Ο τελικός είναι το παιχνίδι της 40ετίας (poll)

Θεωρητικά έχουμε κάθε λόγο να προσμένουμε τον τελικό του Σαββάτου με την εκτίμηση ότι αυτή μπορεί να είναι μια τελευταία καλή εντύπωση για την ελληνική σεζόν του ποδοσφαίρου, η οποία ολοκληρώνεται. Θεωρητικά μάλιστα πρόκειται και για την κορύφωση, δεδομένου ότι συναντώνται οι δύο κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος.

Θεωρητικά έχουμε μια σειρά από σοβαρούς λόγους για να μην ανησυχούμε καθόλου για την πιθανότητα να συμβούν τα σοβαρά, που θα είναι άσχημα, εκτός αγωνιστικού χώρου. Διότι έχουμε μια κυβέρνηση που – θεωρητικά – έχει διδαχθεί από το περσινό πάθημά της και δεν θα διαχειριστεί τον φετινό τελικό με την αφέλεια που τον διαχειρίστηκε πέρσι. Και το ίδιο πρέπει κανείς να εκτιμήσει, θεωρητικά, σε σχέση με τη σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ. Ο περσινός τελικός είχε γίνει χωρίς διοίκηση στην Ομοσπονδία. Φέτος γίνεται με μια διοίκηση που έχει αναλάβει από τον περασμένο Αύγουστο και είχε όλο τον καιρό μπροστά της για να προετοιμαστεί. Θεωρητικά η Αστυνομία δεν έχει κανένα εμπόδιο για να σχεδιάσει αποτελεσματικό πλάνο για την μετακίνηση των οπαδών των δύο ομάδων. Η έδρα φέτος είναι το ΟΑΚΑ, μια έδρα τελικού Champions League χωρίς να ανοίξει μύτη, και τα εισιτήρια μειώθηκαν τόσο πολύ προκειμένου να είναι οι όγκοι των οπαδών διαχειρίσιμοι από την Αστυνομία. Θεωρητικά δεν υπάρχει για κανέναν δικαιολογία.

Θεωρητικά δεν έχουμε λόγο να ανησυχούμε σχετικά με την διαμορφωμένη συνείδηση στις τάξεις των δύο συλλόγων. Το γνωρίζουν και οι δύο πολύ καλά, το έχουν χωνέψει και συνειδητοποιήσει ότι αν γίνουν επεισόδια αυτά θα σημαίνουν οριστικό GREXIT, το οποίο είναι καταστροφικό για την οικονομία των ΠΑΕ, όπως άλλωστε και για τον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Θεωρητικώς έχει φροντίσει να τους το κάνει αυτό σαφές και η Κυβέρνηση, η οποία γνωρίζει εντελώς από πρώτο χέρι ότι τα επεισόδια θα φέρουν GREXIT. Κι αυτό το GREXIT θα το χρεωθεί και η Κυβέρνηση από τη στιγμή που επέλεξε να παίξει τόσο πολύ με τη μπάλα και να μετατρέψει τον υφυπουργό Αθλητισμού σε υπουργό Ποδοσφαίρου. Η κοινή λογική λοιπόν λέει ότι μια Κυβέρνηση της οποίας ο Πρωθυπουργός έχει επιλέξει μόλις προχθές να μιλήσει δημόσια για το νόημα που βρήκε για να φέρει το VAR στην Ελλάδα έχει, το λέω και πάλι, λογικά, φροντίσει να πάρει μέτρα για να μην ζήσουμε Βόλο το Σάββατο στο ΟΑΚΑ. Θεωρητικά οι διοικήσεις των δύο ομάδων γνωρίζουν εκ των προτέρων το μέγεθος της ευθύνης που φέρουν για την διανομή των εισιτηρίων. Δηλαδή ξέρουν ότι αν γεμίσουν τις κερκίδες με αλλοεθνείς ταραχοποιούς τούτη τη φορά θα την πληρώσουν πολύ πιο ακριβά από όσο την πλήρωσαν πέρσι για τα σπασμένα του Βόλου.

