεξαγωγή του με κλειστές πόρτες. Δεν έχει πράξει τίποτα από τα δύο. Συνεπώς ως στιγμής όλα βαίνουν καλώς. Η πρόοδος των εργασιών στο ΟΑΚΑ για τη λήψη επιπλέον μέτρων προστασίας και φύλαξης, η διαρκής παρακολούθηση της Αστυνομίας στα όσα συμβαίνουν στην ζωή των δύο συλλόγων και των οργανωμένων οπαδών τους, η κυβερνητική εγρήγορση είναι λόγοι για να ελπίζει κανείς ότι δεν θα ζήσουμε Βόλο το Σάββατο. Και βλέπουμε...

ΥΓ. Μεγαλύτερη ντροπή για την αθλητική δημοσιογραφία από την λήψη επιπλέον μέτρων ασφαλείας στις δημοσιογραφικές θέσεις του ΟΑΚΑ υπό τον φόβο επεισοδίων βίας μεταξύ δημοσιογράφων υπάρχει; Φυσικά υπάρχει, και είναι καθημερινή και ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Και το έχουμε συνηθίσει, όπως τόσα άλλα στην Ελλάδα του 2018 μετά από 10 χρόνια κρίσης. Σε αυτή τη χώρα ζούμε, έτσι την καταντήσαμε, τέτοια την κρατάμε, πώς ήταν δυνατόν να διαφέρει η δημοσιογραφία, όχι μόνο η αθλητική;