Θεωρητικά οι δύο αντίπαλοι δεν έχουν κανένα λόγο για σαματά και τσαμπουκά ούτε πριν ούτε μετά τη λήξη του τελικού σε σχέση με τη διαιτησία, διότι η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ είναι αυτή που οι ίδιοι υποστήριξαν ανοικτά. Θεωρητικά έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στην διοίκηση που στήριξαν, και πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη και στις επιλογές της για τον τελικό. Προσέξτε, το σημειώνω τώρα, προτού μάθουμε το όνομα του διαιτητή.

Θεωρητικά λοιπόν δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ο τελικός θα είναι μια γιορτή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ενα δείγμα ικανό να πείσει την UEFA και την FIFA ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για να σκέφτονται την αποβολή του ελληνικού ποδοσφαίρου από τη διεθνή σκηνή. Μια νέα αρχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο, η αρχή μιας νέας εποχής. Με δύο αντιπάλους που θα δείξουν πολιτισμό και θα συμπεριφερθούν με αλληλοσεβασμό και αθλητική ηθική. Με θεατές που δεν θα παραφερθούν, δεν θα περάσουν τα όρια, δεν θα δημιουργήσουν επεισόδια, δεν θα παράξουν βία. Με διαιτητές που δεν θα πάρουν αποφάσεις σε καθεστώς φόβου και πανικού.

Και μετά τα θεωρητικά, ας περάσουμε στα ρεαλιστικά: η απειλή του GREXIT, εφόσον έχει γίνει σαφής και κατανοητή προς τις διοικήσεις των δύο συλλόγων, μαζί με ένα αποτελεσματικό σχέδιο που θα εκπονηθεί και θα εκτελεστεί με υπευθυνότητα από την Αστυνομία και την διοργανώτρια ΕΠΟ, και με μια Κυβέρνηση που θα σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων, ναι, είναι λόγοι για να ελπίζει ο παρατηρητής ότι αυτό που θα συμβεί το ερχόμενο Σάββατο δεν θα είναι ακόμη ένας Βόλος και δεν θα αναγκάσει τις διεθνείς Συνομοσπονδίες να φτάσουν στο GREXIT. Οχι, αυτός ο τελικός δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ούτε να κερδίσει την ιστορική αναφορά ως αρχή μιας νέας εποχής. Ομως στην σημερινή εποχή της Ελλάδας και του ποδοσφαίρου ειδικότερα οφείλουμε να ζούμε βάζοντας τον πήχη πολύ χαμηλά. Ας νυχτώσει το Σάββατο χωρίς τις περσινές εικόνες, κι όταν θα ξημερώσει η Κυριακή χωρίς μεταμεσονύχτιους εφιάλτες θα έχουμε καιρό και άνεση να εστιάσουμε στο σκηνικό που δημιουργείται στο ελληνικό ποδόσφαιρο ενόψει της επόμενης σεζόν. Αν μάλιστα οι συνθήκες έχουν επιτρέψει στις δύο ομάδες να δείξουν αγωνιστικά τον καλύτερο εαυτό που μας έδειξαν κατά τη διάρκεια της σεζόν, τότε ναι, η Κυριακή μπορεί να μας βρει να χαμογελάμε και να κουβεντιάζουμε κυρίως ή και αποκλειστικά για ποδόσφαιρο. Και αυτή ναι, θα είναι μια νίκη.

Το αντίθετο σενάριο δεν θέλω καν να το σκεφτώ· πόσο μάλλον να το αναλύσω. Διότι αν τα πράγματα πάνε στραβά, αυτός ο τελικός θα κερδίσει ιστορική αναφορά, διότι θα ρίξει τους τίτλους τέλους στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Με όσα του συμβαίνουν και τόσα που του πηγαίνουν στραβά αυτή την εποχή, το μόνο που του λείπει του ποδοσφαίρου είναι ο αποκλεισμός από τις διεθνείς διοργανώσεις. Αυτό θα είναι το τελειωτικό χτύπημα. Γι' αυτό, από αυτή τη σκοπιά, ο τελικός είναι το πιο οριακό ματς που έχει δώσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στα 39 χρόνια της ζωής του. Το ποδόσφαιρο που θα ζήσουμε στη συνέχεια, δηλαδή στην εποχή του αποκλεισμού, θα ξεπεράσει κάθε επιστημονική φαντασία και κάθε νοσηρό προηγούμενων από το 1979 μέχρι σήμερα. Και μας εύχομαι να μη χρειαστεί ποτέ να αναλύσω αυτή την εκτίμηση σε βάθος.